Αντώνης Καρπετόπουλος: Άντε γεια...

Η παραίτηση του Γκάρεθ Σάουθγκέιτ από την θέση του ομοσπονδιακού προπονητή της Αγγλίας είναι ο πραγματικός επίλογος του Εuro2024. Κανείς σ’ αυτό δεν συζητήθηκε περισσότερο από τον Σαουθγκέιτ. Στο τέλος της διοργάνωσης ο Αγγλος ομοσπονδιακός έκρινε ότι ολοκληρώθηκε μαζί με τις συζητήσεις και η παρουσία του στην Εθνική.

Ενδεικτικό του πόσο ο Αγγλος προπονητής προσπάθησε να προστατεύσει τους παίκτες του είναι ότι την Κυριακή άφησε την ομοσπονδία να ανακοινώσει την παράταση του συμβολαίου του. Με αυτό τον τρόπο έδειξε σε όλους τους παίκτες ότι κανείς δεν χρειάζεται να παίξει στον τελικό για τον ίδιο, αλλά ότι όλοι έπρεπε να κάνουν κάτι παραπάνω για την χώρα τους και την καριέρα τους. Παραιτήθηκε χθες γυρίζοντας στην Αγγλία και αφού μετά την πρόκριση στον τελικό αντέστρεψε το εναντίον του κλίμα. Ο Σαουθγκέιτ έφυγε χωρίς να επιτρέψει σε κανέναν τελικά να ισχυριστεί ότι τον έδιωξε. Και μπράβο του που έφυγε. Η ιστορία του ολοκληρώθηκε. Τώρα που αυτό συνέβη μπορούμε να θυμίσουμε και τις λεπτομέρειες της. Και για να γίνει κατανοητή η αφόρητη αδικία των κρίσεων.

Τι βρήκε στην Εθνική Αγγλίας

Ο Σάουθγκέιτ έλαβε την Εθνική Αγγλίας μετά το Εuro2016. Σε εκείνη την διοργάνωση οι Αγγλοι είχαν αποκλειστεί από τους Ισλανδούς (!). Παράξενο; Καθόλου! Αν δει κανείς τι έχουν κάνει στις μεγάλες διοργανώσεις τα τελευταία είκοσι χρόνια, που έχουν το ακριβότερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη, ο αποκλεισμός εκείνος είναι λογική κατάληξη: η συμμετοχή σε δυο τελικούς του Euro είναι εξαίρεση στον κανόνα.

Στο Μουντιάλ του 2006 οι Αγγλοι αποκλείστηκαν από την Πορτογαλία στα πέναλτι στους 8 κι αφού προηγουμένως είχαν φτύσει αίμα να αποκλείσουν την υπερδύναμη που λέγεται Εκουαδόρ στους 16. Στο Εuro2008 δεν πήγαν καν: αποκλείστηκαν στα προκριματικά. Στο Μουντιάλ του 2010, με προπονητή τον ακριβότερο τότε ομοσπονδιακό στον κόσμο Φάμπιο Καπέλο, έφυγαν από την Νότιο Αφρική έχοντας δεχτεί τέσσερα γκολ από τους Γερμανούς στο δεύτερο γύρο, πράγμα καθόλου παράδοξο αν σκεφτείς ότι είχαν χάσει την πρωτειά στον όμιλο από τους Αμερικάνους. Στο Εuro2012 ο αποκλεισμός στα πέναλτι από την Ιταλία ήταν έως και τιμητικός: η εμφάνισή τους σε εκείνο το ματς ήταν από τις χειρότερες στην ιστορία τους σε τελικά Euro. Στο Μουντιάλ του 2014 στην Βραζιλία τα κατάφεραν ακόμα χειρότερα: ήρθαν τελευταία και χωρίς νίκη στον όμιλο τον οποίο κέρδισε η Κόστα Ρίκα που όπως είχε γράψει η Mirror «εννέα Αγγλοι στους δέκα από αυτούς που πάνε στα γήπεδα δεν ξέρουν που βρίσκεται». Μετά από ένα τέτοιο συναρπαστικό κύκλο αποτελεσμάτων ο αποκλεισμός από την Ισλανδία στο Εuro2016 ήταν ένα λογικό αποτέλεσμα.

Γιατί τον στοχοποίησαν

Αυτή την Αγγλία παρέλαβε ο Σάουθγκέιτ και σήμερα που έφυγε, έφυγε έχοντας τα καλύτερα αποτελέσματα από οποιονδήποτε είχε τις τύχες αυτής της ομάδας μετά το 1970. Γιατί τον στοχοποίησαν; Οι Αγγλοι δεν είναι τρελοί: ξέρουν ότι η Εθνική τους δεν έχει σταθερότητα, πως έχει φτωχά ιστορικά προηγούμενα και πως για να κερδίσει κάτι σπουδαίο χρειάζεται υπερβάσεις – είναι πιο συνετοί από τους Αγγλόφιλους. Θεωρούν σπουδαία αποτελέσματα αποκλεισμούς από τους Γερμανούς σε ημιτελικούς και έχουν δίκιο, αφού συνήθως ακόμα και μια συμμετοχή σε προημιτελικά αποτελούσε για την Εθνική τους κατόρθωμα.

Αν ανέβασαν τον πήχη των απαιτήσεων από τον Σάουθγκέιτ αυτό οφείλεται προφανώς στα καλά αποτελέσματα των συλλόγων τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και στα καλά αποτελέσματα των Εθνικών ομάδων Under17, Under19 και Under21 τα τελευταία χρόνια. Οι σύλλογοι τους κερδίζουν χάρη σε ξένους παίκτες και ξένους προπονητές. Τα καλά αποτελέσματα των μικρών τους δείχνουν πως δουλεύοντας κάποια στιγμή θα τα καταφέρουν. Το 2017 οι Αγγλοι κέρδισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο U17, κόντρα στην Ισπανία μάλιστα. Την επόμενη χρονιά κέρδισαν επίσης το Παγκόσμιο Κύπελλο U21. Το 2022 κατέκτησαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U19 και το 2023, πάλι κόντρα στην Ισπανία, κέρδισαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U21. Κάτι αλλάζει. Αλλά το πράγμα θέλει χρόνο.

Πολλούς ταλαντούχους μικρούς

Ο Σαουθγκέιτ, που είχε και την επιστασία των μικρών Εθνικών ομάδων αλλάζοντας πολλά στην λειτουργία τους, έφερε στην ομάδα των Αντρών πολλούς από τους ταλαντούχους μικρούς που έκαναν σπουδαία πράγματα τελευταία. Από την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2017 έφτασαν στην Εθνική ο Φόντεν, ο Γκάλαχερ και ο Γκουέι. Από την Αγγλία πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2022 ο Πάλμερ, ο Μέινου, ο Κόνσα και ο Αντονι Γκόρντον.  Αλλά είναι δύσκολο να περιμένεις να αλλάξει η μοίρα μιας Εθνικής που τα τελευταία 60 χρόνια δεν κερδίζει τίποτα γιατί ξαφνικά θα μπουν σε αυτή μισή ντουζίνα εικοσάχρονοι που τα κατάφεραν καλά με τις μικρές Εθνικές ομάδες.

Στο Euro2024 ο Σάουθγκέιτ βρέθηκε στη Γερμανία με μια ομάδα χωρίς μεγάλη ισορροπία: οι επιθετικοί του, αν και κουρασμένοι, έρχονταν από καλές σεζόν, αλλά οι αμυντικοί του είχαν πίσω τους μήνες προβλημάτων. Η Αγγλία είχε στα δεξιά τον Γουόκερ που είναι καλός με την μπάλα, αλλά «τρύπα» στην άμυνα: στον τελικό φταίει και στα δυο γκολ. Είχε στα αριστερά τον μετριότατο Τρίπιερ και ο Σάουθγκέιτ χρειάστηκε τελικά τον Λουκ Σο που είχε να παίξει μήνες. Είχε ένα βαρύ κι άπειρο στόπερ όπως ο Γκέι, που πανηγύριζε (!) τις επεμβάσεις του, κι όλους αυτούς έπρεπε να τους κατευθύνει ο Στόουνς που πέρυσι στην Σίτυ έπαιξε λιγότερα από 20 ματς πρωταθλήματος κι από αυτά ως στόπερ ούτε δέκα! Αν αυτή την άμυνα ο Σάουθγκέιτ δεν φρόντιζε να την προστατεύσει (με ένα παιγνίδι κατοχής μπάλας και κάλυψης του χώρου των μετόπισθεν) η Αγγλία δύσκολα θα περνούσε τον όμιλο.

Το ρεύμα της αγανάκτησης

Ποιο ήταν το πρόβλημα; Ότι αυτή την δυσκολία κάποιος έπρεπε να την εξηγήσει. Αλλά στην Αγγλία δεν το έκανε κανείς. Όταν μετά από μια ήττα σε ένα φιλικό με τους Ισλανδούς στο Γουέμπλεϊ υπήρξαν σφυρίγματα όλοι όσοι θα έπρεπε να το κάνουν καβάλησαν το ρεύμα της λαϊκής αγανάκτησης, που θα δημιουργούσε ένας γρήγορος αποκλεισμός.

Ο Σάουθγκέιτ ήταν δουλευταράς, αλλά άτυχος: όχι γιατί έχασε ένα τρόπαιο από τους Ιταλούς στο Γουέμπλεϊ όπως το έχασε, ούτε γιατί είδε την ομάδα του να αποκλείεται από τους Γάλλους στο Κατάρ γιατί έχασε ένα πέναλτι ο Χάρι Κέιν, αλλά γιατί βρέθηκε στην Εθνική Αγγλίας τον καιρό που το να την ισοπεδώνεις (διασύροντας και τον προπονητή της) μπορεί να σε κάνει πλούσιο.

Το πρόβλημα του Αγγλου ομοσπονδιακού στο Euro2024 ήταν ότι έγινε εύκολος στόχος από τους κατ’ επάγγελμα αναλυτές πρώην ποδοσφαιριστές που τον τσάκισαν για να δικαιολογήσουν τα μεγάλα τους συμβόλαια στην τηλεόραση πριν καλά καλά ξεκινήσει η διοργάνωση. Η τηλεόραση τον καιρό του Youtube και του Τik Τok θέλει τηλεθεατές και για να τους έχεις πρέπει να ισοπεδώνεις ανθρώπους. Τον δρόμο άνοιξε ο Λίνεκερ που λέγοντας κάποτε τον πόνο του («στο ποδόσφαιρο κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί») πέρασε ως σοφός. Στο Euro2024 έβριζε (κυριολεκτικά καθώς σε ένα pod τους αποκάλεσε «σκατά») τον Σάουθγκέιτ και τον Κέιν φουντώνοντας το τυφλό μίσος των σαλεμένων που πετούσαν στον Σάουθγκέιτ ποτήρια μπύρας μετά το ματς με την Σλοβενία. Ακολούθησαν όλοι οι υπόλοιποι με χειρότερο τον Γκάρι Νέβιλ, που ήταν βοηθός προπονητή όταν το 2016 οι Αγγλοι αποκλείστηκαν από τους Ισλανδούς και οκτώ χρόνια αργότερα έγινε ο τιμητής των πάντων! Μάζι του και ο Ρόι Κιν, ο Ρίο Φέρντιναντ, ο Ιαν Ράιτ που διέλυσαν τον Σάουγκέιτ χωρίς να έχουν καμία επιτυχία ως προπονητές και χωρίς έχουν κατακτήσει κάποιο τρόπαιο με την Εθνική ως παίκτες. Αυτοί οι τύποι έκριναν με απερίγραπτη αυστηρότητα παίκτες και προπονητές της τωρινής ομάδας, όχι γιατί τους έπιασε η αγάπη για την Εθνική των Λιονταριών, αλλά για να δικαιολογήσουν εξωφρενικές αμοιβές που βασίζονται στην ισοπέδωση. Το όνειρό τους θα ήταν να απαντήσει ο Σάουθγκέιτ, να τον δουν να βγαίνει από τα ρούχα του και να τους βρίζει κι αυτός: οι τηλεθεάσεις θα χτυπούσαν κόκκινο και τα νέα τους συμβόλαια θα ήταν ακόμα μεγαλύτερα. Αλλά ο Σάουθγκέιτ έμεινε ψύχραιμος. Πήγε την Αγγλία στον τελικό, ανάγκασε τον βρετανικό Τύπο να του ζητήσει συγνώμη και παραιτήθηκε γυρνώντας στο νησί, ενώ τον περίμενε ένα νέο συμβόλαιο.

Εβαλε τις βάσεις για τον επόμενο

Ο Σάουθγκέιτ θα γλυτώσει από όλους τους. Εβαλε τις βάσεις για να κερδίσει κάποια στιγμή κάτι και η Εθνική Αγγλίας: ο διάδοχός του δεν παραλαμβάνει μια ομάδα με την οποία γελούσε ο κόσμος γιατί την απέκλεισαν κάτι γιοί ψαράδων από το Ρέκιαβικ, αλλά μια ομάδα με σταθερότητα και διακρίσεις τα έξι τελευταία χρόνια. Ο επόμενος πρέπει απλά να την βοηθήσει να κάνει ένα βήμα μπροστά, δηλαδή να κερδίσει: δεν θα είναι δύσκολο.

Δύσκολο ήταν αυτό που έκανε ο Σάουθγκέιτ, που δούλεψε καλά σε μια χώρα που το να φουσκώνεις τα μυαλά του κόσμου μιλώντας αόριστα για ένα μεγάλο παρελθόν σε κάνει πλούσιο. Η ιστορία γράφει ότι έχει τα καλύτερα αποτελέσματα από τον Αλφ Ράμσεϊ που έγινε «σερ». Αυτός δεν χρειάζεται τέτοιες τιμές: σε ένα κόσμο, που ξεχειλίζει από γελοιότητα, είναι ένας μεγάλος κύριος.

Πηγή: KarpetShow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News