Ολυμπιακός: Τα ντέρμπι θέλουν -πάνω απ’ όλα- μαχαίρι στα… δόντια

Για το πόσο έχει ταλαιπωρηθεί φέτος ο Ολυμπιακός, τα λάθη και τις αστοχίες που έγιναν, τις δεκάδες αλλαγές στο ρόστερ, τις αγωνιστικές… αρρυθμίες, τα διαφορετικά πρόσωπα, έχουμε γράψει πολλά κι έχουμε διαβάσει ακόμη περισσότερα.

Στο δια ταύτα, ωστόσο, κι ενώ απομένουν τέσσερις στροφές μέχρι το φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, οι «ερυθρόλευκοι» είναι ακόμη εδώ, γερά στο κόλπο, έχοντας διαγράψει μια αήττητη πορεία 15 αγώνων στη διοργάνωση. Από εδώ και πέρα, όμως, ξεκινούν τα πολύ δύσκολα που λέει και μια ψυχή.

Τα παιχνίδια της σκέτης φανέλας… τελείωσαν

Πλέον παιχνίδια που θα μπορούσε να πάρει ακόμη και η φανέλα του Ολυμπιακού με μια στοιχειωδώς καλή απόδοση, όπως το τελευταίο χρονικά με τη Λαμία, μπαίνουν στο… συρτάρι μέχρι την επόμενη σεζόν. Τώρα έχει ανηφόρα μπροστά κι είναι μεγάλη όπως αναφέρει και ο στίχος του γνωστού τραγουδιού. Η ανηφόρα δεν είναι μόνο για την ομάδα του Πειραιά, αλλά για όλους τους διεκδικητές των τίτλων. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα. Γιατί ο φετινός Ολυμπιακός ζορίζεται τόσο πολύ να νικήσει σε ένα ντέρμπι; Γιατί δεν βγάζει την καρδιά και το μέταλλο που αντιπροσωπεύει όσο τίποτε άλλο το ίδιο του το dna;

Η απάντηση εδώ, ενόψει και του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό που έρχεται το προσεχές Σάββατο στο Φάληρο, είναι μία. Στα ντέρμπι δεν φτάνει μόνο η ποιότητα, ή το πόσο καλή ομάδα είσαι, αλλά το πόσο πολύ το θέλεις! Ο Ολυμπιακός πήγε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά στη Λεωφόρο κι έδεσε κόμπο τον αήττητο και με σερί νικών Παναθηναϊκό, άσχετα αν δεν νίκησε με το πέναλτι-ανέκδοτο του Κέλετ στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων, επειδή πολύ απλά, δεν έβγαλε μόνο τις αρετές του στο χορτάρι, αλλά και πολύ τσαμπουκά.

Δεν υπάρχει νίκη σε ντέρμπι χωρίς πάθος

Να το γράψουμε κι ανάποδα; Γιατί έχασε ο Ολυμπιακός από την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, προσφέροντας, μάλιστα, και τα τρία γκολ στο πιάτο των «κιτρινόμαυρων» ως ευγενική χορηγία; Επειδή το μάτι τους δεν γυάλιζε. Επειδή δεν έβγαλαν πάθος και ψυχή στο παιχνίδι τους. Επειδή δεν υπήρξαν φάσεις που να… περάσουν πάνω από τους αντιπάλους τους. Να «φωνάξουν» με την αγωνιστικότητά τους ότι το θέλουν πιο πολύ!

Υπάρχει μια πολύ χαρακτηριστική φάση που λίγοι πρόσεξαν, στο 30ό λεπτό εκείνου του αγώνα Κυπέλλου. Ο Κώστας Γαλανόπουλος, αρχηγός της ΑΕΚ στο συγκεκριμένο ματς, έκανε ένα σκληρό φάουλ στον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ στο χώρο της μεσαίας γραμμής και αριστερά όπου κινείται συνήθως ο Μολδαβός αμυντικός. Αμέσως μετά, ο μέσος της Ένωσης, πήγε πάνω από τον αριστερό μπακ του Ολυμπιακού και του έψαλε κάποια… γαλλικά για να δεχθεί άμεσα τις παρατηρήσεις του διαιτητή.

Ένα τέτοιο περιστατικό, θα έπρεπε κανονικά να έχει ανάψει το φιτίλι, να… πατήσει το κουμπί και οι παίκτες του Ολυμπιακού να βγάλουν αντίδραση. Να… τσαντιστούν. Να σκυλιάσουν. Να μπαίνουν σε κάθε φάση έως την επόμενη ως καμικάζι. Κι ας ήταν σε εκείνο το χρονικό σημείο πίσω με δύο γκολ. Αυτό το στοιχείο, της πώρωσης, του τσαμπουκά, του «δεν περνάς» έχει ξεθωριάσει ως τώρα στα μεγάλα ματς των «ερυθρολεύκων» εντός των συνόρων. Διάθεση υπάρχει, προσπάθεια γίνεται, αλλά λείπει η σπίθα. Κι αν δεν λείπει, σιγοκαίει…

Η σπίθα να γίνει… πυρκαγιά

Από το προσεχές Σάββατο αυτή η σπίθα πρέπει να γίνει… πυρκαγιά. Κι αυτό το έργο οι παίκτες του Ολυμπιακού το ξέρουν πολύ καλά. Ποιος δεν ξέρει από μάχες; Μήπως ο Χάμες; ο Εμβιλά; Οι Βραζιλιάνοι; Ο Ελ Αραμπί με τον Μπακαμπού; Ο Βαλμπουενά; Ο Σωκράτης; Ο Φορτούνης; Ποιος από αυτούς δεν έχει… ματώσει στο γήπεδο; Ποιος δεν έχει βγάλει ένταση και τσαμπουκά;

Το θέμα είναι πως ο καθένας μόνος του δεν φτάνει. Το «όλοι μαζί» είναι απαραίτητο. Ακόμη και στη διαμαρτυρία. Είναι άλλο πράγμα να πλησιάζει ένας παίκτης τον διαιτητή για να του εκφράσει ένα παράπονο από το να λειτουργούν όλοι ως ομάδα. Ακόμη και σε μια… κοκορομαχία. Δεν μπορεί της μιας ομάδας ο πάγκος να… μπαίνει δέκα φορές μέσα στο γήπεδο και ο άλλος να είναι απλά παρατηρητής των εξελίξεων…

Ένταση, φάουλ, δύναμη στη δύναμη και μάτι να γυαλίζει

Αυτά τα ματς, θέλουν όχι μόνο ποιότητα, εμπειρία και καλή φυσική κατάσταση. Θέλουν ένταση, φάουλ, δύναμη στην κάθε μονομαχία, ούτε μια μπάλα χωρίς διεκδίκηση, ούτε μια ανάσα χαλαρή από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Είδαμε και το κυριακάτικο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Ποιος νίκησε; Έκείνος που έπαιξε καλύτερα ή εκείνος που το ήθελε πιο πολύ; Μάλλον ένα μοιρασμένο ντέρμπι είδαμε. Αλλά το μάτι των γηπεδούχων γυάλιζε σε κάθε φάση. Κι επειδή γυάλιζε συνωμότησε το ποδοσφαιρικό σύμπαν μετά το μαγικό του Κωνσταντέλια η μπάλα να πάει στα δίχτυα του Αθανασιάδη, όχι από τον Νάρεϊ, αλλά και την κόντρα στον Βύντα.

Ο Μίτσελ είναι… μετρ στο σκέλος της ψυχολογίας. Στην πρώτη του θητεία είχε απογειώσει ποδοσφαιριστές και η ομάδα είχε πετύχει τεράστιες νίκες σε παιχνίδια που η μπάλα έκαιγε. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Άρα η πρώτη ύλη υπάρχει και στον πάγκο και στο χορτάρι για να μπει ο Ολυμπιακός και να… δαγκώνει αρχής γενομένης από το βράδυ του Σαββάτου μέχρι το τελευταίο ντέρμπι των Play offs.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News