Ολυμπιακός: Το μεγάλο κέρδος με Φορτούνη, η... βιασύνη με Κασάμι και η «αδικία» με Ρέτσο
Ο Ολυμπιακός πέταξε στη λίμνη των Ιωαννίνων δύο δικούς του βαθμούς μετά από ένα πρώτο ημίχρονο που «έδειχνε» ότι το τελικό σκορ θα είναι… πολλά με λίγα. Υπάρχουν, όμως, τρία πρόσωπα που πρέπει να σταθούμε και κάποιες σημαντικές ατάκες του Μίτσελ.
Μέχρι και ο Ντέμης Νικολαΐδης στο σχολιασμό του στη NOVA παραδέχθηκε πως δεν περίμενε την εξέλιξη του αγώνα στους «Ζωσιμάδες», μετά το εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού που σφραγίστηκε με τις γκολάρες του Κώστα Φορτούνη. Όταν δεν μπορεί να δώσει εξήγηση ένας βετεράνος ποδοσφαιριστής της δικής του εμπειρίας, τα πολλά λόγια είναι περιττά.
Καλό θα είναι, ωστόσο, να θυμηθούμε τα λόγια του Μίτσελ μια εβδομάδα πριν. Αμέσως μετά από τη λήξη του αγώνα με τον Ατρόμητο για το Κύπελλο (4-1). Ο Ισπανός τεχνικός -για να μην το πλατιάσουμε- είχε εστιάσει σε τρία πράγματα. Το πρώτο που είπε είναι ότι «πρέπει να αποφασίσουμε ποια ομάδα θέλουμε να είμαστε. Του πρώτου ή του δευτέρου ημιχρόνου». Έξι μέρες μετά το μόνο που άλλαξε ήταν τα… ημίχρονα. Ο Ολυμπιακός έπαιξε μπαλάρα στο β’ μέρος του αγώνα Κυπέλλου και στο α’ του αγώνα με τον ΠΑΣ. Με άλλα λόγια, πάλι σε… μισό ματς είδαμε τον κανονικό Ολυμπιακό. Πως μπορεί να εξηγηθεί;
Τα δεδομένα είναι δύο: Ή οι «ερυθρόλευκοι» δεν ξέρουν να μοιράζουν σωστά τις δυνάμεις τους, κάτι που δεν προκύπτει, ωστόσο, αφού στο προηγούμενο ματς «απογειώθηκαν» από το 46′ και μετά ή λόγω της εικόνας τους στο πρώτο μέρος θεώρησαν ότι το παιχνίδι τελείωσε, έσβησαν τις μηχανές κι όταν αυτό συμβαίνει, δεν είναι εύκολο να ανάψουν ξανά όταν «στραβώσει» το ματς. Αν η ομάδα χαλαρώσει, δεν τσιτώνει ξανά απλά με το πάτημα ενός κουμπιού. Κακά τα ψέματα…
Ο Μίτσελ είχε πει και κάτι άλλο. Πως το ζητούμενο είναι η ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης. Κι αυτή τη φορά είδαμε την επίθεση να βγάζει φωτιά με τα τρία δεκάρια, αλλά μόλις έπεσαν οι στροφές, ξεφούσκωσε το τόπι. Είναι θέμα κακής νοοτροπίας; Είναι θέμα ψυχολογίας να έρχεται… πλημμύρα όταν κάτι στραβώσει; Σίγουρα είναι συνδυασμός πραγμάτων…
Δεν ήταν μόνο τα γκολ του Φορτούνη
Πάμε και στα επιμέρους. Ο Κώστας Φορτούνης φώναξε ένα μεγαλοπρεπέστατο «είμαι εδώ», όχι επειδή έστειλε τη μπάλα δύο φορές στο πλεκτό. Το φώναξε για όλους τους άλλους λόγους. Πρώτον επειδή πλέον είναι ο κανονικός Φορτούνης από πλευράς αγωνιστικής ετοιμότητας. Δεύτερον επειδή είναι… λυσσασμένος. Δεν είναι εύκολο να θυμηθεί κανείς τον «Φορτού» να κάνει τέσσερα κλεψίματα στα ίσια, πέφτοντας σαν καμικάζι στη μπάλα. Επίσης, πρέπει να σταθούμε και στη συμπεριφορά του μέσα στο γήπεδο. Το πρώτο γκολ το «αφιερώνει» στον δημιουργό Ελ Αραμπί, ο οποίος για όσους δεν το πρόσεξαν του στρώνει τη μπάλα στο χώρο, με εναέριο… τακουνάκι!
Ο Κώστας, όμως, δεν συνεργάστηκε καλά μόνο με τον παλιόφιλο Γιουσέφ. Την μοίρασε, εξίσου, σε Χάμες, Μπίελ, Χουάνγκ, έπαιξε με όλους χωρίς ίχνος έπαρσης και εγωισμού. Με άλλα λόγια, ο Φορτούνης έκανε ένα από τα κορυφαία παιχνίδια του, επειδή ακολούθησε κατά γράμμα το τακτικό πλάνο και την ομαδική συνεργασία. Κι αυτό είναι ένα καλό μάθημα πρώτα για τον ίδιο, ακόμη και τώρα στα 30 του. Είναι στη πιο ώριμη ηλικία για να κάνει πολλά τέτοια ματς για αρκετά ακόμη χρόνια κι ας μην παίζει «καρφωμένος» στο «10» ως συνήθως. Έπαιξε δεξιά, έπαιξε αριστερά, γύρισε πίσω να πάρει μπάλα, τα έκανε όλα και του αξίζει ένα μεγάλο «μπράβο».
Δεν βγήκε του Κασάμι
Εκείνο που πολύς κόσμος δεν κατάλαβε ήταν η χρησιμότητα της επιλογής Κασάμι. Ο Ελβετός πήρε ουσιαστικά τη θέση του Χάμες Ροντρίγκες στο γήπεδο, αλλά με περισσότερες ανασταλτικές αρμοδιότητες, όταν φάνηκε η ομάδα να μένει από δυνάμεις. Η αίσθηση που δημιουργήθηκε στην εξέλιξη του αγώνα είναι ότι ο Παϊτίμ χάθηκε στο γήπεδο. Δεν είχε σταθερή θέση, συγκεκριμένα μέτρα να καλύψει, έμοιαζε να είναι στο γήπεδο χωρίς πυξίδα. Πήγαινε όπου πήγαινε η μπάλα. Προφανώς, αυτό οφείλεται σε έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού και η επιλογή της τεχνικής ηγεσίας δεν βγήκε.
Μέχρι να ρολάρει ο Κασάμι, τα προσόντα του οποίου δεν αμφισβητούνται, μοιάζουν με πιο safe επιλογές για τον άξονα, ο «πιστός στρατιώτης» Μπουχαλάκης (έμεινε εκτός 20άδας) και ο Ντιαντιέ Σαμασέκου, έστω κι αν είναι καθαρό 6άρι. Να μπει στη φωτιά, να κόψει μπάλες, να πιέσει, ο μέσος από το Μάλι τα έχει… ψωμοτύρι κι ας μην έχει επιθετικά χαρίσματα. Εκείνη την ώρα έπρεπε να μπει κάποιος για να κοντρολάρει το ρυθμό. Να «σβήσει» το ανέβασμα των γηπεδούχων…
Τελικά τα πήγε άσχημα ο Ρέτσος;
Πολλή κουβέντα έγινε και για τον Παναγιώτη Ρέτσο. Για κάποιους η απόδοσή του ήταν κατώτερη του αναμενομένου. Με μια ψύχραιμη προσέγγιση, μάλλον έχει αδικηθεί η προσπάθεια του διεθνούς στόπερ στο συγκεκριμένο ματς. Βγήκε πρώτος στη μπάλα δέκα φορές, έστω κι αν κάποιες από αυτές έκανε φάουλ στη σέντρα. Αυτά τα φάουλ, ωστόσο, τα θέλουν και τα ζητούν όλοι οι προπονητές αρκεί να κοπεί η αντεπίθεση όσο γίνεται πιο μακριά από την περιοχή.
Κέρδισε τις περισσότερες μάχες, έκοψε ακόμη και πεσμένος με το κεφάλι σε δύσκολη σέντρα. Κατέβασε τη μπάλα με ασφάλεια, είχε σωστές επιλογές. Να τον χρεώσουμε ότι πνίγηκε κι αυτός όταν σηκώθηκε κύμα; Μα δεν έχει την εμπειρία του Σωκράτη Παπασταθόπουλου. Αυτή έρχεται μέσα από τα παιχνίδια και ο Παναγιώτης, λόγω διαδοχικών τραυματισμών, δεν έχει αθροίσει πολλά ως τώρα.
Επίσης, δίπλα στον Ντόι που έχει όλο το πακέτο για κέντρο άμυνας, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορος είναι προαπαιτούμενο να υπάρχει ένας δεύτερος με περισσότερη σπιρτάδα. Άρα έχει σημασία να δούμε ποια θα είναι η συνέχεια και με Σισέ, Μπα. Ένα ψηλό κορμί στην ενδεκάδα είναι μάλλον απαραίτητο, αν κρίνουμε από τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κυρίως σε εκτελέσεις κόρνερ από την πλευρά των γηπεδούχων.
Όσο για το δεξί άκρο της άμυνας, Βρουσάι και Ανδρούτσος στάθηκαν άτυχοι χθες για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά από εδώ και πέρα -μετά το εντός έδρας ματς με τον Αστέρα Τρίπολης (28/12, 18.00) μπαίνει στην εξίσωση ο Ροντινέι, άρα αλλάζει το έργο και οι απαιτήσεις αυξάνονται κατακόρυφα…