Σκωτία - Αγγλία: Το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στη μονομαχία των δύο αιώνιων αντιπάλων

Κρατάει χρόνια, ή για να το θέσουμε πιο εντυπωσιακά, αιώνες,  αυτή η …αντιπαλότητα.  Είναι μάλιστα η πιο αρχαία στην παγκόσμια ποδοσφαιρική Ιστορία. Αγγλία και Σκωτία (ή Σκωτία και Αγγλία αν προτιμάτε) έχουν αναμετρηθεί μέχρι σήμερα περισσότερο από 100 φορές με την πρώτη εξ αυτών  στις 5 Μαρτίου 1870 στο Οβάλ του Λονδίνου σε φιλικό παιχνίδι (1-1 το τελικό αποτέλεσμα). Το πρώτο παγκόσμια ματς ανάμεσα σε εθνικές ομάδες.

Έκτοτε οι δύο  κορυφαίες εκπρόσωποι της Βρετανίας έχουν ούτε λίγο ούτε πολύ μονομαχήσει 115 φορές,  κι ανάμεσα στους σταθμούς αυτών των αναμετρήσεων ξεχωριστή θέση έχει εκείνη της 24^ης Φεβρουαρίου 1968. Και ο λόγος είναι το ρεκόρ προσέλευσης θεατών. Κάποιες πηγές θεωρούν ότι η επίδοση εκείνη είναι η 2^η όλων των εποχών στις αιώνιες μονομαχίες των δύο γειτόνων Βόρεια και Νότια του Τείχους του Αδριανού. Εκτιμώντας ότι  αυτό ανήκει στην αναμέτρηση της 17^ης Απριλίου 1937 όταν  υπολογίζεται ότι στις εξέδρες του «Χάμπτεν Παρκ»  βρέθηκαν 149.415 άτομα για να δουν τους γηπεδούχους να επικρατούν 3-1 των «λιονταριών» στο πλαίσιο του British Home Championship. Ουκ ολίγοι όμως αμφισβητούν αυτόν τον αριθμό και θεωρούν ότι  τα περισσότερα άτομα που έχουν παρακολουθήσει ποτέ αγώνα τόσο στη Βρετανία όσο και ευρωπαϊκό έδαφος γενικότερα είναι  τα,  μεταξύ 130.711 κατά τους «σφιχτούς» στον υπολογισμό και 134.461 σύμφωνα με την πλέον διαδεδομένη -και ασφαλή;- εκτίμηση από τους πιο… χαλαρούς στο θέμα αυτό, άτομα τα οποία κατέκλυσαν τις εξέδρες του ίδιου γηπέδου 31 χρόνια αργότερα.

Ένα ντέρμπι για δύο θεσμούς

Το ματς ήταν στο πλαίσιο της ίδιας διοργάνωσης όπως και το προαναφερθέν… προπολεμικό με τη διαφορά ότι οι δύο Βρετανικές ομάδες παράλληλα μονομαχούσαν και για την πρόκριση στη φάση των «16» του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το οποίο τω καιρώ εκείνο είχε την αρχική του ονομασία. Κύπελλο Εθνών Ευρώπης. Θεσμό τον οποίο οι εκπρόσωποι του νησιού είχαν σνομπάρει στις δύο προηγούμενες πρώτες τους εκδόσεις. Και υπολόγιζαν περισσότερο τα πεπραγμένα τους στο British Home Championship που είχε μακρά ιστορική διαδρομή (από το 1883-84 και εγκαταλείφθηκε ακριβώς έναν αιώνα αργότερα εξ αιτίας του  όλο και περισσότερο βεβαρημένου αγωνιστικού προγράμματος στο διεθνές καλεντάρι). Οι ομάδες της Βρετανίας  συμφώνησαν να συμμετέχουν στην 3^η έκδοση του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης επειδή η UEFA αποδέχτηκε ότι το βρετανικό πρωτάθλημα θα λειτουργούσε ως ένας όμιλος της πρώτης φάσης της δικής της σχετικά νεόκοπης διοργάνωσης από τον οποίο  θα προέκυπτε η πρόκριση για την επόμενη της φάση. Έτσι οι τέσσερις ομάδες των βρετανικών Νήσων (Αγγλία, Σκωτία , Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία)αγωνίστηκαν επί δύο χρόνια (1967 και 1968) τόσο στο δικό τους θεσμό όσο και παράλληλα στον ευρωπαϊκό. Και το παιχνίδι την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου του 1968 εκτός από το βρετανικό τρόπαιο προσέφερε και ένα ευρωπαϊκό… έπαθλο. Το εισιτήριο για την επόμενη φάση της διοργάνωσης της «Γηραιάς Ηπείρου» στην οποία περίμενε τον παραλήπτη η κάτοχος του τροπαίου Ισπανία. Σκωτία και Αγγλία για μία ακόμα φορά ήταν οι διεκδικήτριες του τίτλου στο BHC. Οι μεν γηπεδούχοι χρειάζονταν μόνον νίκη για να κόψουν αυτοί πρώτοι το νήμα στον όμιλο οι δε πρωταθλητές κόσμου τότε Άγγλοι και με ισοπαλία εξασφάλισαν τα δύο μεγάλα ανταλλάγματα της πρωτιάς του ομίλου.

 

Θέαμα και πριν τον αγώνα

Η Σκωτσέζικη Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου φρόντισε παράλληλα με το τρανό αγωνιστικό κίνητρο να προσφέρει στους χιλιάδες ενδιαφερόμενους φιλάθλους και επιπλέον θέαμα πριν από τον αγώνα. Το σχετικό σόου περιλάμβανε διάφορες άλλες αθλητικές εκδηλώσεις. Όπως ποδηλατικό αγώνα ανάμεσα στην Σκωτία και την Αγγλία καθώς επίσης και αγώνες δρόμου μικρών αποστάσεων (μισό μίλι και ¼ του μιλίου) αλλά και παρέλαση από δεκάδες όμορφα κορίτσια με μίνι φούστες και λευκές μπότες  που στροβίλιζαν… σκυτάλες μπροστά στους παραπάνω από 130 χιλιάδες θεατές στο επιβλητικό γήπεδο της Γλασκώβης. Η ομάδα του Μπόμπι Μπράουν φιλοδοξούσε να επαναλάβει τον άθλο της προηγούμενης χρονιάς καθώς στην αναμέτρηση των δύο αιώνιων αντιπάλων είχε θριαμβεύσει 3-2 στο «Γουέμπλεϊ» στις 14 Απριλίου 1967 επί του “Auld Enemy” (όπως αποκαλούν οι Σκοτσέζοι τους Άγγλους). Οι Βορειοβρετανοί είχαν μεγάλη ομάδα έχοντας βάση την Σέλτικ που λίγες εβδομάδες αργότερα κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης συν τον σούπερ-σταρ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Ντένις Λόου. Ο απόηχος εκείνης της νίκης ήταν  τεράστιος γιατί η Αγγλία είχε κερδίσει επί πατρίου εδάφους λιγότερο από ένα χρόνο πριν το τρόπαιο του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1966. Η νίκη το 67 έκανε τους Σκοτσέζους να νιώθουν παγκόσμιοι πρωταθλητές και τους έδωσε την πρωτιά στη βρετανική διοργάνωση, όμως τα πράγματα  έγιναν περίπλοκα για αυτούς με μια… σπάνια ήττα στο Μπέλφαστ που τους υποχρέωνε να  επαναλάβουν την επιτυχία κόντρα στη μεγάλη τους αντίζηλο αν ήθελαν να πετύχουν με ένα σμπάρο δύο τρυγώνια το 1968. Οι γηπεδούχοι παροτρυνόμενοι από τη συντριπτική πλειοψηφία των θεατών στις εξέδρες πέτυχαν γκολ νωρίς με τον Λένοξ αλλά ο Ολλανδός ρέφερι της αναμέτρησης Λόρενς Φαν Ρέιβεν είχε προηγούμενα σφυρίξει φάουλ στον μέγιστο γκολκίπερ των φιλοξενούμενων Γκόρντον Μπανκς. Από την πλευρά της η ομάδα του σερ Αλφ Ράμσεϊ είχε μεγάλες στιγμές με τον Μάρτιν Πίτερς τον οποίο ο θρυλικός Άγγλος τεχνικός χαρακτήριζε ως «είκοσι χρόνια μπροστά από την εποχή του» έκανε μια από τις πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις του με τη φανέλα των «τριών λιονταριών» ανοίγοντας το σκορ με  έξοχο σουτ στο 19’  ενώ είχε και άλλες τρεις σπουδαίες ευκαιρίες.Οι γηπεδούχοι που είχαν στην 11αδα τους οκτώ παίκτες από τους δύο γίγαντες της Γλασκώβης (Σίμπσον, Γκέμελ, Μακ Νιλ, Λένοξ και Χιούζ της Σέλτικ και Κρέιγκ, ΜακΚίνον και Τζόνσον της Ρέιντζερς), δύο της Τσέλσι (ΜακΚρίντι και Κουκ) και έναν της Λιντς (Μπρέμνερ) έφθασαν στην ισοφάριση έξι λεπτά πριν από το φινάλε του πρώτου μέρους με τον Τζον Χιουζ  αφού προηγούμενα ο Μπανκς γλίστρησε στον προβληματικό αγωνιστικό χώρο που ήταν ένα μείγμα λάσπης και πάγου.

Μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια τα «λιοντάρια»

Ο Τσάρλι Κουκ είχε ένα υπέροχο εικοσάλεπτο και ταλαιπώρησε την αντίπαλη άμυνα αλλά οι Σκωτσέζοι επιθετικοί δεν μπορούσαν να  αξιοποιήσουν τη δημιουργική του δουλειά. Η Αγγλία για την οποία έδωσαν στο 419^ο ματς της Ιστορίας της το «παρών» επτά στελέχη της ομάδας που κατέκτησε το άγιο δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου (Μπανκς, Γουίλσον, Μουρ, Μπολ, Χέρστ, Μ. Τσάρλτον και Πίτερς) που έφθασε πιο κοντά στο γκολ στο β’ μέρος με τον Μπρέμνερ να αποκρούει σωτήρια επί της γραμμής, ο Μάικ Σάμερμπι έκανε ένα αθόρυβα εντυπωσιακό ντεμπούτο και έπαιξε σημαντικό ρόλο ασίστ στο γκολ του Πίτερς που σφράγισε το διαβατήριο το οποίο της έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Εθνών την κάτοχο  του τροπαίου Ισπανία.

Οι ενδεκάδες :

Σκωτία: Σίμπσον, Γκέμελ, ΜακΚρίντι.Μακ Νιλ, ΜακΚίνον,  Κρέιγκ, Μπρέμνερ, Χιούζ , Τζόνσον, Κουκ,Λένοξ.

Αγγλία: Μπανκς, Νιούτον, Γουίλσον,Μάλερι, Λαμπόν,  Μουρ, Μπολ, Χέρστ, Σάμερμπι,  Μ. Τσάρλτον, Πίτερς.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News