Αντώνης Καρπετόπουλος: Η κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία

O Ολυμπιακός δεν έχει πάθει φέτος κάτι που είναι πρωτοφανές. Έκανε ένα νέο ξεκίνημα το περασμένο καλοκαίρι. Με τα νέα ξεκινήματα υπάρχει ένα πρόβλημα: για να αποδώσουν χρειάζεται πρώτα απ’ όλα υπομονή και χρόνος.

Στον Ολυμπιακό αυτά δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο η κατάκτηση του πρωταθλήματος και φυσικά η επίτευξη άλλων στόχων, όπως η διάκριση στην Ευρώπη ή το Κύπελλο Ελλάδας – όλα στη λογική τού «εδώ και τώρα». Μόνο που στην Ελλάδα έχεις πλέον αντιπάλους που έχουν επενδύσει σε προπονητές, δηλαδή στην αξιοποίηση του χρόνου, περισσότερο απ’ όσο εσύ, που μετά τη φυγή του Πέδρο Μαρτίνς έχεις αλλάξει πέντε σε ενάμιση χρόνο.

Πέντε

Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο στον φετινό Ολυμπιακό. Το καλοκαίρι στήθηκε μία ομάδα απ’ την αρχή. Ήρθε ένας προπονητής, ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ, που πίστευε πως μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα παρουσιάζοντας μία ομάδα που έπαιζε πολύ επιθετικά: έτσι κάνουν όλοι σχεδόν οι Ισπανοί προπονητές. Δεν ήταν αυτό το λάθος. Το λάθος ήταν ότι για μία ακόμα χρονιά πήγε στην άκρη η λογική που λέει ότι οι ομάδες «χτίζονται» απ’ την άμυνα και πως για να γίνουν καλύτερες χρειάζεται να υπάρχει πρώτα απ’ όλα ένας μηχανισμός παιχνιδιού, που να υποστηρίζεται από πολλούς ποδοσφαιριστές διότι οι υποχρεώσεις που έχει μία ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός, είναι τεράστιες.

Ποτέ

Ο Μαρτίνεθ έχοντας την πίεση του πρωταθλητισμού, που σημειωτέον δεν είχε ξανακάνει ποτέ, άφησε στην άκρη έναν σωρό παίκτες που θα μπορούσαν να είναι σ’ αυτή την ομάδα χρήσιμοι. Δεν ήθελε να πειράξει την ενδεκάδα του ούτε και στα διπλά των προπονήσεων στου Ρέντη και μάλλον καλά έκανε διότι είχε καταλάβει πως την όποια στήριξη θα μπορούσε να τη χάσει γρήγορα αν σταματούσε να έχει αποτελέσματα. Πλήρωσε δυστυχώς την επιπόλαια εκτίμησή του ότι αυτοί οι αμυντικοί που είχε στα χέρια του θα μπορούσαν πραγματικά να αντέξουν την ευθύνη. Αποδείχτηκε κακή ιδέα και το ότι έφτιαξε μία ομάδα που είχε στο γήπεδο όλους κι όλους δύο χαφ: τον Καμαρά και τον Έσε.

Ο Ισπανός έφυγε διότι ο Ολυμπιακός κατέρρευσε θεαματικά σε δύο παιχνίδια (με τη Φράιμπουργκ και τον ΠΑΟΚ). Δεν ήταν μόνο οι μεγάλες ήττες το πρόβλημα, αλλά κι η βεβαιότητα ότι αν ο Ολυμπιακός συνεχίζει να παίζει έτσι θα υπήρχαν τέτοια αποτελέσματα κι άλλα πολλά.

Συμμάζεμα

Στη θέση του ήρθε ο Κάρλος Καρβαλιάλ. Επιλέχτηκε διότι έμοιαζε προπονητής που μπορεί να συμμαζέψει την άμυνα χάρη στην πορτογαλική του κουλτούρα. Ο Καρβαλιάλ τράβηξε την ομάδα λίγο πιο πίσω, έβαλε τον Φορτούνη να παίζει «δεκάρι», όπως θέλει δηλαδή και ζητάει περισσότερο έλεγχο της μπάλας, πιο control ποδόσφαιρο.

Αλλά ο Ολυμπιακός εν τω μεταξύ έχασε τον μοναδικό του σέντερ φορ, βλέπει τον Καμαρά να παίζει παιχνίδια χωρίς ένταση και μοιάζει με ομάδα που δεν έχει αναπληρωματικούς ακριβώς διότι παίκτες όπως ο Μπιέλ, ο Σολμπάκεν, ο Σκάρπα, ο Μπρίνιτς, ο Γιόβετιτς, ο Αλεξανδρόπουλος κι άλλοι είτε έμειναν στην άκρη, είτε δεν αξιοποιήθηκαν. Πώς όμως να πάρουν ευκαιρίες όταν το αποτέλεσμα μετράει περισσότερο απ’ το παιχνίδι κι όταν το πρωτάθλημα έχει μεγαλύτερη αξία απ’ το όποιο σχέδιο αξιοποίησης του υλικού;

Σεβαστό

Με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι εγώ το ποδόσφαιρο, ήττες όπως αυτή με τη Λαμία θα μπορούσαν να κάνουν καλό στον Ολυμπιακό. Αν έμενε στην άκρη η ψύχωση για την κατάκτηση ή τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, ένας προπονητής (δεν λέω απαραίτητα ο Καρβαλιάλ, που ήρθε για να κάνει πρωταθλητισμό…) θα είχε ένα σεβαστό διάστημα να βάλει τις βάσεις για μια ομάδα που απ’ του χρόνου θα μπορούσε να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο χωρίς να εξαρτάται απ’ τις ορέξεις δύο-τριών ποδοσφαιριστών και έχοντας πρώτα απ’ όλα κάτι που να μοιάζει με άμυνα της προκοπής. Αλλά ματαιοπονώ.

Αν ο Ολυμπιακός χάσει απ’ την ΑΕΚ, στόχος θα γίνει το Κύπελλο ή το Κόνφερενς Λιγκ ή η αντεπίθεση στο πρωτάθλημα κτλ. Και θα έρθουν σίγουρα για να υπηρετήσουν τα όνειρα κι άλλοι παίκτες – πολλοί παίκτες. Κι ο Μαρινάκης θα συνεχίσει να πληρώνει έναν σωρό λεφτά για να ακούει ότι έχει το μυαλό του τη Νότιγχαμ κι άλλα τέτοια ανάλογα…

Τελικά Μηνάς

Η Σούπερ Λίγκα έχει σήμερα συμβούλιο για να εκλέξει πρόεδρο. Μέχρι χθες το απόγευμα, παρά τις ατελείωτες συζητήσεις μεταξύ των συμμάχων (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, Άρης) πρόσωπο δεν είχε βρεθεί. Όλοι θέλουν τον Γιάννη Αλαφούζο, αλλά αυτός αρνείται. Το πιο ενδιαφέρον όνομα που ακούστηκε είναι αυτό του νεαρού Χρηστοβασίλη, που δεν ξέρω, όμως, αν ενδιαφέρεται. Μία λύση είναι η επιστροφή του Λεωνίδα Μπουτσικάρη, αντιπρόεδρου του Παναθηναϊκού. Τελικά, όπως όλα δείχνουν, αυτή η λύση θα είναι ο Μηνάς Λυσάνδρου, που θα είναι πιθανότατα ο νέος πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας…

Τι να του πει;

Ο Παναθηναϊκός έχασε στην Ευρωλίγκα ένα παιχνίδι απέναντι στην Μπασκόνια που το είχε κερδίσει, όχι μία, αλλά δύο φορές. Την πρώτη φορά το κέρδισε όταν λίγο πριν απ’ το τέλος του δευτέρου δεκαλέπτου προηγήθηκε με 17 πόντους. Τη δεύτερη φορά όταν -μετά την πίεση της Μπασκόνια στο δεύτερο δεκάλεπτο- άντεξε και «ξανάχτισε» μία διαφορά οκτώ πόντων χάρη σε τρία καταπληκτικά σουτ του Σλούκα.

Βέβαια η αλήθεια είναι το έχασε διότι συνέβη κάτι περίπου εκτός λογικής. Ο Ναν, που έχει είκοσι πέντε πόντους κι είχε… κουβαλήσει τον Παναθηναϊκό σε όλο το ματς, είχε στο τελευταίο ενάμισι λεπτό ένα φτηνό λάθος στην επίθεση και τρία άστοχα σουτ στη σειρά. Την ώρα που ο Μονέκε, με την ταχύτητά του και την εκρηκτικότητά του έκανε τον Ντίνο Μήτογλου να τρέχει και να μη φτάνει.

Έκανε λάθος ο Τούρκος που άφησε αυτά τα σουτ στον Αμερικανό; Είναι εύκολο να το λες αυτό μόνο όταν βλέπεις το παιχνίδι στην τηλεόραση. Ο Αταμάν δεν έκανε τίποτα περισσότερο απ’ το να στηρίξει τον παίκτη που ήταν ενάμισι λεπτό πριν απ’ το τέλος του παιχνιδιού ο καλύτερος της αναμέτρησης. Νομίζω ότι ο κόουτς του Παναθηναϊκού δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ένα τέτοιου τύπου καταστροφικό φινάλε εξαιτίας των επιλογών τού καλύτερου παίκτη του. Φυσικά επειδή είναι πανέξυπνος τον κάλυψε λέγοντας ότι στο φάιναλ φορ ο Παναθηναϊκός θα βάλει τα κρίσιμα σουτ και θα πάρει τα παιχνίδια.

Σήμερα ο Παναθηναϊκός παίζει με τη Βαλένθια. Το ματς αυτό είναι σαν το δεύτερο ημίχρονο ενός παιχνιδιού που γίνεται στην Ισπανία ανάμεσα στον Παναθηναϊκό κι έναν αντίπαλο που αυτός οφείλει να κερδίσει για να βάλει πλώρη για την τετράδα. Για την ώρα έχει χάσει απλώς το πρώτο ημίχρονο. Απόψε παίζει το δεύτερο. Η Βαλένθια υποτίθεται ότι είναι πιο αμυντική ομάδα. Αλλά αυτά είναι θεωρίες. Η Μπασκόνια άφησε τον Λεσόρ, τον Χουάντσο, τον Μήτογλου χωρίς σοβαρή επιθετική προσφορά. Πόσο, δηλαδή, καλύτερη άμυνα μπορεί να παίξει η Βαλένθια;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί