Αντώνης Καρπετόπουλος: Νοσταλγία για Jogo Bonito

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος σχολιάζει την ισοπεδωτική εμφάνιση της ομάδας της Βραζιλίας στη φάση των 16 κόντρα στη Νότια Κορέα και τη συγκρίνει με τις αντίστοιχες σελεσάο της δεκαετίας του ’70 και του ’80.

Το πρώτο ημίχρονο του ματς της Βραζιλίας με την Νότιο Κορέα με πήγε πολλά χρόνια πίσω – στη δεκαετία του ‘80 και στον καιρό των μουντιάλ του 1982 και του 1986.

Κάτι που θυμάμαι από αυτές τις εποχές είναι η τεράστια αγάπη μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου που παρακολουθούσε ποδόσφαιρο – αναφέρομαι κυρίως στους τριαντάρηδες και στους ακόμα μεγαλύτερους της εποχής.

Ολοι αυτοί είχαν μεγαλώσει με την ανάμνηση της Βραζιλίας του ΄70 που για όλους ήταν η εντυπωσιακότερη Εθνική ομάδα που έχει υπάρξει – πιθανότατα και να ήταν.

Τότε υπήρχε η αίσθηση ότι οι Εθνικές ομάδες της Βραζιλίας του Τελέ Σαντάνα ήταν ανάλογα καλές και ότι θα κατακτούσαν το μουντιάλ κάνοντας θεαματικές εμφανίσεις: υπήρχε από τους φίλους της Βραζιλίας μια αναμονή πραγματικά απερίγραπτη που δεν την θυμάμαι ξανά για Εθνική ομάδα.

Το 1982 στο τέλος της πρώτης φάσης η Βραζιλία είχε βγει πρωταθλήτρια κόσμου: κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα προέκυπτε στο δρόμο της ο Πάολο Ρόσι και θα την έστελνε σπίτι.

Τα χρόνια του Σαντάνα

Η ομάδα του Σαντάνα του 1982 ήταν ιστορικά η πρώτη Εθνική ομάδα που είδαμε να κάνει αυτό που σήμερα λέμε build up. Iσως ήταν και η πρώτη ομάδα γενικότερα διότι κανείς μας δεν είδε ποτέ τις επτά ομάδες του Σαντάνα στη Βραζιλία – την Φλουμινένσε, τη Γκρέμιο, την Μποταφόγκο, την Ατλέικο Μινέιρο, την Παλμέιρας κτλ.

Σε εκείνη τη Βραζιλία η μπάλα για να φτάσει στην αντίπαλη περιοχή περνούσε από τα πόδια όλων. Ηταν τόση η ικανότητα τους στο να πασάρουν που ο ακραίος αμυντικός εκείνης της ομάδας, ο Ζούνιορ, όταν ήρθε στην Ευρώπη κι αγωνίστηκε στην Ιταλία και στην Τορίνο έπαιζε μεσοεπιθετικός!

Όμως δεν ήταν οι νεωτερισμοί του Σαντάνα αυτό που έκανε τον κόσμο να λατρεύει τους Βραζιλιάνους: η αγάπη είχε να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι έδειχναν να διασκεδάζουν στο γήπεδο φορτώνοντας γκολ ομάδες κατά κανόνα κατώτερες που τις μετέτρεπαν πραγματικά σε σάκους του μποξ. Σε ένα ποδόσφαιρο γεμάτο σκοπιμότητα το Jogo Bonito των Βραζιλιάνων εντυπωσίαζε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News