Γιώργος Χελάκης: Ούτε στραβός είναι ο γιαλός, ούτε στραβά αρμενίζει, αλλά...

Κακοφαίνεται στον μέσο οπαδό του Ολυμπιακού που άλλες τρεις ομάδες μας, που παίζουν στην Ευρώπη, είναι επικεφαλής στον όμιλό τους ενώ η δική τους ομάδα είναι τρίτη μαζί με κάποια Μπάτσκα Τόπολα.

Οταν μοιράζεις τριάρες και τεσσάρες στο πρωτάθλημα κι είσαι πρώτος στη βαθμολογία, συνδέεσαι αμέσως με τις πρόσφατες μνήμες της απόλυτης υπεροχής και θεωρείς ότι έφτασες ήδη εκεί που ήσουν κάποτε. Ερχονται όμως δύο ευρωπαϊκά παιχνίδια στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ για να σε κάνουν να προβληματιστείς. Να βάλεις φρένο στους πανηγυρισμούς και τις βεβαιότητες. Να ξανασκεφτείς ότι μία ομάδα με δεκατρείς νέους παίκτες δεν γίνεται να αποκτήσει ισορροπία και συνέπεια απ’ τη μία στιγμή στην άλλη.

Oι δύο… στραβοτιμονιές κόντρα σε Φράιμπουργκ και Μπάτσκα Τόπολα δεν σημαίνουν εκτροχιασμό μιας πορείας που όλοι συμφωνούν ότι είναι ελπιδοφόρα. Σημαίνουν, όμως, αναστοχασμό. Ο Ολυμπιακός έχει ακόμα πράγματα να μάθει για να μην του τυχαίνουν τέτοιες αναποδιές. Πάνω απ’ όλα έχει να «χτίσει» ένα περιβάλλον ομαδικότητας και συνοχής ώστε να μη χάνει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του όταν γίνεται αλλαγή ο Κώστας Φορτούνης σε πρώτη φάση κι ο Ντάνιελ Ποντένσε σε δεύτερη.

Εδώ έρχεται η δουλειά του προπονητή. Κι ο Λιβάι Γκαρσία κρίνεται απαραίτητος στην ΑΕΚ κι όταν δεν παίζει η ομάδα του Ματίας Αλμειδα χάνει την αγωνιστική της ισορροπία, αλλά όχι σε τέτοιον βαθμό. Διατηρεί τα βασικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά της και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παίζει την μπάλα που μας έχει συνηθίσει. Στον Παναθηναϊκό δεν τίθεται καν τέτοιο θέμα. Οποιος και να λείψει φαίνεται σαν να μην αλλάζει τίποτα. Μόνο στον Ολυμπιακό έρχονται τα πάνω-κάτω όταν ο προπονητής αποφασίζει να βγάλει τον Φορτούνη.

Τότε είναι που φουντώνει η συζήτηση για το αν έκανε λάθος ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ που τον άλλαξε. Το πιο εύκολο είναι να μιλήσει για λάθος και να κατακρίνεις τον προπονητή. Το πιο μεγάλο λάθος όμως είναι άλλο. Αφορά την αδυναμία του Ολυμπιακού να συμπεριφερθεί ως συγκροτημένη ομάδα όταν απουσιάζει ο αρχηγός του. Μόνο ο Ποντένσε μπορεί ως έναν βαθμό να καλύψει το κενό. Εδώ είναι που θα έπρεπε να έχει παρουσιάσει περισσότερα πράγματα ο προπονητής του Ολυμπιακού. Εδώ είναι που ελέγχεται. Οτι επιθετικά υπάρχουν δύο παίκτες που μπορούν με τις επινοήσεις τους να σκοράρουν (ο Ροντινέι προστίθεται ως τρίτος) είναι περίπου άσχετη κατάσταση με τον προπονητή που βρίσκεται στον πάγκο. Το θέμα είναι τι μένει μετά απ’ αυτούς τους δύο και πώς αμυντικά συμπεριφέρεται ο Ολυμπιακός σε καταστάσεις πίεσης απ’ τον αντίπαλο. Εδώ υπάρχουν αναπάντητα ερωτηματικά.

Αν μείνουν ως τέτοια, το πιο πιθανό είναι να υπονομεύσουν την προσπάθεια του Ολυμπιακού να επιστρέψει στην κορυφή και να διακριθεί στην Ευρώπη.

Κάτι ψάχνει…

Καλό αποτέλεσμα το λες, αφού με αυτό μένει στην πρώτη θέση του ομίλου σου. Αν ασχοληθείς με την εμφάνιση δεν μπορείς να λες ότι είσαι ευχαριστημένος. Με κορυφαίο τον τερματοφύλακά σου και τον αμυντικό σου χαφ σημαίνει ότι δέχτηκες πίεση και τελικά έχεις αποσπάσει την ισοπαλία. Ειδικά απ’ την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου μέχρι και το 75’, ο Παναθηναϊκός υπέφερε στο Ισραήλ. Απέναντί του είχε ένα πυρακτωμένο κοινό, αλλά μία όχι σπουδαία ομάδα. Οταν έχεις… πελεκήσει στο γήπεδό σου τη Βιγιαρεάλ, πας στο Ισραήλ με φιλοδοξίες. Θα μπορούσε να έχει γυρίσει με τη νίκη ο Παναθηναϊκός, αν στο τέλος του ματς έκανε σωστά την πάσα ο Μπερνάρντ ή τελείωνε μόνος του τη φάση. Θα μπορούσε όμως και να το χάσει, αν ο Μπρινιόλι δεν ήταν κορυφαίος του ματς με τις σωτήριες επεμβάσεις του. Μία ομάδα αυξημένης απαιτητικότητας θέλουμε να λέμε ότι είναι φέτος το «τριφύλλι». Ο Αράο φαίνεται τελικά ότι σε ματς που πάνε στη δύναμη θα έχει την προτίμηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Βραζιλιάνος καλύπτει πολύ περισσότερα μέτρα στο γήπεδο απ’ τον Ρούμπεν Πέρεθ. Ακόμα κι αν δεν έχει τα «ανοίγματα» παιχνιδιού που έχει ο Ισπανός, φαίνεται να έχει προβάδισμα με τον δυναμισμό και τις αποτελεσματικές επεμβάσεις του. Γεγονός είναι πάντως ότι μεσοεπιθετικά δεν έχει ακόμα καταλήξει στο σχήμα ο Σέρβος τεχνικός. Φαίνεται ότι ακόμα ψάχνει και ψάχνεται. Συζήτηση μπορεί να γίνει κάλλιστα και για τη συνηθισμένη αργοπορία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς να κάνει τις αλλαγές, ενώ το γήπεδο είχε κατηφορίσει κι η πίεση απ’ τη Μακάμπι ήταν αφόρητη. Κι όταν έγινε η πρώτη, τίποτα το εξεζητημένο. Ο Σπόραρ στη θέση του Ιωαννίδη κι έξω απ’ την πόρτα…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News