Νίκος Σαρίδης: Τι όνειρο είδε ο Μαρθελίνο με τον Μπλάνκο;

Aπ’ τα 35 πέναλτι που του έχουν σουτάρει στην καριέρα του τού Ρουμπέν Μπλάνκο, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών στο ματς με τον Παναθηναϊκό, ο 28χρονος Ισπανός τερματοφύλακας της Μαρσέιγ έχει αποκρούσει μόνο ένα (άλλα δύο πήγαν στα δοκάρια και μία φορά άουτ). Γιατί, άραγε, ο Μαρθελίνο τον έβαλε στο τέλος της παράτασης, αντί του συμπατριώτη του, Πάου Λόπεθ;
Μήπως, ο βασικός λόγος που οι προπονητές προβαίνουν σε ανάλογες κινήσεις πριν τα πέναλτι είναι ένα mind game, για να ψαρώνουν οι αντίπαλοι ότι… να, τώρα μπαίνει αυτός που τα πιάνει κι αντιστοίχως να ανεβεί και το ηθικό της δικής τους ομάδας;

Ο Χρηστίδης και ο Στεργιούδας

Οπως και να ‘χει, όταν το παιχνίδι φτάνει στη «ρώσικη ρουλέτα» δεν υπάρχει κάποιο ευαγγέλιο, στο οποίο να ομνύουν όλοι. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που αποθεώνει ή αποδομεί την όποια πολιτική
του πάγκου. Κάποτε, στην Ελλάδα εξυμνήθηκε ο Φράντισεκ Φάντροκ, που στα πέναλτι της ΑΕΚ με την ΚΠΡ το 1977 είχε βάλει τον Νίκο Χρηστίδη στη θέση του Λάκη Στεργιούδα. Το είχε κάνει -επίσης επιτυχώς- κι ο Λουίς φαν Χάαλ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 με τους Ολλανδούς γκολκίπερ κόντρα στην Κόστα Ρίκα, το είχε επαναλάβει στο Σούπερ Καπ Τσέλσι-Βιγιαρεάλ κι ο Τόμας Τούχελ, αλλάζοντας τον Μεντί με τον Κέπα. Ομως, έξι μήνες μετά, ο Βάσκος τερματοφύλακας ήταν ο μοιραίος στον τελικό του Λιγκ Καπ μεταξύ Τσέλσι και Λίβερπουλ. Οχι απλώς δεν έπιασε πέναλτι, αλλά σούταρε άστοχα και το τελευταίο των Λονδρέζων.

Σχετικά, λοιπόν, είναι όλα. Ούτε για τους εκτελεστές στη διαδικασία των πέναλτι υπάρχει κάποιος ιερός κανόνας. Εάν, για παράδειγμα, ο Γιάκομπ Νέεστρουπ, ο προπονητής της Κοπεγχάγης ήξερε τι θα έκανε ο 17χρονος Ρούνι Μπάρντζι όταν πήγε να σουτάρει το καθοριστικό πέναλτι των Δανών στην Πράγα, απέναντι στη Σπάρτα, θα τον είχε πιάσει απ’ τον γιακά και θα τον είχε κρεμάσει στον «καλόγερο» με τα μπουφάν!

Ο πιτσιρικάς, αντικατέστησε στο 108′ τον Μοχάμεντ Ελιουνούσι (ξάδερφος του Ταρίκ που είχε παίξει στον Ολυμπιακό) και στο τελευταίο πέναλτι έκανε σουτ α λα Πανένκα! Μπήκε, όμως, η μπάλα, με την Κοπεγχάγη να προκρίνεται στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Διέβη τον Ρουβίκωνα ο Μπάρντζι, με κίνδυνο να καταστρέψει και την καριέρα του. Μιλάμε για ένα παιδί Σύρων προσφύγων, οι οποίοι αρχικά κατέφυγαν στο Κ ο υ β έ ι τ, όπου γεννήθηκε ο Ρ ο ύ ν ι. Εκεί, στο άνυδρο και ζεστό τοπίο, άρχισε να κλοτσάει μπάλα ο μικρός κι όταν στην πορεία η φαμίλια ζήτησε κι έλαβε πολιτικό άσυλο στη Σουηδία, εξέλιξε το ταλέντο του στις σκανδιναβικές πρασινάδες. Όλα καλά, όμως, το μειράκιο της Κοπεγχάγης έγινε… Πανένκα και, μάλιστα, στην πόλη του θρυλικού Τσέχου!

Φυσικά, στην Πράγα, όπως και στη Μασσαλία, θα λένε από προχθές το βράδυ πόσο άδικα είναι τα πέναλτι κι όλα τα σχετικά. Κανείς δεν λέει πόσο συναρπαστικά είναι, αλλά έτσι συμβαίνει πάντα. Για τους ηττημένους, η διαδικασία των πέναλτι είναι αχώνευτη και τέτοια θα παραμείνει έως ότου έρθει η σειρά τους να βρεθούν σ τ η ν πλευρά του νικητή.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News