EURO 2020: Η Αγγλία βαδίζει στο μοτίβο του «Three Lions» που γράφτηκε το 1998

Παραμονές του αγώνα μεταξύ της Ισπανίας και της Ελβετίας, ο Λουίς Ενρίκε τοποθετήθηκε για το λάθος του τερματοφύλακά του Ουνάι Σιμόν με μία φράση του Ραφαέλ Ναδάλ. «Πρέπει να έχεις μνήμη ψαριού, το λάθος σε μια προηγούμενη μπάλα να μη σε επηρεάζει στην επόμενη».

Οι Άγγλοι μάλλον δεν ήταν θιασώτες της παραπάνω φράσης, αφού σε κάθε τουρνουά της σύγχρονης ιστορίας τους, έμοιαζαν να πληγώνονται από τους δαίμονες του παρελθόντος.

Αποτυχίες ομάδων με προσδοκίες, αποκλεισμοί στα πέναλτι και η κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου το 1966 να μένει ως κορωνίδα στις αναμνήσεις τους.

Το πασίγνωστο «It’s coming home» που τραγουδούσαν στο Euro του 1996, που έγινε στη χώρα τους, έγινε τραγούδι από τους «The Lightning Seeds» στην αμέσως επόμενη μεγάλη διοργάνωση, το παγκόσμιο κύπελλο του 1998.

Ο Σάουθγκεϊτ αποτίναξε τα δικά του δαιμόνια

«Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, όλη η Αγγλία είναι μαζί σου. Ωωω η απόκρουση». Με αυτήν τη λακωνικότητα, τόσο κυνικά ο σχολιαστής της Αγγλικής τηλεόρασης περιέγραψε ίσως την πιο τραυματική σεκάνς φάσεων στην ιστορία της Εθνικής αυτής.

To πρώτο κουπλέ του…viral τραγουδιού δε γινόταν να μην αναφέρεται στον χαμένο ημιτελικό του Euro 1996. Ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ έχασε το πέναλτι, ο Κουντζ ευστόχησε και η Γερμανία πήρε το εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης.

«Δάκρυα για τους ήρωες ντυμένους στα γκρι, κανένα σχέδιο για τη μέρα του τελικού». Τα γκρι που φόρεσε σε εκείνον τον ημιτελικό θεωρήθηκαν υπέρτατη γρουσουζιά και η Εθνική Αγγλίας δεν τα έχει προτιμήσει έκτοτε.

Χρειάστηκε να περάσουν 26 χρόνια για να φύγει το πέπλο εκείνου του χαμένου πέναλτι από το Wembley. Στο ίδιο γήπεδο, με πρωταγωνιστή τον ίδιο, αλλά έμμεσα, στον ρόλο του προπονητή, οδηγώντας τα δικά του… λιοντάρια στη νίκη αυτήν τη φορά κόντρα στους Γερμανούς.

Θέλουν να ολοκληρώσουν την προφητεία

Στο τραγούδι «three lions» έχουμε μια άτυπη καταγραφή κάποιων απογοητεύσεων των Άγγλων οπαδών, αλλά κατά μία διαβολική σύμπτωση έχει διαμορφωθεί ένα μοτίβο για το Euro 2020.

Αν το πρώτο κουπλέ αφορούσε τον Σάουθγκεϊτ, στο δεύτερο υπάρχει η αναφορά για… μια νύχτα στη Ρώμη. Αυτή τη φορά ήταν το μουντιάλ του 1990. «Ήμασταν δυνατοί» αλλά και πάλι τα πέναλτι έκαναν τη διαφορά. Και πάλι ο κακός τους δαίμονας με τον μανδύα της Δυτικής Γερμανίας. Ο Λίνεκερ ισοφάρισε τον ημιτελικό στο 80′, αλλά δύο χαμένα πέναλτι στη διαδικασία που τους πληγώνει πάντα έστειλαν τους Γερμανούς στον τελικό ξανά.

Αυτή η νύχτα στη Ρώμη είναι το δεύτερο χρωστούμενο του παρελθόντος που θέλει να ξορκίσει η παρέα του Στέρλινγκ και του Κέιν.

Οι Άγγλοι θα βγουν από την ασφάλεια του Λονδίνου για ένα και μόνο παιχνίδι, αυτό του προημιτελικού κόντρα στην Ουκρανία. Θα παίξουν που αλλού, στη Ρώμη βεβαίως βεβαίως, για να υπηρετήσουν το μοτίβο ενός τραγουδιού που γράφτηκε για το παρελθόν αλλά έρχεται μπροστά τους για να κρίνει το μέλλον.

Αν περάσουν και αυτόν τον σκόπελο, θα επιστρέψουν σε ημιτελικό, μετά τον χαμένο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Θα βρεθούν και πάλι ως γηπεδούχοι, στο σπίτι τους, με τους τοίχους του Wembley να πάλλονται.

Αυτό είναι το μέρος που το «It’s coming home» ακούγεται δυνατότερα από κάθε άλλο σημείο του πλανήτη. Αυτό είναι το σπίτι του ποδοσφαίρου και η Αγγλία θέλει να φέρει εκεί το ποδόσφαιρο.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News