Ολυμπιακός: Η επίθεση θέλει ένταση και η άμυνα ταχύτητα

Στο ίδιο έργο θεατές και μάλιστα δύο… φορές, βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής οι φίλοι του Ολυμπιακού παρακολουθώντας την αναμέτρηση της ομάδας τους με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.

Πρώτον επειδή το δεύτερο ημίχρονο θύμισε πολύ το αντίστοιχο με τον ΠΑΣ στα Γιάννενα. Τότε το ματς έμοιαζε καθαρισμένο στο πρώτο ημίχρονο με το σκορ στο 2-0, αλλά η ολική καθίζηση έφερε το 2-2. Τώρα, το γκολ του Μπακαμπού ήρθε λίγο αργότερα (54’), αλλά και πάλι η συνέχεια ήταν αποκαρδιωτική, με άλλους δύο υπερπολύτιμους -για την οικονομία του πρωταθλήματος- βαθμούς να καταλήγουν στα σκουπίδια.

Γκολ… καρμπόν στην καρδιά της άμυνας

Το… κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι ο Ολυμπιακός έχει ξαναφάει το γκολ του Φριτζόνσον από την ίδια ομάδα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και πριν από λίγες μέρες στο αντίστοιχο παιχνίδι Κυπέλλου. Σε εκείνο το ματς ο Μίτσελ είχε παρατάξει την ομάδα του με τριάδα στην άμυνα, ωστόσο, και πάλι η βαθιά μπαλιά πέρασε στην πλάτη με τον Τζοβάρα να μπαίνει σφήνα ανάμεσα στους στόπερ και να ανοίγει το σκορ (τελικό 2-2).

Σε εκείνο το παιχνίδι της 11ης του μήνα, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν παραταχθεί με πολλά νέα πρόσωπα και την τριάδα της άμυνας αποτελούσαν οι Σισέ, Μπουχαλάκης, Ρέτσος. Την Κυριακή το δίδυμο ήταν οι Παπασταθόπουλος, Ντόι. Τίποτα δεν άλλαξε. Ούτε στη βαθιά μπαλιά (τότε του Οικονομίδη, τώρα του Ρομπάιγ), ούτε στην κακή και καθυστερημένη αντίδραση της άμυνας, ούτε στο τελείωμα της φάσης.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός του ποδοσφαίρου για να… μυριστεί ότι ο Ατρόμητος από τη στιγμή που δεν έχασε στο σπίτι του με αυτό το στιλ παιχνιδιού για το Κύπελλο, την ίδια συνταγή θα ακολουθήσει και στο πρωτάθλημα. Όλοι πίσω από τη μπάλα, φεύγουμε στην κόντρα και ψάχνουμε την τρύπα ή την μεγάλη πάσα προς την επίθεση.

Με διπλάσια κατοχή μπάλας και πάσες

Με την κατοχή της μπάλας στο 66% και τις διπλάσιες πάσες οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να φτιάξουν 18 τελικές, τις πέντε στην εστία και να… δεχθούν 13, τις τρεις στην εστία.

Το ποδόσφαιρο, επειδή είναι απρόβλεπτο από τη φύση του, δεν ανήκει στα αθλήματα που η στατιστική λέει πάντα την αλήθεια. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, όμως, πως κάποιοι δείκτες λένε πολλά…

Όταν σε 18 τελικές βρίσκεις μόλις ένα γκολ, η επίδοση είναι πολύ μακριά από το 1/8 ή 1/9 που συνήθως σκοράρει κατά μέσο όρο μια ομάδα πρωταθλητισμού. Σε μια μεσοεπιθετική γραμμή με τόσο ταλέντο, ποιότητα και εμπειρία, ένα πράγμα μπορεί να λείψει για να χαθούν τόσες ευκαιρίες. Να μην υπάρχει ένταση.

Κι όντως, την Κυριακή στο Περιστέρι δεν υπήρχε. Τα περισσότερα τελειώματα έγιναν σαν σε οικογενειακό διπλό. Άνευρα, άψυχα, επιπόλαια. Χωρίς καθαρό μυαλό στην τελική πάσα ή την εκτέλεση. Σε ένα ματς, ωστόσο, που η νίκη είναι μονόδρομος μετά και τη γκέλα του Παναθηναϊκού, δεν υπάρχει η πολυτέλεια για κάτι τέτοιο σε κανέναν.

Ένας… άλλος Φορτούνης

Θυμηθείτε τον Φορτούνη στο Βόλο ή τα Γιάννενα (στο πρώτο μέρος). Είχε καμία σχέση η απόδοσή του με το Περιστέρι; Στα πρώτα παιχνίδια που επέστρεψε στην ενδεκάδα, μασούσε το χορτάρι. Έμπαινε στις μονομαχίες σαν καμικάζι. Τώρα; Δικαίως αντικαταστάθηκε, παρότι δεν ήταν ο μόνος κάτω από τα προσδόκιμα στάνταρντς.

Η δική του προσφορά στο παιχνίδι, πάντως, αντικατοπτρίζει και των υπολοίπων. Ουδείς, πλην του Χάμες στο τελευταίο μισάωρο, έβγαλε «εγώ» στο παιχνίδι. Δεν υπήρξε πείσμα, αποφασιστικότητα, ούτε καν σοβαρή μαχητικότητα. Η εικόνα της ομάδας επιθετικά ήταν «έλα μωρέ κουτσά στραβά θα το πάρουμε το ματς». Έλα, όμως, που με το «κουτσά και το στραβά» αντί για το τρίποντο ήρθε η γκέλα και πόνεσε πολύ…

Όσο για την άμυνα, δέχθηκε 13 επιθέσεις όπως προαναφέραμε, απόρροια κακής συνολικά αμυντικής λειτουργίας, ενώ και το κεντρικό δίδυμο για πρώτη φορά είχε τόσο προβληματική συνεργασία. Σωκράτης και Ντόι έχουν καλή χημεία σε γενικές γραμμές, αλλά υπάρχουν και παιχνίδια που υστερούν κυρίως στο σκέλος της ταχύτητας. Επίσης, και ο Ροντινέι παρότι χρήσιμος από τη μέση και μπροστά έχει σχετικά αργές ή έστω καθυστερημένες επιστροφές. Η άμυνα πέρα απ’ όλα τα άλλα θέλει και σβελτάδα. Όχι μόνο στα πόδια, αλλά και στο μυαλό…

Καταλύτης ο Χουάνγκ, αλλά…

Για τον κουρασμένο Χουάνγκ έγινε αναφορά και νωρίτερα. Είναι αλήθεια ότι ο Κορεάτης είναι καταλύτης, όχι μόνο λόγω ποιότητας και αδιάκοπου τρεξίματος, αλλά και λόγω φρεσκάδας. Ανεβάζει από μόνος του το ρυθμό και την ένταση. Όταν είναι κουρασμένος, θέλει διαχείριση. Δεν του φτάνει ένα καλό πρωινό από την πατρίδα του, όπως είπε χαριτολογώντας την προηγούμενη Τετάρτη ο Μίτσελ.

Ο Ολυμπιακός, ωστόσο, και στην άμυνα και στην επίθεση θα πρέπει να βρει όχι μόνο κι εναλλακτικές οδούς, αλλά κυρίως να βελτιώσει κι άλλο τις επιδόσεις. Επιδόσεις που δεν αφορούν το ατομικό ταλέντο, αλλά την ομαδική δουλειά και συνεργασία. Προχθές στο Περιστέρι ελάχιστα πράγματα πήγαν καλά. Η εικόνα ήταν κάκιστη όπως την περιέγραψε ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης κι αυτό θα πρέπει να αποτελέσει καλό μάθημα για τα επόμενα, αρχής γενομένης από τη ρεβάνς Κυπέλλου της Τετάρτης (25/1) με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, όχι μόνο για τις επιδόσεις των παικτών, αλλά και για τις αποφάσεις του πάγκου…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News