Νίκος Σαρίδης: Ο Εσκενάζυ, οι «τροτσκιστές» και το Κύπελλο

Tελικά, όλοι οι Αλβέρτοι πρέπει να ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους και, μ’ εξαίρεση τον Αλβέρτο του… Μονακό, να υποστήριζαν τον Ηρακλή!

Εχουμε και λέμε: Αλβέρτος Ναχμίας ή Ναμίας. Ποδοσφαιριστής του Ηρακλή, ο πρώτος Ισραηλίτης ποδοσφαιριστής της Εθνικής Ελλάδας και σκόρερ του παρθενικού της γκολ. Αλβέρτος Ναρ. Επίσης οπαδός του «γηραιού», πεζογράφος, ο οποίος μάλιστα είχε γράψει για τους Ηρακλειδείς σαν κι ελόγου του ότι στη Θεσσαλονίκη είναι «κάτι σαν τροτσκιστές σε σταλινικό περίγυρο». Αλμπέρτο Εσκενάζυ.
Ηθοποιός», που «έφυγε» προχθές. Ηταν -όπως διάβασα στις νεκρολογίες- δεδηλωμένος
Ηρακλειδέας κι αυτός. Σατανική σύμπτωση, πάντως, δεν το λες. Γιατί μια φορά κι έναν καιρό οι Εβραίοι, όπως οι προαναφερόμενοι, συγκροτούσαν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα της Θεσσαλονίκης κι ο
Ηρακλής, ως η παλαιότερη ομάδα της πόλης, ήταν φυσιολογικό να έχει κάποια ερείσματα κι εκεί, με ό,τι απέμεινε βεβαίως τα νεότερα χρόνια -τόσο απ’ το εβραϊκό στοιχείο, όσο κι απ’ τη συμπαθή οπαδική φυλή των «γριών».

Εμείς οι χαμουτζήδες, βεβαίως, ποτέ δεν είχαμε ασχοληθεί με το τι ομάδα ήταν ο συχωρεμένος ο Εσκενάζυ. Με τον σεισμό του Φλεβάρη του 1981 τον είχαμε συνδέσει, αφού την ώρα της δόνησης η τηλεόραση έδειχνε τον Εσκενάζυ να πρωταγωνιστεί στο σίριαλ «Το Φως του Αυγερινού». Υποδυόταν τον
Λουκή κι η συμπρωταγωνίστριά του, Κοραλία Καράντη, τη Φιλιώ. Μεγαλώσαμε, όμως, με τον Ηρακλή ως διακριτή δύναμη της εγχώριας ποδοσφαιρικής σκηνής, οπότε πέρα απ’ τη μελαγχολία για τους χαμένους Αλβέρτους και την ασπρόμαυρη οθόνη των παιδικών χρόνων μάς στενοχωρεί κι ότι σήμερα παίζουν Ολυμπιακός-Ηρακλής και είναι σαν να μην παίζουν.

Γιατί ειδικά στο Κύπελλο, έχουμε να θυμηθούμε ματσάρες μεταξύ των δύο ομάδων: απ’ τον τελικό του 1976, που έληξε 4-4 στην παράταση και κρίθηκε στα πέναλτι, μέχρι εκείνον τον ημιτελικό του 2001 στο ΟΑΚΑ. Μια ματσάρα που έληξε 5-4, με Τζιοβάνι και Μιχάλη Κωνσταντίνου να δίνουν ρεσιτάλ σ’ ένα ενενηντάλεπτο τρομερών ανατροπών. Ο τωρινός Ηρακλής, παρά το γεγονός ότι προπορεύεται στον Α’ Ομιλο τη Super League 2, δεν παύει να είναι ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Είναι περίπου δεδομένο,
συνεπώς, ότι ο Ολυμπιακός θα νικήσει στο Καραϊσκάκη και θα τερματίσει πρώτος στη League
Phase. Η αλήθεια είναι ότι και στα χρόνια του Βασίλη Χατζηπαναγή οι «ερυθρόλευκοι» όταν έπαιζαν με τον Ηρακλή εντός έδρας συνήθως κέρδιζαν, αλλά, όπως και να το κάνουμε, έπρεπε να καταβάλουν τότε μια προσπάθεια μεγαλύτερη απ’ τη σημερινή. Οι «κυανόλευκοι» βρίσκονται αυτή τη στιγμή ισόβαθμοι με
τον ΠΑΟΚ, αλλά στη 13η θέση της στη League Phase αυτοί και 12ος ο συμπολίτης τους (12 ομάδες προκρίνονται, οι 4 πρώτες απευθείας στην προημιτελική φάση). Τι πιθανότητες έχουν, όμως, να τον προσπεράσουν, όταν ο ΠΑΟΚ παίζει απόψε με τη Μαρκό στην Τούμπα κι ο Ηρακλής στο Νέο Φάληρο με
τον Ολυμπιακό;

Ματσάρες, βεβαίως, έχουμε να θυμηθούμε μεταξύ του Ηρακλή και των άλλων δύο ομάδων του «ΠΟΚ», του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ένα: οι (όποιοι εν ζωή) Αλβέρτοι-Ηρακλειδείς έχουν απομείνει θα προλάβουν να ξαναδούν την ομάδα τους ν’ ανταγωνίζεται στα ίσια τις μεγάλες
ΠΑΕ; Προφανώς, η άνοδος στη Super League 1 είναι εκ των ων ουκ άνευ φέτος, αλλά δεν είναι επαρκής συνθήκη. Κι η ΑΕΛ ανέβηκε, αλλά δεν θυμίζει σε τίποτα την παλιά καλή Λάρισα…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News