ΤΡΟΙ ΝΤΙΝΙ: Κυκλοφορεί βιβλίο με τη συγκλονιστική αυτοβιογραφία του

Ο ορισμός της εξιλέωσης συνιστά τον καθαρισμό ενός λάθους ή μιας αμαρτίας μέσω μιας θυσίας. Ως εκ τούτου πρόκειται για την εξόφληση μέσω μιας ποινής, την οποία ένα άτομο πρέπει να εκπληρώσει ή να εκτελέσει για να απαλλαγεί από ενοχές. Στον ιδιαίτερα ακανθώδη βίο του Τρόι Ντίνι, τα μονοπάτια που θα τον έφταναν ως την λύτρωση ήταν σκοτεινά και δύσβατα.

Σήμερα, διανύοντας την πιο ώριμη φάση της ζωής του, o άσος της Μπέρμιγχαμ, διηγείται μέσα από το την αυτοβιογραφία του που θα κυκλοφορήσει στις 30 Σεπτεμβρίου και φέρει τον τίτλο: «ΤΡΟΙ ΝΤΙΝΙ: Εξιλέωση, η ιστορία μου», λεπτομέρειες από τις ζοφερές στιγμές του παρελθόντος.

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Troy Deeney (@t_deeney)

 

Από το σκοτάδι στο φως

Μεγαλωμένος σε μια φτωχογειτονιά στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αγγλίας, όπου κυριαρχούσε η βία, τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα, ήρθε αντιμέτωπος από τα μικράτα του με την απώλεια του πατέρα του εξαιτίας του καρκίνου.

Ο έφηβος Τρόι που έδινε τη δική του πάλη με τους δαίμονές του έμαθε να επιβιώνει στον κόσμο του περιθωρίου. Στα 14 του αποβλήθηκε από την σχολική κοινότητα και αναγκάστηκε έτσι να εργαστεί σε μια οικοδομή για να καλύπτει τα προς το ζην. Μοναδικό του αποκούμπι ωσάν ηλιαχτίδα φωτός δεν ήταν άλλο από το ποδόσφαιρο, που έμελλε αργότερα να αποτελέσει και την σανίδα σωτηρίας του.

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Troy Deeney (@t_deeney)

 

Το χειμωνιάτικο βράδυ τον Φεβρουάριο του 2012 θα έλεγε κανείς πως ήταν το σημείο μηδέν ώστε να αλλάξει συθέμελα την κοσμοθεωρία του.

Συγκεκριμένα, ο 23χρονος τότε επιθετικός, διασκέδαζε με τον αδερφό του και μερικούς φίλους του σε ένα μπαρ, όταν κατά την επιστροφή, ενεπλάκη σε έναν καυγά με μια παρέα φοιτητών, ξηλοκοπώντας άγρια έναν από αυτούς. Το εν λόγω περιστατικό καταγράφηκε φυσικά από ένα κλειστό κύκλωμα ασφαλείας και ο νεαρός άσος καταδικάστηκε σε δεκάμηνη φυλάκιση.

Με δικά του λόγια…

«Ζούσα στο Chelmsley Wood στο Μπέρμιγχαμ και έβγαινα συχνά έξω με τους φίλους μου. Μπορούσα να μεθάω για τέσσερις ή πέντε νύχτες την εβδομάδα και να είμαι σε φόρμα για να δώσω τα πάντα για 10 ή 15 λεπτά στο τέλος ενός παιχνιδιού. Πήγαινα κατευθείαν από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο Μπέρμιγχαμ για να προλάβω το τρένο στις 4.30 το πρωί για το Watford Junction. Μάλιστα, κοιμόμουν στο αυτοκίνητό μου για μερικές ώρες στο προπονητικό γήπεδο της Γουότφορντ πριν βγω να παίξω ποδόσφαιρο.

Μια φορά είχα ένα γυαλί καρφωμένο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου από έναν καυγά στο Λιντς και ο καλύτερος μου φίλος, ο Μαρκ Γουίλιαμς, οδήγησε για να με πάει το πρωί της επόμενης ημέρας στην προπόνηση της Γουότφορντ. Θυμάμαι ότι πήγα κατευθείαν στα ντους και έπλυνα το αίμα από τα μαλλιά μου. Δεν ήθελα να εξηγήσω στον προπονητή, τον Μάλκι Μακέι, τι είχε συμβεί, οπότε όταν είχαμε προπόνηση χτύπησα με μια κεφαλιά στον Τόμι Άλντρεντ, ο οποίος ήταν μεγάλος αμυντικός. Το σχεδίασα έτσι ώστε να με χτυπήσει στο πίσω μέρος και εγώ έπεσα στο έδαφος κρατώντας το κεφάλι μου».

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Troy Deeney (@t_deeney)

 

Το βράδυ που του άλλαξε τη ζωή

«Όταν ο πατέρας μου, ο Paul Anthony Burke, διαγνώστηκε με τελικό καρκίνο, δυσκολεύτηκα να τον αντιμετωπίσω. Προσπάθησα λοιπόν να το ξεχάσω. Πήρα τη διάγνωση του πατέρα μου τη Δευτέρα και αργότερα μέσα στην εβδομάδα ήταν η επέτειος του θανάτου της γιαγιάς μου. Επειδή όμως ακολούθησαν και τα γενέθλια του καλύτερου μου φίλου ήταν μια καλή δικαιολογία για να βγούμε έξω να πιούμε και να γίνουμε χάλια. Η συσχέτιση του ποτού με μια καλή στιγμή είναι θετική, αλλά το να πίνεις όταν είσαι ανήσυχος, θλιμμένος και θυμωμένος επιτείνει αυτά τα συναισθήματα και τα τροφοδοτεί. Εκείνο το βράδυ που βγήκαμε, στις 29 Φεβρουαρίου του2012, ήταν η νύχτα που έμαθα για την κατάσταση του μπαμπά μου και η ορμή των συναισθημάτων με ώθησε μέχρι τα άκρα. Ήμασταν συνολικά 12 άτομα, ενώ κι ο αδελφός μου Έλις ήταν επίσης έξω, με μερικούς φίλους του. Παρκάραμε κοντά στην Broad Street, στο Μπέρμιγχαμ. Πήγαμε σε αρκετά κλαμπ και μετά καταλήξαμε στο Rococo, από το οποίο φύγαμε στις 3 προφανώς όλοι μεθυσμένοι.

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Troy Deeney (@t_deeney)

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Troy Deeney (@t_deeney)

 

Τότε μια παρέα ατόμων που εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από το κλαμπ Bliss, άρχισαν να τσακώνονται με τους δικούς μου και άναψε ένας καυγάς. Κάποιος ήρθε κοντά μου και είπε κάτι για τον αδερφό μου. Τότε μόνο που σκέφτηκα ήταν ”ο αδερφός μου είναι κάπου εκεί΄΄ και έχασα το μυαλό μου, αρχίζοντας να χτυπάω όποιον βλέπω μπροστά μου. Χτύπησα ένα παλικάρι που ήταν μαθητής και έπεσε στο πλάι ενός ταξί. Μόλις γύρισα από την άλλη και συνέχισα να ρίχνω ξύλο, τον ένιωσα να με σφίγγει στο πόδι. Μετανιώνω επειδή χτύπησα έναν άνθρωπο που ήταν πεσμένος κάτω. Ωστόσο προσπάθησε να με πιάσει από το πόδι καθώς σερνόταν πίσω μου. Σκέφτηκα ότι ίσως είχε όπλο, ότι θα με μαχαίρωνε. Αναγνωρίζω ότι θα μπορούσα να τον είχα σκοτώσει επειδή ήμουν σε θέση ισχύος. Όταν οι αστυνομικοί μου έδειξαν το βίντεο, το επόμενο πρωί, δεν άντεξα να το δω».

 

 

 

Οι δύσκολες στιγμές στη φυλακή 

«Όταν άκουσα την απόφαση του δικαστηρίου, δεν ένιωθα θυμωμένος ή δυσαρεστημένος, τυχερός ή άτυχος ή ντροπιασμένος. Απλώς ένιωσα να μουδιάζω.Η φυλακή Winson Green είναι ένα επιβλητικό μέρος, μια παλιά βικτοριανή φυλακή. Μετά από τρεις ή τέσσερις ημέρες μου επέτρεψαν να πάω στο γυμναστήριο. Μια από τις δουλειές μου ήταν ο καθαρισμός του εξοπλισμού. Τότε δύο γνωστοί μου μου είπαν κάτι που με συγκλόνισε: ”Για εμάς, αυτό είναι το μόνο που γνωρίζουμε, το έγκλημα. Εσύ πληρώνεσαι για να παίζεις ποδόσφαιρο, κάτι που σαν όνειρο ζωής για εμάς και για τα παιδιά μας και όμως βρίσκεσαι εδώ μαζί μας, ηλίθιε”. Κάθε λέξη τους βυθίστηκε και χτύπησε μέσα μου. Ξέρω ότι θα ήταν εύκολο να επιστρέψω όπως ήμουν πριν, στα δικαστικά προβλήματα, να φλερτάρω με την καταστροφή. Παλεύω αυτόν τον αγώνα καθημερινά, για να αποφύγω να ξαναγυρίσω στις παλιές συνήθειες. Πλέον είμαι πιο ευτυχισμένος από ποτέ στην ενήλικη ζωή μου. Τα τρία παιδιά μου, είναι ευτυχισμένα, σύζυγός μου είναι φανταστική. Χρειάζεται το υπόλοιπο της ζωής σου για να μείνεις δυνατός».

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Troy Deeney (@t_deeney)

 

Μια νέα λευκή σελίδα έτοιμη να γραφτεί

Τα όσα συκλονιστικά ο ίδιος μεταφέρει μέσα από το βιβλίο του, δεν είναι απλά μια κατάθεση ψυχής αλλά κι ένα μήνυμα πως ποτέ δεν είναι αργά για να ξαναβρείς το πραγματικό νόημα στη ζωή. Για τον Ντίνι ο δικός του δρόμος τον έφερε ξανά στην Πρέμιερ Λιγκ από όπου έκανε τα πρώτα του βήματα, για να δοξαστεί ως αρχηγός της Γουότφορντ στον τελικό Κυπέλλου, κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα το 2019.

Τη φετινή χρονιά, στα 33 του χρόνια έχοντας βρει την απόλυτη οικογενειακή γαλήνη, συνεχίζει να υπηρετεί τη στρογγυλή θεά με τη φανέλα της Μπέρμιγχαμ και κυρίως να κάνει όνειρα… Γλυκά και νηφάλια…

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News