Ντόρτμουντ: Στο όριο του… ανεξήγητου

Ντόρτμουντ: Απέναντι στους Ρέιντζερς η άμυνα των Βεστφαλών τα έκανε όλα… λάθος.

Δεν είναι η πρώτη, ούτε η δεύτερη. Μακάρι να ήταν η τρίτη, αλλά δυστυχώς για την Ντόρτμουντ είναι πολλές περισσότερες οι φορές, που η άμυνα της αποτελεί τροχοπέδη σε όλη την προσπάθεια που γίνεται σε Bundesliga και ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Φαντάζομαι πως αρκετοί από εσάς παρακολουθήσατε την εντός έδρας αναμέτρηση της Ντόρτμουντ με τους Ρέιντζερς στο πλαίσιο του Europa League. Όσοι είδατε το συγκεκριμένο παιχνίδι, φαντάζομαι επίσης πως συμφωνείτε πως το ποδόσφαιρο τις περισσότερες φορές είναι ένα δίκαιο άθλημα. Αν δεν έχεις καλή ομάδα συνολικά, δεν μπορείς να κερδίσεις. Παραδοσιακά η Ντόρτμουντ τα τελευταία χρόνια έχει σούπερ ταλαντούχους μεσοεπιθετικούς, αλλά οι αμυντικοί της θέλουν αλλά δεν.. μπορούν.

Τα λάθη της Ντόρτμουντ που επαναλαμβάνονται στην άμυνα

Ας συμφωνήσουμε πως η αμυντική προσέγγιση μιας ομάδας δεν αφορά μόνο τους αμυντικούς. Θα πρέπει συνολικά να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο, ώστε, μια ομάδα να καταφέρει να είναι συμπαγής. Στην περίπτωση της Ντόρτμουντ το πλάνο προφανώς και υπάρχει, απλά μάλλον λείπουν τα «εργαλεία» για να το υποστηρίξει. Η Ντόρτμουντ πορεύεται αμυντικά εδώ και χρόνια με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Τους Χούμελς, Ακάντζι, Ζαγκαντού, ενώ φέτος ήρθαν να προστεθούν οι «νέοι» Πόγκρατσιτς και Κουλιμπαλί. Ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν σε πρώτη φάση να κάνουν τη διαφορά, αφού ο Κροάτης ήρθε για ν’ αποτελέσει απλά μια εναλλακτική επιλογή και ο Γάλλος είναι μια επένδυση για το μέλλον. Μάλλον… αναγκαστικά λοιπόν, ο Μάρκο Ρόζε θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τον μεγάλο σε ηλικία και με αρκετούς τραυματισμούς το τελευταίο διάστημα Ματς Χούμελς και τους εδώ και… χρόνια αναξιόπιστους Ακάντζι και Ζαγκαντού. Κανονικά έναν από τους δύο, αλλά χθες είχε την… έμπνευση να τους τοποθετήσει στο βασικό σχήμα παρέα.

Η τριάδα που «πληγώνει» την Ντόρτμουντ

Τι κατάφερε η Ντόρτμουντ με τους Ακάντζι, Ζαγκαντού και Χούμελς; Να δεχθεί τέσσερα γκολ, με τον Ζαγκαντού να κάνει ένα παιδαριώδες λάθος, τον Ακάντζι να μην βγάζει καθόλου σταθερότητα και τον Χούμελς να μην… προλαβαίνει πλέον τους αντιπάλους του με τίποτα. Το μεγάλο λάθος όμως δεν είναι τόσο του Ρόζε, όσο των διοικούντων, οι οποίοι εδώ και αρκετά χρόνια ποντάρουν σε ποδοσφαιριστές που απλά δεν μπορούν. Ο Ζαγκαντού ήρθε σαν μια πολύ μεγάλη επένδυση πέντε χρόνια πριν σε ηλικία 17 ετών και σε περίπου πέντε μήνες θ’ αποχωρήσει ως ελεύθερος χωρίς να έχει προσφέρει στο ελάχιστο. Παρ’ όλα αυτά στηρίχθηκε όλο αυτό το διάστημα. Τα ίδια πάνω – κάτω ισχύουν και για τον 26άχρονο Ακάντζι, ο οποίος στην Εθνική Ελβετίας είναι σχετικά σταθερός, αλλά στην Βεστφαλία αλλού… πατά κα αλλού βρίσκεται. Αυτός ανήκει στην ομάδα από το 2018, το συμβόλαιο του λήγει το καλοκαίρι του 2023 και έχει αποδειχθεί πάρα πολλές φορές ανεπαρκής για το επίπεδο της Ντόρτμουντ. Αν προσθέσουμε και τον φιλότιμο, αλλά ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς Χούμελς, τότε το… γλυκό έδεσε. Για να μπορέσει ο αρχηγός ν’ αποδώσει πρέπει να έχει σε αυτή την ηλικία, δίπλα του ποδοσφαιριστές που θα μπορούν να του δώσουν την πολυτέλεια να «μακιγιάρει» τα μειονεκτήματα του.

Το λάθος αφορά και την διοίκηση, αλλά και τον Μάρκο Ρόζε, ο οποίος βλέπει από το ξεκίνημα τα κενά, αλλά δεν πίεσε αρκετά για μια καλή μεταγραφή τον Γενάρη. Αν και ακούστηκε πως ήθελε τους Γκίντερ και Νίκο Σλότερμπεκ. Συμφωνώ πως το επόμενο καλοκαίρι έρχεται ο Νίκλας Σύλε και θ’ αλλάξουν αρκετά, αλλά μέχρι τότε η Ντόρτμουντ θα συνεχίσει να «πληγώνεται» συνεχώς από την άμυνα της.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News