Παναθηναϊκός - Μπράγκα: Το ΟΑΚΑ είναι ευχή και κατάρα

Το ΟΑΚΑ δεν ήταν ποτέ έδρα. Για καμιά ομάδα. Ούτε φυσικά για τον (στην όποια μορφή του) Παναθηναϊκό που θα χρησιμοποιήσει το ποδοσφαιρικό γήπεδο ξανά για ευρωπαϊκό παιχνίδι ύστερα από έντεκα χρόνια.

Το δεύτερο σκέλος του ζευγαρώματος με την Μπράγκα, απόψε στις 22:00, γυρίζει τον χρόνο πίσω σ’ εκείνο το 1-0 επί της σλοβένικης Μάριμπορ (του Χαντάνοβιτς στο τέρμα) για τον όμιλό του Europa League. Ήταν 22 Νοεμβρίου του 2012 όταν ο Ισπανός Βιτόλο σημάδευε σωστά από τη βούλα του πέναλτι και το Τριφύλλι, που είχε αλλάξει ήδη προπονητή (Χουάν Ραμό Ρότσα αντί Ζεζουάλδο Φερέιρα) κατακτούσε τη νίκη.

Από το 1-0 στο… 1-0;

Ένα ανάλογο σκορ απόψε το βράδυ απέναντι στην στιβαρή και καλοδουλεμένη πορτογαλική ομάδα θα φέρει γι’ αρχή παράταση και ίσως πέναλτι. Αν το ζήσει κι αυτό ο οπαδός του Παναθηναϊκού, θα τα έχει δει όλα σ’ αυτό το αχανές γήπεδο, το οποίο ναι μεν έχει συνδυαστεί με μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, αλλά την ίδια ώρα δεν αποτέλεσε ποτέ το περίφημο «κάστρο».

Την τελευταία φορά που διεκδίκησε εκεί πρόκριση στους ομίλους του Champions League έμεινε στο 0-0 με τη Μάλαγα του Πελεγκρίνι και δεν ανέτρεψε το 2-0 του ματς στην Ανδαλουσία της Ισπανίας. Άλλη ομάδα βέβαια τότε: με Φορναρόλι ή Τοτσέ κι όχι Ιωαννίδη ή Σπόραρ στο κουτί. Με Βελάσκες και Πίντo στο κέντρο άμυνας, όχι Μάγκνουσον και Γεντβάι ή Σένκεφελντ. Μόνο ο Ζέκα (εκτός λίστας) ενώνει τις δυο εποχές.

Το ΟΑΚΑ έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει 65.000 φιλάθλους, αλλά και πάλι η ατμόσφαιρα δεν είναι ισοδύναμη με αυτή των 15.000 σε μια κατάμεστη Λεωφόρο. Αλλιώς νιώθει ο αντίπαλος εγκλωβισμένος σ’ ένα κλουβί κι αλλιώς ελεύθερος σε μια αλάνα με τους θεατές σε μεγάλη απόσταση.

Η φωνή δεν φτάνει με ίδια ντεσιμπέλ στον αγωνιστικό χώρο, η επαφή παικτών – κοινού διαφέρει το δίχως άλλο.

Ορμητήριο για τα μεγάλα ταξίδια…

Ουδείς αμφισβητεί πως σ’ αυτό το σημαδιακό για την αθλητική ιστορία του τόπου χώρο, το Τριφύλλι έφτιαξε τις δικές του γενιές φιλάθλων. Κυρίως τα παιδιά από τα mid 70s και 80s ήταν αυτά που ταυτίστηκαν με το ΟΑΚΑ και λιγότερα εκείνα στις αρχές 90s.

Το «Σπύρος Λούης» υπήρξε ορμητήριο για μεγάλα ευρωπαϊκά ταξίδια έως την άκρη της Ευρώπης. Δις μάλιστα ως τα ημιτελικά του Πρωταθλητριών / Champions League. Ποδοσφαιριστές ανδρώθηκαν και έλαμψαν μέσα από τις τέσσερις γραμμές. Η μετάβαση από την Κηφισίας ή με τρένο από τον σταθμό Ειρήνη ήταν σταθερό κομμάτι μιας ποδοσφαιρικής ρουτίνας, οι οπαδοί είχαν βρει για χρόνια το στέκι τους.

…αλλά και κολαστήριο

Ποτέ του παρόλα αυτά το περίφημο Στάδιο δεν είχε τον ρόλο ενός καταλυτικού παράγοντα και οι σκληρές βραδιές, πολύ σκληρές ενίοτε, υπήρξαν επίσης. Για κάθε Φέγενορντ ή Οσέρ υπήρχε στην ιστορία μια Οντένσε ή μια Σταντάρ που έκαναν ζημιές.  Απλώς το ΟΑΚΑ ήταν μια πολύ βολική λύση για όλους.

Η Λεωφόρος θα έδινε πρόκριση

Πιθανόν τόσο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όσο και ποδοσφαιριστές του στη Λεωφόρο θα ήθελαν να δώσουν τον αποψινό αγώνα. Εκεί που έχουν μάθει να αναπτύσσονται σε κλειστούς χώρους, εκεί να εκμεταλλεύονται κάθε σπιθαμή από το χορτάρι.

Στο ΟΑΚΑ, χωρίς οι γηπεδικές συνθήκες ν’ αλλάζουν επί της ουσίας, επηρεάζεται ο τρόπος. Οι παίκτες προπονήθηκαν για ν’ αποκτήσουν οικειότητα, αλλά η συνήθεια τροποποιείται αναγκαστικά και τα μέτρα φαντάζουν περισσότερα. Τουλάχιστον ευνοούνται κάποιες μεγάλες μπαλιές αλλαγής παιχνιδιού που ο Πέρεθ τις έχει!

Στις κερκίδες του ΟΑΚΑ θα βρίσκονται απόψε περισσότεροι από 55.000 φίλαθλοι. Δεν είναι καθόλου εύκολο ωστόσο να προβλέψει κάποιος την έκβαση ενός αγώνα σ’ ένα περιβάλλον που ανήκει στο… χθες των «πρασίνων». Ο Παναθηναϊκός έχει επανέλθει στην αγωνιστική κανονικότητά του, θα την συμπληρώσει πια όταν μπει στο νέο, ολόφρεσκο γήπεδό του στον Βοτανικό!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News