Σαν σήμερα: Η Εθνική Ελλάδας και ο... μύθος με την πρόκριση στο Μουντιάλ της Αμερικής!

Το θέμα έχει μάλλον ξεκαθαριστεί: Δεν ήταν ο αγώνας με τη Ρωσία στο Ολυμπιακό Στάδιο ο καθοριστικός για την πρώτη πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τα πάντα είχαν κριθεί πολύ νωρίτερα.

Από τις 23 Μαΐου, όταν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα απέσπασε 1-1 από τη Ρωσία στη Μόσχα, η πρόκριση είχε εξασφαλιστεί και μαθηματικά. Η Ελλάδα, μάλιστα, ήταν η πρώτη χρονικά εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής ηπείρου που σφράγιζε το διαβατήριο για τις ΗΠΑ. Ένα εισιτήριο που είχε ουσιαστικά στα χέρια της από τις 31 Μαρτίου, όταν νίκησε 1-0 στην Ουγγαρία με εύστοχο πέναλτι του Στράτου Αποστολάκη.

Δεν θέλει και πολύ, όμως, για να μπερδευτεί η συλλογική μνήμη. Ίσως επειδή είναι πιο εύκολο να ανακαλέσεις μια νίκη που επιτεύχθηκε με ένα όμορφο γκολ, σαν αυτό που έβαλε στο 79′ με την άπιαστη κεφαλιά του ο Νίκος Μαχλάς  – και μάλιστα σε ένα στάδιο κατάμεστο από δικούς σου φιλάθλους. Παρά μια ισοπαλία σε ένα κρύο και μισοάδειο γήπεδο, όπως ήταν εκείνη τη μαγιάτικη μέρα το αχανές «Λουζνίκι».

Υποσυνείδητα, όμως, ο λόγος που επικράτησε το λάθος μπορεί να ήταν άλλος. Ο αστερίσκος που θα έμπαινε σε περίπτωση ήττας από τους Ρώσους στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η Εθνική μας θα προκρινόταν και πάλι, αλλά ως δεύτερη στον όμιλο. Κάτι που δεν ήθελε ούτε ο Αλκέτας Παναγούλιας ούτε οι διεθνείς μας.

«Τώρα νομίζω ότι κανένας δεν θα πει ότι η Ελλάδα προκρίθηκε επειδή έλειπε η Γιουγκοσλαβία», είχε δηλώσει ο αείμνηστος τεχνικός, δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του νικηφόρου αγώνα στο ΟΑΚΑ. Και δεν το είχε πει τυχαία. Οι επικριτές εντός των συνόρων, που ισχυρίζονταν ότι η Εθνική μας δεν άξιζε την πρόκριση, ήταν πολλοί…

Όπως και να ‘χει, ήταν μια βραδιά που κανείς απ’ όσους την έζησαν δεν την ξεχνά τώρα που πέρασαν (αλήθεια, πώς;) τριάντα χρόνια. Και μάλλον θα τη θυμάται και στην πεντηκοστή ή και την εξηκοστή επέτειο. Τότε, άλλωστε, γιορτάσαμε την πρόκριση. Τότε συνειδητοποιούσαμε ότι θα παίζαμε για πρώτη φορά στο Μουντιάλ, ότι δεν ήταν όνειρο. Ήταν αλήθεια.

Κι αν προσγειωθήκαμε απότομα, επτά μήνες αργότερα στις ΗΠΑ, για καλό ήταν. Ο σπόρος που έριξαν ο μακαρίτης ο Παναγούλιας και τα παιδιά του, έπιασε τόπο. Τυχαία νομίζετε ότι έγινε ό,τι έγινε δέκα χρόνια αργότερα, στα γήπεδα της Πορτογαλίας;

Για την ιστορία, παραθέτουμε και τις συνθέσεις των δύο ομάδων. Για να θυμηθούμε πόσο (και πόσους) καλούς παίκτες διαθέταμε τότε, αλλά και τι ονόματα έπαιζαν στη Ρωσία. Δεν ήταν μικρό το επίτευγμα, όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν να το μειώσουν.

ΕΛΛΑΔΑ: Μήνου, Αποστολάκης, Καραταΐδης, Μανωλάς, Ιωαννίδης, Τσαλουχίδης, Σαραβάκος (76′ Αλεξανδρής), Νιόπλιας, Μαχλάς, Μητρόπουλος (33′ Μαραγκός), Τσιαντάκης.

ΡΩΣΙΑ: Τσερτσέσοφ, Χλεστόφ, Ονόπκο, Νικιφόροφ, Κουλκόφ, Κολιβάνοφ, Ποπόφ (80′ Μοστοβόι), Σαλίμοφ, Ντομπροβόλσκι, Γιουράν (46′ Σαλένκο), Κιριάκοφ.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News