Συνέντευξη Θανάσης Κολοτσιδάκης: «Στο Μουντιάλ του ’94 δεν ήμασταν ποδοσφαιρική ομάδα»

Ο άλλοτε διεθνής αμυντικός, θυμάται το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, το φιλικό παιχνίδι με την Κολομβία του Κάρλος Βαλντεράμα, το μαρκάρισμα στον Ντιέγκο Μαραντόνα και τους άλλους αστέρες του ποδοσφαίρου που γνώρισε.

Το 1994 η Εθνική ομάδα ποσοσφαίρου εξασφάλισε για πρώτη φορά τη συμμετοχή της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, στα γήπεδα των Η.Π.Α. Στον όμιλο αντιμετώπισε μεγαθήρια της εποχής όπως, τη Βουλγαρία του Χρίστο Στόιτσκοφ και του Κασιμίρ Μπαλάκοφ, τη Νιγηρία των Φίνιντι Τζορτζ και Ντάνιελ Αμοκάτσι και βέβαια την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα, του Κλαούντιο Κανίγια, του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, του Φερνάντο Ρεντόντο και του Ντιέγκο Σιμεόνε. Πολλά τα παράδοξα από εκείνη την παρουσία της Ελλάδας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, που δεν παύει ωστόσο να αποτελεί μία ιστορική «γαλανόλευκη» στιγμή.

«Ο στόχος ολοκληρώθηκε στην πρόκριση, όσα ακολούθησαν δεν θύμιζαν ποδοσφαιρική ομάδα»

Τί θυμάται από την συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1994:

«Εμείς είχαμε πολύ καλή ομάδα τότε και δεν είναι τυχαίο ότι περάσαμε πρώτοι από τα προκριματικά, με το σπαθί μας και δεν χρειάστηκε η αποχώρηση της Σερβίας λόγω του πολέμου τότε για να προκριθούμε.

Απλά νομίζω ότι ο στόχος ολοκληρώθηκε στην πρόκριση. Αυτά που ακολούθησαν δεν θύμιζαν ποδοσφαιρική ομάδα και το ποδόσφαιρο σαν να πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Όταν πας έναν μήνα πριν για να παίξεις, ενώ οι υπόλοιπες ομάδες ήρθαν λίγες ημέρες πριν…

Ο Αλκέτας τότε, σύμφωνα με αυτά που πρέσβευε, στο μυαλό του πίστευε ότι λειτουργούσε με γνώμονα το καλό των ποδοσφαιριστών και της Ελλάδας. Εκείνος αποφάσιζε για τα πάντα, καθώς δεν υπήρχε η Ομοσπονδία ώστε να του βάλει φρένο. Το γεγονός όμως ότι εμείς δεν καταφέραμε να κάνουμε κάτι τότε, αποτέλεσε δίδαγμα για τις επόμενες γενιές και είδαμε ότι διαχειρίστηκαν καλύτερα τις επόμενες προκρίσεις και φτάσαμε να πάρουμε ακόμα και το EURO. Ήταν ένα καλό μάθημα το δικό μας για τους επόμενους».

«Είχαμε δέος για την Αργεντινή, τρέχαμε να πάρουμε τη φανέλα του Μαραντόνα, ή του Κανίγια ή του Μπατιστούτα»

Οι πιο έντονες εικόνες από αυτή την εμπειρία:

«Αυτό που θυμάμαι πιο πολύ από τότε, ήταν ένα φιλικό που παίξαμε με την Κολομβία στο στάδιο των Γιάνκις, που ήταν γεμάτο με Έλληνες και Κολομβιανούς, απίστευτη ατμόσφαιρα είχε περίπου 90.000 κόσμο. Αντιμετωπίσαμε τεράστιες μορφές τότε, όπως τον Βαλντεράμα, τον Ασπρίγια, τον Ρινκόν, απίστευτους παίκτες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αυτό το παιχνίδι μου έχει μείνει αξέχαστο λόγω της ατμόσφαιρας στις κερκίδες. Εγώ έπαιξα μόνο στο παιχνίδι με την Αργεντινή μετά στον όμιλο. Όταν παίζεις με αντίπαλο τον Μαραντόνα νομίζεις ότι ονειρεύεσαι και δεν ξυπνάς ποτέ».

-Τον χαζεύατε δηλαδή και δεν… πήγαινε το μυαλό σας να τον μαρκάρετε;

«Και να θέλαμε…δεν μπορούσαμε να τον μαρκάρουμε, δυστυχώς (γέλια). Δεχτήκαμε τέσσερα γκολ αλλά ήταν για όλους μας τρομερή εμπειρία. Όταν χάνεις με τόσα γκολ και τελειώνει το παιχνίδι και όλοι τρέχαμε να πάρουμε τη φανέλα του Μαραντόνα, ή του Κανίγια ή του Μπατιστούτα αλλά και όλων των παικτών της Αργεντινής, καταλαβαίνετε ότι υπήρχε ένας δέος για αυτή την ομάδα. Και η Βουλγαρία ήταν τεράστια ομάδα τότε με τον Στόιτσκοφ και άλλους τεράστιους παίκτες και προχώρησε. Εγώ πήρα τη φανέλα του Κανίγια, του παίκτη που μάρκαρα. Εκείνες τις εποχές τους βλέπαμε μόνο στην τηλεόραση και σπάνια αυτούς τους παίκτες. Τώρα πλέον οι δικοί μας οι ποδοσφαιριστές που παίζουν στην Εθνική ομάδα, είναι συμπαίκτες με τους αστέρες στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Έχει ανέβει το επίπεδο. Αγωνίζονται πολλοί Έλληνες στην Ευρώπη οπότε δεν είναι τόσο συναρπαστικό να συναντήσουν έναν παίκτη επιπέδου Μέσι ή Ρονάλντο.

Εκτός από τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο και τον Φώτη Ιωαννίδη μου αρέσει πολύ κι ο Τάσος Μπακασέτας, που διαπρέπει στην Τουρκία και είναι και ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Εθνική».

Ποιές ομάδες υποστηρίζει στο διεθνές ποδόσφαιρο:

«Παρακολουθώ τη Λίβερπουλ και τη Ρεάλ Μαδρίτης, είναι οι ομάδες μου. Τη Λίβερπουλ τη λατρεύω, μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο που παίζει».

-Κλοπ ή Αντσελότι;

«Ο Κλοπ την αναγέννησε τη Λίβερπουλ. Έχει κάνει απίστευτη δουλειά».

«Ο ρόλος του προπονητή δεν είναι να κάνει προπόνηση αλλά να έχει σωστά αποδυτήρια και να επεμβαίνει σωστά στους αγώνες»

Αφού «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική. Πόσο εύκολη ήταν αυτή η μετάβαση;

«Δεν είναι εύκολη η μετάβαση. Πρέπει να αφαιρέσεις εντελώς την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή από πάνω σου για να γίνεις προπονητής. Αυτός που θαυμάζω είναι ο Μουρίνιο. Στα πρώτα του βήματα στην προπονητική του καριέρα, έφερε επανάσταση στο ποδόσφαιρο και νομίζω ότι έχει βελτιώσει τον τρόπο που παίζουν οι ομάδες του. Είναι μία τεράστια προσωπικότητα και μου αρέσει αυτό το πάθος που βγάζει ο ίδιος και οι ομάδες του. Μετά συνέχισε ο Γκουαρντιόλα. Νομίζω ότι το κλειδί για έναν επιτυχημένο προπονητή είναι να είναι σεβαστός ώστε να ακολουθηθούν οι παίκτες πιστά τις οδηγίες του. Είναι σημαντικό γιατί ξέρει καλύτερα, ειδικά από τους νεαρούς ποδοσφαιριστές. Ο ρόλος του προπονητή δεν είναι να κάνει την προπόνηση. Αυτό θα το κάνει ο συνεργάτης του και ο γυμναστής. Είναι να μπορέσει να έχει σωστά αποδυτήρια και να διαχειρίζεται τους αγώνες, επεμβαίνοντας σωστά από τον πάγκο. Θα ήθελα να δουλέψω σε ομάδα στην Αθήνα. Μου λείπει να προπονώ και να είμαι κομμάτι μιας ομάδας. Είναι η δουλειά μου και αυτό που αγαπάω».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΛΙΤΣΙΔΑΚΗ ΣΤΟ SPORTDAY.GR: «Η Σοφία έχει πάρει την τσαμπουκά μου!»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΛΙΤΣΙΔΑΚΗ: «Την εποχή του δικού μας Παναθηναϊκού, ένιωθα πρωθυπουργός»

Συνέντευξη Θανάσης Κολοτσιδάκης: «Στο Μουντιάλ του '94 δεν ήμασταν ποδοσφαιρική ομάδα»