Σταύρος Γεωργακόπουλος: Η πιο μεγάλη μεταγραφή είναι ο Μεντιλίμπαρ...
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ πήρε θέση στη σκακιέρα πέρυσι, στα μισά της παρτίδας, χωρίς να έχει δικό του ούτε ένα πιόνι κι οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης. Δεν θα ξέρει, άραγε, τι να κάνει τώρα που έχει στα χέρια του και «το μαχαίρι και το πεπόνι» των μεταγραφών;
Στο ποδόσφαιρο δεν δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα μόνο η εξέλιξη ενός αγώνα. Σίγουρα μέσα στα 90+ λεπτά που διαρκεί, τα πάντα μπορούν να συμβούν, γι’ αυτό είναι το πιο συναρπαστικό άθλημα.
Το ίδιο, ωστόσο, μπορεί να συμβεί και σε μία ολόκληρη μεταγραφική περίοδο. Κάποιοι φεύγουν, κάποιοι έρχονται και κάπως έτσι διαμορφώνονται τα συναισθήματα των οπαδών. Τη μία μέρα ικανοποίηση, περηφάνεια και προσμονή για τον παικταρά του ήρθε, την άλλη απογοήτευση, τσαντίλα και… αναθέματα γι’αυτόν που έφυγε.
Οι εικασίες και η πραγματικότητα
Οι περισσότεροι, άλλωστε, που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο έχουν το χούι και του προέδρου και του προπονητή. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει φράσεις τού στυλ «ο πρόεδρος έπρεπε να τα χώσει για να πάρει τον τάδε» ή «καλά έκανε που δεν έδωσε τόσα λεφτά για το… ταγάρι, τον δείνα».
Ολοι όσοι μπαίνουν σ’ αυτή τη διαδικασία, απλώς κάνουν εικασίες. Πρώτον επειδή δεν είναι μπροστά στις διαπραγματεύσεις για να έχουν πλήρη εικόνα μιας υπόθεσης. Δεύτερον επειδή δεν ξέρουν ακριβώς ποιοι και πόσοι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την ολοκλήρωση μιας αγοράς ή αντίστοιχα μιας πώλησης.
Το μεταγραφικό παζάρι έχει δρόμο ακόμα
Επίσης, οι περισσότεροι χάνουν και την αίσθηση του χρόνου. Βρισκόμαστε ακόμη στα μισά του καλοκαιριού, το παζάρι θα διαρκέσει τουλάχιστον ενάμιση μήνα ακόμη, χωρίς την επιπλέον περίοδο για τους ελεύθερους, με αποτέλεσμα τη μία μέρα να πανηγυρίζουν και την άλλη να στενοχωριούνται.
Τα αναφέρω όλα αυτά, επειδή αν μπούμε στη διαδικασία τέλος Αυγούστου ή αρχές Ιανουαρίου να συγκρίνουμε τι λεγόταν όλο το προηγούμενο διάστημα και τι έγινε τελικά δύο είναι τα ενδεχόμενα. Ή θα τρελαθούμε ή θα βάλουμε τα γέλια…
Ανήκω στην κατηγορία εκείνων που ξέρουν να κάνουν υπομονή μέχρι να δουν την τελική σούμα. Αυτό που βλέπω σε ό,τι αφορά τον Ολυμπιακό είναι ότι μέχρι τώρα οι κινήσεις είναι στοχευμένες και γίνονται βάσει πλάνου. Ποιο είναι αυτό; Ολα κινούνται σύμφωνα με αυτά που έχει ζητήσει και θέλει ο προπονητής.
Ποντάρω στα «θέλω» του Μεντιλίμπαρ
Μπορεί το θέμα Κάρμο να… τσάκισε τελικά, ωστόσο, οι «ερυθρόλευκοι» όσο ήταν στο… τραπέζι της διαπραγμάτευσης και το κυνήγησαν με κάθε τρόπο κι υπέρβαση το έκαναν υπό την έννοια ότι ποτέ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν έχουν δοθεί δώδεκα εκατομμύρια για μεταγραφή και δη αμυντικού.
Ποντάρω πολλά στα «θέλω» του Μεντιλίμπαρ για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Πρώτον δεν ξεχνώ ότι πέρυσι ανέλαβε μεσούσης της σεζόν μία ομάδα που δεν είχε ούτε ένα δικό του πιόνι και την οδήγησε στην κα[1]τάκτηση του Κόνφερενς Λιγκ, παίζοντας… σκάκι για σεμινάριο. Τώρα που έχει στα χέρια του και «το μαχαίρι και το πεπόνι» δεν θα είναι ακόμη καλύτερες οι συνθήκες;
Η λογική λέει «ναι». Δεύτερον, ο Μεντιλίμπαρ δεν είναι χθεσινός. Δεν θα μασήσει ό,τι του σερβίρουν οι μανατζαραίοι. Ξέρει καλά τι θέλει, ξέρει ποιοι παίκτες μπορούν να του το δώσουν και μέχρι τώρα έχει διαλέξει πραγματικά ό,τι του χρειάζεται για μία ακόμη καλύτερη ομάδα.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Για να μην πάμε πολύ μακριά την κουβέντα, όπως στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο ο καθένας κρίνεται απ’ τις επιλογές του. Οσο στον πάγκο του Ολυμπιακού θα υπάρχει ο Βάσκος κόουτς για μένα θα είναι πιο σημαντικός και καλύτερος από κάθε μεταγραφή! Ακόμη περισσότερο επειδή πίσω του έχει μία διοίκηση που μπορεί να του κάνει όλα τα χατίρια. Ξεκάθαρα…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί