Μπάλντοκ: Είναι η αγάπη ένα ταξίδι, από πληγή σε πληγή
Την ώρα που όλη η ευσυνείδητη ποδοσφαιρική κοινότητα θρηνεί τον χαμό του Τζορτζ Μπάλντοκ, η ΟΥΕΦΑ απαιτεί από τους Ελληνες διεθνείς να αγωνιστούν κανονικά στην αναμέτρηση με την Αγγλία, σαν να πέθανε ακόμα ένας στρατιώτης στο πεδίο της μάχης και πρέπει να συνεχίσουν τον πόλεμο…
Το αστέρι του Τζορτζ Μπάλντοκ έφυγε για το αιώνιο ταξίδι προς το φως. Η θλίψη είναι ανείπωτη, κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτό που έχει συμβεί. Ολοι έχουν μείνει αποσβολωμένοι και ελπίζουν να είναι ένας απαίσιος εφιάλτης. Ολοι; Οχι όλοι.
Ενα… μικρό γαλατικό χωριό αντιστέκεται στον γενικευμένο θρήνο. Η Ουέφα αδυνατεί να επιδείξει την ελάχιστη ενσυναίσθηση που απαιτεί η κατάσταση και ζητάει από τους συμπαίκτες και φίλους του εκλιπόντα, να… πάνε κανονικά για δουλειά απόψε το βράδυ.
Σαν να βρισκόμαστε στην μέση μιας μάχης στο Στάλινγκραντ, η κορυφαία ευρωπαϊκή ομοσπονδία αντιμετωπίζει σαν μισθοφόρους στρατιώτες τους ποδοσφαιριστές και απαιτεί να αγωνιστούν κανονικά, σαν να μην πέθανε ένας συναθλητής τους εντελώς ξαφνικά, σαν να ήταν ένας στρατιώτης στο πεδίο της μάχης που τον προσπερνάμε και συνεχίζουμε τον πόλεμο. Αλλά ακόμα και στους πολέμους, κυρά – Ουέφα μου, δίνεται η δυνατότητα να μεταφέρεις τους νεκρούς σου και να τους αποδώσεις τις τιμές που τους αξίζουν.
Αλλά η μπίζνα είναι μπίζνα. Στην σημερινή εποχή της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για δάκρυα. Πώς θα αφήσουμε πίσω τους χορηγούς, τα τηλεοπτικά, τους μάνατζερ, τα λεφτά και το καλεντάρι; Ο σημερινός ποδοσφαιριστής αντιμετωπίζεται σαν ένα μπουκάλι γάλα, που μόλις λήξει το πετάμε στα σκουπίδια.
Ο δικός μας… Γιώργος, δεν είναι πια κοντά μας, θα οργώνει πλέον τα γήπεδα των ουρανών. Πρώτη τραγική ειρωνεία, ότι ο 31χρονος άφησε την τελευταία του πνοή στις 9/10, ανήμερα των γενεθλίων του παιδιού του. Ανείπωτη τραγωδία! Πώς θα μπορέσει να ξεπεράσει κάτι τέτοιο το παιδί του, που κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, αντί να χαίρεται και να γλεντάει, θα θυμάται τον τραγικό χαμό του πατέρα του;
Δεύτερη τραγική ειρωνεία, ο Ελληνοβρετανός ποδοσφαιριστής, «έσβησε» μια ημέρα πριν την αναμέτρηση της χώρας της οποίας γεννήθηκε και μεγάλωσε, της Αγγλίας και της χώρας που εκπροσωπούσε με το εθνόσημο στην φανέλα, της Ελλάδας, μιας και είχε ελληνικές ρίζες από την μεριά της μητέρας του πατέρα του.
Την Κυριακή στο ΟΑΚΑ η μοίρα του επεφύλασσε να αγωνιστεί για ύστατη φορά, να κάνει αυτό που αγαπούσε περισσότερο, σε ένα γεμάτο γήπεδο, σε ένα ντέρμπι «αιωνίων», σε μία γιορτή. Οπως θα έπρεπε να είναι το ποδόσφαιρο, μία γιορτή!
Οπως εύστοχα έχουν ερμηνεύσει και οι «Τρύπες»:
«Είναι η αγάπη ένα ταξίδι, από γιορτή σε γιορτή,
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι, από πληγή σε πληγή».
Και η γιορτή τώρα τελείωσε για τους οικείους του.
Μα η πληγή θα μείνει για πάντα ανοιχτή!
Καλό ταξίδι Τζορτζ Μπάλντοκ!