ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: «Πριόνι» θα περάσει και ο... επόμενος Ρέαμπτσιουκ του Ολυμπιακού

Προσπαθώντας να εντοπίσω μια διαφορετική οπτική για το αποψινό Άντβερπ-Ολυμπιακός (ώστε να μη γίνω βαρετός) και να τη «συζητήσω» μαζί σας, «έπεσα» πάνω στη συγκεκριμένη φωτογραφία. Προσέξτε τις λεπτομέρειες. Τη «γλώσσα» του σώματος και του βλέμματος και τις εκφράσεις των προσώπων. Είναι μια 100% ποδοσφαιρική φωτογραφία. Από τη μία υπάρχει ένας περήφανος προπονητής που πόνταρε σε μια επιλογή στην οποία ελάχιστοι θα πήγαιναν επιλέγοντας κάτι πιο (θεωρητικά) σίγουρο με πιο βαρύ όνομα και βιογραφικό. Από την άλλη υπάρχει ένας παίκτης γεμάτος ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που του δόθηκε να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού τιμώντας τη με τον ιδρώτα του κάθε δευτερόλεπτο στον αγωνιστικό χώρο.

Το «εκπληκτικό» είναι ότι χρειάστηκε να φτάσουμε ένα χρόνο μετά για να πάρουν και ο Πέδρο Μαρτίνς και ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ τα credit που άξιζαν, ο ένας για την επιλογή ο άλλος για τα όσα κάνει στον αγωνιστικό χώρο. Σε αντίθεση με της πλειοψηφίας, δική μου γνώμη είναι ότι ο Μολδαβός δεν βελτιώθηκε έτσι ξαφνικά τώρα και παλιά ήταν για… πέταμα. Μια χαρά ήταν από το β’ μισό της περυσινής σεζόν. Προφανώς έχει βελτιωθεί στο επιθετικό κομμάτι τη φετινή σεζόν αλλά και παλιότερα έβγαζε καλές σέντρες αλλά οι συμπαίκτες του αστοχούσαν με συνέπεια να μην καταγράφονται από τη στατιστική ως ασίστ και να… διαγράφονται από τους «σκληρούς» δίσκους της μνήμης όλων. Ο Όλεγκ τις έβγαζε όμως…

Η περίπτωση Ρέαμπτσιουκ, κανονικά, θα έπρεπε να δώσει σε όλους (μας) ένα πολύ ωραίο ποδοσφαιρικό μάθημα. Κι αυτό είναι: περίμενε. Μη βιάζεσαι. Μην εξάγεις «μεγάλα» συμπεράσματα σε «μικρά» δείγματα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω τόση μεγάλη αισιοδοξία. «Πριονοκορδέλα» θα περάσει από τους περισσότερους και ο επόμενος Ρέαμπτσιουκ όπως έχουν περάσει κι άλλοι στο παρελθόν (την αρχή του Τσιμίκα τη θυμάστε;)… Κι εκεί είναι που δείχνει τη μαγκιά της και τις αντοχές της μια ποδοσφαιρική ομάδα. Εκεί διαφοροποιείται. Αν είναι σίγουρη για την όποια επιλογή, τη στηρίζει μέχρι εκεί που εκτιμά ότι πρέπει και ας λέει ο μέσος οπαδός και δημοσιογράφος (η αφεντιά μας δεν εξαιρείται, παίζει ρόλο και συνήθως κάνει… ζημιά) στα κοινωνικά δίκτυα και τα ραδιόφωνα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δε «μιλήσαμε» για το αποψινό ματς. Τι άλλο υπάρχει να ειπωθεί εξάλλου; Ξέρουμε ποιός είναι ο Ολυμπιακός. Έχουμε μια σαφή εικόνα και για την Αντβέρπ. Αδιάφορος δεν είναι κανείς κι ας έχει αποκλειστεί η βελγική ομάδα. Υπάρχει και το γόητρο αλλά και το χρηματικό μπόνους για νίκη ή ακόμα και ισοπαλία. Δεν έχουν το μέγεθος του Champions League αλλά… Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει μια αδικημένη σ’ αυτόν τον όμιλο, η Αντβέρπ που άξιζε παραπάνω βαθμούς. Και υπάρχει και μια μεγάλη ευνοημένη, η Αϊντραχτ, που πήρε αρκετούς παραπάνω (και με συνδρομή διαιτησίας, θυμηθείτε το Ολυμπιακός-Αϊντραχτ και την κόκκινη που δεν βγήκε στο 30′) απ’ όσους άξιζε. Ό,τι έγινε έγινε. Ο Ολυμπιακός οφείλει να παίξει για να κερδίσει. Όχι μόνο για το μπόνους νίκης και την πιθανότητα της πρώτης θέσης του ομίλου (που είναι αμφότερα σημαντικά) αλλά και για την προσωπική του συγκομιδή στο ranking της UEFA. Φυσικά και για την εθνική συγκομιδή.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News