Βασίλης Ανδρεάδης: Η αυτοκτονία του 29χρονου ποδοσφαιριστή που σόκαρε το πανελλήνιο

Υπάρχουν κάποια πράγματα που σε κάνουν να νοσταλγείς το παρελθόν. Υπάρχουν κι άλλα, όμως, για τα οποία λες «ευτυχώς που αλλάξαμε».

Τρανό παράδειγμα είναι η θλιβερή ιστορία του Βασίλη Ανδρεάδη. Του 29χρονου επιθετικού που πρόλαβε να αφήσει ένα μικρό, έστω, αποτύπωμα στην Α’ Εθνική κατά τη δεκαετία του ’90, αλλά έδωσε τέλος στη ζωή του τα ξημερώματα της 16ης Οκτωβρίου 2000. Χωρίς να προϊδεάσει κανέναν, χωρίς να αφήσει κάποιο αποχαιρετιστήριο σημείωμα στους δικούς του, πήδησε στο κενό από τον πέμπτο όροφο της πολυκατοικίας στην οποία διέμενε στην Άνω Τούμπα.

Η είδηση έκανε από νωρίς τον γύρο της Ελλάδας και προκάλεσε σοκ στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Κανείς απ’ τους ανθρώπους που είχαν συνεργαστεί με τον Ανδρεάδη (στον Ηρακλή, τον Εδεσσαϊκό, την Παναχαϊκή, τον Πανελευσινιακό) δεν μπορούσε δώσει μια λογική εξήγηση για την πράξη του. Οι περισσότεροι τη συνέδεαν με την κατιούσα που είχε πάρει η καριέρα του, ύστερα από μια σειρά ατυχών συγκυριών. Άλλοι, όπως ο πρώην προπονητής του Σταύρος Διαμαντόπουλος ή ο πρώην πρόεδρός του στον Εδεσσαϊκό, Βαγγέλης Κωνσταντινίδης, σημείωναν ότι ήταν ευέξαπτος, τόσο στις προπονήσεις όσο και στους αγώνες. Έσπευδαν όμως να συμπληρώσουν ότι ήταν καλό παιδί.

Μόνο οι γονείς του κατέθεσαν στην Αστυνομία ότι τον τελευταίο διάστημα ο γιος τους αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Στο ρεπορτάζ του Κώστα Πιτιακούδη στην «Αθλητική Ηχώ» της 17ης Οκτωβρίου 2000 αναφέρεται και η λέξη «κατάθλιψη», για να περιγράψει τη συναισθηματική κατάσταση που βίωνε ο Ανδρεάδης ύστερα από την αποτυχημένη δοκιμή του στο Ανόβερο (τι ειρωνεία να συνδέεται με την τελευταία ομάδα του Ρόμπερτ Ένκε που αυτοκτόνησε εννέα χρόνια αργότερα…) αλλά και μια ερωτική απογοήτευση που είχε περάσει.

Κι εδώ έγκειται η διαφορά του χθες με το σήμερα. Τα «ψυχολογικά προβλήματα» που προβλήθηκαν ως αιτία του κακού, αντιμετωπίστηκαν από τον κόσμο απλά ως μια συνέπεια των ατυχιών που είχε αντιμετωπίσει ο Ανδρεάδης. Απειροελάχιστοι γνώριζαν ότι η κατάθλιψη ήταν ασθένεια και μάλιστα σοβαρή (τόσο σοβαρή που μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή ακόμα και στην αυτοκτονία) κι όχι απλώς μια δύσκολη συναισθηματική κατάσταση.

Στην ουσία κανείς (στην ΕΠΟ, την ΕΠΑΕ, τον ΠΣΑΠ) δεν ευαισθητοποιήθηκε από την τραγωδία του Ανδρεάδη ώστε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και για τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Άπαντες την αντιμετώπισαν σαν να αφορούσε μόνο το θύμα. Δεν κατάλαβαν ότι η επαρκής ψυχολογική υποστήριξη είναι αναγκαία σε κάθε σύλλογο, οποιουδήποτε σπορ, ώστε να μη βρεθούν κι άλλοι αθλητές σε ανάλογη δυσμενή θέση στο μέλλον.

Η κοινωνία αντιμετώπιζε ακόμα ως ταμπού τα ψυχολογικά προβλήματα. Κι αυτό προφανώς στοίχισε και στον ίδιο τον Ανδρεάδη, ο οποίος δεν μίλησε ποτέ γι’ αυτά στους συμπαίκτες του ή τους φίλους του. Αν και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα αν ο άτυχος ποδοσφαιριστής έπασχε πράγματι από κατάθλιψη, αν είχε ζητήσει βοήθεια από ειδικούς και αν θα είχε αποφύγει το μοιραίο σε περίπτωση που οι συνθήκες ήταν πιο κοντά στις σημερινές.

Τον ήθελαν ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ

Η πορεία του Ανδρεάδη στο ποδόσφαιρο είναι η απόδειξη του πόσο λίγο απέχουν μεταξύ τους η «κόλαση» κι ο «παράδεισος». Άρχισε την καριέρα του από τις ακαδημίες του Ηρακλή κι έγινε επαγγελματίας το 1991, αφού πρώτα «ψήθηκε» επί ενάμισι χρόνο στο δύσκολο πρωτάθλημα του Βορείου Ομίλου της Γ’ Εθνικής με τη φανέλα της Αναγέννησης Κολινδρού.

Στον «Γηραιό» δεν κατάφερε ουσιαστικά να καθιερωθεί ποτέ, πέτυχε ωστόσο 13 γκολ σε μία τετραετία (ανάμεσά τους και δύο σ’ ένα 3-3 κόντρα στην ΑΕΚ στο Καυτανζόγλειο) μέχρι που αποδεσμεύτηκε το καλοκαίρι του 1995. Εντάχθηκε στον Εδεσσαϊκό, ο οποίος μεσουρανούσε τότε στην Α’ Εθνική και βρήκε ως προπονητή τον Άγγελο Αναστασιάδη, που τον πίστεψε και του έδωσε ευκαιρίες. Κι εκείνος τις αξιοποίησε.

Ειδικά την περίοδο 1996-97 ο Ανδρεάδης έκανε… παπάδες, αφού ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην επιθετική γραμμή ύστερα από την πώληση του Γιώργου Νασιόπουλου στον Παναθηναϊκό. Αποκορύφωμα ήταν το χατ τρικ που πέτυχε στον θρίαμβο με 4-0 επί της Καλαμάτας, ενώ είχε βρει δίχτυα και σε όλα σχεδόν τα ματς με τους μεγάλους. Με 22 γκολ σε 53 συμμετοχές μόνο στο πρωτάθλημα, έφτασε στο σημείο να απασχολήσει τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ.

Το ενδιαφέρον των δύο μεγάλων αθηναϊκών ΠΑΕ είχε ατονήσει προτού μπει το καλοκαίρι του 1997, αλλά και πάλι η απόφαση του Ανδρεάδη να υπογράψει στην Παναχαϊκή με ετήσιες απολαβές 35 εκατ. δρχ. προκάλεσε αίσθηση. Η πιάτσα περίμενε ότι θα επιδίωκε τη μεταγραφή σε κάποιον ισχυρότερο σύλλογο, ώστε να συνεχίσει την ανοδική του πορεία.

Η επιλογή δεν του βγήκε όντως σε καλό. Ο 26χρονος άσος (γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1971) δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, επηρεασμένος κι από το γεγονός ότι την ίδια περίοδο είχε κληθεί να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Με τρία γκολ σε 27 συμμετοχές (πολλές εκ των οποίων ως αλλαγή) δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον υποβιβασμό της Παναχαϊκής και παρότι έμεινε ελεύθερος, οι μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο είχαν πέσει αισθητά.

Το καλοκαίρι του 1998 εντάχθηκε στον Πανελευσινιακό, ο οποίος είχε μόλις ανέβει στην Α’ Εθνική, αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ούτε εκεί καλύτερα. Η ομάδα απ’ το Θριάσιο Πεδίο δεν είχε τη δυναμική για να κρατηθεί στα «σαλόνια» και παρότι ο Ανδρεάδης αγωνιζόταν συνήθως βασικός, δεν κατόρθωσε να είναι εξίσου παραγωγικός όσο στη διετία του στον Εδεσσαϊκό.

Ούτε η επιλογή του να αναζητήσει συμβόλαιο στη Γερμανία αποδείχθηκε σωστή. Δοκιμάστηκε στο Ανόβερο, αλλά προφανώς δεν έπεισε για τις δυνατότητές του, αφού του προτάθηκε να υπογράψει συμβόλαιο εξάμηνης διάρκειας και να παίζει με τη δεύτερη ομάδα. Ο Ανδρεάδης προτίμησε να επιστρέψει στην Ελλάδα, όμως το Ανόβερο δεν δεχόταν να στείλει την μπλε κάρτα του (που είχε σταλεί στη γερμανική ομοσπονδία την περίοδο της δοκιμής του) και μπλόκαρε τη μεταγραφή του στην ΑΕΛ, με την οποία είχε συμφωνήσει.

Ο ταλαντούχος επιθετικός είχε βρεθεί στα αζήτητα από κει που μόλις τρία χρόνια νωρίτερα απασχολούσε παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για περίπου έναν χρόνο χάθηκε από το προσκήνιο και πολύς κόσμος τον είχε ξεχάσει εντελώς μέχρι το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 2000, όταν έγινε γνωστή η αυτοκτονία του.

Κανείς δεν έμαθε αν έπασχε πράγματι από κατάθλιψη κι αν η αιτία ήταν οι αναποδιές που αντιμετώπισε στην καριέρα του από το 1997 και μετά. Ο Ανδρεάδης πήρε το μυστικό του στον τάφο και η θύμησή του θα προκαλεί πάντοτε πόνο σε όσους τον πρόλαβαν αγωνιζόμενο στα γήπεδα της Α’ Εθνικής. Όχι μόνο επειδή είχε πολλά ακόμα να προσφέρει στο ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως επειδή είχε μπροστά του μια ολόκληρη ζωή, που δεν πρόλαβε να ζήσει.

Πηγές: «Αθλητική Ηχώ» (φύλλο της 17ης Οκτωβρίου 2000), «Τα Νέα» (φύλλο της 17ης Οκτωβρίου 2000), transfermarkt.com («Vasilios Andreadis»).

 

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 16 Οκτωβρίου

2015: Πεθαίνει σε ηλικία 71 ετών ο παλαιός πρωταθλητής αυτοκινήτου ταχύτητας, Μάκης Σαλιάρης. Ήταν επίσης ο ιδρυτής «Αυτοκίνησης», ενός από τα μεγαλύτερα και δημοφιλέστερα club της Αθήνας τη δεκαετία του 1980 και ακόμα άριστος μουσικός και ζωγράφος.

2010: Πεθαίνει σε ηλικία 42 ετών από καρκίνο ο Νίκος Φάσουρας, σέντερ της ομάδας του Περιστερίου από το 1986 μέχρι το 1996 με 98 συμμετοχές (στην Α1 και την Α2) και 9 με την εθνική ομάδα των ανδρών. Για να τιμήσει τη μνήμη του, το Περιστέρι διοργανώνει κάθε χρόνο τουρνουά που φέρει το όνομά του.

2005: Με δύο γκολ του Παντελή Κωνσταντινίδη, ο ΠΑΟΚ νικά τον Ολυμπιακό με 2-1 στο άδειο λόγω τιμωρίας «Γ. Καραϊσκάκης». Πρόκειται για την πρώτη ήττα που γνωρίζουν οι «ερυθρόλευκοι» για το πρωτάθλημα στο ανακαινισμένο γήπεδό τους, το οποίο χρησιμοποιούν ως έδρα από τον Σεπτέμβριο του 2004.

2004: Ο 17χρονος Λιονέλ Μέσι πραγματοποιεί το ντεμπούτο του με την Μπαρτσελόνα στη La Liga, στην εκτός έδρας νίκη επί της Εσπανιόλ με 1-0.

2003: Πεθαίνει σε ηλικία 77 ετών ο Ούγγρος Λάσλο Παπ, ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρία διαδοχικά ολυμπιακά μετάλλια (1948, 1952, 1956). Υπήρξε επίσης ο πρώτος πυγμάχος από το ανατολικό μπλοκ που έγινε επαγγελματίας.

2002: Ο Παναθηναϊκός και ο Πορτογάλος προπονητής, Φερνάντο Σάντος, λύνουν κοινή συναινέσει τη συνεργασία τους υπό το βάρος του κακού ξεκινήματος στο πρωτάθλημα (μία νίκη και τρεις ήττες στους τέσσερις πρώτους αγώνες).

2000: Ο αγώνας Ρεάλ-Ολυμπιακός 75-73 εγκαινιάζει τη νέα διοργάνωση μπάσκετ της Euroleague, υπό την Ένωση των Ευρωπαϊκών Λιγκών του αθλήματος (ULEB). Πρόκειται για την πρώτη διοργάνωση που δεν εποπτεύεται από τη FIBA, η οποία ωστόσο διατηρεί το δικό της Κύπελλο Πρωταθλητριών με την ονομασία Suproleague, στο οποίο μετέχουν οι ομάδες που δεν έχουν ενταχθεί στους κόλπους της ULEB (ανάμεσά τους και ο Παναθηναϊκός).

1999: Ο Δημοσθένης Ταμπάκος κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στους κρίκους στο 34ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής που διεξάγεται στην Κίνα.

1996: Η έκδοση υπεράριθμων εισιτηρίων στο «Εστάδιο Νασιονάλ Ματέο Φλόρες», για τον αγώνα των προκριματικών του Μουντιάλ, Γουατεμάλα-Κόστα Ρίκα, προκαλεί συνωστισμό στις κερκίδες με συνέπεια των θάνατο 85 ανθρώπων και τον τραυματισμό 180. 

1991: Ο Ρόι Τάρπλεϊ των Ντάλας Μάβερικς αποβάλλεται διά βίου από το ΝΒΑ λόγω χρήσης ναρκωτικών ουσιών.

1983: Ο Ολυμπιακός νικά με 1-0 την ΑΕΚ σε ντέρμπι πρωταθλήματος στο «Γ. Καραϊσκάκης», χάρη σε γκολ που πετυχαίνει με παλικαρίσιο τρόπο ο Νίκος Αναστόπουλος.

1968: Ο χρυσός ολυμπιονίκης των 200 μ. στην Πόλη του Μεξικού, Τόμι Σμιθ και ο χάλκινος, Τζον Κάρλος, ακούν τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ στο βάθρο των νικητών έχοντας υψωμένη τη γαντοφορεμένη γροθιά τους, σε ένδειξη συμπαράστασης στη «Μαύρη Δύναμη», την οργάνωση που προασπίζεται τα δικαιώματα τω Αφροαμερικανών. Η ΔΟΕ θα τους κατηγορήσει για πολιτικοποίηση των αγώνων και θα τους αποπέμψει από το Ολυμπιακό Χωριό.

1968: Ο Χρήστος Παπανικολάου καταρρίπτει το πανελλήνιο ρεκόρ στο επί κοντώ με άλμα στα 5.35 μ., αλλά κατατάσσεται τέταρτος στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Μεξικού. Το χρυσό μετάλλιο κερδίζει ο Αμερικανός Μπομπ Σίγκρεν με 5.40 μ.

1968: Στον πρώτο αγώνα της ιστορίας τους στο ΝΒΑ, οι Μιλγουόκι Μπακς γνωρίζουν την ήττα με 89-84 από τους Σικάγο Μπουλς, μπροστά σε 8.467 θεατές στη Milwaukee Arena.

1964: Η 19χρονη Αφροαμερικανίδα Γουαϊόμι Τάιους κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, νικώντας με μικρή διαφορά τη συμπατριώτισσα της, Ίντιθ Μαγκουάιρ και την Πολωνή Εύα Κουομπουκόφσκα.

1964: Ο Νεοζηλανδός Πίτερ Σνελ κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 800 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και διατηρεί τον τίτλο που είχε κερδίσει τέσσερα χρόνια νωρίτερα στην Ρώμη. Πέντε ημέρες αργότερα θα κερδίσει και τα 1.500 μ.

1960: Ο Πανιώνιος νικά με 2-1 την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, με τέρματα του Στέλιου Μπραουδάκη στο 53′ και του Θανάση Σαραβάκου στο 75′ (είχε ισοφαρίσει ο Κώστας Νεστορίδης στο 57′). Θα περάσουν 39 χρόνια για να επαναλάβει την επιτυχία στο πλαίσιο της Α’ Εθνικής.

1909: Ο Τζακ Τζόνσον υπερασπίζεται για τέταρτη φορά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στα βαρέα βάρη, χάρη στη νίκη του επί του Στάνλεϊ Κέτσελ με νοκ άουτ στον 12ο γύρο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News