Αντώνης Καρπετόπουλος: Η Μάντσεστερ Σίτι πρέπει να βρει μια άμυνα...

Η League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ ρίχνει αυλαία απόψε. Υπάρχουν πολλές ομάδες που κυνηγάνε την πρώτη οκτάδα, γιατί πιστεύουν πως σε αυτή ανήκουν (μιλάω για την Ρεάλ Μαδρίτης, την Μπάγερν Μονάχου, την Μπορούσια Ντόρτμουντ κτλ.) και πολλές που ακόμα δεν έχουν προκριθεί παρά το μεγάλο τους όνομα – η Παρί, η Μπενφίκα, η PSV. Κυρίως όμως στο φινάλε ξεχωρίζει το μπαράζ πρόκρισης Μάντσεστερ Σίτι-Κλαμπ Μπριζ. Γιατί αν η Σίτι δεν κερδίσει μας αποχαιρετάει νωρίς.

Διάβασα πολλά τον τελευταίο καιρό για την κρίση της Μάντσεστερ Σίτι που έχει 8 βαθμούς σε 7 ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ και στην Πρέμιερ Λιγκ έχει τρελάνει κόσμο με τα σκαμπανεβάσματά της. Στα πολλά και διάφορα που λέγονται και γράφονται ελάχιστα έχει τονισθεί το σημαντικό αγωνιστικό πρόβλημα της ομάδας του Πεπ: η Σίτι έχει πρόβλημα στην άμυνα. Και μεγάλο. Πολλοί συνδέουν τον Γκουαρντιόλα αποκλειστικά με το γνωστό μας ισπανικό τίκι τάκα, το ψευτοεννιάρι, το πρέσινγκ, το build up και άλλα τέτοια ωραία που αφορούν την επίθεση. Ο Πεπ όμως το τελευταίο Τσάμπιονς Λιγκ και τους τελευταίους του τίτλους στην Αγγλία τους κέρδισε γιατί βρήκε μια άμυνα ταιριαστή στο υλικό της ομάδας του.

Κρόιφ:

Προ τριετίας η άμυνα της της Μάντσεστερ Σίτι έγινε τρομερή σπαζοκεφαλιά για κάθε αντίπαλο από την στιγμή που ο Πεπ  αποφάσισε να δώσει ένα σύνθετο ρόλο στον Τζον Στόουνς που έμοιαζε να παίζει πότε μπακ και πότε χαφ. Για να σας το εξηγήσω πρέπει να πάμε ένα ταξίδι στο χρόνο: πολύ πίσω. Το 1925 η Άρσεναλ προσέλαβε τον προπονητή Χέρμπερτ Τσάπμαν. Αυτός είχε μια ιδέα που άλλαξε το ποδόσφαιρο: άφησε στην άκρη το σύστημα ΜΜ και παρουσίασε μια νέα εκδοχή του: το WM. Ποια ήταν η καινοτομία; Πρόσθεσε ένα αμυντικό, λανσάροντας ένα είδος «άμυνας των τριών». Τον αποκάλεσαν άρρωστο με την άμυνα και του επιτέθηκαν. Αλλά ο τύπος άλλαξε τα δεδομένα του ποδοσφαίρου. Αυτό το WM του Τσάπμαν χρησιμοποιήθηκε αργότερα από την εθνική Ισπανίας που κέρδισε το Euro του 1964. Αλλά αυτό που αυτό το σύστημα το λάτρεψε και το χρησιμοποιούσε στην Μπαρτσελόνα ήταν ο κάποτε ο μέντοράς του Γιόχαν Κρόιφ. Με τον ίδιο στην ενδεκάδα ως δεύτερο μεσαίο χαφ.

Τρεις:

Στο αμυντικό W της Σίτι υπήρξαν τρεις παίκτες που βρίσκονταν στις πάνω άκρες του W (o Γουόκερ ή ο Άκε, ο Ντίαζ και ο Ακάνζι) και δυο που βρίσκονται μπροστά τους, στη βάση του W, δηλαδή ο Στόουνς και ο Ρόντρι. Ομοίως στο επιθετικό Μ υπάρχουν στις πάνω άκρες ο Γκουντογκάν και ο Ντε Μπρόινε και στη βάση του ο Μπερνάρντο Σίλβα, ο Χάαλαντ και ο Γκρίλις. Δεν είμαστε βέβαια στο 1925: οι παίκτες δεν είναι στατικοί και οι προσαρμογές είναι απαραίτητες. Οι αποστολές και οι ρόλοι είναι πράγματα πιο σημαντικά από την διάταξη, αλλά οι παίκτες του Πεπ το σύστημα το έμαθαν καλά. Οι ευνοημένοι εκείνης της αλλαγής ήταν ο Ρόντρι (που βρήκε στήριγμα), ο Γκουντογκάν που μπορούσε να βγαίνει σαν κρυφός κυνηγός κι ο Ντε Μπρόινε που έχει πολλές επιλογές πάσας. Πιθανότατα όλα έγιναν για να έχει ο Χάαλαντ δυο παίκτες στις πλάτες του και δυο εξτρέμ που δουλεύουν για αυτόν: όπως και να ‘χει μπορεί το πρέσινγκ να ήταν λίγο λιγότερο και τα overlap να έλειπαν (αφού ακόμα κι ο Γουόκερ έμενε πιο πίσω), αλλά όταν η μπάλα γύριζε σωστά η Σίτι πατούσε την αντίπαλη περιοχή με πέντε παίκτες το λιγότερο γιατί είχε πάντα καλυμμένα σωστά τα νότα της. Όποιος την περίμενε χρειαζόταν επτά – οκτώ παίκτες για να παίξει άμυνα και αυτοακυρωνόταν επιθετικά. Το είχαν πάθει τότε επιθετικές μηχανές όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν. Και πολλές ομάδες στην Αγγλία.

Πείραμα:

Και μετά τι έγινε; Μετά ο Πεπ άρχισε να πειραματίζεται με άλλα πολλά. Πρόσθεσε στην ομάδα τον Γκβάρντιολ για να της δώσει ύψος κι άρχισε να αφήνει στην άκρη τον Στόουνς για να ξαναπαίξει το 4-3-3 που του αρέσει από τον καιρό της Μπάρτσα. Αλλά στο 4-3-3 χρειάζεται καθοδηγητής από τα μετόπισθεν κι ο Ρόντρι χτύπησε ενώ σε αυτό δεν υπάρχει δεκάρι κι ο Ντε Μπρόινε ζορίζεται. Κι επειδή το 4-3-3 απαιτεί επιστροφές, άρχισε να κουράζεται και ο Φόντεν. Κι επειδή ο Γουόκερ μεγάλωσε κι άλλο η Σίτι μοιάζει να μην έχει ακραία μπακ: στο Παρίσι έπαιζε με τον Γκβάρντιολ (που δεν κατεβαίνει) και τον Νούνεζ (που δεν γυρνάει) – κι ο Πεπ έβαλε τον Λιούις για να έχει ένα κανονικό ακραίο σε μια άμυνα των τεσσάρων αλλά ο Λουίς Ενρίκε πέρασε στο ματς τον Ντεμπελέ, ξύπνησε τον Μπαρκολά και παίζοντας με τα εξτρέμ καθάρισε το ματς.

Βοήθεια:

Πιστεύω πως εύκολα ή δύσκολα η Σίτι θα προκριθεί. Ο Γκουαρντιόλα απέκτησε ήδη τρεις αμυντικούς. Αν τον βοηθήσουν να βρει μια άμυνα θα διορθώσει και την ομάδα του.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News