Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΘΡΥΛΟΥ: Ο Ντιέγκο... πριν τον Μαραντόνα!

Στην Αργεντινή με τα χρόνια κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το 1976 είχε μονάχα μια καλή ημέρα. Την Τετάρτη 20 Οκτωβρίου. Είχαν ήδη περάσει επτά μήνες από το πραξικόπημα και την εδραίωσης της στρατιωτικής χούντας του Χόρχε Βιδέλα. Στις εξέδρες του γηπέδου της Αρχεντίνος Τζούνιορς ο κόσμος ψιθύριζε και κοιτούσε πάνω από τον ώμο του. Κανείς δεν ήξερε ποιος θα ήταν ο επόμενος που θα εξαφανιζόταν και το γιατί. Μικρή σημασία είχε πως η Αρχεντίνος έχανε με 1-0 από την Ταγέρες. Το ζητούμενο για την πλειονότητα εκείνη την εποχή ήταν να «χαθεί», να ξεχάσει για λίγο την πραγματικότητα.

Στα αποδυτήρια των γηπεδούχων όλοι ήξεραν τι θα ακολουθούσε όταν ο προπονητής Χουάν Κάρλος Μόντες στράφηκε στον πιτσιρίκο με το σγουρό μαλλί. «Το έχεις;», τον ρώτησε. «Ναι», αποκρίθηκε ο νεαρός. «Ωραία, λοιπόν με το που μπεις στην πρώτη μπαλιά που θα σου έρθει ντρίμπλαρε», ήταν η μοναδική οδηγία που έλαβε. Ο πιτσιρικάς σηκώθηκε, έφτιαξε το σορτσάκι που του έπεφτε μεγάλο και περίμενε το σήμα του αρχηγού για να μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν 15 ετών, 11 μηνών και 20 ημερών. Ήταν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο πιο νεαρός ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Αργεντινής που θα έπαιζε στην πρώτη κατηγορία.

Στη συνοικία Λα Πατερνάλ είχε εξαπλωθεί σαν φωτιά που έκαιγε τα πάντα η φήμη πως ο πιτσιρικάς τους είχε διαλύσει όλους στις προπονήσεις. Κι όταν το κοινό τον είδε με το νούμερο 16 στην πλάτη να παίρνει τη θέση του Ρουμπέν Τζακομπέτι, περίμενε κάτι. Το είδε. Οι αναφορές στον Τύπο της εποχής μιλούν πως στο τέλος, παρόλο που η Αρχεντίνος Τζούνιορς έχασε, οι οπαδοί και των δύο ομάδων χειροκροτούσαν τον Μαραντόνα. Οι ντρίμπλες του έμειναν χαραγμένες κι όπως αργότερα έγραψε κάποιος σ’ ένα γκραφίτι στη Νάπολη, έκαναν το αίμα να λιώνει στις φλέβες.

«Ξέρω κάποιον που είναι φαινόμενο»

Αυτός ήταν ο Ντιέγκο προτού γίνει ο Μαραντόνα. Γεννημένος στη Βίγια Φιορίτο στις 30 Οκτωβρίου του 1960. Οι γονείς του πήγαν στην κακόφημη συνοικία του Μπουένος Άιρες από την Κοριέντες. Ο πατέρας του, δον Ντιέγκο, είχε καταγωγή από τους γκουαρανί και Βάσκους μετανάστες. Η μητέρα του, η δόνια Τότα από Ιταλούς. Στο μικρό τους σπίτι ζούσε μαζί με τα επτά αδέρφια του κι έπαιζε μπάλα στην αλάνα με όνομα «Las Siete Canchitas» (σ.σ. τα επτά γηπεδάκια).

Σαφώς και τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, στην ανέχεια μιας παραγκούπολης των προαστίων της πρωτεύουσας με τον πατέρα του να δουλεύει σε εργοστάσιο χημικών και την οικογένεια να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα όπως όπως.

Η είσοδος του Μαραντόνα στις ακαδημίες της Αρχεντίνος Τζούνιορς σε ηλικία οκτώ ετών οφείλεται σ’ έναν άλλον οκτάχρονο. Ο Γκόγιο Καρίσο πήρε τον παιδικό του φίλο και τον πήγε στην ομάδα. Τους είπε πως ξέρει κάποιον ο οποίος είναι φαινόμενο. Ο Φρανσίσκο Κορνέχο, διευθυντής των ακαδημιών, δεν πίστευε στα μάτια του. Έκτοτε η άνοδός του ήταν θεαματική. Από τα 12 του έβγαινε στο ημίχρονο των αγώνων της πρώτης ομάδας της Αρχεντίνος κι έκανε κόλπα με την μπάλα για να διασκεδάζει το κοινό. Το είδωλό του ήταν ο Ρικάρδο Μποτσίνι, «δεκάρι» της Ιντεπεντιέντε.

Μόλις έκλεισε τα 15 οι παράγοντες του συλλόγου ρωτούσαν τον Κορνέχο κάθε μήνα για το αν ο Μαραντόνα είναι έτοιμος να παίξει στην πρώτη κατηγορία. Κι όταν ήταν έτοιμος τιμωρήθηκε. Γι’ αυτό και περίμεναν μέχρι την 8η αγωνιστική για να κάνει το ντεμπούτο του.

Η εδραίωση

Η Αρχεντίνος Τζούνιορς είχε προετοιμαστεί για να γλιτώσει τον υποβιβασμό, αλλά η ιστορία της θα άλλαζε εντελώς. Ο Μαραντόνα σκόραρε για πρώτη φορά στις 14 Νοεμβρίου κόντρα στη Σαν Λορέντσο δε Μαρ δελ Πλάτα. Πλέον, είχε εδραιωθεί στην πρώτη ομάδα και σιγά σιγά άρχιζε ν’ ανατέλλει το αστέρι του. Με τα νέα πως υπάρχει ένας πιτσιρικάς που κάνει φοβερά πράγματα με την μπάλα να φτάνει σε όλη τη Νότια Αμερική, η Αρχεντίνος άρχισε να αυξάνει τα έσοδά της, να παίζει φιλικά εκτός συνόρων. Μάλιστα, στην Κολομβία αντιμετώπισε την Αμέρικα δε Κάλι κι ο Μαραντόνα έκανε απίθανα πράγματα μπροστά σε 50.000 θεατές. Οι Κολομβιανοί έδιναν επί τόπου ένα εκατομμύριο δολάρια για να τον πάρουν!

Τα γκολ άρχισαν ν’ ακολουθούν το ένα μετά το άλλο και οι μαρτυρίες πως σκόραρε αφού περνούσε όλη την αντίπαλη ομάδα. Έμεινε στην Αρχεντίνος Τζούνιορς ως το 1981, έχοντας σημειώσει 116 γκολ σε 166 συμμετοχές. Ίσως το καλύτερο του ματς να το έκανε κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς. Ο τερματοφύλακας της Ούγο Γκάτι τον αποκάλεσε «χοντρούλη» πριν από το ματς. Ο Μαραντόνα του έβαλε τέσσερα γκολ.

Η Μπαρτσελόνα, η Ρίβερ, η Μπόκα και η δικτατορία

Ο Μαραντόνα ήταν ήδη διεθνής και ήδη είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον ομάδων της Ευρώπης. Ο Τζουζέπ Μαρία Μινγκέγια, Καταλανός ατζέντης, τον είχε δει. Ήθελε να τον πάει από το 1977 στην Μπαρτσελόνα. Όπως αποκάλυψε την ημέρα του θανάτου του Μαραντόνα, η χούντα δεν θα το επέτρεπε. Συνέφερε τους στρατιωτικούς να μείνει στη χώρα, να παίξει μπάλα σε μια μεγάλη ομάδα. Ερχόταν και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, για το οποίο τελικά ο Σέσαρ Λουΐς Μενότι δεν τον επέλεξε – μια από τις μεγάλες απογοητεύσεις της καριέρας του. Το 1979 έλαμψε στο Μουντιάλ Κ-20 στην Ιαπωνία.

Ο Μαραντόνα ήθελε να παίξει στην Μπόκα Τζούνιορς, αλλά εκείνη δεν είχε λεφτά να τον πάρει. Πήγε δανεικός εκεί το 1981, ενώ η Ρίβερ Πλέιτ του πρόσφερε τα περισσότερα χρήματα. Θα τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της μαζί τον Ουμπάλδο Φιγιόλ. Έπαιξε για ένα χρόνο στο «Λα Μπομπονέρα», όπως είχε συμφωνηθεί, κατέκτησε το πρωτάθλημα και έπειτα πήγε στην Μπαρτσελόνα. Πλέον, ο Ντιέγκο ήταν ο Μαραντόνα.

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News