ΡΟΜΑΡΙΟ: Το σεξ πριν τα ματς, οι π@@@ γιοι στο Παγκόσμιο Κύπελλο και οι ατάκες του Κρόιφ

Ο Ρομάριο παραχώρησε συνέντευξη στο «The Players Tribune», όπου αποκάλυψε ιστορίες από την πλούσια ποδοσφαιρική του καριέρα, αλλά και την εξωγηπεδική του ζωή, η οποία πάντα ήταν στο επίκεντρο. 

Ο Βραζιλιάνος άλλοτε πρωταθλητής Κόσμου, ο οποίος έλαμψε κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Μπαρτσελόνα ​​και στην εθνική Βραζιλίας, παραδέχτηκε την αγάπη του για τα πάρτι και τη συνήθεια να κάνει σεξ πριν από τους αγώνες.

«Σε ορισμένους συλλόγους, είναι αλήθεια ότι έκανα συμφωνίες που μου επέτρεψαν να κάνω πάρτι. Αλλά ποτέ δεν έχασα την προπόνηση. Θέλω να το κάνω πολύ σαφές. Όταν επέστρεψα για να παίξω στη Βραζιλία, είπα σε όλους τους προέδρους: “Κοίτα, μου είναι δύσκολο να ξυπνήσω νωρίς, οπότε πηγαίνω για προπόνηση τα απογεύματα. Δεν χρειάστηκε καν να το γράψουν στο χαρτί. Τόσα σκ… ειπώθηκαν για αυτό: “Ο Ρομάριο δεν κοιμάται… ” Κοιμάται! Απλώς ξυπνάει αργότερα. “Ότι ο Ρομάριο δεν προπονείται…” Ναι, προπονείται! Αλλά όχι στις 9 το πρωί. Οι προπονητές το ήξεραν. Αν το εξηγούσαν στους προπονητές. .. Λοιπόν, αυτό ήδη δεν ήταν δικό μου πρόβλημα».

«Αν είχα αγώνα την Κυριακή, θα έβγαινα την Παρασκευή»

Αν έπινε:

«Δεν έχω βγει ποτέ για πάρτι το βράδυ πριν από έναν αγώνα. Αν είχα αγώνα την Κυριακή, θα έβγαινα την Παρασκευή. Εντάξει, μπορεί να είχε συμβεί μερικές φορές, αλλά ήταν μία στις δέκα. Και κοίτα, δεν έχω καπνίσει ποτέ. Δόξα τω Θεώ, δεν έχω πάρει ποτέ ναρκωτικά. Δεν έχω πιει ποτέ. Ούτε μια σταγόνα. Ποιος είπε ότι πρέπει να μεθύσεις για να περάσεις καλά;».

Για το σεξ πριν από τα παιχνίδια:

«Το σεξ, για μένα, ήταν πάντα σημαντικό. Μερικές φορές, την ημέρα του παιχνιδιού, έμενα σπίτι. Αν ξυπνούσα και το ήθελα, έκανα σεξ με τη γυναίκα μου και μετά πήγαινα στο παιχνίδι. Μετά στο γήπεδο ήμουν χαλαρός… Πιο ανάλαφρος».

Ακόμα ανέφερε: «Ο πατέρας μου είχε πέντε εντολές. Μην πετάς χαρταετούς. Μην πίνεις κρασί. Μην παίρνεις ναρκωτικά. Μην αφήνεις κανέναν να σε γ….. Και όταν σφίξεις το χέρι κάποιου, κράτα το σφιχτά και κοίτα τον στα μάτια. Τους ακολούθησα όλους; Αμήν». 

Για τον Γιόχαν Κρόιφ:

«Ο Κρόιφ έγινε ένας από τους καλύτερους φίλους μου στο ποδόσφαιρο. Ήταν ο καλύτερος προπονητής μου, χωρίς αμφιβολία. Όταν πήγα στη Μπαρτσελόνα, ήθελα το νούμερο 11, το αγαπημένο μου. Αλλά ο Κρόιφ μου έδωσε 10. Του είπα: «Κύριε, είναι μεγάλη τιμή να φοράω 10, αλλά προτιμώ το 11». Όλοι θέλουν το 10, σωστά; Πρώτη φορά ταπεινώθηκα! Και ο Κρόιφ είπε «όχι». Ήμουν σαν, “Γαμώτο αδερφέ, παρατάω το10! Γιατί όχι;” Και μου εξήγησε: «Γιατί στην ομάδα μου ο καλύτερος παίζει πάντα με το 10». Ο τύπος σου λέει ότι… Τι θα του πεις; Έπρεπε να μείνω με το 10 για πάντα».

«Ήμουν εκεί για να διδάξω σε αυτούς τους π… γ…  στην τεχνική επιτροπή ότι θα έπρεπε να με είχαν καλέσει νωρίτερα»

Για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994:

«Δεν θα με είχαν καλέσει ποτέ. Η Βραζιλία αναμενόταν να προκριθεί εύκολα και επειδή είχα τσακωθεί με την τεχνική επιτροπή, δεν θα με δεχόντουσαν ποτέ. Αλλά σε εκείνον τον αποφασιστικό αγώνα με την Ουρουγουάη έπρεπε να κερδίσουμε ή να ισοφαρίσουμε για να προκριθεί η Βραζιλία. Οι προπονητές ήξεραν ότι εάν έχαναν, πρακτικά έπρεπε να φύγουν από τη χώρα. Έπρεπε να με καλέσουν πίσω. Ήμουν εκεί για να διδάξω σε αυτούς τους π… γ…  στην τεχνική επιτροπή ότι θα έπρεπε να με είχαν καλέσει νωρίτερα. Ρωτήστε όποιον έχει πάει στο Μαρακανά εκείνη την ημέρα και θα σου πει ότι ήταν ίσως το πιο εντυπωσιακό παιχνίδι που έχει παίξει ποτέ ένας ποδοσφαιριστής, ειδικά με τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας. Σε κλίμακα από το 1 έως το 10, πήρα το 11. Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου κάποιος φώναξε από τον πάγκο: «Και τα δύο γκολ;» Απάντησα: «Μην ανησυχείς φίλε. Όλα στην ώρα τους».

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News