Μπράιαν Ρόμπσον: Το «αντίο» του εμβληματικού αρχηγού της Εθνικής Αγγλίας στα γήπεδα

Σε αντίθεση με τον Τζορτζ Μπεστ, ο οποίος την Πρωτοχρονιά του 1974 δεν γνώριζε ότι αγωνιζόταν για τελευταία φορά σε υψηλό επίπεδο, ο Μπράιαν Ρόμπσον είχε πλήρη επίγνωση ότι ο αγώνας που έπαιξε την 1η Ιανουαρίου 1997 ήταν ο τελευταίος της πλούσιας καριέρας του.

Ο εμβληματικός πρώην αρχηγός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Εθνικής Αγγλίας εργαζόταν από το καλοκαίρι του 1994 ως παίκτης-προπονητής στη Μίντλεσμπρο. Από τα τέλη του 1995 είχε αραιώσει αισθητά τις συμμετοχές του, αφού βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία και είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς, ενώ συν τοις άλλοις είχε αναλάβει και το πόστο του άμεσου συνεργάτη του Τέρι Βινέιμπλς στην εθνική ομάδα.

Ωστόσο, τα πολλά κρούσματα γρίπης και τραυματισμών που είχαν πλήξει την «Μπόρο» λίγο πριν την έλευση του 1997, τον υποχρέωσαν να φορέσει για μία ακόμα φορά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στον πρωτοχρονιάτικο εκτός έδρας αγώνα με την Άρσεναλ για την Premier League. Τότε ήταν που οι Άγγλοι φίλαθλοι είδαν για τελευταία φορά τον Ρόμπσον με φανέλα και σορτσάκι, να μην καταφέρνει να αποτρέψει την ήττα της Μίντλεσμπρο με 2-0.

Αγωνιζόμενος απέναντι στον Ντένις Μπέργκαμπ και τον Ίαν Ράιτ, που βρίσκονταν τότε στο peak της καριέρας τους, ο σχεδόν 40χρονος μεσοεπιθετικός (γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1957) συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί ξανά, ακόμα και αν υπήρχε ανάγκη. Τα έδωσε όλα, φυσικά, για να βοηθήσει την ομάδα του, αλλά όπως έγραψε αργότερα στην αυτοβιογραφία του, το κορμί του πονούσε επί δύο εβδομάδες μετά από την τελευταία συμμετοχή του.

Ο Ρόμπσον είπε εκείνη τη μέρα «αντίο» στο ποδόσφαιρο έχοντας καταγράψει περισσότερες από 650 συμμετοχές σε συλλογικό επίπεδο, εκ των οποίων οι 528 ήταν για την κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας. Πέτυχε συνολικά 137 γκολ και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της χώρας του τα τελευταία σαράντα χρόνια – το επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί του με την εθνική ομάδα (90 συμμετοχές/26 γκολ).

Ο «Robbo» άρχισε την καριέρα του από την Γουέστ Μπρομ το 1972 αγωνιζόμενος κυρίως ως αριστερός μπακ και κεντρικός χαφ. Ως παίκτης της χρίστηκε για πρώτη φορά διεθνής με τους άνδρες στις 6 Φεβρουαρίου 1980, στη νίκη με 2-0 επί της Ιρλανδίας για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Η μεγάλη καταξίωση, βέβαια, ήρθε από τον Οκτώβριο του 1981 όταν μεταπήδησε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Το κόστος της μεταγραφής ήταν 1,5 εκατομμύριο λίρες, ρεκόρ για την εποχή και ο Ρόμπσον που είχε καθιερωθεί πλέον στον ρόλο του επιθετικού μέσου, δικαίωσε αμέσως τις υψηλές προσδοκίες. Είχε καθοριστική συμβολή στις τρεις κατακτήσεις του Κυπέλλου Αγγλίας (1983, 1985 και 1990), καθώς και του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1991. Παρότι ήταν επιρρεπής στους τραυματισμούς από τα νιάτα του, κατάφερνε πάντοτε να επανέρχεται δυνατός και να είναι απαραίτητος και στην Εθνική, με την οποία αγωνίστηκε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1982, 1986, 1990).

Το 1992 είχε χάσει τη θέση του βασικού πριν από την έλευση του Ερίκ Καντονά. Ο Στιβ Μπρους φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού όταν έλειπε ο Ρόμπσον, ο οποίος όμως αγωνίστηκε σε 14 αγώνες εκείνου του πρώτου πρωταθλήματος υπό την αιγίδα της Premier League. Οι δύο παίκτες σήκωσαν μαζί το τρόπαιο του πρωταθλητή, με το οποίο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έσπασε την κακοδαιμονία 27 ετών. Μάλιστα, ο «Robbo» πέτυχε κι ένα γκολ στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, την εκτός έδρας νίκη με 2-1 επί της Γουίμπλεντον.

Ωστόσο, η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Ο Ρόμπσον γεύτηκε την κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος έχοντας συμπληρωματικό ρόλο και το καλοκαίρι του 1994 αποχώρησε και ανέλαβε παίκτης-προπονητής της Μίντλεσμπρο, η οποία αγωνιζόταν στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία. Την πρώτη σεζόν είχε πολύ πιο ενεργό ρόλο ως παίκτης και βοήθησε τη νέα του ομάδα να κερδίσει την άνοδο. Από το 1995, όμως, αφοσιώθηκε στα καθήκοντά του ως μάνατζερ και αγωνιζόταν μόνο περιστασιακά.

Πριν από την τελευταία συμμετοχή του, την Πρωτοχρονιά του 1997, είχε ξαναπαίξει στις 23 Δεκεμβρίου 1995, στην εντός έδρας νίκη επί της Γουέστ Χαμ με 4-2. Παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία της «Μπόρο» μέχρι το 2001, αλλά η προπονητική καριέρα του δεν είχε την ίδια επιτυχία με εκείνη μες στα γήπεδα, παρότι είχε αρχίσει με πολλές υποσχέσεις.

Ύστερα από περάσματα από τις Μπράντφορντ, Γουέστ Μπρομ και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, έφτασε το 2009 να εργαστεί στην Εθνική Ταϊλάνδης και από το 2011 εγκατέλειψε τους πάγκους, αφού στο μεταξύ αντιμετώπισε με επιτυχία ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας (καρκίνο του λάρυγγα).

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο την 1η Ιανουαρίου

2013: Ο Άγγλος Φιλ Τέιλορ κατακτά για 16η φορά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα βελάκια (darts), νικώντας με 7-4 στον τελικό τον Ολλανδό, Μίχαελ Φαν Χέρβεν. Ο Τέιλορ θα αποσυρθεί από τη δράση σε ηλικία 57 ετών, αμέσως μετά τη συμμετοχή του στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2018, όπου γνωρίζει την ήττα με 7-2 από τον Ρομπ Κρος και δεν καταφέρνει να διευρύνει το εντυπωσιακό ρεκόρ του.

2010: Σε ηλικία μόλις 19 ετών και 32 ημερών, ο Μάγκνους Κάρλσεν γίνεται ο νεότερος σκακιστής που ανεβαίνει στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης. Ο Νορβηγός θα αναδειχθεί το 2013 παγκόσμιος πρωταθλητής, τίτλο τον οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα και θεωρείται ο κορυφαίος σκακιστής όλων των εποχών, μαζί με τον Ρώσο Γκάρι Κασπάροφ.

2000: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο παλαίμαχος Γάλλος μπασκετμπολίστας, Ζαν-Πιερ Στέλενς, σε ηλικία 54 ετών. Ο Στέλενς παραμένει έως και σήμερα ο κάτοχος του ρεκόρ επίτευξης πόντων σε έναν αγώνα του γαλλικού πρωταθλήματος, με τους 71 που είχε σημειώσει στον αγώνα Ντενάν-Φρανκονβίλ 144-69, στις 4 Μαρτίου 1967.

1989: Η ομάδα της Τσεχοσλοβακίας που απαρτίζουν ο Μίροσλαβ Μετσίρ και η Έλενα Σούκοβα, κατακτά το 1ο Hopman Cup, επικρατώντας στον τελικό της Αυστραλίας των Πατ Κας και Χάνα Μαντλίκοβα.

1986: Ιδρύεται η ομάδα Formula 1 της Benetton, η οποία αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια της Toleman, την οποία είχε εξαγοράσει στα τέλη του 1985 η οικογένεια Μπένετον. Πολύ σύντομα η Benetton θα εξελιχθεί σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Formula 1 και χάρη στον Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος αναδείχθηκε μέσα απ’ τα μονοθέσιά της, θα κατακτήσει το πρωτάθλημα των κατασκευαστών το 1995. Θα συμμετάσχει για τελευταία φορά με αυτήν την επωνυμία στο πρωτάθλημα του 2001 και θα αντικατασταθεί από την ομάδα της Renault (που την είχε εξαγοράσει από τις αρχές του 2000, ενώ την προμήθευε με κινητήρες από το 1996).

1981: Η Αργεντινή νικά με 2-1 τη Δυτική Γερμανία στο πλαίσιο του Μουντιαλίτο της Ουρουγουάης και δίνει τέλος στο σερί των 25 αγώνων χωρίς ήττα των «πάντσερ», που είχε αρχίσει μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978.

1974: Ο Τζορτζ Μπεστ αγωνίζεται για τελευταία φορά με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στον εκτός έδρας αγώνα πρωταθλήματος με την ΚΠΡ (ήττα με 3-0).

1965: Ο 49χρονος Στάνλεϊ Μάθιους γίνεται ο πρώτος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ο μοναδικός εν ενεργεία, στον οποίο απονέμεται ο τίτλος του σερ.

1954: Το Rose Bowl και το Cotton Bowl αποτελούν τις πρώτες ζωντανές μεταδόσεις αθλητικών γεγονότων στην ιστορία της έγχρωμης τηλεόρασης.

1937: Διεξάγεται στο Ντάλας του Τέξας το 1ο Cotton Bowl Classic στο αμερικάνικο φούτμπολ, με το Τέξας Κρίστιαν να νικά το Μαρκέτ με 16-6. Πρόκειται για τον ετήσιο αγώνα μεταξύ της πρωταθλήτριας της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας του Κολλεγιακού Πρωταθλήματος και μιας ισχυρής προσκεκλημένης από τη Νοτιοανατολική Περιφέρεια. Ο αγώνας πήρε την ονομασία του από το στάδιο του Ντάλας στο οποίο φιλοξενήθηκε ανελλιπώς μέχρι το 2009 και την έχει διατηρήσει και αφότου μετακόμισε στο AT&T του Άρλινγκτον, το 2010.

1902: Στο πρώτο Rose Bowl Game που φιλοξενείται στο Tournament Park της Πασαντίνα, το Μίσιγκαν συντρίβει με 49-0 το Στάνφορντ. Πρόκειται για τον αγώνα μεταξύ των κορυφαίων κολλεγιακών ομάδων της Δυτικής (Pacific) και της Ανατολικής Περιφέρειας του αμερικάνικου φούτμπολ, ο οποίος θα επανεμφανιστεί το 1916 και θα διεξάγεται έκτοτε ανελλιπώς κάθε Πρωτοχρονιά (εκτός αν αυτή πέφτει Κυριακή, οπότε μεταφέρεται για τις 2 Ιανουαρίου). Ο αγώνας πήρε την ονομασία του από το στάδιο Rose Bowl, στο οποίο φιλοξενείται από το 1922 (τα πρώτα χρόνια η επίσημη ονομασία του ήταν «Αγώνας Δύσης-Ανατολής»)

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News