Ολυμπιακός: Χορεύοντας με τους λύκους

Εχτιζε σασπένς για μία ώρα παρά κάτι, όμως το τέλος χόρεψε τον χορό που ονειρευόταν από τις 26 Σεπτεμβρίου. Το τανγκό με τον κόσμο του: Ο Ελ Καμπί σκόραρε, ο Ελ Καμπί ξανασκόραρε και το «Καραϊσκάκης» κινούταν στους ρυθμούς του ονόματος του ασταμάτητου Μαροκινού και του Βάσκου ενορχηστρωτή, που το έκανε κι αυτό. Και το έκανε άρτια. Μεσά σε κλίμα παρατεταμένης παράνοιας

Από τον Μεντιλίμπαρ ξεκινούν και στον Μεντιλίμπαρ τελειώνουν τα όνειρα της φετινής χρονιάς για τον Ολυμπιακό. Για την ακρίβεια, τελειώνουν 32 χιλιόμετρα μακριά από την… οικία της οικογένειας Μεντιλίμπαρ. Στο Σαν Μαμές. Οι Πειραιώτες το λένε πάντα. Ψάχνουν την έδρα του φινάλε, ιδίως στο Γιουρόπα. Ε, φέτος το εννοούν.

Και το εννοούν γιατί κάθε βράδυ όταν πέφτουν για ύπνο, νιώθουν και λίγο πιο σίγουροι. Πιο άτρωτοι. Θα νικήσουν με κάθε τρόπο. Στην τελική, γιατί να μη το κάνουν, όπως σωστά διερωτήθηκε το φαινόμενο με το νούμερο 9;

O Ολυμπιακός που αγκαλιάζεται με τον κόσμο του, o Ολυμπιακός του Πόρτο, ο Ολυμπιακός των 10 ποδοσφαιριστών της Κυριακής και ο επαγγελματίας της αυλαίας με την Καραμπάγκ, μπορεί απλά να κάνει τα πάντα. Γι’ αυτό κι η ευχή του Βάσκου, που τα λόγια του τα μετρά: «Εύχομαι να παραμείνουμε έτσι όπως είμαστε».

Γιατί στο χορτάρι του Φαλήρου, το βράδυ της Πέμπτης, κανείς έβλεπε λίγη από την επιτυχία του προπονητή όπου κι αν έπεφτε το μάτι του. Από το ατσάλι της άμυνας ως τις βοήθειες του Βέλντε και την ευτυχία του Γιάρεμτσουκ. Τα δύο τελευταία λένε πολλά για το τι σημαίνει «ομάδα Μεντιλίμπαρ». Ο Νορβηγός, που κάποιοι έσπευσαν να βγάλουν καμένη μετοχή, βρίσκει τον ρόλο του και με τον τρόπο του βοηθά, μέσω της επιμονής που έδειξε σε αυτόν ο Βάσκος τεχνικός. Ο Ουκρανός, από την άλλη, έφτασε από το «δεν πανηγυρίζω» με τον Παναθηναϊκό, στο «πανηγυρίζω σαν τρελός» σε ένα γκολ του Μπιανκόν που έκανε το 3-0, δευτερόλεπτα αφού ο ίδιος είχε αστοχήσει από τη μικρή περιοχή.

Μια ομάδα του προπονητή, μία ομάδα με έντεκα… λύκους, που δαγκώνουν για να πετύχουν τον στόχο τους. Μια ομάδα που ζει για να παρανοεί με τον κόσμο της. Με τον κόσμο που πριν λίγους μήνες έβγαλε στους δρόμους, κάνοντας την Ελλάδα, τόπο αποκάλυψης. Οσοι το έζησαν θέλουν εθιστικά να το ζήσουν ξανά. Οσοι δεν πρόλαβαν, θέλουν να μπουν σε αυτή τη θέση: Στο Δημοτικό Θέατρο και από κάτω μισή Ελλάδα.

Τρία ακόμα πακέτα

Ο Γενάρης τελειώνει και ο Ολυμπιακός μετρά τις ενισχύσεις του. Τρεις παίκτες όλοι κι όλοι, τίποτα σα τα χειμερινά παράθυρα της π.Μ. (προ Μεντιλίμπαρ) εποχής. Η διοίκηση σεβάστηκε τις επιθυμίες αυτού που κάθε μέρα τη μεγαλώνει μαζί με τον Ολυμπιακό. Δεν πήρε για να πάρει, πήρε για να βοηθηθεί.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του για τα τρία μεταγραφικά αποκτήματα του Ολυμπιακού, όμως στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι όλοι τους έχουν περάσει από τον έλεγχο του προπονητή που παίρνει «κάτι» από όλους, άρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάπως θα βοηθήσουν.

Πάντως ακόμα κι αν κανείς τους κοιτάξει χωρίς να βάζει στην εξίσωση τη μαεστρία του προπονητή, καταλαβαίνει ότι -είτε υπήρχαν καλύτεροι διαθέσιμοι, είτε όχι- όλοι τους έχουν στοιχεία που μέχρι χθες, που ολοκληρώθηκε ο κύκλος του καλοκαιρινού ρόστερ, έλειπαν από τον Ολυμπιακό.

Δεν είχαν οι Πειραιώτες έναν ποδοσφαιριστή στο κέντρο τους με τις δημιουργικές ικανότητες και τη… δαντελένια φύση του Αντρέ Ορτα. Τώρα έχουν. Δεν είχαν ένα αριστερό μπακ με τα ταχυδυναμικά χαρακτηριστικά του Μπρούνο. Για την ακρίβεια δεν είχαν καν δεύτερο αριστερό μπακ. Τώρα έχουν. Και δεν είχαν έναν ποδοσφαιριστή με τα χτυπήματα του Λουίς Πάλμα, είτε μιλάμε για στημένα, είτε για εκτελέσεις σε ροή παιχνιδιού. Τώρα έχουν.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, πορεύεται με τον Μεντιλίμπαρ και το αξιόλογο υλικό του για να γράψει την ιστορία της σεζόν και να στρώσει τον δρόμο για το «αύριο».

Για το «αύριο» που μπορεί να τον βρει απευθείας στη Legue Phase του Τσάμπιονς Λιγκ με ένα ξεκούραστο καλοκαίρι και ένα γερό κομπόδεμα. Ο πιο «Ολυμπιακός» Ολυμπιακός όλων.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News