Νίκος Σαρίδης: Απ’ τον... Δαμανάκη στον Κουλιεράκη

Για να κερδίσει μία ελληνική ομάδα μία ξένη από εμπορικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, πρέπει να τη βρει είτε σε κακή βραδιά, είτε σε φθίνουσα γενικώς πορεία. Γράφει ο Νίκος Σαρίδης στην Sportday του Σαββάτου (7/10).

Γιάννης Δαμανάκης ή Κώστας Μαλιούφας; Να ένα καλό ερώτημα για τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη. Με τον Δαμανάκη είναι συμπατριώτες, απ’ τα Χανιά.

Με τον Μαλιούφα τυγχάνουν συνονόματοι, ενώ ο νυν στόπερ του ΠΑΟΚ αντιμετώπισε την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης προχθές όνταν 20 ετών. Τόσο ήταν στην ηλικία κι ο Μαλιούφας το 1983, τότε που εκτέλεσε το τελευταίο πέναλτι των Θεσσαλονικέων στην αναμέτρηση με την Μπάγερν μες στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Ομως, ο Κουλιεράκης τελικά δεν είναι ούτε Δαμανάκης, ούτε Μαλιούφας. Ο μεν Δαμανάκης είχε σουτάρει τότε το πέμπτο πέναλτι του «Δικεφάλου» κι αν το έβαζε, θα προκρινόταν. Ομως, η μπάλα πήγε στη δεξιά γωνία του Ζαν-Μαρί Πφαφ κι ο σπουδαίος Βέλγος τερματοφύλακας έπεσε σωστά.

Ο δε Μαλιούφας απέτυχε να σκοράρει στο ακροτελεύτιο χτύπημα κι έτσι η πρόκριση πήγε στους Βαυαρούς. Αντίθετα, ο Κουλιεράκης, με γκολ στις καθυστερήσεις, έγραψε τη νίκη του ΠΑΟΚ. Κανείς δεν θα θυμάται σε λίγο καιρό ότι ήταν ο αμυντικός που έκανε ένα παρ’ ολίγον ολέθριο λάθος στην ισοφάριση της Αϊντραχτ, όπως κανείς δεν θυμάται πόσο είχε τρέξει ο χαλκέντερος Δαμανάκης στην κανονική διάρκεια και την παράταση του αγώνα κι αν ο «στρατιώτης» Μαλιούφας είχε ζοριστεί απέναντι σε ποδοσφαιριστές όπως ο Ρουμενίγκε κι ο Λέρμπι.

Καλώς ή κακώς, η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει, οπότε κι ο Κουλιεράκης θα φέρει για πάντα τις δάφνες του μπάζερ μπίτερ, που πέτυχε προχθές το βράδυ στην Τούμπα. Μην πει κανείς ότι άλλο Μπάγερν, άλλο Αϊντραχτ. Μπορεί σε συνολικό «ζύγισμα» το πρώτο brand να είναι απείρως βαρύτερο, όμως το 1983 η Μπάγερν δεν είχε κερδίσει τίποτε σε… μαστραπά, πιάτο ή ό,τι άλλο κυκλοφορούσε τω καιρώ εκείνω σε τρόπαιο σε Γερμανία κι Ευρώπη. Και την προηγούμενη χρονιά, το 1982, είχε κατακτήσει το Κύπελλο. Σχεδόν τίποτα, δηλαδή, για Μπάγερν. Απ’ την πλευρά της, η σύγχρονη Αϊντραχτ κατέκτησε το 2022 το Γιουρόπα. Πολύ, δηλαδή, για Aϊντραχτ.

Φέτος, βέβαια, είναι σε μεταβατική φάση, αλλά έτσι γίνεται συνήθως. Για να κερδίσει μία ελληνική ομάδα μία ξένη από εμπορικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, πρέπει να τη βρει είτε σε κακή βραδιά, είτε σε φθίνουσα γενικώς πορεία. Ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς, φερ’ ειπείν, που το 2021 την είχε πετύχει στο ανέβασμά της, γνώρισε – στο πλαίσιο των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ- δύο ήττες σε ισάριθμα ματς. Οσο για το ερώτημα τι προτιμά ένας προπονητής, αν είχε να επιλέξει αυστηρά μεταξύ ενός στόπερ που θα υποπίπτει σε αβίαστο λάθος-γκολ για τον αντίπαλο ή ενός κεντρικού αμυντικού, «παστελωτή» στα χασομέρια, αρμοδιότερος να το απαντήσει είναι ο Ραζβάν Λουτσέσκου.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί
Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News