Σταύρος Γεωργακόπουλος: Καλό είναι το καρότο, κάπου θέλει και μαστίγιο

Eχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που ο Βαγγέλης Μαρινάκης ένιωσε την ανάγκη να επισκεφθεί το  αθλητικό κέντρο του Ρέντη για να μιλήσει στους παίκτες του Ολυμπιακού. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, η πρώτη φορά ήταν στο ξεκίνημα της σεζόν όταν είχαν έρθει μαζεμένα κάποια άσχημα αποτελέσματα. Η  δεύτερη ήταν πριν ξεκινήσει ο «Γολγοθάς», που τελικά έφερε τους «ερυθρόλευκους» αγκαλιά με τον τίτλο και στον τελικό του Κυπέλλου και η τρίτη ήταν στη διάρκεια της εβδομάδας που διανύουμε.

Αν το καλοσκεφτεί κάποιος, οι συγκεκριμένες επισκέψεις έγιναν με συγκεκριμένη στόχευση κι είχαν  συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Μπορεί σε άλλες χώρες να μη συνηθίζονται τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, ωστόσο, εδώ είναι Ελλάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι αυτή είναι δουλειά του προπονητή, όμως και στις τρεις περιπτώσεις το πρώτο πράγμα που έκανε ο Βαγγέλης Μαρινάκης  ήταν να υπερασπιστεί πρώτα απ’ όλα τη δουλειά του Μεντιλίμπαρ. Απλώς με τον τρόπο του θέλησε να θυμίσει πως αν οι παίκτες του δεν ανταποκρίνονται σε όσα ζητάει ο Βάσκος κόουτς, έχει την ευχέρεια να τους πονέσει και στην τσέπη. Κακά τα ψέματα, καλό είναι το… καρότο όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά σε όλους τους τομείς της ζωής μας, όταν λειτουργεί ως κίνητρο, εντούτοις κάπου χρειάζεται και το… μαστίγιο.

Αν για παράδειγμα στο μυαλό των ποδοσφαιριστών έχει ωριμάσει η ιδέα ότι το πρωτάθλημα έχει τελειώσει, είναι δύσκολο ο προπονητής να τους πείσει πως πρέπει να δουλέψουν ξανά στα… κόκκινα, ενώ απέχουν από έναν έως τρεις βαθμούς μέχρι τη μαθηματική στέψη. Αν, όμως, ο παίκτης καταλάβει πως αν σκεφτεί νωρίτερα τις διακοπές, αυτές μπορεί να γίνουν… μόνιμες, παίρνει το ανάλογο μήνυμα. Σε ανάλογες επισκέψεις στο παρελθόν, που η ομάδα δεν είχε αποδώσει το ίδιο καλά, ο πρόεδρος της ΠΑΕ δεν είχε διστάσει να μιλήσει ακόμη και για διακοπή συμβολαίων και για ορισμένους δεν έμεινε στα λόγια. Το ίδιο μήνυμα ήθελε να περάσει και τώρα, όχι επειδή έχει παράπονα απ’ την ομάδα, αλλά επειδή δεν μπορεί να δεχτεί ότι τη σεζόν της συμπλήρωσης 100 χρόνων -κι ενώ έχει προηγηθεί τόσο μεγάλη προσπάθεια απ’ όλους- μπορεί να μουντζουρωθεί, έστω και προσωρινά, η καλή εικόνα.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι όσοι βρίσκονται στην ομάδα είτε έχουν υπογράψει ηγεμονικά συμβόλαια, είτε έχουν κάνει ανανεώσεις με γενναίες αυξήσεις αποδοχών και σούπερ μπόνους συμμετοχών, αλλά και κατάκτησης στόχων.

Απ’ τη στιγμή, λοιπόν, που το πρωτάθλημα απέχει μια… ανάσα (ακόμη κι ένας βαθμός μεθαύριο μπορεί να αποδειχτεί αρκετός), είναι κρίμα κι άδικο, όχι μόνο για την ομάδα, αλλά και για τον κόσμο της να υπάρχουν διαδοχικές παρατάσεις στην αγωνία.

Αντίθετα, τα ματς που απομένουν μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου, είναι μία καλή ευκαιρία για όλους όσοι  ανήκουν στο δυναμικό των «ερυθρολεύκων» ν’ αποκτήσουν χαρακτήρα πρόβας, αλλά και πρόωρης φιέστας μέχρι να γίνει η κανονική, στην οποία δεν θα γιορταστεί μόνο ο 48ος τίτλος, αλλά -αν όλα εξελιχθούν ομαλά- η κατάκτηση του 29ου Κυπέλλου και του 19ου νταμπλ. Τι καλύτερο για να κλείσει ιδανικά ένας αιώνας ζωής για μία χρονιά που ημερολογιακά ξεκίνησε με την περσινή κατάκτηση του Κόνφερενς, αλλά και του Youth League.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News