Συνέντευξη Μανώλης Σκούφαλης: «Έτσι πετύχαμε το γκολ του αιώνα με τον Σιαλμά!»

Αν σας ζητήσουμε να θυμηθείτε ποιο είναι το ομορφότερο γκολ που έχετε δει ποτέ σε αγώνα επαγγελματικής κατηγορίας στην Ελλάδα, οι περισσότεροι θα ανατρέξετε σε κάποιο τέρμα που έχει πετύχει ποδοσφαιριστής της αγαπημένης σας ομάδας.

Τα ψαλιδάκια του Αναστόπουλου, τις ιδιοφυείς ενέργειες του Μαύρου ή του Βαζέχα, τους «κεραυνούς» του Σαραβάκου, του Κούη ή του Βιερϊνια, τα «μαγικά» του Ντέταρι, του Σκόκο, ή του Ζιοβάνι.

Κι όμως, το «γκολ του αιώνα» σημειώθηκε το 2011 σε αγώνα της δεύτερης κατηγορίας! Ήταν Κυριακή 8 Μαϊου 2011, όταν ο ΠΑΣ Γιάννινα υποδεχόταν τον Εθνικό Αστέρα για την 33η αγωνιστική της τότε Football League, όταν… συνέβη αυτό:

Σέντρα με ραμπόνα και γκολ με ανάποδο ψαλίδι! Αν υπάρχει ο ορισμός της τελειότητας στο ποδόσφαιρο, τότε το βίντεο του συγκεκριμένο γκολ που είχαν εμπνευστεί ο Μανώλης Σκούφαλης και ο Δημήτρης Σιαλμάς έπρεπε να το… εικονογραφεί στα βιβλία της «στρογγυλής θεάς».

Προφανώς επειδή επιτεύχθηκε σε αγώνα της δεύτερης κατηγορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν πήρε ποτέ τις επικές διαστάσεις που άξιζε, αλλά φανταστείτε να το είχαν πετύχει ο Εμπαπέ με τον Μέσι σε αγώνα Champions League της Παρί Σεν Ζερμέν, ή να συνδυάζονταν με αυτόν τον τρόπο ο Νεϊμάρ με τον Βινίσιους σε αγώνα της Βραζιλίας στο πρόσφατο Μουντιάλ!

Ο Μανώλης Σκούφαλης ήταν τότε 32 ετών και η άμμος της αντίστροφης μέτρησης στην κλεψύδρα μιας σπουδαίας καριέρας είχε αρχίσει ήδη να κυλά. Ένας ποδοσφαιριστής που αγαπήθηκε σε όποια ομάδα κι αν αγωνίστηκε και που – όσοι είχαν την τύχη να τον παρακολουθούν από κοντά – αναρωτιόντουσαν πως δεν κατάφερε ποτέ να μεταγραφεί σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας.

Ταχύτατος με την μπάλα στα πόδια, αρχηγός με τα όλα του στο χορτάρι, σπάνια προσωπικότητα είχε το προνόμιο να υπάρξει συμπαίκτης με παικταράδες, όπως ο Αλβαρο Ρεκόμπα, αλλά και να συνεργαστεί με ορισμένους από τους πλέον πολυσυζητημένους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως ο Μάκης Ψωμιάδης και ο Αχιλλέας Μπέος.

Ο Μανώλης Σκούφαλης γυρίζει το χρόνο πίσω στο 1998 (όταν μας συστήθηκε για πρώτη φορά με τη φανέλα της Δόξας Βύρωνα) και κολλά το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr!

Μανώλη από που ξεκίνησες την καριέρα σου;

Γεννήθηκα στην Νέα Ιωνία και από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο. Σκέψου ότι σε ηλικία 5-6 ετών ήμουν ήδη σε ακαδημία, αυτή της Νεάπολης Νέας Ιωνίας. Εκεί με είδε κάποιος οικογενειακός μας φίλος και πρότεινε στους γονείς μου να με πάει στην ΑΕΚ για δοκιμή.

Πήγες λοιπόν στην ΑΕΚ και ποιος σε είδε εκεί;

Προπονητής ήταν ο Γιώργος Καραφέσκος, ο οποίος μετά τις προπονήσεις που έκανα με πήρε στην ομάδα και έκανα δελτίο. Στην ΑΕΚ πήγα την περίοδο 1988-89 σε ηλικία 11 ετών, όταν είχε έρθει προπονητής στην πρώτη ομάδα ο Μπάγεβιτς. Έμεινα μέχρι και το 1998, όταν ο Μπάγεβιτς είχε φύγει ήδη για τον Ολυμπιακό.

«Έμεινα δέκα χρόνια στην ΑΕΚ, αλλά δεν μου δόθηκε ποτέ πραγματική ευκαιρία να παίξω στην πρώτη ομάδα»

Δεν έπαιξες ποτέ όμως στην ΑΕΚ, γιατί;

Οι συγκυρίες ήταν τέτοιες που δεν με ευνόησαν. Δεν μου δόθηκε ποτέ πραγματική ευκαιρία για να παίξω, παρά μόνο σε ένα φιλικό με τον Ακράτητο με προπονητή τον Αντώνη Μήνου. Έμεινα με το παράπονο ότι δεν με πήραν ποτέ έστω σε μια προετοιμασία.

Μου κάνει εντύπωση αυτό, γιατί ο Μπάγεβιτς για παράδειγμα ξέρω ότι ήθελε νεαρούς και γρήγορους παίκτες όπως εσύ.

Όταν ήταν ο Μπάγεβιτς όμως στην ΑΕΚ ήμουν μικρός. 15-16 χρονών. Έφυγε το 1996 και εγώ ήμουν τότε 18, αλλά έμεινα δύο ακόμα χρόνια, έστω κι αν είχα πάει δανεικός στην Δόξα Βύρωνα. Πάντως όταν ο Μπάγεβιτς, μετά από χρόνια είχε πάει στον Άρη, με ήθελε εκεί, αλλά ενώ συμφωνήσαμε, δεν έμεινα ο ίδιος κι έτσι εγώ αναγκαστικά πήγα στην Κέρκυρα.

Να γυρίσουμε όμως λίγο πίσω. Στην ΑΕΚ δεν έπαιξες, αλλά έφυγες ως ελεύθερος.

Ναι από την ΑΕΚ έφυγα, γιατί επί Παθιακάκη, δεν με έκαναν επαγγελματία και έτσι πήγα στην Κοζάνη. Με είδε δει ο Γιώργος Κωστίκος από τα παιχνίδια με τη Δόξα Βύρωνα και με είχε στη λίστα του, αλλά πήγα τελικά όταν ήταν προπονητής της Κοζάνης ο Γρηγόρης Τσινός. Έμεινα εκεί δύο χρόνια και στη συνέχεια πήγα στον Αθηναϊκό με προπονητή τον Βασίλη Τζαλακώστα. Μετά τον Αθηναϊκό, ήρθε ο Ακράτητος.

Ο Ακράτητος που τότε είχε πρόεδρο τον δήμαρχο Παπαδήμα και έφτιαξε καταπληκτική ομάδα.

Πραγματικά τότε ο Ακράτητος ήταν μια ομάδα που διέθετε τα πάντα. Είχαμε πάει παίκτες όπως ο Μιλόγεβιτς, ο Λίνκαρ, ο Ηλιόπουλος, ο Μπλέτσας, ο Γεωργίου, ο Ιορδανίδης κι άλλοι πολλοί.

Έζησες μεγάλες στιγμές εκεί.

Θυμάμαι ένα παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό στις Σέρρες. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο και μάλιστα ο Πανσερραϊκός με ισοπαλία στο ματς, ανέβαινε κατηγορία. Μάλιστα έψηναν και αρνιά έξω από το γήπεδο για να γιορτάσουν. Όμως εμείς με γκολ του Θωμά Τρούπκου, τους χαλάσαμε τη φιέστα και ταυτόχρονα πήραμε την άνοδο για τη μεγάλη κατηγορία.

«Ο Ψωμιάδης δεν γούσταρε την κοροϊδία. Όταν έβλεπε, όμως, ότι τα έδινες όλα για την ομάδα σε είχε σαν παιδί του!»

Στον Ακράτητο είχες και πρόεδρο τον Μάκη Ψωμιάδη.

Για εμένα προσωπικά, ήταν από τους καλύτερους προέδρους που είχα στην καριέρα μου. Ο Μάκης όταν έβλεπε ότι τα έδινες όλα για την ομάδα, σε είχε σαν παιδί του. Δεν γούσταρε την κοροϊδία. Εμένα και χρήματα μου έδωσε και νέο συμβόλαιο μου έκανε και αρχηγό με είχε στην ομάδα.

Ήξερε και ποδόσφαιρο.

Δύο άνθρωποι στην Ελλάδα γνωρίζουν από ποδόσφαιρο και το έχουν αποδείξει με τις ομάδες που έκαναν κατά καιρούς. Ο Μάκης Ψωμιάδης και ο Αχιλλέας Μπέος. Το “μάτι” το δικό τους δεν το έχει κανένας άλλος παράγοντας στην Ελλάδα.

Ο Μανώλης Σκούφαλης… στα κάγκελα του γηπέδου του Ακράτητου σε αγώνα με τον Πανηλειακό τον Οκτώβριο του 2003.

«Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας στο χαστούκι που έριξε ο Μάκης στον Ντουμιτρέσκου»

Πριν φύγουμε από τον Ακράτητο θέλω να μου πεις κάποια ιστορία που σου έχει μείνει με τον Μάκη Ψωμιάδη.

Ήμουν παρών στο περιστατικό με τον Ντουμιτρέσκου. Παίζαμε με τον Ιωνικό και δεν ήμασταν καλοί. Στο ημίχρονο κατέβηκε ο Μάκης στα αποδυτήρια και μπήκε στο γραφείο του προπονητή. Με ήρεμο ύφος του λέει: “Ντούμι τι ομάδα είναι αυτή που έχεις κατεβάσει σήμερα”; Τότε του λέει ο Ντουμιτρέσκου: “Εσύ τι θέλεις εδώ; Είσαι προπονητής”; Τότε ήταν που το έριξε το χαστούκι ο Μάκης.

Από τον Ακράτητο έφυγες και πήγες στην Κέρκυρα.

Ναι είχε πάει προπονητής ο Μπάμπης Τεννές και με πήρε μαζί του. Παίξαμε στην Α’ Εθνική και κάναμε καλή πορεία. Προς το τέλος, παίζαμε με τον Παναθηναϊκό στη Λιβαδειά και θέλαμε μόνο τη νίκη για να μείνουμε στην κατηγορία. Είχα πετύχει ένα εκπληκτικό γκολ και προηγούμασταν, όμως προς το τέλος του ματς, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μας ισοφαρίσει. Για πρώτη και μοναδική φορά σε εκείνο το πρωτάθλημα, πέσαμε κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού και μάλιστα χάσαμε την κατηγορία σε τετραπλή ισοβαθμία. Ήταν κρίμα γιατί είχαμε καλή ομάδα.

Μετά την Κέρκυρα, αποφάσισες να συνεχίσεις την καριέρα σου στον Πανιώνιο.

Ήταν η πιο σωστή απόφαση που πήρα. Είχα πρόταση και από την Λάρισα, όμως προτίμησα τον Πανιώνιο, γιατί ήξερα ότι με θέλει ο Λίνεν και είχε στείλει πολλές φορές τον Γιώτη Σταματόπουλο, τον βοηθό του για να με δει. Στον Πανιώνιο πέρασα φανταστικά χρόνια και παίξαμε και ευρωπαϊκά παιχνίδια που θα μου μείνουν αξέχαστα.

Πες μου γι αυτά τα παιχνίδια.

Ποιο να πρωτοθυμηθώ. Το ματς στο Χέλσινμποργκ, όπου έχουμε πάρει το προβάδισμα με την “γκολάρα” του Φανούρη Γουνδουλάκη. Μάλιστα σε εκείνο το ματς έχω μπει στο ματς στο 85 και ενώ είχαμε κερδίσει κόρνερ. Αποφάσισα να μην πάω μέσα στην περιοχή, αλλά να περιμένω απ’ έξω. Μου στρώθηκε η μπάλα και έπιασα το σουτ και το είδα να πηγαίνει στο “Γ”. Ήμουν έτοιμος να πανηγυρίσω, όταν ξαφνικά κάνει μια εκτίναξη τρομερή ο τερματοφύλακάς τους και το βγάζει. Μετά ήταν το φοβερό ματς που κάναμε ως ομάδα στην Βιέννη με την Αούστρια, όταν και κερδίσαμε με το γκολ του Μαϊστόροβιτς.

Ήσουν και στο ματς με την Μπορντό.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε εκείνο το βράδυ. Καταφέραμε να προηγηθούμε με 2-0 και όλα έδειχνα ότι θα πάρουμε την πρόκριση από τον όμιλο. Ξαφνικά όμως, ο Λίνεν αποφάσισε να βγάλει εμένα και τον Μανιάτη, όλη τη δεξιά πλευρά δηλαδή και χάθηκε η ισορροπία στην ομάδα. Το 2-0 έγινε 2-3 και χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία να πάμε παρακάτω.

Ένα άλλο μεγάλο παιχνίδι που ήσουν παρών, ήταν και αυτό με τον Παναθηναϊκό, με την περίφημη ντρίπλα του Εστογιανόφ στον Καραγκούνη.

Εκείνο το βράδυ η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο και το νιώθαμε ότι κάτι καλό θα γίνει. Η φάση του Εστογιανόφ με τον Καραγκούνη, αλλά και η κεφαλιά του Χούτου που έβγαλε ο Γκαλίνοβιτς ήταν πραγματικά τρομερή.

Ο Μανώλης Σκούφαλης πανηγυρίζει την ιστορική πρόκριση του Πανιωνίου επί της Σοσό τον Οκτώβριο του 2007.

«Όταν ήρθαν ο Εστογιανόφ με τον Ρεκόμπα, ο Πανιώνιος έχασε αυτό που ήταν. Χάθηκαν οι ισορροπίες… Η ομάδα δεν άντεξε το βάρος αυτών των δύο παικτών!»

Έχει πει ο Κωνσταντίνος Τσακίρης πως αν είχε μπει εκείνο το γκολ, η ιστορία της ομάδας θα ήταν πλέον διαφορετική.

Δεν ξέρω εάν θα είχε αλλάξει η ιστορία, γιατί ήταν μόνο μια φάση. Στον Πανιώνιο όμως πέρασα τα καλύτερα μου χρόνια και θεωρώ ότι ήταν η μεγαλύτερη ομάδα που έπαιξα στην καριέρα μου.

Το λες αυτό επειδή είχες ως συμπαίκτες και τον Ρεκόμπα με τον Εστογιανόφ;

Και γι’ αυτό. Πάντως να σου πω και κάτι. Σαφέστατα και έπρεπε ο Πανιώνιος να πάει καλύτερα με τέτοιους παίκτες. Θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουμε φτάσει σε έναν τελικό κυπέλλου. Όμως όταν ήρθαν τα παιδιά, ουσιαστικά χάθηκε η ισορροπία στην ομάδα. Έχασε ο Πανιώνιος αυτό που ήταν. Έπεσαν όλοι πάνω τους και ασχολούνταν με αυτούς. Παράγοντες, οπαδοί, δημοσιογράφοι. Χάθηκαν οι ισορροπίες στα αποδυτήρια και δεν στο κρύβω και στον οικονομικό τομέα. Δεν άντεξε η ομάδα το “βάρος” που έφεραν αυτοί οι δύο παίκτες. Θα έπρεπε για παράδειγμα να έχει ο Πανιώνιος 10.000 διαρκείας και με το ζόρι είχε 2.000. Είχαμε πριν τρομερό κλίμα και θυμάμαι κάναμε ματσάρες παντού. Μέχρι και τη Νάπολι είχαμε δυσκολέψει στο Ιντερτότο.

«Ποτέ δεν είδα το γκολ απέναντι στην ΑΕΚ ως προσωπική μου εκδίκηση»

Δική σου καλύτερη στιγμή ποια ήταν στον Πανιώνιο;

Όταν παίξαμε στα play off με την ΑΕΚ και ισοφάρισα στο 92 με αποτέλεσμα να μείνει η ΑΕΚ εκτός Τσάμπιονς Λιγκ με εκείνο το γκολ. Ήταν ένα καλό ματς για εμένα, αλλά δεν είδα ποτέ εκείνο το γκολ ως “εκδίκηση” για το γεγονός ότι δεν έπαιξα στην ΑΕΚ. Το λέω γιατί τότε πολλοί το είπαν αυτό, αλλά είναι κάτι που δεν ισχύει.

Στον Πανιώνιο γιατί δεν έμεινες;

Δεν έμεινα γιατί ο Τσακίρης είχε δώσει τα “κλειδιά” στον Κιντή και αυτός έφερε τον Στόρε για προπονητή. Ουσιαστικά διέλυσαν την ομάδα και εγώ έμεινα εκτός πλάνων χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Από εκείνο το σημείο και μετά άρχισε και η πτώση του Πανιωνίου.

«Μου έχει μείνει πίκρα γιατί το γκολ που πετύχαμε με τον Σιαλμά δεν βραβεύτηκε ποτέ»

Έτσι έφυγες και πήγες στα Γιάννινα, όπου συνέβη το φοβερό να έχεις συμμετάσχει στο καλύτερο γκολ της καριέρας σου, το οποίο όμως δεν σημείωσες εσύ. Μιλάμε για το γκολ του αιώνα που αν είχε επιτευχθεί σε κάποιο άλλο παιχνίδι, και όχι σε παιχνίδι Football League, θα το μνημονεύαμε για δεκαετίες!

(Γέλια) έτσι είναι. Όταν με ρωτάνε για το καλύτερο γκολ της καριέρας μου, πάντα λέω ότι είναι αυτό που εγώ έκανα τη σέντρα με “ραμπόνα” και ο Δημήτρης Σιαλμάς σκόραρε με ανάποδο ψαλίδι.

Μπορείς να μου περιγράψεις πως σας ήρθε εκείνη η έμπνευση που έμεινε στην ιστορία…

Είχα μπροστά μου το αριστερό μπακ του Αστέρα και προσπαθούσα να τον περάσω για να βγάλω σέντρα. Όταν έφτασα στη γραμμή κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να σεντράρω με το δεξί και «έκοψα» την μπάλα. Με την άκρη του ματιού μου, όμως, βλέπω Μπακαγιόκο και Σιαλμά ελεύθερους στην περιοχή και ήθελα να κινηθώ γρήγορα. Έτσι, από ένστικτο, μου βγήκε η ραμπόνα…

Και έγινε ό,τι έγινε…

Να σου πω την αλήθεια, πίστευα ότι κάποιος συμπαίκτης μου θα έβρισκε την μπάλα με το κεφάλι. Ξαφνικά, λοιπόν, βλέπω τον Μήτσο να κάνει ψαλιδάκι. Μέχρι και εγώ σάστισα και σκέφτηκα… τι έγινε τώρα! Έκανα μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί!

Έρχεται λοιπόν κατά πάνω μου ο Σιαλμάς για να πανηγυρίσουμε κι αρχίζει να μου φωνάζει «τι έχεις κάνει, τι έχεις κάνει»…

Και τι του απάντησες;

Εγώ τι έκανα; Εσύ τι έκανες; Το τι φατούρο φάγαμε και οι δύο δεν περιγράφεται…

Να σου κάνω μια ερώτηση. Είναι δυνατόν να μην έχει βραβευτεί αυτό το γκολ ποτέ στην Ελλάδα; Αν θυμάμαι καλά εκείνη τη χρονιά ήταν υποψήφιο για το βραβείο Πούσκας, για το καλύτερο γκολ που είχε σημειωθεί ποτέ στον κόσμο!

Τι να σου πω; Η αλήθεια είναι ότι μου έχει μείνει πίκρα γιατί αυτό το γκολ, ενώ έχει κάνει το γύρο της Ευρώπης, έστω και αν μπήκε στη Β’ Εθνική με αντίπαλο τον Εθνικό Αστέρα, η αλήθεια είναι ότι δεν βραβεύτηκε ποτέ.

Ο Μανώλης Σκούφαλης ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων της ποδοσφαιρικής του διαδρομής με τη βοήθεια του συντάκτη του sportday.gr, Γιώργου Μπιτσικώκου.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής σου καριέρας, επέλεξες τα Γιάννινα ως μόνιμο τόπο κατοικίας σου.

Η γυναίκα μου είναι από εδώ και αποφασίσαμε να μείνουμε στην πόλη, για καλύτερη ποιότητα ζωής. Στα Γιάννινα μπορείς να βρεις τα πάντα. Έχω τις δουλειές μου, αλλά ταυτόχρονα ασχολούμαι και με το ποδόσφαιρο και είμαι προπονητής στα τμήματα υποδομής της Ελεούσας.