Παναθηναϊκός: Για να επιβιώσει, χρειάζεται κοντή μνήμη

Ακόμα μια ήττα πισογύρισμα στην ψυχολογία του οργανισμού του Παναθηναϊκού, που αν θέλει να έχει ελπίδες να πετύχει κάτι αξιόλογο σε Ελλάδα (κυρίως) και Ευρώπη (δευτερευόντως) την φετινή χρονιά, θα πρέπει να έχει… κοντή μνήμη, τόσο στις επιτυχίες όσο και στις αποτυχίες. Εξάλλου σε δύο μέρες υπάρχει ένα must-win εντός έδρας παιχνίδι με την Λαμία για το πρωτάθλημα.

Ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε στο, συνθετικό, χορτάρι της «Tele2 Arena», ως το φαβορί για την αναμέτρηση με την Τζουργκάρντεν. Θέλετε η πολλαπλάσια σε μπάτζετ αξία των «πρασίνων», θέλετε οι πάμπολλες ευρωπαϊκές βραδιές του «τριφυλλιού», ακόμα και το… ειδικό βάρος της φανέλας;

Ολα συνηγορούσαν ότι ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει, τουλάχιστον, να φανεί κυριαρχικός στον αγωνιστικό χώρο και να πάρει την νίκη.

Τίποτα από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε εντός των τεσσάρων γραμμών, με την Τζουργκάρντεν να δείχνει απόλυτα «διαβασμένη» για… χωριό που την παρουσίαζαν κάποιοι όταν έγινε η κλήρωση.

Τι δεν λειτούργησε για τον Παναθηναϊκό χθες;

Οι φιλοξενούμενοι, για ακόμα ένα παιχνίδι, δεν είχαν αμεσότητα στις επιθέσεις τους. Με νωθρότητα, με πολλές παράλληλες πάσες, που δεν μπορούν να απειλήσουν, με αδυναμία ανάληψης επιθετικής πρωτοβουλίας, με τους Ουναΐ και Μπακασέτα να… χαμηλώνουν πολύ και να αφήνουν τον Ιωαννίδη μόνο προωθημένο. Κανένας παίχτης, πλην του Τετέ, που όμως δεν ήταν καλός χθες, αλλά και του ανεβασμένου Τζούρισιτς, δεν δείχνει διαθέσιμος για να αλλάξει τον ρυθμό στο «τριφύλλι». Να πάρει την μπάλα και να κάνει το «απρόβλεπτο».

Φαίνεται σαν να έχει πέσει πολλή… ανάγνωση από εγχειρίδια τακτικής στο «Γ.Καλαφάτης» και οι παίχτες λειτουργούν συνεχώς «by the book», σαν να είναι στην προπόνηση και να δείχνουν την άσκηση της επιθετικής ανάπτυξης σε slow motion. Αργές και προβλέψιμες πάσες, κανένα ρίσκο και μια άνεση… σαν να λειτουργούν όλα ρολόι.

Στα της αναμέτρησης, παρότι το σύνολο του Ρουί Βιτόρια προηγήθηκε νωρίς (17′), χωρίς να έχει παρουσιάσει κάτι αξιόλογο μέχρι εκείνη την στιγμή μεσοεπιθετικά, με ένα ακόμα πανέμορφο τέρμα του Τζούρισιτς, δεν κατάφερε να «χτίσει» πάνω στο γκολ κάποιο μομέντουμ και αρκέστηκε στο να πάει όντας μπροστά στο σκορ στα αποδυτήρια.

Θα κάναμε την ίδια συζήτηση αν είχε παραμείνει το 0-1; Ως ανάγνωση της εμφάνισης θα την κάναμε, αλλά τα αποτελέσματα αυτή την στιγμή είναι πιο σημαντικά για τον Παναθηναϊκό, που, όπως έχουμε ξαναγράψει, πρέπει να μάθει πρώτα να νικάει και μετά να κερδίζει.

Δεν καταλογίζω ευθύνες στον άρτι αφιχθέντα Ρουί Βιτόρια, αλλά δεν μπορείς να δηλώνεις ικανοποιημένος από το πρώτο ημίχρονο, επειδή απλώς βρέθηκες μπροστά στο σκορ. Γιατί, επί της ουσίας, ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάτι άλλο αξιόλογο να παρουσιάσει από το πρώτο μέρος.

Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, οι γηπεδούχοι είχαν 3 συνεχόμενα λεπτά την μπάλα στα πέριξ της περιοχής του Παναθηναϊκού, με τους φιλοξενούμενους να δείχνουν εντελώς ανήμποροι να την διατηρήσουν στον έλεγχό τους, ή έστω να την διώξουν μπροστά. Κάπως έτσι, αναπόφευκτα, η άμυνα… τρυπήθηκε από μια απλή, συνάμα και υπέροχη, κάθετη πάσα, με τον Μλαντένοβιτς να καλύπτει δύο μέτρα το οφσάιντ και το 1-1 έγινε με συνοπτικές διαδικασίες μόλις στο 48ο λεπτό.

Λίγο αργότερα οι γηπεδούχοι απειλούν εκ νέου με μακρινό σουτ που διώχνει δύσκολα ο Ντραγκόφσκι και σε μία κόντρα επίθεση στο 72′, στο… αγαπημένο φέτος αμυντικό τρανζίσιον των «πρασίνων» έρχεται και το 2-1. Με δύο πάσες, οι γηπεδούχοι βρέθηκαν από την δική τους περιοχή σε εκείνη του Παναθηναϊκού, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, και ο Τόκμακ πέρασε μια μπαλιά ανάμεσα σε τρεις αμυντικούς για να βρει εντελώς αμαρκάριστο τον Χούμετ για την ανατροπή. Ο Ινγκασον συνελήφθη εκτός θέσης.

Υπάρχει φάουλ στην αρχή της φάσης; Ναι φαίνεται να υπάρχει καθαρό φάουλ στην αρχή της φάσης πάνω στον Ιωαννίδη, αλλά από την στιγμή που δεν σφυρίχτηκε, συνεχίζεις και παίζεις κανονικά, ανακόπτεις την φάση και τελειώνει η υπόθεση.

Γιατί ο Παναθηναϊκός δεν βρίσκει φέτος ευκαιρίες στο ανοιχτό γήπεδο σε φάσεις επιθετικού τρανζίσιον για να απειλήσει;

Οι λόγοι είναι δύο και είναι απλοί. Αρχικά, δεν αναζητά, όπως προαναφέραμε, την άμεση κάθετη, προωθητική πάσα. Δυσκολεύει την ζωή του, γυρίζει την μπάλα γύρω γύρω, με συνέπεια οι αντίπαλες άμυνες να προλαβαίνουν να προσαρμοστούν.

Δεύτερον, όταν επιλέγει να πάρει ρίσκο και να βγει στην αντεπίθεση, οι αντίπαλοι κάνουν το απόλυτα φυσιολογικό και προφανές. Φάουλ. Ανακόπτουν με φάουλ την αντεπίθεση για να μην βρεθούν ευάλωτοι και σε αμυντική ανισορροπία. Κάτι που δεν κάνει ο Παναθηναϊκός.

Στην φάση του δευτέρου γκολ, μπορούμε να δώσουμε μοναδικό ελαφρυντικό στον Ουναΐ ότι δεν έκανε φάουλ, σκεπτόμενος ότι είχε ήδη κίτρινη κάρτα.

Που εστιάζει από εδώ και πέρα;

Δεν ξέρω αν θα ξαναδούμε τουλάχιστον σύντομα, το κέντρο της ομάδας με τους Αράο, Μπακασέτα και Ουναΐ μαζί, από την στιγμή που ο Μαροκινός δεν δείχνει να μπορεί να προσφέρει κάτι περισσότερο στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, τουλάχιστον ως ώρας. Με δεδομένη την διάθεση να στηριχθεί ο Μπακασέτας και την σταθερά καλή παρουσία του Αράο, ο Τσέριν φαίνεται να… κερδίζει πόντους για θέση στην αρχική ενδεκάδα με την Λαμία.

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται περισσότερη διάθεση, μεγαλύτερη ένταση και ρυθμό. Πρέπει οι παίχτες του να προσπαθούν να γίνονται συνεχώς διαθέσιμοι και απειλητικοί στο αντίπαλο μισό, να τους… αισθάνονται οι αμυντικοί. Φυσικά, ένας από τους παίχτες που οφείλουν να τραβήξουν αυτό το «κουπί» είναι ο Φώτης Ιωαννίδης, που μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα πρέπει να βγουν μπροστά και να αναλάβουν περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες.

Χρειάζεται ανάληψη ποδοσφαιρικών ευθυνών εντός του αγωνιστικού χώρου. Οι ποδοσφαιριστές είναι σίγουρο πως αισθάνονται την ευθύνη, πρέπει να την απενοχοποιήσουν και να την αναλάβουν.

Η Τζουργκάρντεν είναι ήδη στο παρελθόν και για καλό του οργανισμού πρέπει να παραμείνει εκεί. Αρχής γενομένης από το ματς με την Λαμία, που οι τρεις βαθμοί θα είναι το προσωρινό ντεπόν, για τον πονοκέφαλο που μας προκάλεσαν στην Σουηδία.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News