Συνέντευξη Κώστας Μενδρινός: Σε ομάδα με Ζιοβάνι, Καρεμπέ, Ζε Ελίας, Ζέτερμπεργκ, Τζόλε πως να… χωρέσεις;

Ο Κώστας Μενδρινός αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση ποδοσφαιριστή. Μπορεί να είναι ακόμα εν ενεργεία, στα 38 του χρόνια, καθώς παίζε στο Κερατσίνι, ταυτόχρονα όμως με μια καριέρα 20 ετών πίσω του, δικαιούται να κολλήσει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ του sportday.gr καθώς έχει ζήσει εκπληκτικά πράγματα ως ποδοσφαιριστής, κυρίως με τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Γεννημένος στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, δεν θα μπορούσε από νωρίς να μην ξεχωρίσει για το ταλέντο του, που τον έφερε στις ακαδημίες αρχικά και στη συνέχεια στην πρώτη ομάδα. Ο Τάκης Λεμονής, όπως μας λέει ήταν ο άνθρωπος που τον εμπιστεύτηκε και του χρωστάει ευγνωμοσύνη.

Ταυτόχρονα όμως, μένοντας συνολικά 7 χρόνια ως παίκτης του Ολυμπιακού, είχε την ευκαιρία να έχει προπονητές Βαλβέρδε, Προτάσοφ και συμπαίκτες όπως Ζιοβάνι, Ζε Ελίας, Ριβάλντο, Τουρέ, Καρεμπέ και τόσους άλλους.

Επίσης ήταν μέλος της ομάδας, όταν πανηγύρισε τα δύο πρώτα, ιστορικά διπλά σε Βρέμη και Ρώμη. Ο Κώστας Μενδρινός λοιπόν, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων.

Κώστα από που ξεκίνησες;

Ξεκίνησα να παίζω στη Χαραυγή και από εκεί πήγα στις ακαδημίες του Ολυμπιακού, σε ηλικία 14 ετών. Όταν έγινα 17, υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο και ουσιαστικά έγινα μέλος της πρώτης ομάδας του Ολυμπιακού.

Προπονητής ποιος ήταν τότε στον Ολυμπιακό;

Ήταν ο Τάκης Λεμονής, ο οποίος εκτός από μένα είχε διαλέξει κι άλλα παιδιά από τις ακαδημίες. Βέρτζος, Ανθούλης, Λίγκος, Ντόβας, Μπενετάτος ήταν τα παιδιά που ανεβήκαμε μαζί στην πρώτη ομάδα.

Ουσιαστικά στον Ολυμπιακό έμεινες 7 χρόνια και πανηγύρισες αρκετούς τίτλους.

Ναι αλλά δεν έμεινα όλα τα χρόνια. Την πρώτη χρονιά, μετά από έξι μήνες πήγα δανεικός στον Ατρόμητο, πριν ακόμα γίνει η συγχώνευσή του με τη Χαλκηδόνα. Γύρισα στον Ολυμπιακό, αλλά ξαναέφυγα δανεικός για τον Ιωνικό αυτή τη φορά. Η πρώτη μου χρονιά που έμεινα όλο το διάστημα στον Ολυμπιακό ήταν με τον Μπάγεβιτς, πριν γυρίσω στον Ιωνικό ξανά. Όταν ήρθε ο Σόλιντ επέστρεψα στον Ολυμπιακό και μετά με τον Λεμονή και πάλι έμεινα για 2 χρόνια στην ομάδα.

«Ο Τάκης Λεμονής είναι αυτός που μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής»

Σε προηγούμενη συνέντευξη μου είχες πει ότι ο Λεμονής ήταν ο άνθρωπος στον οποίο χρωστάς τα πάντα.

Ήταν ο άνθρωπος που πίστεψε σε μένα και μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο. Εάν δεν υπήρχε αυτός, δεν ξέρω και δεν μπορώ να φανταστώ τι εξέλιξη θα είχα και αν θα είχα καταφέρει να παίξω ποδόσφαιρο.

Πες μου λοιπόν για την εμπειρία που βίωσες, εσύ ένα νέο παιδί να μπεις στα αποδυτήρια της πρώτης ομάδας του Ολυμπιακού.

Τι να σου πω; Μπήκα σε αποδυτήρια που υπήρχαν παίκτες όπως ο Ζιοβάνι, ο Ζε Ελίας, ο Καρεμπέ, ο Ζέτερμπεργκ, ο Αλεξανδρής, ο Τζόλε… Φοβόμουν και να τους κοιτάξω. Δέος τι να λέμε;

Υπήρξε κάποιος όμως που να σε βοήθησε να μπεις στο κλίμα και να σταθείς στα πόδια σου;

Φυσικά και υπήρξε. Ο Ανδρέας Νινιάδης για παράδειγμα. Ήταν αυτός που αμέσως ήρθε και μου μίλησε και με στήριξε στα πρώτα μου βήματα. Ο Ανδρέας ήταν πάντοτε δίπλα μου, με τις συμβουλές του για να βελτιώσω πράγματα στο παιχνίδι μου και για να χτίσω την προσωπικότητα που έπρεπε για να σταθώ σε μια τέτοια ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός και με τις απαιτήσεις που είχε.

Άλλος συμπαίκτης σου;

Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος. Και αυτός προσέγγισε τους νέους παίκτες, ίσως επειδή και αυτός είχε περάσει από την ίδια διαδικασία. Να βρεθεί δηλαδή στην πρώτη ομάδα, ως νέος παίκτης, ο οποίος ήθελε κάποιον να τον έχει δίπλα του. Εγώ είχα την τύχη στα πρώτα μου βήματα να δέχομαι συμβουλές από παίκτες όπως ο Νινιάδης και ο Ελευθερόπουλος, με τον οποίο άλλωστε συνεργαστήκαμε και αργότερα στον Πανιώνιο, όταν είχε αναλάβει προπονητής.

«Ο Ανδρέας Νινιάδης ήταν αυτός που μας μιλούσε περισσότερο και προσπαθούσε να μας βοηθήσει»

Εσύ κατάφερες πάντως να μείνεις για 7 χρόνια στον Ολυμπιακό.

Να επιστρέψουμε όμως σε αυτά που έζησες στον Ολυμπιακό. Ήσουν παρών στα δύο πρώτα διπλά της ομάδας.

Στη Βρέμη δεν ήμουν. Είχα αγωνιστεί στο πρώτο ματς, στο Καραϊσκάκη. Ήμουν όμως στη Ρώμη και να σου πω την αλήθεια το ήξερα ότι θα πάρουμε το διπλό.

«Είχα δει όνειρο πριν το ματς με τη Λάτσιο και ήξερα ότι θα κερδίσουμε»

Πως το ήξερες;

Θα γελάσεις κι εσύ και ο κόσμος, αλλά εγώ θα στο πω. Το είχα δει σε όνειρο. Όταν λέω το είχα δει, δεν είχα δει το ματς, αλλά είδα την προηγούμενη νύχτα ότι σηκώναμε κύπελλο. Το είπα στον Πάντο που ήταν στο δωμάτιο και με έβρισε! «Άσε ρε που θα πάρουμε διπλό εδώ. Κόψε τις μαλ…..ς»! Όταν έγινε όμως, το θυμόταν φυσικά και πανηγυρίζαμε μαζί και μου έλεγε: «ζήτα μου ό,τι θέλεις»!

Πως νιώσατε εκείνη τη βραδιά; Σαν να σας φεύγει οριστικά ένα βάρος;

Φυσικά. Είχε προηγηθεί βέβαια το διπλό στην Βρέμη, αλλά στη Ρώμη όντως άλλαξε ριζικά η κατάσταση. Πλέον δεν είχαμε το άγχος, το φόβο αν θέλεις και είχαμε αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Αυτό έλειπε τα προηγούμενα χρόνια και δεν είχαμε καταφέρει να πάρουμε κάποιο διπλό.

Θα σου κάνω την κλασσική ερώτηση αυτή που γίνεται σε όλους όσοι έχετε παίξει με Ριβάλντο και Ζιοβάνι…

Κατάλαβα τι θα πεις. Ζιοβάνι είναι η απάντηση. Κι εμένα, όπως και στους περισσότερους, μας άρεσαν τα φαντεζί πράγματα που έκανε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν κάτι το απίστευτο, κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί να γίνεται. Ο Ριβάλντο ήταν τεράστια κλάση, δεν το συζητάμε, αλλά αυτόν που χαιρόσουν να βλέπεις με την μπάλα ήταν ο «μάγος»!

Πάμε τώρα σε προπονητές, είχες Λεμονή, Προτάσοφ, Σόλιντ, Βαλβέρδε…

Για τον Βαλβέρδε τι να σου πω; Νομίζω ότι μόνο και μόνο που έφτασε να είναι προπονητής της Μπαρτσελόνα του Μέσι, από μόνο του δείχνει και το τι επιπέδου προπονητής ήταν. Ήρθε και μας έμαθε τι σημαίνει πρέσινγκ και πως όλα από αυτό ξεκινούσαν. Πραγματικά μάθαμε πράγματα από τον Βαλβέρδε. Όπως φυσικά εγώ προσωπικά, το ξαναλέω, έμαθα πράγματα από τον Λεμονή και σε αυτόν χρωστάω πολλά.

«Προσωπικά θα πω ότι προτιμούσα τον Ζιοβάνι, γιατί έκανε μαγικά πράγματα. Δεν το συζητάμε όμως για την ποιότητα του Ρίμπο»

Για τον Προτάσοφ;

Έμεινα 6 μήνες μαζί του, αλλά δεν με είχε προσέξει. Δεν ήταν από τους προπονητές που μπορεί να έβλεπε τους μικρούς. Βέβαια για να μην τον αδικώ, σε εκείνη την περίοδο η ομάδα είχε χαφ Ζε Ελίας, Καρεμπέ, Νινιάδη, Ζέτερμπεργκ και αν πήγαινες και πιο μπροστά… Ζιοβάνι, Τζόλε, Αλεξανδρής, Γεωργάτος… Που να βρεθεί χώρος για να παίξει κάποιος μικρός;

Πέρασες μετά τον Ολυμπιακό και από άλλες ομάδες. Είχε κάποιον προπονητή που να σου έκανε εντύπωση;

Τον Γιώργο Παράσχο. Το θεωρώ αδικημένο γιατί ως προπονητής είναι εξαιρετικός. Εγώ ήμουν για δύο χρόνια μαζί του στον Πλατανιά και πραγματικά κάναμε εξαιρετικά πράγματα. Σίγουρα είναι μεταξύ των καλύτερων Ελλήνων προπονητών.

Ποιες χρονιές θεωρείς ότι έπαιξες το καλύτερο ποδόσφαιρο της καριέρας σου;

Σίγουρα μια χρονιά με τον Λεμονή, μια χρονιά στην Άρη και τις δύο με τον Πλατανιά.

Στον Άρη ποιον είχε προπονητή;

Τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Τυπικός Αργεντίνος, ο οποίος ήθελε πάθος και δύναμη και να μπαίνεις δυνατά στις μονομαχίες. Ταίριαζε και με την φιλοσοφία της ομάδας.

Τώρα που σε βρίσκουμε;

Είμαι στο μαγαζί μου, έχω βενζινάδικο στο Ίλιον και είμαι μαζί με τον καλύτερο φροντιστή που είχα ποτέ μου, τον Βασίλη Χαλά που θα τον έχω μαζί μου στο Κερατσίνι. Αποφάσισα να παίξω μια χρονιά ακόμα, αλλά παράλληλα να είμαι και ο προπονητής της ομάδας. Μου αρέσει αυτή η νέα πρόκληση και μάλλον θα το ακολουθήσω το επάγγελμα του προπονητή.

Συνέντευξη Κώστας Μενδρινός: Σε ομάδα με Ζιοβάνι, Καρεμπέ, Ζε Ελίας, Ζέτερμπεργκ, Τζόλε πως να... χωρέσεις;