Βασίλης Δανιήλ: Η δήλωση που παρεξηγήθηκε και άνοιξε τον δρόμο... για τον Ρεχάγκελ!
Μια δήλωση που έκανε ο Βασίλης Δανιήλ ύστερα από την εντός έδρας ήττα της Εθνικής Ελλάδας από τη Γερμανία με 4-2, στις 28 Μαρτίου 2001, έγινε αντικείμενο χλεύης, αλλά αποδείχθηκε καθοριστική για να αλλάξει η μοίρα της.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι καταλάβαμε τι εννοούσε ο Βασίλης Δανιήλ στις 28 Μαρτίου 2001, στη συνέντευξη Τύπου μετά την ήττα της Εθνικής Ελλάδας από τη Γερμανία με 4-2 στο ΟΑΚΑ.
Ίσως να έφταιξε η βιαστική διατύπωση του ομοσπονδιακού προπονητή: «Χάσαμε την αυτοσυγκέντρωσή μας, η αποβολή του Ντάισλερ λειτούργησε αρνητικά για την ελληνική ομάδα και οι Γερμανοί έπαιξαν επιδέξια τις αντεπιθέσεις». Εννοούσε, προφανώς, ότι το αριθμητικό πλεονέκτημα που είχε αποκτήσει η Εθνική μας από το 59′, ενώ το σκορ ήταν 2-2, έκανε τους διεθνείς μας να πιστέψουν ότι ήταν φαβορί για τη νίκη. Κάτι που είχε ως συνέπεια να αφήσουν ακάλυπτα τα νώτα τους και να χάσουν στο τέλος και τον βαθμό της ισοπαλίας.
Τέτοια ώρα, όμως, τέτοια λόγια…
Το τάιμινγκ δεν ήταν το κατάλληλο για μια τέτοια δήλωση, ύστερα από μία ήττα που έσβηνε τις ελπίδες πρόκρισης στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Άπω Ανατολής. Ο κόσμος διψούσε… για αίμα και η ατάκα έγινε αντικείμενο χλεύης. Όχι μόνο εκείνες τις μέρες (συνέβαλε και η σάτιρα των ΑΜΑΝ, με τον Σωτήρη Καλυβάτση να υποδύεται τον Καβαλιώτη τεχνικό), αλλά ακόμα και σήμερα. Κάθε φορά που γίνεται αναδρομή σ’ εκείνον τον αγώνα, πέφτει το ανάθεμα στον Δανιήλ.
Κι ας έχουμε καταλάβει τι εννοούσε κι ας γνωρίζουμε ότι πιθανόν να είχε δίκιο! Δεν ήταν, άλλωστε, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που κάποιο αουτσάιντερ ηττήθηκε από έναν πιο ποιοτικό αντίπαλο έχοντας παίκτη παραπάνω, επειδή ανοίχτηκε περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε.
Όχι ότι δεν έκανε λάθη ο Δανιήλ για να έρθει εκείνο το αποτέλεσμα. Πιθανότατα ο ίδιος να αποσυντονίστηκε περισσότερο απ’ τους παίκτες του ύστερα από την αποβολή του Σεμπάστιαν Ντάισλερ, που δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι η Εθνική μας είχε «χρυσή» ευκαιρία για τη νίκη. Δεν τόλμησε όσο έπρεπε; Δεν μπορούσαν οι διεθνείς να παίξουν ποδόσφαιρο κυριαρχίας κόντρα στους Γερμανούς; Και τα δύο; Κανείς δεν θα μάθει.
Πάντως, η αντικατάσταση του Γιώργου Καραγκούνη με τον Ανδρέα Νινιάδη στο 75′ και ο παραγκωνισμός του Αλέξη Αλεξανδρή (τον έβαλε στο 83′ αντί του θετικού Άγγελου Χαριστέα, ο οποίος όμως είχε ζητήσει ο ίδιος να βγει λόγω τραυματισμού) ήταν δύο λάθη που παραδέχθηκε ο έμπειρος προπονητής. «Οι παίκτες που έβαλα ως αλλαγή θα μπορούσαν να είχαν ξεκινήσει απ’ την αρχή», είχε πει, εννοώντας και τον Δημήτρη Μαυρογενίδη, τον οποίο έριξε στη μάχη στο 35′ αντί του Θανάση Κωστούλα, αλλάζοντας την αμυντική διάταξη της Εθνικής.
Ο Δανιήλ ήρθε σε αντιπαράθεση με δημοσιογράφους που τον ρώτησαν αν σκεφτόταν την παραίτηση. «Είναι προσωπικό θέμα. Θα το συζητήσω με την ομοσπονδία. Εσείς θα παραιτηθείτε απ’ την εφημερίδα σας;», είχε πει, φανερώνοντας ότι κάπου είχε χάσει την ψυχραιμία του.
Δεν εντυπωσίασε, αλλά είχε ουσία η Γερμανία
Όποιος δεν έζησε εκείνη την εποχή ίσως να θεωρεί υπερβολικές τις αντιδράσεις για μια ήττα από ένα μέγεθος όπως η Γερμανία. «Με την μετέπειτα φιναλίστ του Μουντιάλ παίζαμε», μπορεί να πει.
Ωστόσο, όσοι είχαν παρακολουθήσει το παιχνίδι της 28ης Μαρτίου 2001 θυμούνται ότι τα «Πάντσερ» βρίσκονταν σε μεταβατικό στάδιο. Ο Ρούντι Φέλερ, ο οποίος είχε βρεθεί… από σπόντα στην τεχνική ηγεσία, επιχειρούσε ανανέωση ύστερα από την αποτυχία του Euro 2000 (αποκλεισμός απ’ τη φάση των ομίλων) και η Γερμανία του δεν ήταν σε καμία περίπτωση αχτύπητη.
Ένα απ’ τα νέα παιδιά που είχε βάλει στην ομάδα ήταν ο Μίροσλαβ Κλόζε, ο οποίος εκείνο το βράδυ κατέγραψε τη δεύτερη διεθνή συμμετοχή του και πέτυχε το τρίτο γκολ της Γερμανίας. Ακόμα μικρότερος ήταν ο Ντάισλερ, αλλά μετρούσε ήδη αρκετές παρουσίες με την Εθνική, όπως και ο Όλιβερ Νόιβιλ, ο οποίος διέπρεπε με τη Λεβερκούζεν στο Champions League. Βασικός έπαιζε πλέον και ο Μίχαελ Μπάλακ, τον οποίο είχαν νικήσει ο Καραγκούνης κι η παρέα του τρία χρόνια νωρίτερα, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων της Ρουμανίας.
Η Γερμανία προηγήθηκε στο 6′ με κοντινό πλασέ του Μάρκο Ρέμερ ύστερα από ασίστ του Κάρστεν Γιάνκερ, βάζοντας απ’ την αρχή δύσκολα στην Ελλάδα. Ο Χαριστέας ισοφάρισε στο 21′ και δύο λεπτά αργότερα έχασε καλή ευκαιρία για το 2-1. Στο καπάκι, όμως, έγινε η ζημιά. Ο Γρηγόρης Γεωργάτος ανέτρεψε μες στην περιοχή τον Μπάλακ, ο οποίος ανέλαβε ο ίδιος την εκτέλεση του πέναλτι κι έδωσε ξανά προβάδισμα στη «νατσιοναλμάνσαφτ».
Η Εθνική μας ισοφάρισε 2-2 προτού τελειώσει το πρώτο μέρος (43′), με κεφαλιά-ψαράκι του Γιώργου Χ. Γεωργιάδη που ξεσήκωσε τους περίπου 35.000 θεατές που βρίσκονταν στην κερκίδα του ΟΑΚΑ. Το δεύτερο ημίχρονο, όμως, αποδείχθηκε καταστροφικό. Και πριν την αποβολή του Ντάισλερ και κυρίως μετά, αφού οι διεθνείς μας δεν κατάφεραν σε καμία στιγμή να εκμεταλλευθούν το αριθμητικό πλεονέκτημα.
Το γκολ του Κλόζε στο 82′ ήταν σαν μαχαιριά στην καρδιά κι εκείνο του Μάρκο Μπόντε στο 90′, η χαριστική βολή. Το όνειρο της πρόκρισης είχε σβήσει για την Ελλάδα, η οποία γνώριζε εξ αρχής ότι είχε δύσκολο έργο (στον όμιλο είχε κληρωθεί και η Αγγλία), αλλά είχε πιστέψει σε κάτι καλύτερο.
Έφερε… τον Ρεχάγκελ
Αν το καλοσκεφτείτε, πάντως, εκείνος ο αγώνας με τη Γερμανία ή, ακόμη, η πολυσυζητημένη δήλωση του Δανιήλ, άλλαξε τη μοίρα της Εθνικής Ελλάδας. Διότι σε περίπτωση νίκης ο Καβαλιώτης τεχνικός θα είχε ενισχύσει εντυπωσιακά το προφίλ και ίσως να μην είχε τεθεί ποτέ θέμα ερχομού του… Ότο Ρεχάγκελ!
Η ΕΠΟ αποφάσισε τη λύση της συνεργασίας με τον Δανιήλ στις 22 Ιουνίου 2001, αρκετές ημέρες μετά την ήττα με κάτω τα χέρια απ’ την Αγγλία στο ΟΑΚΑ (0-2). Τότε ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομα του καταξιωμένου Γερμανού τεχνικού ως πιθανού διαδόχου, αν και ως φαβορί εμφανιζόταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που τότε εργαζόταν στον ΠΑΟΚ.
Βλέπετε, λοιπόν, ότι όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Κι αν ο Δανιήλ αισθάνεται άσχημα που εκείνη η ατάκα του παρεξηγήθηκε και χλευάστηκε, μπορεί να νιώθει την ικανοποίηση ότι άνοιξε τον δρόμο για τον Ρεχάγκελ, τον προπονητή που έκανε τους Έλληνες ποδοσφαιριστές να πιστέψουν στις δυνατότητές τους και να φτάσουν στο θαύμα της κατάκτησης του Euro 2004.
Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 28 Μαρτίου
2013: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία μόλις 35 ετών η Μεξικανή αρσιβαρίστρια, Σοράγια Χιμένες, χρυσή ολυμπιονίκης το 2000 στο Σίδνεϊ στην κατηγορία των 58 κιλών.
2004: Ο Παναθηναϊκός νικά με 3-0 τον Ολυμπιακό (32-30, 25-16, 25-16) και αναδεικνύεται πρωταθλητής Ελλάδας στο βόλεϊ με 3-1 νίκες, παρότι είχε μειονέκτημα έδρας στη σειρά των τελικών. Πρόκειται για το πρώτο πρωτάθλημα που κατακτά το «τριφύλλι» μετά το 1996, ενώ ο Βούλγαρος ακραίος, Πλάμεν Κοσταντίνοφ, συμπληρώνει καρέ τίτλων με τέσσερις διαφορετικές ομάδες (Άρης 1997, Ηρακλής 2002, Ολυμπιακός 2003, Παναθηναϊκός 2004).
2001: Ο Ντιέγκο Σιμεόνε γίνεται ο πρώτος ποδοσφαιριστής που φτάνει τις 100 συμμετοχές με την Εθνική Αργεντινής, στον νικηφόρο αγώνα με τη Βενεζουέλα (5-0) για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλο της Άπω Ανατολής.
1990: Ο Μάικλ Τζόρνταν σημειώνει 69 πόντους στη νίκη των Σικάγο Μπουλς επί των Κλίβελαντ Καβαλίερς με 117-113 στην παράταση και βελτιώνει το ατομικό του ρεκόρ σκοραρίσματος σε έναν αγώνα του ΝΒΑ. Το προηγούμενο ήταν οι 63 πόντοι που είχε σημειώσει σε ένα ματς πλέι οφ με τους Μπόστον Σέλτικς, το 1986.
1988: Ο Άρης νικά τον ΠΑΟΚ με 102-93 σε νοκ άουτ προημιτελικό για το Κύπελλο Ελλάδας και την παράσταση κλέβει ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος λίγο προτού ακουστεί η κόρνα της λήξης, γυρίζει την μπάλα με το δάχτυλό του προκαλώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού στην κερκίδα. Από αυτήν τη φάση προέκυψε και το σύνθημα «τι την έκανε την μπάλα ο θεός».
1982: Το Λουιζιάνα Τεκ κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα NCAA γυναικών, χάρη στη νίκη του με 76-62 επί του Τσέινι Στέιτ.
1966: Το χαμένο τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που είχε κλαπεί στις 20 Μαρτίου από το Εκθεσιακό Κέντρο του Γουεστμίνστερ, εντοπίζεται από τον σκύλο Πικλς σε έναν θάμνο μερικά μέτρα πιο μακριά.
1965: Ο Γιώργος Δέδες του Πανιωνίου πετυχαίνει το ταχύτερο χατ τρικ στην ιστορία της Α’ Εθνικής. Σημειώνει τρία τέρματα μέσα σε διάστημα τριών λεπτών ( 88′, 89′, 90′) στον αγώνα με τον Παναιγιάλειο στη Νέα Σμύρνη και διαμορφώνει το σκορ από 4-1 σε 7-1.
1954: Με γκολ του Τόζα Βεσελίνοβιτς στο 50′ η Γιουγκοσλαβία νικά με 1-0 την Ελλάδα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού και κερδίζει την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που θα διεξαχθεί αργότερα μες στη χρονιά στην Ελβετία.
1953: Πεθαίνει σε ηλικία 65 ετών ο Τζίμι Θορπ, ο Αμερικανός υπεραθλητής που είχε κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς του 1912 στη Στοκχόλμη (στο δέκαθλο και το πένταθλο). Ωστόσο, η ΔΟΕ τον τιμώρησε με αφαίρεση των τίτλων με την αιτιολογία ότι είχε εισπράξει χρήματα ως παίκτης του μπέιζμπολ και λογιζόταν ως επαγγελματίας. Η αδικία θα αποκατασταθεί το 1982, όταν η διεθνής ολυμπιακή επιτροπή θα επιστρέψει τα μετάλλια στα παιδιά του Θορπ.
1947: Ο μονόχειρας μποξέρ, Τομ Ρότζερς, κερδίζει τον τίτλο του πρωταθλητή του Χάρβαρντ στα μεσαία βάρη, όταν νικά με τεχνικό νοκ άουτ στον 2ο γύρο τον Σόμερσετ Ντόουστ.
1891: Ο Βρετανός Έντουαρντ Λόρενς Λίβι αναδεικνύεται νικητής στο 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Άρσης Βαρών, στο οποίο μετέχουν επτά αθλητές από έξι χώρες.