EURO 2020: Η πρόκριση είναι μέρα... ανεξαρτησίας για τους Άγγλους

Ποτέ δεν είναι αργά για να… φάνε οι Άγγλοι τα μούτρα τους, αλλά αυτό δεν έγινε στο πλέον αναμενόμενο ραντεβού: Το παιχνίδι για τη φάση των «16» του Euro με τη Γερμανία στο Γουέμπλεϊ. Από τότε που γνωστοποιήθηκε το ραντεβού, η φαντασίωση πρώτευσε: Κλαμένα πρόσωπα στο «ναό», κραυγές από στρουμπουλά αγγλόνια με κόκκινες φανέλες, που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πώς η κατάσταση συνεχίζεται (αλλά ούτε να φανταστούν με ποιον τρόπο θα γινόταν αλλιώς), πλήκτρα να βαρούν στα γραφεία της «Sun», με τα πλέον προσβλητικά και ευφάνταστα πρωτοσέλιδα να έρχονται στην επιφάνεια.

Νοτ νάου, που λεν και στο χωριό του Χάρι Κέιν. Οι Γερμανοί έμοιαζαν τρομακτικοί απέναντι στους Άγγλους, αλλά ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, που θυμάται, δεν άφησε αυτήν την ψευδαίσθηση νομοτέλειας να τον πνίξει. Ο αντιπροσωπευτικός εκλέκτορας, άλλωστε, ήταν το… τελευταίο αίμα: Ο παίκτης που έχασε το πέναλτι στον ημιτελικό του Euro στο ίδιο γήπεδο, με τους Γερμανούς, το 1996. Τότε το ποδόσφαιρο γυρνούσε στο σπίτι, αλλά το τρόπαιο… γιοκ. Τώρα, ύστερα από αυτό το εμπόδιο, οι Άγγλοι έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους να την πατήσουν.

Ούτε… 55

Η τελευταία νίκη των Άγγλων επί των Γερμανών σε νοκ άουτ ανάγεται ήδη στην… αρχαία ιστορία

Αυτή ήταν η πρώτη νίκη των Άγγλων επί των Γερμανών σε νοκ άουτ ματς από το 1966 και τον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Για την ακρίβεια, από το γκολ που ακόμη ουδείς μπορεί να ορκιστεί αν μπήκε, δηλαδή του Τζεφ Χαρστ στο 101’, και τον Μπόμπι Μουρ να σηκώνει το τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ» στον ουρανό του Λονδίνου, πέρασαν, ώσπου ο Ραχίμ Στέρλινγκ και ο Χάρι Κέιν να κάνουν πέρα τους παίκτες του Γιόακιμ Λεβ, που τελείωσε… αδοκίμως την καριέρα του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, 54 χρόνια, 11 μήνες παρά μία μέρα. Ήταν 30 Ιουλίου όταν οι Άγγλοι νίκησαν τους Δυτικογερμανούς, ενώ το ημερολόγιο, την προηγούμενη Τρίτη, έδειχνε 29 Ιουνίου. Όποιος, δηλαδή, γεννήθηκε στη 1η Αυγούστου του 1966, δεν είχε δει μέχρι τώρα τα «τρία λιοντάρια» να επικρατούν των «πάντσερ».

Κι αν κι ο πειρασμός, να παρατεθούν σε σειρά γεγονότα που πέρασαν μέχρι να γίνει αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, είναι μεγάλος, η ουσία της νέας μέρας στο αγγλικό ποδόσφαιρο αφορά περισσότερο στο ξόρκι και λιγότερο στην παραμονή σε μια κατάσταση θελκτική μεν, πεπερασμένη, έστω και προσφάτως, δε.

Είχαν βρει… μόνιμο μπελά

Οι αποκλεισμοί πριν τη… σοκαριστική πρόκριση

Μετά το 4-2 και τη δικαίωση του Αλφ Ράμσεϊ, που είχε βάλει στη βασική ενδεκάδα της μέλλουσας παγκόσμιας πρωταθλήτριας τρεις παίκτες που ο αγγλικός Τύπος δεν ήθελε, δηλαδή τον Νόμπι Στάιλς, τον Μάρτιν Πίτερς και τον ίδιο τον Χαρστ, που στα 79 του, πλέον, και τουλάχιστον μέχρι τα 80 του θα μπορεί να απολαμβάνει το γεγονός ότι είναι ο μόνος ποδοσφαιριστής στην ιστορία που έχει κάνει χατ τρικ σε τελικό Παγκόσμιου Κυπέλλου, οι Άγγλοι βρήκαν τον μπελά τους από τους Γερμανούς. Ναι, έχουν υπάρξει σπουδαίες στιγμές, όπως το αριστουργηματικό 1-5 στο Μόναχο την 1η Σεπτεμβρίου 2001, μια περιφανής πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, αλλά τα νοκ άουτ ματς έχουν αποδειχθεί κατακρεούργηση.

Τον αποκλεισμό στα προημιτελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1970, όταν ο σερ Αλφ είχε τη φαεινή ιδέα, δίχως Γκόρντον Μπανκς στο τέρμα, να κάνει στο 2-0 αλλαγή τον Μπόμπι Τσάρλτον, με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να επιστρέψουν με το σουτ του Φραντς Μπεκενμπάουερ και την απίθανη ανάποδη κεφαλιά του Ούβε Ζέελερ, πριν ο «χοντρός», όπως οι Άγγλοι τον αποκαλούσαν, Γκερντ Μίλερ τελειώσει τη φάση που… μύρισε ο Πίτερ Μπονέτι, διαδέχθηκαν άλλοι τρεις, εξόχως επώδυνοι. Το 1990, με Πολ Γκασκόιν να κλαίει και Πολ Πιρς και Κρις Γουόντλ να αστοχούν στα πέναλτι, στον ημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου, το 1996 στο Γουέμπλεϊ και, βέβαια, το 2010, όταν, με το σκορ στο 2-1, δεν μέτρησαν το πασιφανές γκολ του Φρανκ Λάμπαρντ και οι Γερμανοί προκρίθηκαν στους προημιτελικούς του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής με το τελικό 4-1.

Παίρνουν το χρόνο τους

Ο Χελένιο Χερέρα τούς τα είχε πει από το… 1960

Ακόμα και η μία νίκη επί των Γερμανών σε μεγάλη διοργάνωση, στο Euro του 2000, ήταν μισή χαρά. Εκείνα τα «πάντσερ» δεν βλέπονταν και οι Άγγλοι είχαν νικήσει 1-0, στις 17 Ιουνίου, στο Σαρλερουά, μόνο και μόνο για να κάνει ο Φιλ Νέβιλ, έπειτα, στο ματς με τη Ρουμανία, μια μεγαλειώδη ηλιθιότητα: Το πέναλτι στον Βιορέλ Μολντοβάν, στη γωνία της μεγάλης περιοχής, το οποίο έκανε γκολ ο Ιονέλ Γκανέα. Η Αγγλία προκρινόταν στους προημιτελικούς εκείνου του Euro με δύο αποτελέσματα και ηττήθηκαν με αυτόν τον ανεκδιήγητο τρόπο, 3-2.

Αυτά τα 55 χρόνια, κατά τα οποία ηττώνταν από τους Γερμανούς σε κάθε μεγάλο ματς, συμπεριλαμβανομένου εκείνου του 3-1 στο Λονδίνο το 1972, που αποτέλεσε τη ραψωδία του Γκίντερ Νέτσερ, και αποκλείστηκαν από την τελική φάση του Euro (το οποίο κατέκτησαν οι Δυτικογερμανοί) ήταν… μικρό χρονικό διάστημα. Άλλες αρνητικές παραδόσεις έχουν κρατήσει πολύ περισσότερο χρόνο. Αυτό θυμίζει εκείνο που είχε πει ο Χελένιο Χερέρα, ο πατέρας του κατενάτσιο, ένας άνθρωπος που, επειδή είχε επιζήσει διφθερίτιδας και τροχαίου στα νιάτα του, νόμιζε πως ήταν ο απόγονος του Θεού. Ο Χερέρα είχε κάνει τουρ στο Νησί με την Μπαρτσελόνα, η οποία σκόρπιζε τον τρόμο απέναντι σε Βρετανούς. Ενώ βρισκόταν στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου και περιμένοντας την πτήση που θα οδηγούσε εκείνον και την ομάδα του στη Βαρκελώνη, σχολίασε «οι Άγγλοι είναι άνθρωποι της συνήθειας: Το τσάι τους πάντα στις 5».

 

Από τον… Φρεντ Πέρι

Πέρασαν 76 χρόνια μέχρι να «σπάσει» το άβατο ο Άντι Μάρεϊ

Η Αγγλία δηλοί μητέρα του ποδοσφαίρου, όμως είναι και μάνα του τένις. Σε αυτό, έχει πάθει τα ίδια και χειρότερα με το ποδόσφαιρο, απλώς, προφανώς, στο δεύτερο πονάνε πολύ περισσότερο λόγω των συναισθημάτων που αναδίδει, αλλά και της αναγνωρισιμότητάς του.  

Η τελευταία φορά που Βρετανός κατέκτησε ένα Major στο τένις, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012, ήταν το 1936, όταν ο Φρεντ Πέρι, που αργότερα έγινε… μπλούζα, πήρε το US Open. Υπήρχαν κάποιοι που πλησίασαν, ειδικά ο Τιμ Χένμαν. Έπαιξε σε έξι ημιτελικούς, οι τέσσερις στο Γουίμπλεντον, και η δυναμική των πορειών του στο λονδρέζικο τουρνουά ήταν τέτοια, που ο λόφος στον οποίο οι Βρετανοί έξω από τα κορτ παρακολουθούσαν, τρώγοντας, εννοείται, φράουλες και σαντιγί, την πορεία του, αποκλήθηκε… Henman Hill. Ο Άγγλος δεν μπόρεσε να βγάλει εκτός τον Πιτ Σάμπρας δύο διαδοχικές φορές, τον Γκόραν Ιβανίσεβιτς το 2001 και τον Λέιτον Χιούιτ το 2002 και το όνειρο απέμεινε όνειρο.

Έπειτα, εμφανίστηκε ο Άντι Μάρεϊ και το αστειάκι, στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του μιλένιουμ, ήταν ότι όσο νικούσε ήταν Βρετανός και όταν έχανε γινόταν Σκωτσέζος. Όταν πια νίκησε, τα ξημερώματα της 10ης Σεπτεμβρίου 2012, τον Νόβακ Τζόκοβιτς, έπειτα από έναν τελικό 4 ωρών και 54 λεπτών στη Νέα Υόρκη, είχαν ήδη παρέλθει 76 χρόνια από την τελευταία φορά. Μαζί του, σε μια καταπληκτική συνάντηση, είχε τους Σον Κόνερι και Άλεξ Φέργκιουσον.

Μάλιστα, εκείνο τον Ιούλιο, ο Μάρεϊ είχε ηττηθεί 3-1 σετ από τον Ρότζερ Φέντερερ στον τελικό του Γουίμπλεντον, στον οποίο έφτανε για πρώτη φορά. Τότε, στην «Daily Mail» γράφτηκε ένα κείμενο που τελείωνε με την εξής φράση: «Κι ενώ στο Γουίμπλεντον για άλλη μία φορά το όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο, στον Ποδηλατικό Γύρο Γαλλίας προηγείται ο Μπράντλεϊ Γουίγκινς…»

Λίγο πριν τον… αιώνα

Ο πρώτος ποδηλάτης και οι Σκωτσέζοι

Ενώ ο Γουίγκινς προηγείτο, οι Βρετανοί έστρεψαν στη μισητή (πιθανότατα για όλον τον κόσμο, χωρίς να υπάρχει αληθινός λόγος) Γαλλία την προσεχή τους, για να μην πάνε… πλήρως θλιμμένοι στους δικούς τους Ολυμπιακούς.

Σε αυτήν την περίπτωση, βεβαίως, η παράδοση απλώς… δεν υπήρχε: Εκείνη ήταν η 98η διοργάνωση και ο πραγματικά σπουδαίος όσο και ταραγμένος αθλητής δεν κυνηγούσε κάποιο στοιχειωμένο όνομα: Ουδείς είχε νικήσει από το Νησί, πριν από αυτόν. Όταν έγινε το θαύμα, το κλίμα άλλαξε πλήρως. Γενικώς, στους Άγγλους πρέπει να δοθεί ότι λαμβάνουν τις ήττες με σαρκασμό και κοιτάζουν προς τις νίκες με ένα αθώο, έως και αφελές και παιδιάστικο, βλέμμα.

Στους Σκωτσέζους μπορεί επίσης να πρέπει να επιδαψιλευθεί κάτι παρόμοιο, πιθανώς με καμιά κατοστή γαλόνια πάθους, αλλά εδώ πρόκειται για κάτι ανίατο: Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της χώρας, το παλαιότερο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στον κόσμο, δεν έχει προκριθεί ποτέ σε δεύτερο γύρο μεγάλης διοργάνωσης…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News