ΓΑΛΛΙΑ: Η ψυχολογική νίκη της και η ποδοσφαιρική ήττα της

Στη διάρκεια του EURO και μετά από τον αποκλεισμό της Γαλλίας από την Ελβετία στα πέναλτι, οι αναλύσεις των ΜΜΕ της χώρας παρουσίαζαν μια ομάδα που έκανε τον κύκλο της. Καταγράφονταν όλα εκείνα τα στοιχεία που δείχνουν την παρακμή ενός πετυχημένου συνόλου. Έλλειψη ηγεσίας και πειθαρχίας, φθορά εντός των αποδυτηρίων, έναν προπονητή σε σύγχυση και μια ξεπερασμένη αγωνιστική φιλοσοφία.

Διέρρεαν για μέρες πως πέραν του Πολ Πογκμπά και ορισμένων ακόμη, οι παίκτες δεν ήταν ανοιχτοί στα μηνύματα του προπονητή Ντιντιέ Ντεσάν. Όπως επίσης πως οι ποδοσφαιριστές ξενυχτούσαν παίζοντας βιντεοπαιχνίδια και βλέποντας σειρές και ταινίες στο Netflix. Η συμπεριφορά του Κιλιάν Εμπαπέ (επέβαλλε να εκτελεί κόρνερ και φάουλ που ήταν αρμοδιότητα του Αντουάν Γκριεζμάν) και η κόντρα του με τον Ολιβιέ Ζιρού πριν από την έναρξη του τουρνουά και τα σχόλια του Πολ Πογκμπά, του Ούγκο Γιορίς και του Ραφαέλ Βαράν για ενότητα στ’ αποδυτήρια ήταν η επιβεβαίωση των ισχυρισμών πως κάτι δεν πήγαινε καλά εντός της ομάδας.

 

Τί άλλαξε;

Τι άλλαξε, όμως, από τις 28 Ιουνίου και η Γαλλία εμφανίστηκε μια διαφορετική ομάδα όσον αφορά στο πνεύμα της στο UEFA Nations League; Αρχικά, οι παίκτες αποδέχθηκαν πως ο Ντιντιέ Ντεσάν θα παραμείνει στον πάγκο με το βλέμμα στραμμένο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Λίγο πριν από το EURO, ο Ζινεντίν Ζιντάν αποχώρησε από τη Ρεάλ Μαδρίτης και αυτομάτως η σπέκουλα έφτασε στα γαλλικά αποδυτήρια. Ύστερα, έκλεισε το μεταγραφικό παράθυρο. Έχουν ηρεμήσει πια ο Κιλιάν Εμπαπέ, ο Αντουάν Γκριεζμάν, ο Ραφαέλ Βαράν, ο Πολ Πογκμπά, ο Ζιλ Κουντέ και άλλοι που είτε έμειναν στις ομάδες τους, είτε πήγαν σε άλλες.

Έπειτα, βοήθησε πολύ η διακοπή του Σεπτεμβρίου. Μια από τις εξηγήσεις για την κακή πορεία της Γαλλίας στο EURO ήταν οι πολλές αλλαγές στην αποστολή της σε σύγκριση με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, καθώς και το διαφορετικό στάτους που έχουν πια ορισμένοι παίκτες της σε σύγκριση με πριν από τρία χρόνια. Ο αποκλεισμός και η σκληρή κριτική προς τους ποδοσφαιριστές σε συνδυασμό με τη διακοπή του Σεπτεμβρίου και τη συμμετοχή στο Final 4 του UEFA Nations League, βοήθησε την ομάδα να επαναπροσδιορίσει τους ρόλους της.

Η ομοψυχία που έδειξαν οι Γάλλοι φάνηκε με τις ανατροπές κόντρα σε Βέλγιο και Ισπανία. Πλέον, σε επτά από τα τελευταία οκτώ παιχνίδια τους έχουν δεχθεί εκείνοι το πρώτο γκολ. Με την Ουγγαρία, την Πορτογαλία, την Ελβετία (αυτά τα τρία στο EURO), τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Ουκρανία (αυτά τα δύο για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου) δεν κατάφεραν να νικήσουν. Στο UEFA Nations League, όμως, βρήκαν τον τρόπο. Όχι γιατί είχαν επιχειρήματα ως ομάδα, αλλά γιατί με εξαίρεση την Αγγλία και τη Βραζιλία καμία άλλη Εθνική ομάδα στον κόσμο δεν έχει την ατομική ποιότητα τους.

Ο τρόπος παιχνιδιού

Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία της Γαλλίας είναι «κολλημένη» στο 2018. Μια ομάδα με τέτοιο ταλέντο ακόμη παρουσιάζει ένα παιχνίδι αντίδρασης κι όχι δράσης. Όπως και στα γήπεδα της Ρωσίας όταν έχει την μπάλα στα πόδια και καλείται να παίξει σετ παιχνίδι «βραχυκυκλώνει», δεν ξέρει τί να κάνει. Όταν, δε, οι αντίπαλοί της την πιέζουν αποτελεσματικά ψηλά παρουσιάζονται σκηνές σαν κι αυτή με τον Πολ Πογκμπά να τα… ψέλνει στον Μπενζαμέν Παβάρ. Αντίθετα, όταν έχουν χώρους είναι ασύγκριτοι.

Αυτή η επιλογή της την οδηγεί πολλές φορές σε… μπλακ άουτ. Δεν είναι στη φύση των παικτών της να «κυνηγούν» αντιπάλους για 90 λεπτά. Κάπως έτσι «σπάει» το μέτωπο της πίεσης που πρέπει ν’ ασκήσουν οι επιθετικοί. Οι αντίπαλοι ξεπερνούν την πρώτη γραμμή άμυνας κι εκεί παίκτες όπως ο Πολ Πογκμπά κι όσοι βρίσκονται στη μεσαία γραμμή μαζί του καλούνται να κλείνουν συνεχώς τρύπες. Ο Κέβιν Ντε Μπρόινε έκανε… πάρτι στον ημιτελικό. Ο Σέρχιο Μπουσκέτς γύρισε το χρόνο πίσω στον τελικό κι ο 17χρονος Γκάβι εξέθεσε παίκτες πιο έμπειρους από εκείνον μόλις στην 9η συμμετοχή του σε ματς του κορυφαίου επιπέδου, μεταξύ συλλόγου και Εθνικής.

Ο Ντιντιέ Ντεσάν αποφάσισε ν’ αλλάξει σχηματισμό. Από την 4άδα στην άμυνα πέρασε στους πέντε πίσω με τον Τεό Ερναντέζ να είναι ο παίκτης που επιτρέπει αυτή τη μετατροπή. Η ομάδα του, όμως, δεν ήταν ασφαλής. Ίσως με την επιστροφή του Εν’ Γκολό Καντέ να γίνει και παράλληλα ν’ απελευθερωθεί ο Πολ Πογκμπά και να βελτιωθεί το δημιουργικό επίπεδο της ομάδας που τώρα εξαρτάται από τον Αντουάν Γκριεζμάν και τον Καρίμ Μπενζεμά – δύο επιθετικούς, αν και όχι με την κλασική έννοια – να «φτιάξουν» παιχνίδι.

 

Φτάνει αυτό;

Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Γαλλία βρίσκεται στον 4ο όμιλο με αντιπάλους αδύναμες ομάδες για τα δεδομένα της όπως είναι η Ουκρανία, η Φινλανδία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Καζακστάν. Ο απολογισμός της είναι 3-3-0 με 8-3 γκολ. Εκτός απροόπτου δεν θα δυσκολευτεί να πάρει την πρόκριση στο Μουντιάλ. Εκεί, όμως, θα της φτάσει αυτό που έδειξε στο UEFA Nations League;

Διότι στα γήπεδα της Ιταλίας, ξεπέρασε μια ομάδα «που ακόμη δεν βρίσκεται στο επίπεδο της Γαλλίας, δεν έχουμε 22 top παίκτες», όπως είπε ο Κέβιν Ντε Μπρόινε και μια «νεαρή ομάδα ικανοποιημένη που κοίταξε στα μάτια τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές», σύμφωνα με τον Λουΐς Ενρίκε, ο οποίος δεν υπολόγιζε καν στους πιθανώς πιο ξεχωριστούς παίκτες της ομάδας του, τον Πέδρι και τον Άνσου Φάτι. Η ομοψυχία και η ατομική ποιότητα είναι μια δυνατή βάση. Η Γαλλία τώρα καλείται να βρει περισσότερα ποδοσφαιρικά επιχειρήματα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News