Σταύρος Γεωργακόπουλος: Ο Μεντιλίμπαρ κάνει στις νίκες ό,τι κάνουν άλλοι στις ήττες

Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει οι προπονητές να αποθεώνουν τους παίκτες τους έπειτα από κάθε
νικηφόρο αποτέλεσμα. Η νίκη καλύπτει τα πάντα. Ο Μεντιλίμπαρ δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν περιμένει να γίνει η στραβή, για να επισημάνει τα κακώς κείμενα.

Η πρόσφατη ομιλία του προς την ομάδα είναι ένα μάθημα για όλους μας. Ο Ολυμπιακός επί των ημερών του έχει «6 στα 6». Εύκολα ή πιο δύσκολα τον οδήγησε στους «16» του Κόνφερενς Λιγκ, ενώ με τέσσερα διαδοχικά τρίποντα κάλυψε τη διαφορά απ’ την κορυφή της βαθμολογίας και πλέον οι «ερυθρόλευκοι» υπολείπονται μόλις τρεις πόντους από μία ιστορική ανατροπή. Αυτό δεν σημαίνει πως όλα είναι καλώς καμωμένα στου Ρέντη και πως η ομάδα με την απόδοσή της έπιασε ουρανό. Πάντα υπάρχουν περιθώρια για κάτι καλύτερο, πάντα θα γίνονται λάθη που πρέπει να διορθωθούν.

Ο Βάσκος πριν από οτιδήποτε άλλο ξεκαθάρισε στους παίκτες του πως τους έχει εμπιστοσύνη κι αν συνεχίσουν να διαβάζουν σωστά το σενάριο θα καταφέρουν να πετύχουν όλους τους στόχους. Με άλλα λόγια, πρώτα απ’ όλα τούς έδειξε εμπιστοσύνη. Στη συνέχεια, ωστόσο, υπογράμμισε πως ορισμένοι κάνουν τα ίδια λάθη, παρουσιάζουν τις ίδιες αδυναμίες, ενώ κάποιοι δεν τα δίνουν όλα στην προπόνηση.

Οι κουβέντες του είχαν και καρότο και μαστίγιο. Ξέρει τις δυνατότητες του υλικού που έχει στα χέρια του, έδωσε ευκαιρίες και στους 27, με τους οποίους δουλεύει καθημερινά, φρόντισε να τους βάλει όλους στην πρίζα.

Απ’ την άλλη πλευρά, όμως, όποιος είναι ανεπαρκής στο γήπεδο, ή θα βελτιωθεί ή θα δει τον χρόνο συμμετοχής του να περιορίζεται. Ολοι έχουμε δει πόσες αλλαγές γίνονται από αγώνα σε αγώνα. Επίσης, όλοι έχουμε προσέξει πως ακόμη κι οι μεγάλες βεντέτες της ομάδας, όπως ο Φορτούνης κι ο Ποντένσε έχουν πάρει το δικό τους… σκονάκι οδηγιών.

Οση ποιότητα κι αν διαθέτουν, οφείλουν να κάνουν και τα απαραίτητα για την ομάδα. Ο αρχηγός για παράδειγμα, δείχνει να ζορίζεται κάπως όταν ο κόουτς τον τοποθετεί σε ρόλο δεξιού μεσοεπιθετικού. Εχει ελευθερία κινήσεων, αλλά όχι απόλυτη. Είναι υποχρεωμένος, όπως όλοι οι άλλοι, να τρέξει, να μαρκάρει, να καλύψει, να δώσει βοήθειες, ακόμη κι όταν δεν έχει την μπάλα στα πόδια. Το ότι το κάνει είναι παράδειγμα για όλη την ομάδα. Μπορεί ο ρόλος του να έχει σε κάποια σημεία διαφορετικές απαιτήσεις, αλλά απ’ τη στιγμή που προσπαθεί κι ανταποκρίνεται, είναι μέσα κι ενδεκαδάτος σε όλα τα παιχνίδια.

Ο Ποντένσε απ’ τη στιγμή που μπήκε σε αγωνιστικό καλούπι, έχει απογειωθεί. Στη μεσαία γραμμή, στο πρώτο ματς του Μεντιλίμπαρ ξεκίνησαν οι Εσε, Καρβάλιο, Αλεξανδρόπουλος, αλλά απ’ τη ρεβάνς της Βουδαπέστης έχει λειτουργήσει ακόμη καλύτερα η τριάδα Εσε, Τσικίνιο, Ορτα, γι’ αυτό κι απέκτησαν το προβάδισμα.

Στο κέντρο της άμυνας και δη στη θέση πλάι στον Κάρμο, δεν έχει υπάρχει ακόμη ξεκάθαρη επιλογή. Γι’ αυτό κι ο κόουτς έχει δώσει ευκαιρία σε όλους τους διαθέσιμους στόπερ. Οσο κάποιος δεν ξεχωρίζει μεταξύ των Ντόη, Ρέτσου, Μπιανκόν, Βέζο, η επιλογή θα γίνεται κάθε φορά ανάλογα με τον βαθμό ετοιμότητας και τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα.

Εκείνο που μετράει πιο πολύ στη λειτουργία μιας ομάδας είναι να αποκτήσει ξεκάθαρη ταυτότητα μέσα στο γήπεδο. Οταν αυτό συμβεί, τα πρόσωπα δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Αρκεί να ακολουθούν όσο καλύτερα μπορούν τις οδηγίες χρήσης. Είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν και άσχημα αποτελέσματα. Μια ομάδα δεν μπορεί να νικά παντού και πάντα. Γι’ αυτό κι η «αλεπού» λαμβάνει από τώρα τα μέτρα της…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News