Τζορτζ Μπεστ: Η μέρα που κορόιδεψε τον Γκόρντον Μπανκς

Απέναντι στην Ουαλία, στις 15 Απριλίου του 1964, στο «Windsor Park», ο σπουδαίος Τζορτζ Μπεστ έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Βόρειου Ιρλανδίας. Όμως η θητεία του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του ήταν θολή, όπως τα συντριπτικά περισσότερα ξυπνήματα στη ζωή του. 

Παρακολουθώντας τον Γκάρεθ Μπέιλ να κάνει τα πάντα για να οδηγήσει την εθνική Ουαλίας σε ακόμα μία μεγάλη διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ, σκέφτεσαι ότι έχοντας ήδη παίξει σε δύο Euro, το 2016 και το 2021, και μάλιστα με δύο προκρίσεις σε νοκ άουτ φάση, ο στόχος του εκπληρώθηκε και δεν θα βρίσκεται πια στην ίδια κατηγορία με τον προκάτοχό του, Ράιαν Γκιγκς, και, βέβαια, εκείνον για τον οποίο… δημιουργήθηκε η κατηγορία, τον Τζορτζ Μπεστ. Μάλιστα, το 2016 οι Ουαλοί έφτασαν στους ημιτελικούς και απέκλεισαν στη φάση των «16» την εθνική της πατρίδας του αποκαλούμενου και «Belfast Boy», αν και από χρόνια συγχωρεμένου για όλες τις αμαρτίες του, Βόρειο Ιρλανδία, πριν προσπεράσουν το Βέλγιο.

Ο Μπεστ, βεβαίως, δεν έφτανε που καταγόταν από μία χώρα στην οποία λογίζεται ως μοναδικό φαινόμενο, δεν ενδιαφερόταν και πάρα πολύ για την εθνική ομάδα, παρά τις προσπάθειες για να δημιουργηθεί μια δομή συγκίνησης σε ένα αφήγημα ότι αδικήθηκε από την Ιστορία. Είχε μόλις 37 συμμετοχές σε 13 χρόνια, από το 1964 έως το 1977 -ή εν πάση περιπτώσει κάτι σαν 13 χρόνια- και έβαλε εννιά γκολ, τέσσερα εκ των οποίων απέναντι στην Κύπρο και από ένα με την Αγγλία, τη Σκωτία, την Τουρκία, την Ελβετία και την Αλβανία. Σιγά τα… λάχανα, δηλαδή.

Αυτό οδηγεί σε ένα εύκολο, ενδεχομένως κατακριτέο, συμπέρασμα: ο Μπεστ ήταν… ημίπατρις. Ούτως ή άλλως επρόκειτο για κάποιον που οι ιστορίες και οι μύθοι που τον συνοδεύουν δείχνουν ότι ήταν γεννημένος για να αγαπιέται -δίχως να δίνει κάτι πίσω, πέρα από το απερίγραπτο ταλέντο και το γενικό χάρισμά του. Το ντεμπούτο του, στις 15 Απριλίου του 1964, ένα 3-2 επί της Ουαλίας για το Βρετανικό Διεθνές Τουρνουά, έγινε μαζί με εκείνο του ούτε 19χρονου τερματοφύλακα Πατ Τζένινγκς, με τον οποίο ακολούθησε βίους… αντίθετους: ο τελευταίος τελείωσε με 119 συμμετοχές στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και μία καριέρα 21 χρόνων, η οποία, προς τιμή του, επιμηκύνθηκε στα… 22: ο Τζένινγκς σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1985, αλλά κλήθηκε στην Εθνική η οποία έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986 και έπαιξε στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων, την ήττα 3-0 από τη Βραζιλία. Έτσι, η αποχώρηση ενός αληθινά πιστού στρατιώτη ήρθε σε μια μεγάλη διοργάνωση.

Όταν υπέφεραν οι Σκωτσέζοι

Ο Μπεστ, σε αυτές τις διάσπαρτες συμμετοχές, ούτε τρεις ανά χρόνο, είχε τις στιγμές του. Καταρχάς, σκόραρε μία εβδομάδα μετά το ντεμπούτο του, στην ήττα 2-1 από την Ελβετία, και αν αυτό δεν ήταν υπόσχεση για περήφανες εθνικές στιγμές, τι ήταν; Η πιο φαντασμαγορική εμφάνισή του έγινε στο «Windsor Park» του Μπέλφαστ απέναντι στη Σκωτία, μία νίκη με σκορ 1-0 τον Οκτώβριο του 1967, όπως τουλάχιστον ισχυριζόταν ο ίδιος. Δεν σκόραρε, αλλά κατά το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, βασάνισε τους αντιπάλους του. Εκείνη, άλλωστε, θα ήταν η χρονιά που θα γινόταν θρύλος, αφού θα κατέληγε με το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το δικό του φανταστικό γκολ στην παράταση του τελικού στο Γουέμπλεϊ.

Ένα γκολ που δεν μέτρησε ποτέ, πάντως, έβαλε και εναντίον της Αγγλίας. Το belfasttelegraph το αποκάλεσε «Το ιδιοφυές γκολ που δεν μέτρησε ποτέ». Στην πραγματικότητα, σε εκείνο το φιλικό του Σαββάτου, 15 Μαΐου 1971, στο Μπέλφαστ, ο Μπανκς προέβη σε… αβδηριτισμό: κρατώντας την μπάλα στα χέρια και με τον Μπεστ να τρέχει παράλληλα με εκείνον, την σήκωσε για να κάνει το βολέ. Ο Βορειοϊρλανδός αρτίστας έβαλε το πόδι του και έκανε… λόμπα, περνώντας την μπάλα πάνω από τον «Κινέζο» και σπρώχνοντάς την στα δίχτυα. Ο Μπανκς αμέσως γύρισε προς το διαιτητή και με τα χέρια τού έδειξε ότι το γκολ έπρεπε να ακυρωθεί. Ο Μπεστ τον κοίταξε με τα δικά του χέρια στη μέση και το βλέμμα του ήταν όλο απορία. Η Αγγλία, ενώπιον 40.000 θεατών, νίκησε 1-0 και οι Βορειοϊρλανδοί διασκέδασαν αρκετά ώστε αμέσως μετά να ξεκινήσουν τις μπύρες. Το ίδιο, μάλλον, που έκανε, σε ένα τυπικό Σάββατό του, το ένδοξο «Belfast Boy» της μικρής βρετανικής χώρας.  

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News