Ολυμπιακός: Οταν το αφεντικό δεν... τρελαίνεται

Ο χθεσινός αγώνας του Ολυμπιακού με τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη ήταν, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, η μονομαχία μεταξύ δύο ομάδων που έχουν αποθεώσει την αξία της προεδρικής εμπιστοσύνης στον προπονητή όταν τ’ αποτελέσματα δεν είναι καλά.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον Μάρτιο του 2024, όταν ο Ολυμπιακός είχε «φάει» τέσσερα στο γήπεδό του απ’ τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που προφανώς κάτι έβλεπε, είχε προχωρήσει το ίδιο βράδυ σε νέα συμφωνία με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Τα επακόλουθα, γνωστά: αποκλεισμός των Ισραηλινών στη ρεβάνς, επική συνέχεια των «ερυθρόλευκων» στο Κόνφερενς Λιγκ κι εν τέλει κατάκτηση του τροπαίου. Ακλόνητος φυσικά ο Βάσκος και πέρυσι τον Σεπτέμβριο, όταν ο Ολυμπιακός «γκέλαρε» την 4η αγωνιστική στην έδρα του με τον Παναιτωλικό ή την 8η κόντρα στον Λεβαδειακό. Γνωστά και τότε τα επακόλουθα: νταμπλ στα 100 χρόνια του συλλόγου και παρουσία στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ.  Ακλόνητος, επομένως, φανταζόμαστε ότι θα παρέμενε ο Μεντιλίμπαρ ακόμη και αν η ομάδα του «σκόνταφτε» χθες τ’ απόγευμα.

Από την άλλη, ο Γιάννης Κομπότης στήριξε σε χαλεπές συγκυρίες τον Νίκο Παπαδόπουλο, σε βαθμό… κακουργήματος. Σε τέτοιες ομάδες, οι οποίες κατά κανόνα παλεύουν για την επιβίωσή τους στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή, είναι συνηθισμένο φαινόμενο τ’ αφεντικά ν’ αλλάζουν τους προπονητές σαν τα πουκάμισα. Ο Κομπότης, όμως, κράτησε τον Παπαδόπουλο όταν ο Κιλκισιώτης τεχνικός ξεκίνησε πέρυσι με 10 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα χωρίς νίκη και μ’ έναν αποκλεισμό στο Κύπελλο (απ’ τον Ατρόμητο). Οταν ο «Παπ» έθεσε κάποια στιγμή την παραίτησή του στη διάθεσή του εργοδότη του, ο Κομπότης, που προφανώς κάτι έβλεπε, δεν την αποδέχτηκε, και δικαιώθηκε. Ο Λεβαδειακός «έστρωσε», τερμάτισε πρώτος στα πλέι άουτ και φέτος ξεκίνησε τη σεζόν πραγματοποιώντας μερικές εντυπωσιακές εμφανίσεις, όπως στο 4-1 επί του ΠΑΟΚ και στο 1-1 με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Το σημείο καμπής, βεβαίως, τόσο για τον Παπαδόπουλο όσο και για τον Μεντιλίμπαρ, ήταν στην αρχή της δουλειάς τους, προτού δηλαδή κεφαλαιοποιήσουν κάποιες επιτυχίες κι εδραιώσουν τη θέση τους.

Κατά τα λοιπά, τα δύο γκολ του Τσικίνιο ελάχιστη ώρα μετά το 1-1 του Παλάσιος και το 2-2 του Γκούμα, ήταν τα «κλειδιά» για τους γηπεδούχους, σ’ ένα ματς που εκ προοιμίου δεν αναμενόταν εύκολο γι’ αυτούς.

Τα κατάστιχα, βλέπετε, έδειχναν πριν απ’ το εναρκτήριο σφύριγμα του Αλέξανδρου Κατσικογιάννη ότι θ’ αναμετρηθούν οι δύο καλύτερες επιθέσεις του πρωταθλήματος: ο Ολυμπιακός των 10 γκολ κι ο Λεβαδειακός των 8. Οι μεν Πειραιώτες, μαζί με τα δύο τέρματά τους στην Τρίπολη είχαν συνολικά σε Super League 1 και Κύπελλο 12 γκολ. Η δε ομάδα του Νίκου Παπαδόπουλου, μαζί με τα τρία
παιχνίδια Κυπέλλου που είχε δώσει, είχε συνολικά 16 γκολ. Κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη, δηλαδή, η επίδοσή της, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το status του κλαμπ. Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, ότι στα επτά ματς που είχε παίξει η ομάδα της Λιβαδειάς μέχρις ότου κατέβει στο Καραϊσκάκη, μόνο σ’ ένα δεν είχε σκοράρει, σ’ εκείνο κόντρα στην ΑΕΚ, ενώ τα τέρματά της τα είχαν βάλει οκτώ διαφορετικοί σκόρερ κι όχι κάποιος κατά συρροήν «εκτελεστής».

Τα οποία γκολ έγιναν χθες 18 κι οι σκόρερ εννέα (προστέθηκε  ο Γκούμας), χωρίς ωστόσο οι Βοιωτοί ν’ αποκομίσουν κάτι απ’ τον αγώνα. Τώρα, οι Πειραιώτες περιμένουν τα σημερινά αποτελέσματα, ιδίως της ΑΕΚ με τον Βόλο και του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη, ώστε να δουν αν θα συνεχίσουν να συγκατοικούν στο  «ρετιρέ», και με ποιους.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News