Αντώνης Καρπετόπουλος: Τι 'χες Άρη, τι 'χα πάντα...

Ας αρχίσουμε από κάτι απλό. Υπάρχει κάποια ομάδα σε όλη την Ευρώπη που να δίνει καλοκαιριάτικα προκριματικά και να κάνει 14 μεταγραφές όπως ο Αρης; Προφανώς δεν υπάρχει. Που να κάνει 7-8 μεταγραφές; Πάλι δύσκολο. Αν μία ποδοσφαιρική εταιρεία κάνει τόσες προσθήκες στην ομάδα της, πάει να πει πως η ομάδα που είχε πέρυσι ήταν για πέταμα. Πώς γίνεται, όμως, μία ομάδα που είναι για πέταμα να βγει στην Ευρώπη; Οι ομάδες κάνουν μεταγραφικές προσθήκες για να βελτιωθούν: με 7-8 νέους παίκτες που προορίζονται για βασικοί (πόσω μάλλον με 14…) αρχίζεις απ’ την αρχή. Αυτό οι ομάδες το ξέρουν και το αποφεύγουν. Διότι αν αρχίσεις απ’ την αρχή παίζεις με τη… φωτιά. Αλλά και επειδή αν αυτό το κάνεις είναι σαν να στέλνεις μήνυμα σε παίκτες και προπονητές πως η έξοδος στην Ευρώπη που πέτυχαν δεν σημαίνει και τίποτα.

Πέμπτη

Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, ειδικά τον καιρό του Καρυπίδη. Απ’ τη στιγμή που στην Ευρώπη βγαίνουν πέντε ελληνικές ομάδες μία πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα (ή ακόμα και μία τέταρτη…) έχει σταματήσει να θεωρείται κάτι σημαντικό. Ισως και να μην είναι. Πλην, όμως, δεν μπορεί να είναι και κάτι που να μη μετράει καθόλου – όπως συνήθως συμβαίνει με τον Αρη. Αν κάτι δεν το αξιολογείς ως επιτυχία, είναι εύκολο και να το καταστρέψεις. Αν όμως το καταστρέψεις, οτιδήποτε επιχειρήσεις να δημιουργήσεις απαιτεί χρόνο. Πράγμα που σημαίνει ανετοιμότητα στα καλοκαιρινά προκριματικά.

Πολύ

Το ακόμα περισσότερο παράδοξο είναι ότι τα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά προκριματικά αντιμετωπίζονται κι αυτά ως ένα είδος απλής υποχρέωσης, ενώ η πρόσφατη ιστορία διδάσκει ότι είναι δύσκολα. Ο Αρης πριν αποκλειστεί απ’ την Αράζ είχε γνωρίσει εξίσου επώδυνους αποκλεισμούς απ’ την Κοβαλίβκα (σε μονό ματς (!) στο «Βικελίδης») αλλά και απ’ την Αστανά. Θα έπρεπε να είναι υποψιασμένος για τη δυσκολία, αλλά δεν ήταν. Γιατί; Διότι όπως εκτιμά λάθος τη σημαντικότητα μιας εξόδου στην Ευρώπη, έτσι εκτιμά λάθος και την επόμενη δυσκολία: σε κάθε περίπτωση μετρά λάθος τις δυνατότητές του – για την ακρίβεια τις υπερτιμά. Πέρυσι π.χ. διαμαρτυρόταν η διοίκηση (και ένας σημαντικός αριθμός οπαδών…) για την αλλαγή στο σύστημα των πλέι οφ, που σημειωτέον ο Καρυπίδης είχε ψηφίσει: ήθελαν να παραμείνει η φόρμουλα των έξι ομάδων, κρίνοντας ότι αποκλείεται ο Αρης απ’ τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος! Ο Αρης είναι μεγάλη ομάδα. Εχει κόσμο, ιστορία κι αξιοσέβαστες αντοχές. Αλλά όταν λες πως του στερούν τη δυνατότητα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα (υπονοώντας ότι τον φοβούνται) του κάνεις κακό. Πριν πάρει το πρωτάθλημα θα ήταν χρήσιμο να δείξει πως μπορεί να αποκλείσει την Αστανά, την Κοβαλίβκα και την Αράζ – δεν αναφέρομαι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ και την Ντινάμο Κιέβου, που επίσης τον έχουν αποκλείσει πρόσφατα: αυτές από όνομα μοιάζουν υπερομάδες.

Αδυναμία

Εχει πρόβλημα έπαρσης ο Αρης; Δεν το πιστεύω. Πιο πολύ βλέπω μία αδυναμία εκτίμησης της πραγματικότητας – σίγουρα την έλλειψη ενός τεχνικού σχεδίου. Ποιος έχει φτιάξει αυτή την ομάδα; Ο Ουζουνίδης, όταν πέρυσι τελείωσε το πρωτάθλημα, μιλούσε για την ανάγκη να αποκτηθούν Ελληνες παίκτες, που να γνωρίζουν πού βρίσκονται, αλλά και την ανάγκη να αδειάσει λίγο η ομάδα, που είχε παραπάνω παίκτες απ’ όσους της ήταν απαραίτητοι. Τελικά έγιναν 14 μεταγραφές με την ανοχή του. Ο Ρουμπέν Ρέγες, που είναι ο τεχνικός διευθυντής, ανέλαβε στις 26 Μαΐου. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως πριν ακόμα βρει σπίτι στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε πως ο Αρης χρειαζόταν 14 μεταγραφές. Νομίζω πως έγινε μία προσπάθεια να είναι ευχαριστημένοι όλοι. Να ’ρθουν κάποιοι Ελληνες που ήθελε ο κόουτς, να ’ρθουν κάποιοι που ο νέος τεχνικός διευθυντής θεωρεί ευκαιρίες και να πάρει κάποιους κι ο πρόεδρος. Που σημειωτέον δύο χρόνια δεν είχε τεχνικό διευθυντή διότι όπως έλεγε είναι πολλοί «οι απατεώνες που δηλώνουν πως κάνουν αυτή τη δουλειά». Αλλά μία ομάδα δεν μπορεί να γίνει από τρεις ανθρώπους, που ασχολούνται με μεταγραφές. Σίγουρα έτσι δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένας Αρης έτοιμος για τα καλοκαιρινά προκριματικά.

Βασικοί

Βέβαια έγιναν κι άλλα λάθη. Σε όλα τα φιλικά φαίνονταν ότι οι δυσκολίες στην άμυνα ήταν μεγάλες: η λύση δεν είναι να βάζεις ένα πρόβλημα κάτω απ’ το χαλί. Η Αράζ έπαιξε για πρώτη φορά Ευρώπη. Είχε τέσσερις νεοφερμένους που όχι απλώς τη βοήθησαν, αλλά έκαναν τη διαφορά: λέγονται Αντράντε, Σιμακάλα, Κοέν και Μπολί. Κάτι καλύτερο έκανε ο κόουτς Μπαχτσίγεφ. Τουλάχιστον μοιάζει ν’ αποφάσισε γρήγορα ποιοι είναι οι βασικοί του…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News