Στ. Γεωργακόπουλος: Μπαρτζώκας και «Μέντι» σκίζουν τα... πτυχία μας!

Αυτές οι γραμμές γράφτηκαν μερικές ώρες πριν απ’ τη σέντρα του επαναληπτικού ανάμεσα στην Αστον Βίλα και τον Ολυμπιακό. Τα ίδια θα γράφονταν, ωστόσο, ακόμη κι αν ήταν γνωστό το αποτέλεσμα της χθεσινοβραδινής αναμέτρησης. Ανεξάρτητα με το αν οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να εξασφαλίσουν θέση ή όχι στον τελικό της «OPAP Arena», όλοι οφείλουμε να πού- με ένα μεγάλο μπράβο στον Μεντιλίμπαρ για όσα έχει πετύχει από τότε που κάθισε στον πάγκο της ομάδας του Πειραιά και φυσικά σε εκείνους που τον έπεισαν να αναλάβει τη δουλειά.

Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Τόσο ο κορυφαίος Ελληνας κόουτς, όσο κι ο πολύπειρος Βάσκος ήρθαν με τρόπο εμφατικό να υπενθυμίσουν σε όλους μας το «έκαστος στο είδος του». Για να ξέρουμε τι λέμε και τι γράφουμε, πρώτα απ’ όλα ισχύει η γνωστή ρήση «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Αν είσαι καπετάνιος σε βάρκα δεν μπορείς να αναλάβεις σε μία μέρα υπερωκεάνιο. Οι λόγοι είναι προφανείς.

Για ν’ αναλάβεις ένα τόσο μεγάλο καράβι, όπως είναι ο Ολυμπιακός σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, είναι προαπαιτούμενο να φέρεις τα σχετικά… γαλόνια στο πέτο.

Και τι δεν άκουσε φέτος ο Μπαρτζώκας απ’ το ξεκίνημα της σεζόν… Προσέξτε, μιλάμε για τον κορυφαίο (τις δύο τελευταίες σεζόν κι όχι μόνο) προπονητή της Ευρωλίγκας, σύμφωνα με τις ψήφους των συναδέλφων του.

Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε όλους εμάς (βάζω μέσα και τους δημοσιογράφους που πολλές φορές παρασύρονται απ’ τη λαϊκή… ετυμηγορία ή παρόρμηση), να τον κατηγορήσουμε για το οτιδήποτε. Γιατί εισηγήθηκε την απόκτηση του Σίγκμα, γιατί είπε «όχι» για τον Ντόρσεϊ, γιατί δεν έβαλε νερό στο κρασί του στην υπόθεση Σλούκα, γιατί πέρυσι στον τελικό με τη Ρεάλ δεν άλλαξε την άμυνα πάνω στον σκόρερ Γιούλ και χάθηκε η κούπα. Προσωπικά δεν θα μπω καν σε αυτή την κουβέντα επειδή στο μυαλό μου ισχύει διαχρονικά το «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος».

Δεν θέλει ούτε ο πιο φανατικός οπαδός τη νίκη περισσότερο απ’ τον Μπαρτζώκα. Δεν πόνεσε κανείς περισσότερο από εκείνον για τους χαμένους τελικούς των δύο τελευταίων χρόνων. Πώς μπορείς, ωστόσο, να κρίνεις και να αμφισβητήσεις έναν προπονητή που ακόμη και φέτος με τόσα προβλήματα μαζεμένα και χωρίς τον MVP Βεζένκοφ, έκανε τη μία υπέρβαση πίσω από την άλλη για να φτάσει αυτή την ομάδα μέχρι το Βερολίνο; Είχε μαλλιάσει η γλώσσα του Γιώργου Μποζίκα, στενού συνεργάτη του «Μπαρτζώ», να λέει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν παρά τους διαδοχικούς τραυματισμούς ότι «η ομάδα μας είναι πιο πλήρης από πέρυσι κι αυτό θα το δείτε μόλις καταφέρουμε να παίξουμε όλοι μαζί». Τότε κάποιοι γελούσαν, αλλά γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.

Ο Μπαρτζώκας, οι συνεργάτες του και τα παιδιά του, οι παίκτες που απαρτίζουν το ρόστερ, δεν… νιώθουν όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος. Δύο «διπλά» χρειάστηκαν στη Βαρκελώνη; Τα πήραν με τη μαγκιά τους, αλλά κι επειδή έχουν ομαδάρα, ικανή να αντεπεξέλθει σε όλες τις συνθήκες, κόντρα και στους αντιπάλους και στους διαιτητές που τους στέρησαν ετσιθελικά τη νίκη στο τρίτο παιχνίδι στο ΣΕΦ. Οταν ένας προπονητής βγαίνει και δηλώνει δημόσια ότι «δεν θα πωλήσω τον ΜακΚίσικ επειδή τραυματίστηκε για έναν ή ενάμιση μήνα, επειδή αυτό το παιδί έχει δώσει και την ψυχή του για την ομάδα», στην επόμενη ευκαιρία ο Σακίλ και κάθε άλλος στη θέση του θα αφήσει τα εσώψυχά του στο γήπεδο για να τον δικαιώσει.

Γι’ αυτό όλοι είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Γι’ αυτό αξίζουν πολλά μπράβο και στην ομάδα ποδοσφαίρου επειδή όλοι μαζί, απ’ τον πρόεδρο και τον προπονητή έως τον τελευταίο υπάλληλο, κατάφεραν να φέρουν τούμπα μια χρονιά που έμοιαζε χαμένη απ’ το ξεκίνημα.

Ολοι οι οπαδοί του πλανήτη, ανεξαρτήτως αθλήματος, ζητούν πάντα το κάτι παραπάνω. Ας αναγνωρίσουμε, ωστόσο, το πόσο σημαντική είναι η δουλειά του κάθε προπονητή και τι συμβαίνει τελικά όταν υπάρχει εμπιστοσύνη στο πλάνο. Τότε και μόνο τότε θα δούμε και την καθαρή εικόνα…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News