Υπεράνω Ολων: Το χορτάρι και ο χρόνος είναι ο κριτής των πάντων

Το ποτήρι πάντα όταν δεν είναι γεμάτο, εξαρτάται από ποια οπτική γωνία το βλέπεις. Την ίδια ποσότητα νερού έχει, είτε το βλέπει κάποιος μισογεμάτο, είτε μισοάδειο. Εξαρτάται από την διάθεση που έχει ο καθένας. Επίσης έχει καταντήσει γραφικό, το να μην συμφωνούν κάποιοι με την οποιαδήποτε άποψη και να προβαίνουν σε χαρακτηρισμούς, αν δεν συμπίπτει με την δική τους. Και γιατί πχ να είναι σωστή η δική τους και όχι των άλλων; Τέλος πάντων άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Οι ίδιοι που μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού από τον Ολυμπιακό αποθέωναν τον Μαρινάκη και ζητούσαν να αναλάβει και την ΚΑΕ μετά την απώλεια του Πρωταθλήματος, τώρα αποθεώνουν τους Αγγελόπουλους για τις μεταγραφές κυρίως των Βεζένκοφ και Φουρνιέ, και αρχίζουν τα αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό για την ΠΑΕ. Και ας έχουν περάσει μόλις 3 μήνες απο εκείνο το αλησμόνητο βράδυ!

Μετά την μεταγραφή του Ολιβέιρα έπιασαν «δουλειά», χωρίς καν να περιμένουν να τον δουν έστω μια φορά. Τους φταίει η ηλικία. Που είναι 32, και πέρσι απαξίωναν τους Ιμπόρα (36) και Γιόβετις(34), και στην λήξη της σεζόν ζητούσαν να παραμείνουν, έστω και με ένα χρόνο ακόμη στην πλάτη τους.

Τώρα έχει αρχίσει η πρεμούρα για την ευρωπαϊκή λίστα. Ας θυμηθούμε την περσινή μετά τις μεταγραφές του Γενάρη και να την «συγκρίνουμε” με την φετινή:

Πάμε λοιπόν… Τζολάκης- Πασχαλάκης, άρα παραμένουν ως έχουν οι θέσεις του τερματοφύλακα. Στην άμυνα παρέμειναν οι Ροντινέϊ, Ορτέγκα, Ρέτσος και Κάρμο, οι περσινοί βασικοί δηλαδή, και στις θέσεις των ανενεργών Κίνι, Ρίτσαρντς και κατ΄ανάγκη στόπερ Ντόη, ήρθαν οι Κοστίνια, Πιρόλα και Μπιανκόν.

Στα χαφ τώρα, παρέμειναν οι βασικοί πυλώνες της 11άδας Έσε και Τσικίνιο, και στις θέσεις των επίσης ανενεργών Καμαρά, Καρβάλιο και ουσιαστικά Αλεξανδρόπουλου , ήρθαν για την θέση του προερχόμενου από τον πάγκο Όρτα και του βασικότατου στην μεγάλη πορεία Ιμπόρα, οι Στάμενιτς, Ολιβέιρα και η πρώτη επιλογή του Μεντιλίμπαρ ο Γκαρσία ενώ ανέβηκε ταυτόχρονα στην φυσική του θέση ο Ντόη.

Στα άκρα της επίθεσης ήταν, οι Ποντένσε, Φορτούνης και Μασούρας που κ αυτός παρέμεινε , και πλέον υπάρχουν οι Βέλντε, Ζέλσον και Γουίλιαν.

Στην δε επίθεση μετά την παραμονή του Ελ Καμπί, την θέση του Γιόβετιτς πήρε ο Γιάρεμτσουκ.

Δικαίωμα του καθενός είναι να πιστεύει ότι οι Ζέλσον, Βέλντε, Γουίλιαν, Γκαρσία, Στάμενιτς , δεν θα αντικαταστήσουν επάξια τους Ιμπόρα, Ποντένσε και Φορτούνη, δικαίωμα μου είναι να περιμένω πρώτα να τους δω με την ερυθρόλευκη σε βάθος χρόνου και να τους κρίνω μετά εκ του ασφαλούς πλέον.

Όταν έχουν παραμείνει τα 8/11 της περσινής βασικής 11άδας, και έχουν έρθει όχι 3 αλλά 5 παίχτες για να καλυφθούν οι θέσεις, και δεν μιλάω μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά, γιατί να μην είμαι αισιόδοξος;

Λόγω ηλικίας; Ο Ιμπόρα τι ήταν τζόβενο; Λόγω καριέρας; Έχει κανείς από όλους μεγαλύτερα παράσημα από τον Γουίλιαν; Λόγω συμμετοχών ενεργών; Μπορούσαν αυτοί που έφυγαν πχ να αντέξουν τον μαραθώνιο της Πρέμιερ Λιγκ; Η μήπως ήταν ενεργοί στις ομάδες τους οι Ποντένσε, Τσικίνιο, Όρτα και Κάρμο όταν ήρθαν; Εδώ αναστήθηκαν.

Για να μην θυμηθώ τι γραφόταν πέρσι για τον Ελ Καμπί που ήρθε από μικρομεσαία ομάδα της Τουρκίας χωρίς περγαμηνές να καλύψει την θέση του βασικού σέντερ φορ και δη του φονιά Ελ Αραμπί και για τον «συνταξιούχο» Γιόβετιτς.

Τα θυμάστε; Που πάμε ρε; Και ζήσαμε την μεγαλύτερη στιγμή της Ιστορίας μας. Και όλοι ξεχνάνε το πιο βασικό. Ότι έχουμε προπονητή. Που ανανεώθηκε η συνεργασία του το ίδιο βράδυ της ήττας με 1-4 από την Μακάμπι στο Καραϊσκάκη. Δεν πανηγυρίζω, ούτε όμως απογοητεύομαι. Το χορτάρι και ο χρόνος είναι ο κριτής των πάντων.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News