Ολυμπιακός: Χορέψετε, χορέψετε, υγεία να χαρείτε

Ηταν 4 του Μάη, Μεγάλη Παρασκευή, που στο Φάληρο μόνο με τέτοια δεν έμοιαζε. Ηταν η επομένη του θριάμβου στο Βίλα Παρκ. Σ’ αυτή τη γωνιά γράφαμε για «έναν Ολυμπιακό πιο Ολυμπιακό από ποτέ», καθώς κοίταζε στα μάτια το θεριό και χωρίς να αισθάνεται πως κάνει άθλο, το σκότωνε.

Μέρες μετά έγινε πιο Ολυμπιακός, αφού σαν Ολυμπιακός «έσβησε» την Αστον Βίλα.  Στο τέλος του μήνα, σαν Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο του ευρωπαϊκό και φέτος… σαν Ολυμπιακός ζει στην παράνοια.

Εντεκα ντέρμπι έχει δώσει φέτος, ούτε σε ένα δεν έχει υπάρξει υποδεέστερος. Το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί και για τη -μετά Λυών- Ευρώπη. Στη χειρότερη ισοδύναμος. Πόσο πιο Ολυμπιακός;

Ποιος μπορεί, στ’ αλήθεια, να συγκριθεί μαζί του; Ο -αλλού πατώ κι αλλού βρίσκομαι- Παναθηναϊκός ή η μονόπαντα ποιοτική και ασταθής ΑΕΚ, που στα δύο μεταξύ τους παιχνίδια μετρά διψήφιο παθητικό; 

Η ποδοσφαιρική κοινότητα δε θέλει να το παραδεχτεί. Οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί για να μην οδηγηθούν στη χαλάρωση, οι αντίπαλοι (πλέον μόνο η ΑΕΚ) για να μην αισθάνονται πως οι σεζόν τους έχουν τελειώσει, τα ουδέτερα μίντια για να πουλάμε ανταγωνισμό… Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι το απόλυτο κι αδιαμφισβήτητο φαβορί για όλους τους εγχώριους τίτλους. Το μισό κύπελλο, το πήρε. Στο πρωτάθλημα είναι η ομάδα που δεν έχει υπάρξει ποτέ υποδεέστερη και απέναντί της έχει συλλόγους που έχουν περάσει μέσα στη σεζόν από δύο κρίσεις και πάνω. Τους έχει νικήσει όλους, τους περισσότερους δις, και δεν έχει χάσει από κανέναν. 

Δεν είναι θέμα ποδοσφαιρικής ποιότητας. Δεν είναι γιατί τα πόδια των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού μπορούν να φτιάξουν καλύτερα πράγματα από εκείνα των παικτών της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού. Είναι γιατί ο Ορτα σκοράρει και πεθαίνει από τη χαρά του, είναι γιατί ο Γιάρεμτσουκ χάνει το άχαστο κι ο προπονητής τρελαίνεται αυτόματα, όμως πέντε δευτερόλεπτα αργότερα -με καθαρό πλέον μυαλό- τον χειροκροτά. Είναι γιατί στήνει τείχος είτε παίζει ο Πιρόλα, είτε ο Ρέτσος, είτε ο Μπιανκόν. Είναι, τελικά, γιατί στον πάγκο του έχει τον Μεντιλίμπαρ…

Τον προπονητή που έριξε έξι στην ΑΕΚ, σα να ήθελε να πιάσει ακόμα κι εκεί τον συντοπίτη Ερνέστο, χειροκρότησε ταπεινά και μπήκε στη φυσούνα.

Δεν έκανε τον γύρο του θριάμβου, δε σήκωσε τις γροθιές, ούτε άρχισε να λαϊκίζει σα φθηνός πολιτικός. Κι ας έχει φτιάξει τον «πιο Ολυμπιακό» Ολυμπιακό ενός ολόκληρου αιώνα, που βγάζει σπίθες απ’ τα μάτια είτε ο φωτεινός πίνακας γράφει 0-0, είτε αποτελεί τεκμήριο ενός νέου διασυρμού. 

Τρεις μεταγραφές, ε;

Τον Μεντιλίμπαρ τον αγαπούν όλοι, όμως κάποιοι έχουν ένα παράπονο. Οι γνωστοί ακραίοι μεταγραφολάγνοι, «transferholics», σύμφωνα με τη σύγχρονη αργκό. Τα τζιν πουκάμισα ο Βάσκος τα θέλει μετρημένα στη ντουλάπα του. Ετσι και τους ποδοσφαιριστές.

Τρεις μεταγραφές έκανε όλες κι όλες τον Γενάρη, όσο τα σόσιαλ ζητούσαν νέο μισό ρόστερ, έβλεπαν καθυστερήσεις και μιλούσαν για εγκλήματα. Ορτα, Μπρούνο, Πάλμα και τέλος. Fast forward στα τέλη του Φλεβάρη…

Ο Πορτογάλος θύμισε στους ξεχασιάρηδες ποιος είναι και μάλλον ολοκλήρωσε -άδοξα λόγω του τραυματισμού- την κορυφαία του εμφάνιση με τα ερυθρόλευκα. Αυτά που μόχθησε για να φορέσει ξανά κι εχθές ένιωσε τόσο δικαιωμένος. Είπαμε, ο τελευταίος των καλλιτεχνών του ερυθρόλευκου άξονα. Ουσιαστικός και έξυπνος, παράλληλα, όσο ελάχιστοι. 

Ο Νιγηριανός συστήθηκε. Ο μόνος άγνωστος μεταξύ των τριών, που στην πραγματικότητα είναι αυτό που μοιάζει. Απίστευτα ταχύς κι εκρηκτικός, πολύ δυνατός κι όπως φάνηκε με σωστά διαβάσματα και επεμβάσεις. Του ανατέθηκε να μαρκάρει τον πιο επικίνδυνο και τον έβγαλε από την εξίσωση. Ο Ελίασον είναι «game changer» για την Ενωση, όμως στο Φάληρο συνάντησε τον μαθητή που αμέσως ξεπέρασε τον δάσκαλο. Ο Μπρούνο δε δίστασε να αποκαλύψει πως ζήτησε τις συμβουλές του Ορτέγκα. Πήρε το βιβλίο, το διάβασε και έγραψε… δεύτερο τόμο. Επιθετικά, δεν ήταν ένα παιχνίδι για αξιολόγηση. Ακόμα κι η πάσα στο πρώτο γκολ, όμως, κάτι λέει. 

Και φτάνουμε στον Πάλμα. Η μπάλα στο δεξί έξω από την περιοχή και το γήπεδο το ζητά: «βάρα το». Γιατί το χτύπημα του εξτρέμ από την Ονδούρα δε το είχε κανένας ερυθρόλευκος από τη μέρα που ο Κώστας Φορτούνης φόρεσε κελεμπία. Και το βάρεσε. «Το κόλλησε». Ο ορισμός. Αφού, φυσικά, είχε προηγηθεί ένα τακουνάκι ξεσηκωτικό σα τη φιγούρα που ζεσταίνει το πάρτι. Ενα πάρτι, όμοιο του οποίου το Φάληρο ζει συχνά με τον Μεντιλίμπαρ διοργανωτή και πρέπει να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω για να βρει ανάλογη ευτυχία. 

Ο Ολυμπιακός είναι ανεπανάληπτα υγιής. Με τους μικρούς του, με τους μεγάλους του, με τον προπονητή – σύμβολο, με μια ομάδα – αγέλη, με ένα γήπεδο καμίνι στην εποχή που κατηγορείται για… φλωριά και χαρακτηρίζεται «του τίκτοκ».

Τα καμίνια, όμως, δε χτίζονται με καδρόνια. Χτίζονται με αγάπη και σεβασμό στο ποδόσφαιρο. Κι ο Βάσκος το εγγυάται. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News