Γιώργος Χελάκης: Το πριμ ήταν το επείγον ή μήπως η ανανέωση συμβολαίου στον Πογέτ;

Ολοι όσοι καταλαβαίνουν από ποδόσφαιρο δεν έχουν καμιά αμφιβολία. Το αν «κάνει» ή όχι ένας προπονητής, οι πρώτοι που το αντιλαμβάνονται είναι οι παίκτες. Ακόμα κι αν είναι δύστροπος και τους φέρνει σε δύσκολη θέση, στον βαθμό που φέρνει τα αποτελέσματα, γίνεται αποδεκτός. Πολλοί, όταν θέλουν να αξιολογήσουν θετικά έναν προπονητή, μιλούν για το καλό οικογενειακό κλίμα που έχει δημιουργήσει στα αποδυτήρια. Κολοκύθια με τη ρίγανη.

Το οικογενειακό κλίμα μπορεί να είναι μια απ’ τις προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί μία καλή ομάδα, αλλά δεν είναι ούτε η αναγκαία, ούτε η ικανή. Εδώ και δεκαετίες βρισκόμαστε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ο ποδοσφαιριστής ξέρει ότι ο προπονητής, όπως κι ο ίδιος, κρίνεται απ’ το αποτέλεσμα, απ’ την επιτυχία. Απ’ το αποτέλεσμα κρίνεται, κι ο Γκουστάβο Πογέτ κρίνεται θετικά. Ακόμα κι όταν υπάρχουν σαφείς διαφωνίες για επιμέρους επιλογές, κι από επιμέρους δηλώσεις του. Στα δύο χρόνια που είναι στην Εθνική ομάδα έχει γίνει αντικείμενο κριτικής, ενίοτε σκληρής από πολλούς, της αφεντιάς μου μη εξαιρουμένης.

Αλλο αυτό κι άλλο η συνολική αποτίμηση του έργου του στην Εθνική ομάδα. Τα γράφω αυτά τώρα, σπεύδοντας να τονίσω πως δεν προτίθεμαι να γράψω άλλα αν στραβώσει η μάχη με τη Γεωργία και σβήσει το όνειρο της επιστροφής στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης.

Σε ένα παιχνίδι -και μάλιστα στην έδρα του αντιπάλου- όλα μπορούν να συμβούν. Αυτός είναι ο λόγος που δεν καταλαβαίνω την ολιγωρία της ομοσπονδίας στο θέμα αυτό. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι το μόνο ακατανόητο στην ΕΠΟ του Μπαλτάκου.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα ήταν πιο σώφρων αντί να ανακοινωθεί το πριμ για τους διεθνείς, εφόσον πάνε στο Εuro, να γινόταν η ανακοίνωση ανανέωσης του συμβολαίου του Γκουστάβο Πογέτ. Πειραγμένος απ’ αυτή την εκκρεμότητα είναι ο προπονητής, αλλά δεν έχει αφήσει να δημιουργηθεί θέμα στα αποδυτήρια αυτή η εκκρεμότητα. Κάνει τη δουλειά του με τον καλύτερο τρόπο, όπως φάνηκε και στο παιχνίδι με το Καζακστάν, όπου είχαμε μία αποθέωση του σχεδιασμένου παιχνιδιού μέχρι τη λεπτομέρεια.

Οσα είδαμε προχθές το βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν ήταν αποτέλεσμα της ατομικής κλάσης κάποιων χαρισματικών παικτών. Ηταν σε μεγάλο βαθμό η συνέπεια σχεδιασμένου παιχνιδιού και πλάνου επιθετικής ανάπτυξης που ακολούθησαν με μεγάλη πιστότητα οι διεθνείς.

Αυτός (για να μιλήσουμε με παράδειγμα) ήταν ο λόγος που προτιμήθηκε ο Πέλκας απ’ τον όντως χαρισματικό Κωνσταντέλια. Διότι ο δεύτερος είναι ένας αρτίστας, που δεν το έχει να πατάει την περιοχή υποδεχόμενος τελικές πάσες, αλλά του αρέσει να τις περνάει ο ίδιος στους συμπαίκτες του. Ο Πογέτ, όμως, ήθελε κάποιον να πατάει συνεχώς περιοχή φεύγοντας απ’ τα ραντάρ των αντίπαλων αμυντικών χωρίς να έχει την μπάλα στα πόδια του. Υποστηρίζω ότι ο Κωνσταντέλιας ξέρει περισσότερη μπάλα απ’ τον Πέλκα κι απ’ τον Μασούρα. Στο παιχνίδι, όμως, που είχε σχεδιάσει ο Πογέτ, ο Πέλκας ήταν περισσότερο χρήσιμος…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί

Γιώργος Χελάκης: Το πριμ ήταν το επείγον ή μήπως η ανανέωση συμβολαίου στον Πογέτ;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ