Νόρμαν Γουάιτσαϊντ: Το γκολ στον τελικό του 1985 που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα

Από παιδί-θαύμα του βρετανικού και του διεθνούς ποδοσφαίρου, παλαίμαχος στα 26 του. Η ιστορία του Νόρμαν Γουάιτσαϊντ από την ταχύτατη καταξίωση μέχρι την απότομη πτώση, λόγω των τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν, είναι λίγο-πολύ γνωστή.

Στις 18 Μαΐου 1985, ωστόσο, το νεαρό παιδί από το Μπέλφαστ βίωνε την απόλυτη στιγμή της δόξας του ως φέρελπις σταρ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δέκα λεπτά πριν από τη λήξη της παράτασης του τελικού του Κυπέλλου Αγγλίας κόντρα στην Έβερτον, πέτυχε ένα από τα πιο εμβληματικά γκολ στην ιστορία του θεσμού.

Με ένα υπέροχο φαλτσαριστό σουτ από δεξιά, ο 20χρονος Βορεϊοιρλανδός χαφ πέρασε την μπάλα πλάι από τον Πατ Βαν ντεν Χάου και δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον Νέβιλ Σάουθολ. Το 1-0 ήταν γεγονός και θα έμενε μέχρι το τέλος, χαρίζοντας στη Γιουνάιτεντ μια ηρωική νίκη. Από το 78′, βλέπετε, αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο λόγω αποβολής του Κέβιν Μοράν για ένα σκληρό φάουλ στον Πίτερ Ριντ. Ήταν, μάλιστα, η πρώτη φορά που κάποιος παίκτης έπαιρνε την άγουσα για τα αποδυτήρια σε τελικό του FA Cup!

Σε συνέντευξή του στην Belfast Telegraph το 2022, ο Γουάιτσαϊντ είχε παραδεχθεί ότι όφειλε μεγάλο μερίδιο για το ιστορικό εκείνο γκολ στην τύχη. «Δοκίμαζα την ίδια ενέργεια καθημερινά στις προπονήσεις και δεν την πετύχαινα ποτέ και από μια σκέψη της στιγμής την επιχείρησα ξανά εκείνη τη μέρα στο Γουέμπλεϊ. Σήκωσα το κεφάλι, είδα πού βρισκόταν ο Νεβ (σ.σ. Σάουθολ) και πήρα την απόφαση που έμελλε να αποφέρει το γκολ της νίκης».

Στην ίδια συνέντευξη ο Βορειοϊρλανδός άσος δήλωσε ότι η δεύτερη σύζυγός του, Ντενίζ, η οποία ήταν φανατική οπαδός της Γιουνάιτεντ πολύ πριν τον γνωρίσει, τον πειράζει διαρκώς για εκείνο το γκολ. «Μου λέει συνέχεια ότι ήθελα να σεντράρω, αλλά δεν είναι έτσι», εξήγησε γελώντας. Σίγουρα, πάντως, δεν είχε πετύχει κατά λάθος το χατ τρικ στον προημιτελικό με τη Γουέστ Χαμ, που εδραιώνει τον χαρακτηρισμό του ως απόλυτου πρωταγωνιστή εκείνου του Κυπέλλου.

Το ωραίο είναι ότι στο μυαλό των Άγγλων το γκολ του Γουάιτσαϊντ που στέρησε το νταμπλ από την Έβερτον του Χάουαρντ Κένταλ είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Το σοκ της πρώτης αποβολής σε τελικό είχε υπερισχύσει και ο Μοράν (στον οποίο ο διαιτητής Πίτερ Γουίλις έδειξε με το χέρι την άγουσα, μια και οι Άγγλοι δεν είχαν αποδεχθεί ακόμα τις κάρτες που χρησιμοποιούσε ο υπόλοιπος κόσμος) αντιμετωπιζόταν σαν αποδιοπομπαίος τράγος!

Μάλιστα, οι υπεύθυνοι της ομοσπονδίας δεν του απένειμαν το μετάλλιο του νικητή, όπως στους συμπαίκτες του (το έκαναν τελικά αρκετές ημέρες αργότερα) και η ιστορικότητα της αποβολής κυριάρχησε στα βρετανικά ταμπλόιντ της επομένης. Ο Ιρλανδός σέντερ μπακ, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να ζητήσει συγγνώμη από τον Γουάιτσαϊντ επειδή του είχε κλέψει τη δόξα!

Ο νεότερος που έπαιξε σε Παγκόσμιο Κύπελλο

Ο Γουάιτσαϊντ είχε γίνει διεθνώς γνωστός από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, όταν έπαιξε βασικός στην πρεμιέρα της Βόρειας Ιρλανδίας κόντρα στη Γιουγκοσλαβία (0-0) σε ηλικία 17 ετών και 40 ημέρων κι έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής που μετείχε σε αγώνα της τελικής φάσης της διοργάνωσης. Ένα ρεκόρ που πήρε από τον μεγάλο Πελέ (ήταν 17 ετών και 234 ημερών στην παρθενική του εμφάνιση το 1958) και εξακολουθεί να κατέχει έως και σήμερα.

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε γίνει και ο νεότερος παίκτης που σκόραρε για τη Γιουνάιτεντ σε επίσημο ματς. Ήταν μόλις 17 ετών και 8 ημερών στις 15 Μαΐου 1982, όταν διαμόρφωσε το τελικό 2-0 επί της Στόουκ Σίτι στο «Ολντ Τράφορντ», στη δεύτερη μόλις συμμετοχή του. Ο νεαρός χαφ καθιερώθηκε στη μεσαία γραμμή απ’ την έναρξη της σεζόν που ακολούθησε και το 1983 έγινε και ο νεότερος σκόρερ σε τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας (18 ετών και 18 ημερών), όταν πέτυχε το δεύτερο γκολ στο 4-0 επί της Μπράιτον στον επαναληπτικό. Ρεκόρ που επίσης δεν έχει καταρριφθεί.

Πριν ακόμα καθιερωθεί στην πρώτη ομάδα, πολλοί είχαν αρχίσει να τον συγκρίνουν με τον Τζορτζ Μπεστ – ορμώμενοι και απ’ την κοινή τους καταγωγή, αλλά και απ’ το γεγονός ότι τον είχε ανακαλύψει ο ίδιος σκάουτ των «Κόκκινων Διαβόλων», ο Μπομπ Μπίσοπ. Πρακτικά, όμως, αυτό δεν είχε βάση, αφού ο Μπεστ ήταν καθαρόαιμος εξτρέμ, ενώ ο Γουάιτσαϊντ αγωνιζόταν ως κεντρικός χαφ και φορούσε τη φανέλα με το «4».

Πιο λογική θα ήταν η σύγκριση με τον επίσης συμπατριώτη του, Σάμι ΜακΙλρόι, τον οποίο επίσης είχε εντοπίσει ο Μπίσοπ και έκανε μεγάλη καριέρα ως μέσος στη Γιουνάιτεντ. Αλλά προφανώς δεν ήταν τόσο… πιασάρικη. Άλλοι τον σύγκριναν λόγω θέσης με τον αδικοχαμένο (στο αεροπορικό δυστύχημα του 1958 στο Μόναχο) Ντάνκαν Έντουαρντς, απ’ τον οποίο πήρε και το ρεκόρ του νεότερου παίκτη που αγωνίστηκε σε επίσημο ματς του συλλόγου.

Όπως έλεγε κι ίδιος «πάντοτε προτιμούσα να με θεωρούν ως τον πρώτο Νόρμαν Γουάιτσαϊντ παρά τον δεύτερο Τζορτζ Μπεστ. Κανένας δεν θα πλησιάσει ποτέ τον Τζορτζ». Και πρόσθετε ότι τα κοινά με τον σούπερ σταρ της προηγούμενης γενιάς περιορίζονταν στην καταγωγή και στο ότι είχαν εντοπιστεί από τον ίδιο άνθρωπο που τους είχε φέρει στο Μάντσεστερ.

Τον έφαγαν οι τραυματισμοί στα γόνατα

Ο Γουάιτσαϊντ ήταν ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Ρον Άτκινσον, ο οποίος χάρη στα Κύπελλα που κατέκτησε με τη Γιουνάιτεντ το 1983 και το 1985 ήταν ο πιο επιτυχημένος μάνατζέρ της μετά τον Ματ Μπάσμπι. Ωστόσο, η αδυναμία του να την οδηγήσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και το κάκιστο ξεκίνημα στη σεζόν 1986-87, έφερε την αντικατάστασή του με τον Άλεξ Φέργκιουσον.

Πολλοί συνέδεσαν την αρχή της πτώσης της καριέρας του Βορειοϊρλανδού μέσου με την πρόσληψη του Σκωτσέζου τεχνικού, ο οποίος έμελλε να ριζώσει στο «Ολντ Τράφορντ». Ο αυστηρός σε θέματα πειθαρχίας «Φέργκι» τιμώρησε αρκετές φορές τις αταξίες του Γουάιτσαϊντ, ο οποίος είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία και στο ποτό. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι το πρόβλημα άρχισε από έναν σοβαρό τραυματισμό του στο δεξί γόνατο, που ουσιαστικά δεν ξεπέρασε ποτέ.

Ο Φέργκιουσον πίστευε πολύ στις δυνατότητές του και του ανέθεσε πιο επιθετικογενή ρόλο στο κέντρο, όμως η απόδοσή του δεν ήταν εξίσου καλή. Χάρη στον Σκωτσέζο τεχνικό πήρε και τη μεταγραφή στην Έβερτον το καλοκαίρι του 1989 (και μάλιστα με καλές οικονομικές αποδοχές), όταν όλοι τον θεωρούσαν τελειωμένο επειδή είχε χάσει το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης σεζόν λόγω τραυματισμών.

Η καλή του παρουσία στην πρώτη χρονιά του στο «Γκούντισον Παρκ» δεν είχε συνέχεια, αφού το καταπονημένο δεξί του γόνατο δεν άντεξε τις σκληρές προπονήσεις του γυμναστή, Μικ Λάιονς. Λίγο μετά το ξεκίνημα της σεζόν 1990-91 υποβλήθηκε σε μία ακόμα χειρουργική επέμβαση, η οποία δεν έλυσε το πρόβλημα. Δεν μπορούσε να προπονηθεί χωρίς να πονάει και τον Ιούνιο του 1991 ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τη δράση σε ηλικία μόλις 25 ετών.

Οι περιπέτειες που αντιμετώπισε με τους τραυματισμούς τον ώθησαν να σπουδάσει ποδιατρική. Μάλιστα, τον Οκτώβριο του 1991 ανέλαβε το πόστο του βοηθού φυσιοθεραπευτή στην ερασιτεχνική Νόρθγουιτς Βικτόρια, το οποίο όμως παράτησε γρήγορα μια και δεν του άρεσαν οι πολύωρες μετακινήσεις για τους αγώνες. Το 1994 έλαβε ειδική εκπαίδευση από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά εντέλει δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του ποδίατρου και για κάποια χρόνια έβγαζε τα ζην ως κονφερασιέ εκδηλώσεων.

Το 2020 αναγκάστηκε να βγάλει σε δημοπρασία πολύτιμα αναμνηστικά που είχε κερδίσει στην καριέρα του. Το μετάλλιο από τον τελικό του 1985 του απέφερε 30.000 λίρες και η φανέλα της εθνικής Βόρειας Ιρλανδίας στον αγώνα του 1982 με τη Γιουγκοσλαβία άλλες 18.000. Το συνολικό του κέρδος ήταν 194.680 λίρες, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που υπολόγιζε όταν αποφάσισε να αποχωριστεί όλα όσα του θύμιζαν τις μεγάλες στιγμές του στα γήπεδα.

Ακόμα και σήμερα, πάντως, οι περισσότεροι θυμούνται το άλλοτε παιδί-θαύμα του βρετανικού ποδοσφαίρου κυρίως για το γκολ που σημείωσε στον τελικό της 18ης Μαΐου 1985. Όπως έχει πει κι ο ίδιος: «Νιώθω ώρες-ώρες ότι δεν έχω κάνει τίποτα άλλο στη ζωή μου. Όπου κι αν πάω, ο κόσμος μου μιλάει γι’ αυτό».

Πηγές: Belfast Telegraph, Daily Mail, bbc.com, wikipedia.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 18 Μαΐου

2021: Η Χανιώτισσα κολυμβήτρια Άννα Ντουντουνάκη κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα πεταλούδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Βουδαπέστης με χρόνο 57.37. Η Ντουντουνάκη γίνεται η πρώτη Ελληνίδα κολυμβήτρια που αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης.

2019: Η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα συντρίβει με 6-0 τη Γουότφορντ στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας και γίνεται η πρώτη αγγλική ομάδα που κατακτά το εγχώριο τρεμπλ.

2018: Ο Ολυμπιακός αναδεικνύεται πρωταθλητής Ελλάδας στο πόλο για έβδομη σερί χρονιά, όταν νικά με 12-3 τη Βουλιαγμένη στον Πειραιά και κάνει το 3-0 στις νίκες στον τελικό των πλέι οφ.

2016: Ο 22χρονος κολυμβητής του ΑΝΟ Αργυρούπολης, Ανδρέας Βαζαίος, κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα μικτής ατομικής στο Ευρωπαικό Πρωτάθλημα που διεξάγεται στο Λονδίνο, με χρόνο 1.58.18 που αποτελεί νέο πανελλήνιο ρεκόρ. Πρόκειται για το τρίτο χρυσό στην ιστορία της ελληνικής κολύμβησης μετά τα δύο του Άρη Γρηγοριάδη, το 2008 και το 2012 στο ύπτιο.

2014: Πεθαίνει στα 88 του ο Αυστραλός πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1, Τζακ Μπράμπαμ. Το 1966 είχε γράψει Ιστορία κατακτώντας τον τίτλο με αυτοκίνητο που είχε κατασκευάσει ο ίδιος.

2005: Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατακτά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ νικώντας με 3-1 τη Σπόρτινγκ Λισαβώνας στον τελικό του «Ζοζέ Αλβαλάντε». Η Σπόρτινγκ του μετέπειτα προπονητή του Παναθηναϊκού, Ζοζέ Πεσέιρο, ανοίγει το σκορ στο 29′ με τον Ροζέριο, όμως οι Ρώσοι φτάνουν στη νίκη με τέρματα των Μπερεζούτσκι (56′), Ζίρκοφ (65′) και Βάγκνερ Λοβ (79′).

1999: Πεθαίνει σε ηλικία 64 ετών ο πρωτοπόρος της ελληνικής γυμναστικής Ηλίας Ταπραντζής.

1997: Ο Άρης υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Β’ Εθνική, ύστερα από το εντός έδρας 0-0 κόντρα στην Καλαμάτα.

1994: Με κορυφαίο παίκτη και σκόρερ ενός τέρματος τον Ντέγιαν Σαβίτσεβιτς, η Μίλαν συντρίβει με 4-0 την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Champions League που φιλοξενείται στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

1988: Η Μπάγερ Λεβερκούζεν κατακτά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ σημειώνοντας μία από τις πιο εντυπωσιακές ανατροπές όλων των εποχών. Έχοντας ηττηθεί με 3-0 από την Εσπανιόλ στον πρώτο τελικό στη Βαρκελώνη, νικά με το ίδιο σκορ στη ρεβάνς (57′ Τίτα, 63′ Γκετς, 81′ Τσα) και στα πέναλτι καταφέρνει να επικρατήσει με 3-2. Στο δυναμικό της Εσπανιόλ ανήκει και ο κετέπειτα τεχνικός του Ολυμπιακού, Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος αγωνίζεται μόνο στον πρώτο τελικό.

1980: Ο Ολυμπιακός (2-0 τον ΠΑΟΚ στο «Γ. Καραϊσκάκης») και ο Άρης (1-0 τη Ρόδο εκτός έδρας) τερματίζουν ισόβαθμοι στην κορυφή της βαθμολογίας της Α’ Εθνικής και, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί, θα διεκδικήσουν τον τίτλο σε μπαράζ που θα διεξαχθεί μία εβδομάδα αργότερα.

1977: Η Γιουβέντους κατακτά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ παρά την ήττα της με 2-1 από την Αθλέτικ Μπιλμπάο στον δεύτερο τελικό στο «Σαν Μαμές» (11′ Ιρουρέτα, 78′ Ρουίθ/7′ Μπέτεγκα), αφού είχε νικήσει με 1-0 στον πρώτο, στο Τορίνο. Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που μια ιταλική ομάδα σηκώνει ευρωπαϊκό τρόπαιο χωρίς να έχει κανέναν ξένο στη σύνθεσή της, αφού οι μεταγραφές απ’ το εξωτερικό έχουν απαγορευτεί στη Serie A από το 1966. Στην ημιτελική φάση, η «Κυρία» είχε αποκλείσει την ΑΕΚ.

1962: Ο Αμερικανός Αλ Έρτερ γίνεται ο πρώτος δισκοβόλος που σπάει το «φράγμα» των 61 μετρών, με βολή στα 61.10 μ. σε αγώνα στο Λος Άντζελες.

1960: Η Ρεάλ Μαδρίτης κάνει το «5×5» στις πρώτες διοργανώσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης συντρίβοντας με 7-3 την Άιντραχτ Φρανκφούρτης στον τελικό του «Χάμπντεν Παρκ», τον οποίο παρακολουθούν 127.000 φίλαθλοι. Τέσσερα γκολ πετυχαίνει ο Φέρεντς Πούσκας (45′, 56′ πέν., 60′, 71′) και τρία ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο (20′, 23′, 73′). Τα γκολ της γερμανικής ομάδας σημειώνουν οι Κρες (18′) και Στάιν (72′, 75′).

1929: Η FIFA αναθέτει τη διοργάνωση του 1ου Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1930 στην Ουρουγουάη, η οποία είναι και η μοναδική χώρα που δεν έχει αποσύρει την υποψηφιότητά της, απ’ όσες είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον (Ιταλία, Ουγγαρία, Σουηδία, Ολλανδία, Ισπανία).

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News