Στ. Γεωργακόπουλος: Γίνεται πιο ελκυστικός, να γίνει και πιο σκληρός

Tο πρώτο δείγμα γραφής των μεταγραφών του Ιανουαρίου φανέρωσε ομαδικότητα και ποιότητα, σε βαθμό τέτοιο που να δικαιολογεί τις σχετικές εισηγήσεις του Κάρλος Καρβαλιάλ.

Ο Φραν Ναβάρο δεν είναι λαμπερός, αλλά είναι ένας σύγχρονος επιθετικός, δουλευταράς, μαχητής. Δεν έχει την εκτελεστική δεινότητα του Ελ Αραμπί, αλλά το συνολικό του πακέτο είναι αυτό που ζητάει και θέλει ο προπονητής του Ολυμπιακού.

Ο Ζέλσον, παρότι ακόμη δεν βρίσκεται στο 100%, είναι αέρινος εξτρέμ, μπορεί να εκθέσει τον αντίπαλο με την μπάλα στα πόδια, έχει φαντασία και δείχνει αρκετά επίμονος.

Ο Αντρέ Ορτα είναι μηχανάκι κι εξαιρετικός στη σύνδεση των γραμμών. Ξέρει να κινείται κάθετα, να αρχίζει από θέση αμυντικού μέσου και να φτάνει ως την αντίπαλη περιοχή, έχει καλή επαφή με την μπάλα, ψάχνει τη συνεργασία και την έξυπνη μπαλιά προς την επίθεση, σημαδεύει την πλάτη της άμυνας. Τέλος, ο Τσικίνιο είναι πολύ άνετος με την μπάλα, εξαιρετικός χειριστής, την οδηγεί όπως θέλει κι όπου θέλει, με εξαιρετικό κοντρόλ κι αίσθηση του χώρου.

Δεν είδαμε ακόμη τους δύο νέους στόπερ, τον Νταβίντ Κάρμο και τον Νέλσον Αμπι, με τον πρώτο να συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες να κάνει ντεμπούτο στο ντέρμπι του «Απ. Νικολαΐδης» με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Σε σχέση με τη βερσιόν του Ολυμπιακού που είδαμε στο πρώτο μισό της σεζόν, η νέα ομάδα που ετοιμάζει ο Κάρλος Καρβαλιάλ δείχνει να είναι πιο ισορροπημένη, να προσέχει περισσότερο την άμυνά της και να κυνηγά πιο πολύ το άμεσο παιχνίδι, χωρίς πολλές πάσες και μεγάλα ποσοστά κατοχής.

Είναι γεγονός ότι θα χρειαστεί χρόνος για να βελτιωθεί η χημεία, να υπάρξουν αυτοματισμοί, να βρεθούν περισσότεροι τρόποι μεταφοράς της μπάλας στην αντίπαλη περιοχή. Το προχθεσινό παιχνίδι με τον ΠΑΣ δεν είναι ιδιαίτερα ενδεικτικό, απ’ τη στιγμή που έλειψε ο Ροντινέι, μόνιμη πηγή κινδύνων απ’ τη δεξιά πτέρυγα, ενώ αν σε δύο τρεις φάσεις οι εκτελεστές -με χαρακτηριστική τη φάση του Φορτούνη στο 30’- επέλεγαν ένα απλό τελείωμα, όπως του Ναβάρο στο 2-0, το παιχνίδι θα είχε πάρει άλλη μορφή.

Θεωρώ δεδομένο, το είδαμε και στα δύο παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο, αλλά και με την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα, ότι ο Ολυμπιακός από τα… προσεχώς, θα είναι ένας δυσκατάβλητος αντίπαλος, ενώ σταδιακά θα βελτιώσει τους αριθμούς του μπροστά στις δύο εστίες. Εκείνο που νομίζω ότι θα του χρειαστεί, ιδιαίτερα σε παιχνίδια με αντιπάλους υψηλού επιπέδου, είναι η σκληράδα στην προσωπική μονομαχία.

Δεν μπορώ να… μετρήσω ακόμη τι μπορεί να προσφέρει κάθε ένας απ’ τους νεοφερμένους σε αυτό τον τομέα. Ο Ορτα φαίνεται διατεθειμένος να βάλει τα πόδια του στη… φωτιά, για τον Εσε είναι δεδομένο, αλλά νομίζω πως δεν φτάνουν για να γίνει η υπέρβαση. Το επόμενο στοίχημα της τεχνικής ηγεσίας, εκτιμώ πως είναι ακριβώς αυτό. Να πείσει όλους όσοι αγωνίζονται μπροστά απ’ τη μεσαία γραμμή να παλέψουν περισσότερο σ’ αυτό τον τομέα. Αυτό πρέπει να ισχύσει για όλους.

Απ’ τον Φορτούνη και τον Ποντένσε, μέχρι τον Τσικίνιο και τον Ζέλσον. Με άλλα λόγια, ο Ολυμπιακός πρέπει να αποκτήσει κι άλλους… Μασούρες στην ενδεκάδα του. Που μπορεί να μην είναι τόσο προικισμένοι όσο άλλοι με την μπάλα στα πόδια, αλλά όταν το ματς «καίει», δεν θα το σκεφτούν δεύτερη φορά για να… ορμήξουν στη φωτιά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News