Γιάννης Μιχαλήτσος: Παθιασμένος με το ποδόσφαιρο, ερωτευμένος με Άρη και Μπάρτσα, θιασώτης του Βαλβέρδε

Όταν αποφασίσαμε στο Sportday.gr να κάνουμε τα χαρτάκια της ζωής μας, ο Γιάννης Μιχαλήτσος ήταν ο πρώτος που έψαξα, αλλά δυστυχώς με πρόλαβε άλλος. Ο σκληρός αγώνας για να κρατηθεί στη ζωή είχε ήδη αρχίσει. Κι ο Γιάννης ήταν σπουδαίος αμυντικός, αλλά ο αντίπαλος ήταν γρήγορος.

Ο πιστός στρατιώτης του Άρη ήταν η ετικέτα που του είχαν κολλήσει. Δεν ήταν όμως ψέματα. Αυτό ήταν ο Γιάννης. Ότι του ζητούσες να κάνει για τον Άρη θα το έκανε. Από την πρεμιέρα στον Ακράτητο με 11 όλους κι όλους παίκτες, μέχρι το ματς με τη Σίτι στο Μάντσεστερ και τη μονομαχία με τον Μαντσίνι. Κι ήταν αυτός που έβγαλε ένα σωρό παίκτες με κορυφαίο τον Άγγελο Χαριστέα!

Ο Άρης κι ο εξολοθρευτής!

Χάσαμε το μέτρημα πόσες φορές ανέλαβε ως υπηρεσιακός προπονητής. Ήταν πάντα εκεί. Σκάουτερ, κατάσκοπος, κυνηγός ταλέντων, τεχνικός διευθυντής, αναλυτής ποδοσφαίρου, προπονητής. Αλλά και τι ποδοσφαιριστής! Ο άνθρωπος των επικίνδυνων αποστολών. Αναλάμβανε τον αντίπαλο επιθετικό με μοναδικό στόχο να μην τον αφήσει να φανεί σε ολόκληρο το παιχνίδι. Ήταν η μοίρα των σπουδαίων αμυντικών του Άρη. Σπυρίδων, Φοιρός, Βένος, και μετά Μιχαλήτσος, Κολτσίδας. Κορυφαίος στόπερ (αν και ξεκίνησε από χαφ) και κεφαλοσφαιριστής.

Ο Γιάννης Μιχαλήτσος γεννήθηκε στη Βέροια και ήρθε στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 9 ετών. Σύμπτωση; Έκλεισε την καριέρα του στον Άρη ως προπονητής, σε ένα ματς στη Βέροια, το 2013.

Ο Γιουγκοσλάβος Πίβιτς τον ξεχώρισε σε ηλικία 12 ετών και τον πήρε στα τσικό του Άρη. Έπαιζε πριν από τους αγώνες του μεγάλου Άρη και περίμενε τη στιγμή που θα έμπαινε στο Χαριλάου με τα κιτρινόμαυρα. Ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας τον προώθησε στους ερασιτέχνες κι έπαιξε πρώτη φορά στη Νέα Σμύρνη σε ένα 2-2 με τον Πανιώνιο, που λόγω απεργίας των ποδοσφαιριστών έγινε με ξένους και ερασιτέχνες. Αλλά το πρώτο ματς στο Χαριλάου ήταν σε μία νίκη με 2-0 επί του Ολυμπιακού με γκολ των Όλε και Μπαλλή και τον ίδιο να σημαδεύει το δοκάρι του Κελεσίδη.

Η μεταγραφή στον ΟΦΗ

Και μετά τον Παναγούλια τον καθιέρωσε ο μεγάλος Ντίτμαρ Κράμερ. Όταν συμπλήρωσε οκταετία, έφυγε με μεταγραφή από τον Άρη στον ΟΦΗ για εννιά εκατομμύρια δραχμές. Τον πλησίασε ο ΠΑΟΚ με τον Λίμπρεχτς, του έκανε πρόταση ο Ολυμπιακός, αλλά ο Μιχαλήτσος είπε το ναι στον ΟΦΗ, τη δεύτερη μεγάλη του αγάπη μετα τον Άρη όπως έλεγε. Και μόλις πήγε κατέκτησε το Κύπελλο με τον Γκέραρντ, το μοναδικό στην καριέρα του, καθώς στο μπαράζ με τον Ολυμπιακό (ήταν στον πάγκο) χάθηκε η ευκαιρία για ένα πρωτάθλημα με τον Άρη.

Ο Γιάννης Μιχαλήτσος ήταν ο απόλυτος ποδοσφαιράνθρωπος

Παθιαζόταν με τη μπάλα, έβλεπε ατέλειωτους αγώνες και τους ανέλυε. Πολλές φορές τηλεφωνούσε για να σου αναλύσει έτσι ξαφνικά μια φάση που του άρεσε ή για να σου μιλήσει για έναν παίκτη. Κι όταν έκανε ανάλυση, κρεμόσουν από τα χείλη του. Δεν υπάρχει δημοσιογράφος που να μην του τηλεφώνησε για να τον βοηθήσει σε κάποιο ματς.

Μάλιστα δεν δεχόταν ποτέ να παρακολουθήσει αγώνα μαζί με φίλους ή σε σπορτ καφέ. Ήθελε να είναι μόνος, να κρατάει σημειώσεις, να μην του αποσπά τίποτε και κανένας την προσοχή. Στα ταξίδια που κάναμε με τον Άρη, σε Ελλάδα και εξωτερικό, όταν τελείωνε το τρέξιμο, πιάναμε κουβέντα, που πάντα είχε μέσα μπάλα.

Ο Γκουαρδιόλα, ο Βαλβέρδε κι ο Μιχαηλίδης!

Λάτρευε τη Μπαρτσελόνα και τον Γκουαρδιόλα. Παρατούσε τα πάντα για να δει ένα ματς της Μπάρτσα με τον αγαπημένο του Μέσι! Του άρεσε υπερβολικά σαν προπονητής ο Βαλβέρδε, ήταν θιασώτης του! Θυμόταν τον Τάσο Μητρόπουλο σαν τον πιο δύσκολο αντίπαλο του. Μια φορά του τηλεφώνησα να με βοηθήσει για ένα ΠΑΟΚ-Άρης και είχε ενθουσιαστεί με τον Μιχαηλίδη. Μου μιλούσε ένα τέταρτο σαν να είχε ανακαλύψει το ιερό δισκοπότηρο.

Έφυγε λίγες μέρες μετά τον Γιάννη Ιωαννίδη σε μια μαύρη εβδομάδα για τον Άρη. Φαντάζομαι ήδη εκεί ψηλά αναλύσεις Ξανθού- Μιχαλήτσου για μπασκετάκι και φουτμπαλέρα…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News