Κωστούλας στη SportDay: «Φέρτε το ευρωπαϊκό να ξανατρελαθώ!»

O Χαράλαμπος Κωστούλας συμπληρώνει αύριο (30 Μαΐου) 17 χρόνια ζωής. Μέσα σε αυτό το πολύ σύντομο διάστημα της απόλυτης αθωότητας, κατάφερε να κάνει ήδη γνωστό το όνομά του στον χώρο της «στρογγυλής θεάς», όχι επειδή ο πατέρας του Θανάσης υπήρξε ξεχωριστός ποδοσφαιριστής. Με τη δική του τρέλα, τη δική του αφοσίωση, το δικό του πείσμα και φυσικά το δικό του ταλέντο, έκανε κοτζάμ Ελ Αραμπί να τον χρίσει διάδοχό του στον Ολυμπιακό.

Η SportDay μίλησε μαζί του λίγες ημέρες μετά την κατάκτηση του Youth League, της πρώτης κούπας που ήρθε στην Ελλάδα μέσα από ποδοσφαιρική διοργάνωση, με εκείνον έναν απ’ τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Απόψε ελπίζει ότι θα έχει και μία δεύτερη να πανηγυρίσει, αυτή του Conference League, καθώς είναι ήδη μέλος της πρώτης ομάδας των «ερυθρολεύκων».

– Χαράλαμπε, πέρασαν λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του Youth League, με απίθανες νίκες, εκπληκτικές εμφανίσεις και φανταστικά γκολ! Εχετε καταλάβει τι έχει γίνει;

Είναι λίγες οι μέρες, αλλά σιγά-σιγά καταλαβαίνουμε ότι αυτό το μεγαλείο θα μας ακολουθεί για το υπόλοιπο της ζωής μας, μέσα κι έξω απ’ τα γήπεδα και χαιρόμαστε πολύ. Σίγουρα η πίεση ήταν τεράστια, όπως και οι απαιτήσεις. Στην Κ-19, παρότι κι εκεί οι απαιτήσεις είναι μεγάλες, δεν νιώσαμε τόσο μεγάλη πίεση, συγκριτικά με το να παίζουμε στην Ευρώπη. Είμαστε ευχαριστημένοι κι εμείς και το σταφ που μας καθοδήγησε και να επέτρεψε να το ζήσουμε. Κάθε αγώνας που περνούσε νιώθαμε όλο και πιο πολύ ότι θα γράψουμε ιστορία.

– Αν σε ρωτήσουμε για τα μικρά ή μεγάλα μυστικά της επιτυχίας;

Σίγουρα αυτή η ομάδα πέρα από πολύ ταλέντο ήταν για μένα και πιστεύω και για τα άλλα παιδιά, μια οικογένεια, μια παρέα, γι’ αυτό και υπήρχε τόση ομαδικότητα. Είναι πολύ ευχάριστο όλο αυτό. Είμαστε όλοι πάρα πολύ «δεμένοι» κι είχαμε πίστη. Δουλέψαμε καθημερινά δύο χρόνια μαζί, πέρυσι και πρόπερσι, ήρθαν και προσθήκες, οπότε το σύνολο έγινε όλο και καλύτερο.

– Πώς είναι να αγωνίζεσαι ταυτόχρονα στην Κ-17, την Κ-19, και τη β’ ομάδα του Ολυμπιακού μέσα στην ίδια χρονιά;

Το γουστάρω κι είναι υποχρέωσή μου, το θέλω. Το παιχνίδι είναι χαρά. Επαιξα περισσότερα από σαράντα παιχνίδια ως βασικός και ως αλλαγή. Κουράζομαι, αλλά κάνω διαχείριση κι είμαι έτοιμος για τα επόμενα.

– Αν σου έλεγα να πας στον πόλεμο, ποιους συμπαίκτες σου θα διάλεγες να έρθουν μαζί σου και γιατί;

Πρώτα απ’ όλα τον αδερφό μου Κωνσταντίνο, πολεμιστής και παλικάρι. Μαζί τον Κουτσίδη, βράχος 2 μέτρα. Τον Μουζακίτη, είναι μυαλό και σκύλος. Τον Παπακανέλλο, για την ποιότητά του, αλλά και τον Σίνα. Εμείς τον φωνάζουμε «σινικό τείχος» επειδή έχει κάνει τρομερά παιχνίδια. Και τον Μπακούλα επειδή μέσα στο παιχνίδι δεν καταλαβαίνει τίποτα. Είδατε τι γκολ έβαλε στον τελικό… Αν μπορούσα, πάντως, να τους πάρω όλους, θα τους έπαιρνα όλους! Ο καθένας είχε τα δικά του χαρακτηριστικά, προσωπικότητα και ποιότητα.

– Από πλευράς αγωνιστικής προσέγγισης;

Θα έλεγα ότι το πιο σημαντικό, πέρα από συστήματα και διατάξεις, είναι πως παίζουμε ο ένας για τον άλλον. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα είχαμε πλάνο ξεχωριστό. Αυτό το σύστημα που είχαμε ως βάση το 3-4-2-1 σηκώνει πολλές διαφοροποιήσεις, Μπορούσαμε να προσαρμοστούμε και ως πεντάδα, στο 5-3-2 και επιθετικά στο 3-4-3. Αλλάζει εύκολα, όταν για παράδειγμα είμαστε 3-0, στήνουμε πεντάδα πίσω για να είμαστε ασφαλείς αμυντικά. Εχει πολλές προσαρμογές. Και γκολ βάζουμε και το μάθαμε καλά και μας ταίριαξε καλά. Πήραμε πρωτάθλημα πέρυσι, ελπίζω και φέτος. Μας ταίριαξε. Βγαίνει όλο αυτό και νομίζω φαίνεται.

– Να το αναλύσουμε λίγο περισσότερο;

Ολα έχουν να κάνουν και με τον αντίπαλο. Προσαρμοζόμαστε πάνω στον αντίπαλο για να του κάνουμε… χαλάστρα. Θέλουμε ο αντίπαλος να παίζει με την μπάλα κι εμείς να του κάνουμε δύσκολη τη ζώη. Πάνω στο build up, ανάλογα με την ανάλυση του κόουτς, κλέβαμε μπάλες και φεύγαμε μπροστά. Οπως έγινε στο παιχνίδι με την Μπάγερν, αν θυμηθούμε το πρώτο γκολ.

– Αυτή η ομάδα είναι δημιούργημα του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου, πλέον πέρασε στα χέρια του Δημήτρη Μαυρογενίδη. Ποια είναι τα λόγια των δύο προπονητών για να φτάσετε ως την κορυφή του βουνού;

Πάνω-κάτω για τις ευρωπαϊκές πορείες και οι δύο μας έλεγαν να έχουμε πίστη στο πλάνο. Ο κόουτς Μαυρογενίδης που έχει αγωνιστεί σε πολύ υψηλό επίπεδο, συχνά μας έφερνε ένα παλιό παιχνίδι ως παράδειγμα για να μας δώσει συμβουλή και να διώξει το άγχος. «Να είστε συγκεντρωμένοι απ’ το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό», μας έλεγε συνεχώς ο κόουτς «Συλαϊδό», να κάνουμε όσα έχουμε συζητήσει στα αποδυτήρια απ’ το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό κι αν τα κάνουμε καλά, θα βγουν όλα στο γήπεδο, όπως γινόταν συνήθως σε όλη αυτή την πορεία.

– Ποια ομάδα υπολογίζατε περισσότερο;

Είχαμε φαβορί την Πόρτο. Το καλό για μας είναι ότι δεν μας περίμεναν! Μας το έλεγε και ο κόουτς: «Θα μας υποτιμήσουν, θα το δείτε». Αυτό έγινε με την Ιντερ, τη Λανς, την Μπάγερν, η μόνη ομάδα που δεν μας υποτίμησε ήταν η Ναντ. Και η Μίλαν έβγαλε μια υπεροψία, φαινόταν απ’ το πώς έπαιζαν. «Θα θέλουν να δείξουν την μπάλα που ξέρουν. Να παίξουν από πίσω. Πάμε να τους το χαλάσουμε», μας έλεγε. Ηταν όλα μέσα στο πλάνο…

– Τελικά σε ποιο ματς δυσκολευτήκατε πιο πολύ;

Ολες οι ομάδες που αντιμετωπίσαμε ήταν ιδιαίτερες. Ηταν χαρά μας που παίξαμε. Με τη Ναντ που έπαιζε παρόμοια με μας και τη Λανς νομίζω ότι ήταν τα πιο δύσκολα. Κι η Ιντερ έχει δυνατή ομάδα.

– Πότε πιστέψατε ότι μπορείτε να φτάσετε ψηλά;

Το πρώτο ματς που παίξαμε ήταν με τη Λέτσε. Διπλό παιχνίδι για την πρόκριση. Τότε ξεκινούσε ένα ταξίδι. Οσο προχωρούσαμε το πιστεύαμε και πιο πολύ. Για μένα το ματς με την Μπάγερν ήταν καθοριστικό, Μετά από εκείνο το μεγάλο «διπλό» πιστέψαμε ότι θα το κατακτήσουμε. Το είχε πει κι ο κόουτς ότι «αν περάσουμε απ’ το Μόναχο θα το πάρουμε».

– Πώς σου αρέσει να σκοράρεις;

Μερικές φορές μπορεί να κάνω καμιά ντρίμπλα παραπάνω, αλλά όπως και να μπει το ίδιο είναι. Ο,τι γκολ και να βάλεις θα το θυμούνται. Τι καλύτερο από ένα απλό γκολ. Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Πρέπει να είσαι εκεί που πρέπει.

– Πώς θα χαρακτήριζε ο Μπάμπης Κωστούλας τον εαυτό του;

Είμαι απλώς ένας παίκτης της ακαδημίας του Ολυμπιακού με πολλά όνειρα κι ακόμη πιο μεγάλη όρεξη. Είμαι επιθετικός, μου αρέσει το γκολ, η ασίστ, η ντρίμπλα. Ηλικιακά είμαι αρκετά δυνατός, προσέχω, γυμνάζομαι καθημερινά, νομίζω ότι είμαι δουλεμένος καλά για την ηλικία μου και μπορώ να προσαρμόζομαι σε ό,τι μου πουν. Είναι άλλες οι απαιτήσεις στην Κ-19, άλλα στη β’ ομάδα. Μπορώ να ψάξω τη συνεργασία, στον χώρο, μέσα στην περιοχή, πιο χαμηλά. Μου αρέσει πιο πολύ απ’ όλα να είμαι μέσα στο γήπεδο.

– Νομίζω ότι σου αρέσει να παίζεις απλά κι ίσως αυτό να είναι το πιο δύσκολο.

Μπορείς να παίξεις όσο γίνει πιο απλά, να κάνεις και το δύσκολο, ξέρω και μπορώ να το κάνω. Πιστεύω στον εαυτό μου, θέλω να περάσω και να σουτάρω. Αν έχω επιλογή, αν δω ότι μπορώ, θα σκοράρω. Μπορεί να χρειαστεί ακόμη και να ξεκουράσω την ομάδα. Δεν θέλω να πουλάω την μπάλα. Χρειάζεται γρήγορη απόφαση, αλλά και σωστή.

– Ποια θέση σού αρέσει περισσότερο;

Μου αρέσει να παίζω σέντερ φορ, αλλά και να γυρίζω να τρέχω και πίσω απ’ τον επιθετικό. Θέλω την μπάλα στα πόδια μου. Γι’ αυτό μου αρέσει πολύ ο Ελ Αραμπί, επειδή πέρα από φοβερός σκόρερ, θέλει την μπάλα στα πόδια του και ξέρει τι πρέπει να κάνει…

– Πώς σου φάνηκε η αφιέρωσή του για σένα;

Με ξάφνιασε! Μας είχε ευχηθεί να έχουμε καλή επιτυχία, αλλά δεν περίμενα να γράψει για μένα «ο δικός μου επιθετικός». Εχει αφήσει το στίγμα του στον Ολυμπιακό. Νιώθω ότι μου συμβαίνουν θεϊκά πράγματα και τον ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου. Μακάρι να του μοιάσω.

– Τι θυμάσαι, αν θυμάσαι, από τότε που έπαιζε ο μπαμπάς;

Πάντα του έλεγα να μου δείξει φωτογραφίες από μεγάλα παιχνίδια, φιέστες. Ξέρω ότι ως παίκτης ήταν σκυλί, είχε πάθος, ήταν καλός συμπαίκτης. Τον αγαπούσαν όλοι κι αυτό για μένα, αλλά και για τον αδερφό μου, είναι παράσημο.

– Η μαμά Ειρήνη; Κέρβερος;

Και η μαμά ήταν “ok” να παίξουμε ποδόσφαιρο, αλλά υπό όρους. Είχε τις επιφυλάξεις της, αλλά πάντα μας στήριζε, θα μας πήγαινε να παίξουμε με φίλους, αρκεί να διαβάζουμε κιόλας! Μπάλα και διάβασμα παράλληλα, αλλιώς υπάρχει πρόβλημα (σ.σ. γελάει).

– Ποια είναι η συμβουλή του μπαμπά;

Να μην τα παρατάμε ποτέ. Να κοιτάμε τους αντιπάλους στα μάτια και να τα δίνουμε όλα.

– Πόσα απ’ αυτά τα παιδιά που κατέκτησαν το Youth League πιστεύεις ότι μπορούν να κάνουν μεγάλη καριέρα;

Μακάρι να κάνουν όλοι, αλλά όπως είπαμε είναι πολύ δύσκολο. Μας έλεγαν οι άνθρωποι της UEFA εκείνες τις μέρες του Final-4 ότι με ποσοστά, το πολύ τρεις παίκτες μπορούν να φτάσουν στα τοπ πρωταθλήματα. Πραγματικά είναι πολύ μικρό το ποσοστό. Περίπου οι μισοί μπορεί να έχουν σταματήσει το ποδόσφαιρο σε πέντε χρόνια ή να μην παίζουμε επαγγελματικά από μία 25άδα που είμαστε τώρα.

– Πριν καταλήξεις στον Ολυμπιακό ξέρω ότι είχες προτάσεις κι από άλλες μεγάλες ομάδες.

Είχα πάει να δοκιμαστώ σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, κάναμε αρκετά τουρνουά, έπαιξα αρκετά παιχνίδια. Ακόμη και στην πρώτη ομάδα που παίζαμε, την Αγία Αννα, μας είχαν προσεγγίσει. Απ’ τον ΠΑΟΚ ήταν ο Γιώργος Γεωργιάδης, απ’ την ΑΕΚ ο Κωστένογλου. Αλλά με το που ήρθε στο… τραπέζι ο Ολυμπιακός, ήταν αυτονόητο και για μένα και για τον αδερφό μου. Εχουμε μεγαλώσει με τον Ολυμπιακό μέσα στο σπίτι μας. Δεν το σκεφτήκαμε καν. Εγινε ένα τουρνουά στο Πήλιο κι άλλο ένα στα Χάνια ήξερα ότι θα έρθει άνθρωπος του Ολυμπιακού για να με δει κι εκεί που σκεφτόμασταν άλλα, μαθαίνουμε απ’ τον μπαμπά ότι έχετε την επιλογή να πάτε και στον Ολυμπιακό! “Θα πάμε στον Ολυμπιακό”, είπαμε και οι δύο. Είμαστε Ολυμπιακοί από μικρά παιδιά…

– Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Η πρώτη ομάδα και περιμένω την ευκαιρία μου. Από πέρυσι κιόλας. Είχα προλάβει και μία προπόνηση με τον Μαρσέλο επί Μίτσελ. Προσπαθούσα να το απολαύσω όσο γίνεται. Κατάλαβα τη διαφορά στο επίπεδο. Δεν κώλωσα, έκανα ό,τι μπορούσα. Τους προλάβαινα με το ζόρι. Είχαμε και αλλαγές. Κάποιες προπονήσεις με τη μεγάλη ομάδα της έκανα κι επί Καρβαλιάλ. Ετοιμάζομαι για καλοκαιρινή προετοιμασία, περιμένουμε πώς και πώς.

– Ποια είναι η γνώμη σου για τον ποδοσφαιριστή Κωνσταντίνο Κωστούλα;

Δεν μπορώ να τον κρίνω, αλλά για μένα, είναι αδερφός μου, είμαστε πρώτα συμπαίκτες. Τον βλέπω ως συμπαίκτη την ώρα του παιχνιδιού. Πάντα στην ίδια ομάδα, δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς εκείνον πλάι μου. Με εμπιστεύεται πιο εύκολο. Ανάλογα τη στιγμή, με τα μάτια μιλάμε μέσα στο γήπεδο, ξέρω πού και πώς θα με τροφοδοτήσει. Σίγουρα πιστεύω ότι έχει μεγάλο ταλέντο. Τη στιγμή που παίζουμε, προσπαθώ να περιορίσω το συναίσθημα. Στον ημιτελικό με τη Ναντ σούταρα και βρήκε με το χέρι την μπάλα! Γυρίζει με κοιτάζει, γελάει «δεν το ήθελα, εσύ με σημάδεψες», μου λέει «εστία πήγαινε», του απαντάω: «Τι δουλειά έχεις εκεί;» Αφού δεν μας στοίχισε, το έχουμε να το λέμε για να γελάμε.

– Στον τελικό αγχωθήκατε;

Δεν αγχωθήκαμε καθόλου στον τελικό, πρώτη φορά. Είχαμε την ευκαιρία, ξέραμε τι μας περιμένει και τι είχε προηγηθεί, ήταν όλα μέσα στο πλάνο, θέλαμε να σκοράρουμε κι έπρεπε να έχουμε καθαρό μυαλό.

– Πότε σας είπε ο πρόεδρος ότι σας βλέπει πρωταθλητές Ευρώπης;

Μετά τον αγώνα με την Ιντερ ήρθε στα αποδυτήρια και μας είπε ότι μπορούμε να φτάσουμε πολύ μακριά, μέχρι το τέλος της διαδρομής. Και σε μας τότε φαινόταν πολύ μακρινό όλο αυτό, αλλά εκείνος πίστεψε πιο πολύ σε μας απ’ ό,τι εμείς οι ίδιοι και τον ευχαριστούμε γι΄αυτό και για ό,τι άλλο μας έχει προσφέρει ως τώρα.

– Ξέρετε ότι στον τελικό μπήκε στο γήπεδο στο ημίχρονο λόγω μικρής καθυστέρησης της πτήσης;

Δεν το γνωρίζαμε εμείς, αλλά εντάξει έφερε και γούρι, αφού όλα τα γκολ τα βάλαμε στο δεύτερο ημί-
χρονο! Επρεπε να είναι εκεί για να τα πανηγυρίσουμε μαζί του. Μας μιλούσε διαρκώς και μας έλεγε πόσο μας πιστεύει ως ομάδα. Νομίζω ότι τον δικαιώσαμε.

– Τι περιμένεις από τον τελικό της πρώτης ομάδας με τη Φιορεντίνα;

Πρώτα απ’ όλα ο πρόεδρος έχει κάνει αυτό που έπρεπε. Βρήκε έναν σπουδαίο προπονητή όπως είναι ο Μεντιλίμπαρ. Πέρασαν ιστορικά παιχνίδια, ο Ολυμπιακός έκανε τρομερές εμφανίσεις, έγραψε ιστορία. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να κλείσουμε με δύο ευρωπαϊκές κούπες τη σεζόν στο ποδόσφαιρο! Θα είναι κάτι μοναδικό και το περιμένουμε σαν τρελοί.

– Υπάρχουν επιθετικοί που προσπαθείς να βάλεις στοιχεία τους στο παιχνίδι σου;

Ασφαλώς, μου αρέσει ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Λαουτάρο Μαρτίνες, ο Χάρι Κέιν που είναι σταθερή αξία
κάθε χρόνο, ο Χάλαντ που είναι μηχανή. Από Ελλάδα πλην του Ελ Αραμπί και του Ελ Καμπί, μου αρέσει πολύ η οξυδέρκεια του Γιόβετιτς. Από άλλες ομάδες, ο Ιωαννίδης είναι πολύ καλός επιθετικός σίγουρα.

– Κριστιάνο ή Μέσι;

Κριστιάνο, είμαι του γκολ πιο πολύ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News