Παναθηναϊκός: Το άλλο με την... ελληνοποίηση το ξέρετε;

Tο πόδι του στο προπονητήριο του Παναθηναϊκού στο Κορωπί πάτησε για πρώτη φορά χθες το πρωί ο Δημήτρης Λημνιός, όμως αυτό δεν έχει τόση σημασία. Νέο απόκτημα είναι ο Ελληνοβραζιλιάνος εξτρέμ, αργά ή γρήγορα θα διέβαινε τις πύλες του «Γεώργιος Καλαφάτης».

Το δικό μου… θέμα είναι άλλο, αυτό που μ’ επιτάσεως διακινούν τα «πράσινα» ρεπορτάζ για τον πρώην παίκτη της Κολωνίας, ότι δηλαδή η απόκτησή του εντάσσεται σ’ ένα πλάνο ελληνοποίησης του ρόστερ. Είναι, λέει, ένας σοβαρός λόγος που οι άνθρωποι του «τριφυλλιού» έσπευσαν να πάρουν τον 25χρονο διεθνή. Σοβαρά τώρα, υπάρχει άνθρωπος που διαβάζει ή ακούει τέτοιο πράγμα και δεν αντιδρά μ’ ένα πνιχτό γέλιο; Ποιο πλάνο ελληνοποίησης;

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Παναθηναϊκός άφησε να φύγουν ο Δημήτρης Κουρμπέλης κι ο Αχιλλέας Πούγγουρας, ενώ την τελευταία τριετία αποχώρησαν από τον Παναθηναϊκό ο Σωκράτης Διούδης, ο Τάσος Χατζηγιοβάνης, ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος (πώληση στη Σπόρτινγκ), ο Βασίλης Ζαγαρίτης, καθώς και άλλοι, λιγότερο προβεβλημένοι, όπως ο Αργύρης Καμπετσής, ο Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης, ο Νίκος Χριστογεώργος. Την τελευταία θερινή μεταγραφική περίοδο, δε, ο Παναθηναϊκός απέκτησε μόνο έναν Ελληνα παίκτη, τον Γιώργο Νίκα, που όμως τον άφησε στον Λεβαδειακό να… ψηθεί, και ας είναι 24 ετών. Είχε αποκτηθεί την ίδια περίοδο κι ο Κάρλος Ζέκα, που έχει μεν συμμετοχές με την Εθνική Ελλάδας, αλλά είναι Πορτογάλος και, το κυριώτερο, δεν έχει από την ΟΥΕΦΑ δικαίωμα να δηλωθεί ως γηγενής στην λίστα για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Εδώ να θυμίσουμε ότι κάθε ομάδα που παίζει στην Ευρώπη πρέπει να δηλώσει τουλάχιστον 8 παίκτες που να θεωρούνται γηγενείς. Η ΟΥΕΦΑ θεωρεί «locally trained player» κάποιον που είτε προέρχεται από τις ακαδημίες της ομάδας είτε έχει περάσει τουλάχιστον τρία χρόνια (μεταξύ των ηλικιών 15 και 21 ετών) σε σύλλογο της τοπικής ομοσπονδίας, εν προκειμένω της ΕΠΟ. Ετσι, εν αντιθέσει με τον Ζέκα, ο Γιούρι Λοντίγκιν, παρόλο που έχει αγωνιστεί στην εθνική ομάδα της Ρωσίας υπολογίζεται ως γηγενής, διότι έχει παίξει από τα 15 έως τα 21 σε εγχώριες ομάδες και συγκεκριμένα σε Ακρίτα Κάτω Νευροκοπίου, Ξάνθη κι Εορδαϊκό.

Για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν υπάρχει κανένας μακρόπνοος σχεδιασμός στον Παναθηναϊκό περί σταδιακής ελληνοποίησης ή όπως αλλιώς αρέσκονται να το τιτλοφορούν οι υπάλληλοι του Γιάννη Αλαφούζου. Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ πήρε τον Λημνιό, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει. Γούστο του και καπέλο του. Ομως, επειδή η σύναψη συμβολαίου με τον εν λόγω επιθετικό δεν φάνηκε πολύ ελκυστική στον κόσμο, κυρίως εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού και της αγωνιστικής απραξίας του παίκτη, μπήκε στο… σερβίρισμα της μεταγραφής και η παράμετρος «Ελληνας».

Στον μέσο οπαδό, άλλωστε, αρέσει η ιδέα μιας ενδεκάδας με κυρίαρχο το ελληνικό αίμα, ξυπνάει και τη νοσταλγία. Aν του θυμίσεις, βέβαια, το 2018, τότε που ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου είχε παραμείνει στη Super League 1 χαριστικά, με το restart να γίνεται από μία ενδεκάδα με Διούδη, Μαυρομμάτη, Κολοβέτσιο, Πούγγουρα, Κουρμπέλη, Μπουζούκη, Χατζηγιοβάνη κ.ά., θα σου πει ότι το ζητούμενο δεν είναι η εθνότητα όπου ανήκει ο παίκτης, αλλά η ποιότητά του. Βλέπετε, ο Παναθηναϊκός εκείνη τη σεζόν είχε τερματίσει 8ος, πίσω από τη Λαμία…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News