Παναθηναϊκός: Διεκδίκησε το Διηπειρωτικό, αλλά έχασε τον Τομαρά

Η επέτειος της συμμετοχής του Παναθηναϊκού στο Διηπειρωτικό Κύπελλο, κόντρα στη Νασιονάλ Μοντεβιδέο στις 15 Δεκεμβρίου 1971, θα μπορούσε να γιορτάζεται όπως εκείνη του τελικού του Γουέμπλεϊ. Συνήθως, όμως, περνάει στα ψιλά.

Δύο είναι οι λόγοι που, κατά την ταπεινή μας γνώμη, συμβαίνει αυτό. Ο πρώτος είναι ότι οι «πράσινοι» έφτασαν στο σημείο να διεκδικήσουν τον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου από σπόντα. Τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης είχε κερδίσει ο Άγιαξ, οι άνθρωποί του όμως επέλεξαν να αποσύρουν τη συμμετοχή τους απ’ το Διηπειρωτικό, φοβούμενοι το σκληρό παιχνίδι της Νασιονάλ.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με το ότι οι Ολλανδοί είχαν δίκιο. Διότι στο 60ό λεπτό του πρώτου απ’ τους δύο τελικούς του Διηπειρωτικού που διεξήχθη σαν σήμερα στο παλιό στάδιο Καραϊσκάκη, ο Χούλιο Μοράλες της Νασιονάλ σακάτεψε τον αμυντικό του Παναθηναϊκού, Γιάννη Τομαρά. Γεγονός που έχει επισκιάσει και την ίδια τη συμμετοχή του «τριφυλλιού» στον σπουδαίο αυτό θεσμό.

Το τάκλιν του Μοράλες ήταν τόσο σκληρό, που προκάλεσε διπλό κάταγμα κνήμης στον Τομαρά. Ο 24χρονος δεξιός μπακ του Παναθηναϊκού λιποθύμησε απ’ τον πόνο, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες, ένας συμπαίκτης του έκανε εμετό όταν αντίκρισε το θέαμα. Το σκορ ήταν ήδη 1-1 εκείνη τη στιγμή, όμως οι «πράσινοι» επηρεάστηκαν τόσο πολύ ψυχολογικά από το γεγονός, που δεν βρήκαν κουράγιο να διεκδικήσουν τη νίκη.

Οι Ουρουγουανοί είχαν δείξει τις… άγριες διαθέσεις τους από το 21ο λεπτό, όταν ο θηριώδης αρχηγός τους, Λουίς Ουμπίνια (τον βλέπετε στην κεντρική μας φωτογραφία να ανταλλάσσει λάβαρα με τον Μίμη Δομάζο) έβγαλε νοκ άουτ τον Σάκη Κουβά. Ο Μεγαρίτης επιθετικός δεν έπαθε σοβαρή ζημιά, σε αντίθεση με τον Τομαρά που έμεινε για περισσότερο από ένα χρόνο εκτός δράσης κι όταν επέστρεψε δεν ήταν ξανά ο ίδιος παίκτης.

Η καριέρα του τερματίστηκε ουσιαστικά εκείνο το απόγευμα…

Η γνωριμία είχε γίνει τρεις μήνες νωρίτερα

Αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι ο Παναθηναϊκός κι η Νασιονάλ είχαν αναμετρηθεί σε δύο φιλικούς αγώνες τον Σεπτέμβριο του 1971. Η πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής είχε κάνει περιοδεία στη Γηραιά Ήπειρο με σκοπό να γνωρίσει τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού κι ένας απ’ τους σταθμούς της ήταν η Ελλάδα.

Τότε δεν είχε προκύψει ακόμα η παραίτηση του Άγιαξ απ’ το δικαίωμα διεκδίκησης του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Ήταν λογικό, λοιπόν, οι Ουρουγουανοί να ζητήσουν να αντιμετωπίσουν τον Παναθηναϊκό, ο οποίος ως φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών πρόσφερε ένα ισχυρότατο τεστ. Πού να φαντάζονταν ότι τρεις μήνες αργότερα θα τον έβρισκαν ξανά μπροστά τους.

Το πρώτο ματς διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη και η Νασιονάλ επικράτησε 3-1, με τον Τότη Φυλακούρη να σημειώνει το γκολ των «πρασίνων». Παρόμοια εξέλιξη είχε και το δεύτερο παιχνίδι στην Αθήνα. Οι Νοτιοαμερικάνοι νίκησαν με 3-0, χωρίς να αποκαλύψουν το μυστικό του σκληρού παιχνιδιού τους, που θα στιγμάτιζε τις αναμετρήσεις για τον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου.

Στο Καραϊσκάκη για τις εισπράξεις

Στους νεότερους φιλάθλους θα προκαλέσει εντύπωση και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως έδρα στον πρώτο τελικό το Καραϊσκάκη. Ο λόγος ήταν καθαρά εισπρακτικός, μια και το φαληρικό στάδιο είχε τη διπλάσια χωρητικότητα απ’ το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό σαφώς και υπήρχε, όμως τότε οι οπαδοί δεν κολλούσαν σε τέτοια ζητήματα.

Πράγματι, στις κερκίδες βρέθηκαν 35.000 φίλαθλοι, οι οποίοι υποστήριξαν με σθένος τους παίκτες του «τριφυλλιού». Το γήπεδο πήρε φωτιά όταν ο Φυλακούρης άνοιξε το σκορ με κεφαλιά στο 49′, όμως η χαρά δεν κράτησε πολύ. Ο Αργεντινός διεθνής σέντερ φορ, Λουίς Αρτίμε, ισοφάρισε πέντε λεπτά αργότερα.

Δεν ήταν άσχημο αποτέλεσμα κι η ισοπαλία. Στη Νασιονάλ αγωνίζονταν πολλοί καταξιωμένοι Ουρουγουανοί άσοι που είχαν οδηγήσει την εθνική ομάδα της πατρίδας τους στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον αμυντικό Χούλιο Μοντέρο Καστίγιο, τον μέσο Βίκτορ Εσπάραγκο και τον επιθετικό Λουίς Κουμπίλια.

Επιθετικός ήταν κι ο Μοράλες, ο παίκτης που έκανε τη ζημιά στον Τομαρά. Κι αυτός είχε παίξει στο Μουντιάλ του Μεξικού και θα συνέχιζε να αγωνίζεται με επιτυχία στη Νασιονάλ μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80, με ένα ενδιάμεσο πέρασμα απ’ την Αούστρια Βιέννης (1973-78). Έφυγε απ’ τη ζωή στις 14 Φεβρουαρίου 2022, δύο μέρες προτού κλείσει τα 77 του χρόνια.

Η πλάκα του Τότη στη ρεβάνς

Ο Φυλακούρης δεν ήταν γκολτζής, αφού αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή. Η μοίρα τα ‘φερε έτσι ώστε να είναι ο σκόρερ και των τριών γκολ του Παναθηναϊκού στους φιλικούς και επίσημους αγώνες με τη Νασιονάλ το 1971. Στη ρεβάνς της 28ης Δεκεμβρίου στο «Σεντενάριο» του Μοντεβιδέο, μείωσε το σκορ σε 2-1 στο 89′ και γλύκανε την πίκρα για την απώλεια του τροπαίου.

Ο υπογράφων είχε μιλήσει με τον Φυλακούρη το 2011, με αφορμή ένα αφιέρωμα για την 40ή επέτειο που δημοσιεύτηκε στην έντυπη Sportday. Κι εκείνος μας είχε αποκαλύψει ένα ευτράπελο συμβάν, με πρωταγωνιστή – ποιον άλλον; – τον εαυτό του πριν από την έναρξη της ρεβάνς.

«Την ώρα που ήμασταν στα αποδυτήρια και ο Πούσκας έδινε τις τελευταίες οδηγίες, εμφανίστηκε δίπλα μου ένας τύπος με ένα μικρόφωνο και με τη βοήθεια ενός διερμηνέα με ρώτησε για το παιχνίδι. Εγώ βρήκα την ευκαιρία να κάνω καλαμπούρι. Και του είπα ότι είμαι ο φόβος και ο τρόμος στο ελληνικό ποδόσφαιρο και θα μπω στο γήπεδο και θα βάλω γκολ και διάφορα τέτοια. Δεν ήξερα, όμως, ότι το μικρόφωνο ήταν συνδεδεμένο με τα μεγάφωνα του γηπέδου και ότι όλος ο κόσμος άκουγε τι έλεγα!».

Ο Φυλακούρης είχε μείνει στον πάγκο επειδή προερχόταν από τραυματισμό και με την έναρξη του δευτέρου μέρους μπήκε στη θέση του Αριστείδη Καμάρα. «Όταν είδαν οι Ουρουγουανοί τον αριθμό μου, κατάλαβαν ότι ήμουν αυτός που έλεγε… τις τρέλες στα μεγάφωνα πριν την έναρξη και άρχισαν να κουνούν τα μαντίλια τους και να με αποθεώνουν! Ρώτησα τον Πούσκας τι συνέβαινε και μου εξήγησε… Η πλάκα είναι, πάντως, ότι ένα λεπτό πριν τη λήξη έβαλα το γκολ με το οποίο μειώσαμε σε 2-1. Ετσι, κράτησα τον λόγο μου ότι θα σκοράρω, ασχέτως αν χάσαμε!».

Για την Ιστορία, τα γκολ της Νασιονάλ στον δεύτερο τελικό τα πέτυχε ο Αρτίμε, στο 34′ και το 71′.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 15 Δεκεμβρίου

2020: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, Στράτος Μολυβάς, σε ηλικία 82 ετών. Διαδέχθηκε το 1987 τον Γιώργο Κατσιμπάρδη στην προεδρία του ΣΕΓΑΣ, όπου παρέμεινε έως το 1997, ενώ ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου από το 1984. Στα νιάτα του υπήρξε αθλητής στίβου.

1992: Το περιοδικό Sports Illustrated ανακηρύσσει «Αθλητή της Χρονιάς» τον τενίστα Άρθουρ Ας.

1990: Ο Νίκος Γκάλης σπάει το φράγμα των 10.000 πόντων στο ελληνικό πρωτάθλημα (Α’ Εθνική και Α1), με τους 46 πόντους που πετυχαίνει στην εκτός έδρας νίκη του Άρη επί του Περιστερίου με 137-112. Ο ομογενής γκαρντ γίνεται μόλις ο δεύτερος παίκτης που φτάνει σ’ αυτό το ορόσημο μετά τον Βασίλη Γκούμα.

1995: Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαιώνει τον Βέλγο ποδοσφαιριστή, Ζαν-Μαρκ Μποσμάν, στη διαμάχη του με τη Λιέγη. Κηρύσσοντάς τον ελεύθερο, ακυρώνει ουσιαστικά τη νομοθεσία που ίσχυε μέχρι τότε για τις μεταγραφές, αφού οι αθλητές εξομοιώνονται με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, παύουν να αποτελούν ιδιοκτησία των συλλόγων και αποκτούν δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης σε ομάδες όλων των χωρών της Ε. Ε.

1980: Ο Ολυμπιακός αποκτά τον Νίκο Αναστόπουλο δίνοντας ως ανταλλάγματα στον Πανιώνιο 24,5 εκατ. δρχ. και τον επιθετικό, Χρήστο Καλτσά. Ο «μουστάκιας», ο οποίος είχε οδηγήσει τους «κυανέρυθρους» στην κατάκτηση του Κυπέλλου το 1979, αλλά από την έναρξη εκείνης της σεζόν απέχει από τις υποχρεώσεις τους πιέζοντας για να πάρει μεταγραφή, είχε βρεθεί στο «στόχαστρο» και άλλων ομάδων (κυρίως της ΑΕΚ), αλλά χάρη στην επιμονή του καταλήγει στον Ολυμπιακό.

1974: Ο Αργεντινός τενίστας Γκιγέρμο Βίλας κατακτά για πρώτη και τελευταία φορά το ΑΤΡ Masters Grand Prix, νικώντας στον τελικό τον Ρουμάνο Ίλια Ναστάζε με 3-2 σετ (7-6, 6-2, 3-6, 3-6, 6-4).

1973: Ο Σάντι Χόουλι γίνεται ο πρώτος τζόκεϊ που κερδίζει 500 κούρσες μέσα σε ένα χρόνο.

1964: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο πρόεδρος της Δόξας Δράμας, Αντώνης Καστρινός, υπεύθυνος για τη μεγάλη ομάδα των «Μαυραετών» που διέπρεψε στο ελληνικό ποδόσφαιρο κατά τη δεκαετία του ’50 (με τους αδελφούς Λουκανίδη, Γρηγοριάδη, Πιστικό, Ιωάννου, Τζαφέρη κ.ά.). Δέκα μήνες νωρίτερα είχε εκλεγεί βουλευτής Δράμας με την Ένωση Κέντρου.

1962: Ο Μπομπ Κούζι των Μπόστον Σέλτικς σημειώνει ρεκόρ στο ΝΒΑ όταν φτάνει τα 5.926 εύστοχα σουτ εντός παιδιάς στην ήττα από τους Σινσινάτι Ρόγιαλς με 124-120.

1959: Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο κερδίζει για δεύτερη φορά στην καριέρα το τη «Χρυσή Μπάλα», το έπαθλο που απονέμει το γαλλικό περιοδικό France Fototball στον κορυφαίο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Ο Ντι Στέφανο επικρατεί στην ψηφοφορία του συμπαίκτη του στη Ρεάλ, Ρεμόν Κοπά και του Τζον Τσαρλς της Γιουβέντους.

1935: Ο Ολλανδός σκακιστής Μαξ Όιβε κάνει τη μεγάλη έκπληξη, καθώς παίρνει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Σοβιετικό, Αλεξάντρ Αλιέχιν. Ο τελικός απαρτίστηκε από τριάντα παρτίδες που παίχτηκαν σε δεκατρείς διαφορετικές πόλεις της Ολλανδίας μέσα σε διάστημα ογδόντα ημερών. Ο Όιβε επικρατεί με σκορ 15½–14½, παρότι ο πιο έμπειρος Αλιέχιν (κάτοχος του τίτλου από το 1927) είχε κερδίσει τις τρεις πρώτες παρτίδες.

1925: Διεξάγεται ο πρώτος αγώνας χόκεϊ επί πάγου στο ανακαινισμένο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Οι Μόντρεαλ Καναντιέν νικούν με 3-1 τους Νιου Γιορκ Αμέρικανς.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News