ΑΛΒΑΡΟ ΜΟΡΑΤΑ: «Zωής και θανάτου ο αγώνας με την Ελλάδα, δεν ορίζω εγώ το μέλλον μου στη Γιουβέντους»

O Άλβαρο Μοράτα παραχώρησε συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα «El País» και αναφέρθηκε σε όσα έχει αντιμετωπίσει τους τελευταίους μήνες στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Ο διεθνής Ισπανός φορ αγωνίζεται ως δανεικός στη Γιουβέντους από την Ατλέτικο, έως το καλοκαίρι. Πριν μερικές ημέρες, η ιταλική Tuttosport είχε αποκαλύψει ότι η  «Μεγάλη Κυρία» επιθυμεί να τον κρατήσει και μετά το τέλος του δανεισμού του από την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά όχι να δαπανήσει 35 εκ. ευρώ και έχουν ήδη ξεκινήσει οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο διοικήσεις. Μέχρι τώρα, έχει αγωνιστεί σε 14 παιχνίδια, σημειώνοντας 4 γκολ και μοιράζοντας μία ασίστ. 

«Είναι αγώνας ζωής και θανάτου, παίζουμε για τη ζωή μας», δήλωσε ο 29χρονος επιθετικός για τον αγώνα της Πέμπτης με την Εθνικής μας ομάδα, στην Αθήνα και για το παιχνίδι της «Φούρια Ρόχα» που ακολουθεί, με τη Σουηδία στη Σεβίλλη. «Οι οπαδοί εκεί ξέρουν πώς να μας στηρίξουν, αν κάποιος με διαβάσει τους ζητώ να τα δώσουν όλα γιατί παίζεται το Παγκόσμιο Κύπελλο».

Όσα ειπε στην ισπανική εφημερίδα: 

-Ο Αλέγκρι, ο προπονητής σου, είπε πρόσφατα ότι δίνεις τα πάντα για την ομάδα και ότι χρειάζεται μόνο να σκοράρεις για να ξεκλειδώσεις τον εαυτό σου. Με την αποχώρηση του Κριστιάνο, η μεγαλύτερη ευθύνη στο σκοράρισμα πέφτει πάνω σου. 

«Όλοι έχουμε πίεση, καθώς είμαι δανεικός (από την Ατλέτικο), μπορεί ο κόσμος να μιλάει και να με παρακολουθεί περισσότερο, αλλά όταν δεν ορίζεις εσύ την κατάσταση, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίζεις να δουλέυεις». 

-Πώς κατάφερες να διαχειριστείς  τόση πίεση που δέχτηκες στο Εuro;  

«Είναι μέρος της δουλειάς μας. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ξεκίνησε όπως ξεκίνησε, είχα μερικές ευκαιρίες και απέτυχα… Πρέπει να το αντιμετωπίσεις, δεν είναι ευχάριστο. Αν δεν ήταν ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, θα ήταν πολύ χειρότερα. Θα μείνει πάντα στο μυαλό μου ότι θα μπορούσα να έχω κερδίσει  την Ιταλία γιατί παίζοντας  με την Αγγλία θα είχαμε πολλές πιθανότητες. Αλλά το καλύτερο είναι ότι έξω έχουμε κερδίσει τον σεβασμό των αντιπάλων και των οπαδών μας που είδαν ότι ήμασταν μια υγιής ομάδα, κυρίων, που χειροκρότησε τον νικητή». 

-Σε πόνεσαν οι αποδοκιμασίες:  

«Είναι δυσάρεστο για τον οποιονδήποτε. Όταν η οικογένειά μου ή οι φίλοι μου προσπαθούν να σε παρηγορήσουν, μου λένε «δεν σου σφύριξαν για να σε αποδοκιμάσουν, είναι επειδή δεν τους άρεσε η αλλαγή…» τους λέω πάντα: «Φανταστείτε έναν ξάδερφό μου που δουλεύει σε βενζινάδικο και αρχίζουν να σφυρίζουν και να βρίζουν γιατί του έπεσε έξω λίγη βενζίνη. Δεν υπάρχει κανένας τέλειος, δεν είμαστε μηχανές, ξέρω τι απαιτείται από εμένα εδώ. Οτιδήποτε είναι επικριτικό από σεβασμό ή που μου σφυρίζουν δεν μπορεί να με θυμώσει, ακόμα κι αν με ενοχλεί, αλλά υπάρχουν πράγματα στα οποία πρέπει να δούμε, όπως το μίσος που εκδηλώνεται. Είναι έλλειψη παιδείας, έχω δει γονείς που θυμώνουν ενώ είναι με τα παιδιά τους και αυτό μαθαίνει το παιδί τους. Τέλος πάντων, νομίζω ότι κάτι αλλάζει, ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν όρια. Μέσα στο γήπεδο μπορεί να με προσβάλλουν ή να με φτύνουν, αλλά έξω όταν πηγαίνω βόλτα, εγώ ή η γυναίκα μου με τα παιδιά μου, όχι, είναι διαφορετικά. Στο EURO υπήρχαν ημέρες που ξυπνούσα και δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα. Αν οι οπαδοί είναι υποστηρικτικοί, οι παίκτες θα νιώσουν τη δύναμη, αν τους επικρίνουν, θα είναι πιο δύσκολο για αυτούς να κάνουν κάτι σπουδαίο».    

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News