Αντώνης Καρπετόπουλος: Φεύγουν από δω οι σοφότεροι

Η ιστορία της πρόσληψης του Αλμέιδα απ’ τη Σεβίλλη έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς ο  άνθρωπος που εισηγήθηκε την απόκτησή του, δηλαδή ο Αντόνιο Κορδόν, έχει κι αυτός περάσει απ’ την Ελλάδα, αφού ήταν τεχνικός διευθυντής του Ολυμπιακού τον καιρό που ο Αργεντινός κόουτς δούλευε στην ΑΕΚ. Ο Κορδόν προφανώς είχε στο μυαλό του τη δουλειά του Αλμέιδα στην Ελλάδα και για να του έδωσε συμβόλαιο στη Σεβίλλη, μέχρι μάλιστα το 2028, αυτή τη δουλειά τη θεώρησε απολύτως  επιτυχημένη. Μέτρησε επίσης κάτι ακόμα που βρήκε ενδιαφέρον: τη δυσκολία του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν ο Κορδόν θεωρούσε ότι το πρωτάθλημά μας είναι της πλάκας δεν θα έπαιρνε ποτέ τον Αλμέιδα στη Σεβίλλη κι ας έχει αυτός ως παίκτης φορέσει τη φανέλα της ομάδας. Τη φανέλα αυτή την έχουν φορέσει αρκετοί που σήμερα δουλεύουν ως προπονητές και μάλιστα την έχουν φορέσει για πιο πολλά χρόνια απ’ όσα ο Αλμέιδα. Ο Κορδόν δεν έδωσε τη δουλειά στον Αργεντινό επειδή ο κόσμος της ομάδας θα τον έβλεπε στον πάγκο με συμπάθεια. Αλλά διότι κρίνει πως είναι ένας καλός προπονητής. Που δούλευε σ’ ένα καθόλου απλό πρωτάθλημα.

Φεύγοντας

Το γεγονός ότι ξένοι προπονητές που περνούν απ’ την Ελλάδα φεύγοντας από εδώ βρίσκουν δουλειά σε καλύτερα πρωταθλήματα απ’ το δικό μας ή βρίσκουν συμβόλαια πάρα πολύ μεγαλύτερα απ’ αυτά που είχαν εδώ είναι κάτι αρκετά καινούργιο για τα δεδομένα του ελληνικού μας ποδοσφαίρου: πρώτα απ’ όλα δείχνει ότι στην επιλογή των προπονητών οι ελληνικές ομάδες κάνουν καλή δουλειά. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: πρώτα απ’ όλα επειδή οι πιο πολλές ομάδες επενδύουν στους προπονητές και στις ιδέες  τους, πιστεύοντας πως υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι αυτοί το μυστικό της επιτυχίας. Επειτα διότι παραμένει ευκολότερο να δώσεις κάποια καλά χρήματα για έναν προπονητή απ’ το να αποκτήσεις έναν παίκτη με μεγάλο συμβόλαιο. Τα «καλά χρήματα» είναι κι αυτά που επιτρέπουν σε έναν ξένο προπονητή στη χώρα μας να δουλέψει όπως θέλει.

Ρόλος

Αυτή η -εκ των πραγμάτων- αναβάθμιση του ρόλου του προπονητή βγάζει… μάτια τα τελευταία χρόνια κι είναι σημάδι προόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Παλιότερα, κυρίως στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, όποιος ξένος προπονητής ερχόταν εδώ στέριωνε κι έμενε πολλά χρόνια, όχι μόνο επειδή τον εκτιμούσαν, αλλά επειδή κι ο ίδιος καταλάβαινε πως αφού έφτασε να δουλεύει στην Ελλάδα δύσκολα θα βρει αλλού δουλειά: δεν έφταιγε η δουλειά του, αλλά το πρωτάθλημά μας. Ο Γκόρσκι κι ο Γκμοχ π.χ. ήρθαν εδώ μετά από επιτυχίες που είχαν και στην εθνική Πολωνίας – ρίζωσαν αλλάζοντας ομάδες. Ηταν πολύ συνηθισμένο ένας ξένος προπονητής, που δουλεύει εδώ, να πηγαίνει από ομάδα  σε ομάδα στην Ελλάδα. Ο Σενέκοβιτς πήγε και στην ΑΕΚ και στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό – πουθενά δεν έκανε τίποτα το σημαντικό. Ο Χεερ δούλεψε καλά και στον ΠΑΟΚ (όπου έβγαλε τη χρονιά) και στον Ολυμπιακό (όπου δεν την έβγαλε). Τη διαδρομή ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός την έκαναν και ο Λίμπρεχτς και ο Πέτροβιτς. Αλλοι περιπλανήθηκαν περισσότερο: ο Πάκερτ, ο Κοκότοβιτς, ο Μπουμπένκο, ο Βεσελίνοβιτς, ο Μπράνκο Στάνκοβιτς κι άλλοι πολλοί για χρόνια έμειναν εδώ μαζί μας, αλλάζοντας απλώς αφεντικά. Αλλά κι όσοι έμειναν πολλά χρόνια στην ίδια ομάδα -ο Ντούσαν Μπάγεβιτς κι ο Γκέραρντ είναι οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις- δεν είχαν απ’ το εξωτερικό καλύτερες προτάσεις απ’ αυτές που
έβρισκαν στην Ελλάδα. Τώρα η Ελλάδα για τους ξένους προπονητές είναι σκαλοπάτι που θα τους ανοίξει τον δρόμο για κάτι καλύτερο.

Ειδικά

Οι περιπτώσεις του Μάρκο Σίλβα και του Ερνέστο Βαλβέρδε είναι οι πιο ενδεικτικές. Πέρασαν απ’ τον Ολυμπιακό κι έκαναν στη συνέχεια τα όνειρά τους πραγματικότητα: ο πρώτος δουλεύει στην Πρέμιερ  Λιγκ, ο δεύτερος έφτασε στην Μπαρτσελόνα και στην Μπιλμπάο, όπως πάντοτε ήθελε. Αλλά η Ελλάδα  έκανε καλό και στον Φερνάντο Σάντος, βοήθησε τον Τούντορ να εξελιχτεί, έδωσε τη δυνατότητα στον Αμπελ Φερέιρα να βάλει στο βιογραφικό του πράγματα που τον βοήθησαν να πάρει ένα μεγάλο συμβόλαιο στη Βραζιλία. Δεν βγήκαν χαμένοι απ’ το πέρασμά τους από εδώ ούτε ο Πέντρο Μαρτίνς, ούτε ο Τερίμ: αμφότεροι βρήκαν στα Εμιράτα συμβόλαια, που ούτε είχαν φανταστεί πριν περάσουν από εδώ. Ακόμα κι ο Κορμπεράν, που πέρασε απ’ τον Ολυμπιακό για λίγο, είναι σήμερα προπονητής της Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον – ζημιά δεν έπαθε. Να δούμε πώς θα τα πάει ο Ματίας στη Σεβίλλη. Το ότι εδώ έγινε σοφότερος (ειδικά τον τελευταίο χρόνο…) δεν χωρεί αμφιβολία…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News