Αντώνης Γεωργιάδης: Το τρομερό τροχαίο που απείλησε τη ζωή του κορυφαίου Έλληνα τεχνικού

Αγαπητός  και σεβαστός σε κάθε γωνιά της Ελλάδας στην οποία εργάστηκε, Μια αναμφίβολα από τις κορυφαίες  και ξεχωριστές μορφές του ποδοσφαίρου της χώρας. Ομοσπονδιακός τεχνικός και εκείνος με τις περισσότερες παρουσίες στους πάγκους στα σαλόνια του ποδοσφαίρου μας. Ήταν κατ’ οδόν προς μια ακόμα σπουδαία επιτυχία με μια επαρχιακή ομάδα αλλά σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια ένα τρομερό τροχαίο  όχι απλά τον … εκτροχίασε επαγγελματικά και εν τέλει τον «καθήλωσε» αλλά και λίγο έλειψε να του στερήσει τη ζωή.

Ο Αντώνης Γεωργιάδης, ήταν ένας πραγματικός καθηγητής στην ελληνική ποδοσφαιρική οικογένεια. Ο καλλιεργημένος του λόγος και οι ιδέες του συνέθεταν μια  δίχως άλλο σπάνια αν όχι μοναδική προσωπικότητα στις τάξεις της.

Η μαγική τριετία στον Παναιτωλικό

Ήταν ο πρωτομάστορας των μεγαλύτερων επιτυχιών του Πανηλειακού και ο δημιουργός της  σύμφωνα με ουκ ολίγους πιο θεαματικής επαρχιακής ομάδας που γνώρισε η  πατρίδα μας τη δεκαετία του ’90. Με τον Γεωργιάδη προπονητή, οι «ερυθρόλευκοι» εξελίχθηκαν σε ομάδα-τρένο κατακτώντας διαδοχικά πρωταθλήματα σε Γ’ και Β’ Εθνική, φτάνοντας μέσα σε τρία χρόνια από τις αλάνες στα σαλόνια της Α’ Εθνικής. Τη σεζόν 1993-94 αναδείχθηκαν πρωταθλητές στον Νότιο Όμιλο της Γ  Εθνικής, φτάνοντας στον ασύλληπτο αριθμό-ρεκόρ των 91 γκολ, και τη σεζόν 1994-95 κατέκτησαν άνετα το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής με διαφορά 8 βαθμών από την Καλαμάτα και την Παναχαϊκή και φτάνοντας τα 70 γκολ! Έχτισε μια σύγχρονη ομάδα, με  κεντρικό χαρακτηριστικό την ευχέρεια στο σκοράρισμα. Σε μια εποχή που η πλειονότητα των  συναδέλφων του ακολουθούσε πιστά το 4-4-2,  ο αλησμόνητος τεχνικός εφάρμοσε στην ομάδα του Πύργου το πρωτοποριακό για τα τότε ελληνικά δεδομένα σύστημα 4-3-3. Όχι στα σημερινά πρότυπα με εσωτερικούς μέσους αλλά με «δεκάρι».  Δημιουργία του ήταν η μαγική τριάδα των Πελοποννήσιων με τους  Τζόρτζεβιτς-Αρμύλαγο-Γιαννακόπουλο και «δεκάρι» τον Στράντζαλη που εκείνο το διάστημα τρομοκρατούσε κάθε αντίπαλο. Στην πρώτη χρονιά στα σαλόνια της  Α’ Εθνικής, ο Πανηλειακός προσέφερε  γκολ και θέαμα με συνεχόμενες τριάρες και τεσσάρες μέσα-έξω (4-2 τον ΟΦΗ, 1-3 στην Ξάνθη, 4-1 Αθηναϊκό, 1-3 Εδεσσαϊκό) και έφτασε στο α’ γύρο να είναι 5ος πίσω από την ομάδα της Κρήτης. Κι έμοιαζε   εκείνη του Πύργου στο δεύτερο μισό της περιόδου 1995-96 έτοιμη ακόμα και για την υπέρβαση της Ευρώπης. Όμως η μοίρα  επεφύλασσε ένα πολύ σκληρό κτύπημα στον αρχιτέκτονα της σπουδαίας εκείνης ομάδας. Το Σάββατο 9 Μαρτίου 1996  μετά την ισοπαλία 2-2 στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ η αποστολή επέστρεψε Κυριακή στην Αθήνα και ενώ  η ομάδα συνέχισε με λεωφορείο το ταξίδι στον Πύργο, ο Γεωργιάδης έμεινε στην  πρωτεύουσα για να δει την οικογένειά του αλλά να εμφανιστεί και σε τηλεοπτική εκπομπή με τον πρόεδρο Σάκη Σταυρόπουλο.

 

Το… μοιραίο ταξίδι

Την Τρίτη 12 Μαρτίου ξεκίνησε κατά τις 10 η ώρα με προορισμό τον Πύργο για να κάνει την απογευματινή προπόνηση, αφού το επόμενο ματς ήταν με τον Εδεσσαϊκό στον Πύργο. Όμως στο 48,5 χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών – Κορίνθου, στην περιοχή της «Κακιάς Σκάλας», το αυτοκίνητο  που οδηγούσε  (ένα Toyota Carina) ξέφυγε από την πορεία του  λόγω ολισθηρότητας του οδοστρώματος χτύπησε στις προστατευτικές μπάρες και καρφώθηκε στα βράχια με μεγάλη ταχύτητα. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ της εποχής, διερχόμενοι οδηγοί σταμάτησαν για τις πρώτες βοήθειες, αλλά ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής ήταν βαριά τραυματισμένος και έπρεπε να διακομισθεί αμέσως σε νοσοκομείο. Λόγω της απεργίας των ασθενοφόρων η διακομιδή του στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας έγινε με περιπολικό της Τροχαίας. Εκεί, οι γιατροί διαπίστωσαν βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τον εισήγαγαν επειγόντως στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Το ιατρικό ανακοινωθέν ανέφερε  χαρακτηριστικά :«Η κατάσταση του Αντ. Γεωργιάδη είναι κρίσιμη. Έχει βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Επίσης, κακώσεις στην κοιλιά, στο θώρακα και στα νεφρά». Ο  σπουδαίος τεχνικός χρειάστηκε να νοσηλευτεί για τέσσερις μήνες, τους δύο εξ αυτών σε ΜΕΘ, καθώς βρισκόταν σε κώμα, με αιμάτωμα στο κεφάλι. Τελικά, ύστερα από μεγάλη προσπάθεια, κατάφερε να βγει νικητής. Επέστρεψε για λίγο στους πάγκους την επόμενη  σεζόν (1996/97)  εργαζόμενος  στον Ολυμπιακό Βόλου, αλλά στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τον Θανάση Βήτα, καθώς τα προβλήματα υγείας που του κληροδότησε το ατύχημα, δεν  του επέτρεψαν να συνεχίσει την καριέρα του. Έφυγε από τη ζωή στις 16 Νοεμβρίου 2020 σε ηλικία 85 ετών βυθίζοντας στο πένθος την πανελλήνια οικογένεια όχι μόνον του ποδοσφαίρου αλλά και  αθλητισμού εν γένει.  Όπου κι αν εργάστηκε, και οι σταθμοί της καριέρας του ήταν πολλοί και σπουδαίοι μέχρι το τέλος της ζωής του διατήρησε καλές σχέσεις έχοντας πολλούς φίλους. Τόσο ευφυής όσο  και δουλευταράς, με γνώσεις και μεταδοτικότητα αναγνωριζόταν ως ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό μυαλό.

Ο  μορφωμένος Μακεδόνας που «κατέκτησε» την Ελλάδα και ανέλαβε την εθνική ομάδα

Μακεδόνας  στην καταγωγή αγωνίστηκε ως ποδοσφαιριστής τη δεκαετία του 1950 στη  σπουδαία τότε Δόξα Δράμας συμμετέχοντας σε δύο τελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας (1957–58 και 1958–59). Κρέμασε τα παπούτσια του πολύ νέος και ξεκίνησε την λαμπρή του προπονητική σταδιοδρομία στα 31 του χρόνια εργαζόμενος αρχικά σε ομάδες της Μακεδονίας (ανάμεσα εκείνη της Δράμας, ο Πανσερραϊκός και η Καβάλα) ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε δις με τον Ολυμπιακό, και τον ΠΑΣ  και είχε θητείες στους ΑΕΚ, Άρη, Λάρισα, ΟΦΗ και φυσικά τον Πανηλειακό αλλά αναμφίβολα η κορυφαία του  περίοδος ήταν η τριετία στον πάγκο της εθνικής στο τέλος της δεκαετίας του 80 και τις αρχές του 90 (1989-1992).  Δεν είναι υπερβολή να τον χαρακτηρίσει κανείς επιστήμονα προπονητή ενώ κατείχε μέχρι πρόσφατα το ρεκόρ με τις περισσότερες παρουσίες σε πάγκους ομάδων (586) τον οποίο κατέρριψε ο Γιώργος Παράσχος. Είναι πολλοί που τον θεωρούν κορυφαίο Έλληνα προπονητής στην Ιστορία του ποδοσφαίρου μας.

 

Γιαννακόπουλος:«Ένας υπέροχος άνθρωπος, προπονητής πολύ μπροστά από την εποχή του»

Ένα από τα πλέον διάσημα του «παιδιά» ο Στέλιος Γιαννακόπουλος δήλωσε με τη είδηση του θανάτου στην εφημεδίδα «Πατρίς σπορ»: «Είμαι πολύ στεναχωρημένος γιατί έφυγε από την ζωή ένας υπέροχος άνθρωπος αλλά και προπονητής! Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του και μαζί περάσαμε τρία υπέροχα χρόνια. Βοήθησε πολύ ποδοσφαιρικά τόσο εμένα όσο και τα άλλα παιδιά… Ήταν τρομερός ψυχολόγος και με την ομιλία του σου τόνωνε πάρα πολύ το ηθικό ώστε να βγεις να παίξεις και να αποδώσεις στο μέγιστο των δυνατοτήτων σου. Υπήρχε τότε ένας μαγικός συνδυασμός Σταυρόπουλου – Γεωργιάδη – Αργυρούλη που θεωρώ πως ήταν ότι καλύτερο έχει περάσει από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Αντώνης Γεωργιάδης είχε τρομερή ικανότητα στο να αξιοιποεί παίκτες, να βγάζει παίκτες και να τους αναδεικνύει. Ήταν καταπληκτικές εποχές εκείνες! Θα τον θυμάμαι πάντα, αιωνία να είναι η μνήμη του».

Αλλά και ο προπονητής και παλιός ποδοσφαιριστής του Πανηλειακού, μέλος εκείνης της «χρυσής ομάδας» του Γεωργιάδη Γιώργος Στράντζαλης, ο οποίος έμενε μόνιμα στον Καναδά, κι έμαθε με καθυστέρηση τα δυσάρεστα νέα λόγω της διαφοράς ώρας  προχώρησε σε μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook: «Άλλος ένας Πατέρας του ποδοσφαίρου έφυγε. Ίσως από τους λίγους που έδωσαν την ελευθερία στους ρόλους των παικτών μέσα από την δημιουργία. Ανάπτυξη από τον τερματοφύλακα …Ο ιδρυτής ποδοσφαιρικός του Πανηλειακού. Φυσικά  μαζί με τον … φοβάμαι πλέον να πω γράψω το όνομα του … κ ΝΙΚΟ όλοι τον γνωρίζουν αυτόν τον ψηλό σκούρο με το αγέρωχο ύφος και τη φωνή…Μέσα στον ΟΦΗ και όταν ο Πανηλειακός ήταν στην ευθεία πίσω από του πρώτους. Μου λέει πριν βγούμε για το ματς. Σήμερα αν δεν χάσουμε πάμε για Ευρώπη!!Γυάλισαν τα Μάτια του… Το πίστευε! 1995 χρονολογία.2-0 χάνουμε στο ημίχρονο.Όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα να μας μιλήσει, μπήκε σαν δαίμονας. Είστε @@@@@@!!! Εσείς είστε αυτοί σήμερα που μιλά όλη η Ελλάδα για εσάς; Όχι δεν είστε. Είστε δειλοί απόψε!! Τον έβγαλε έξω ο κ. Νίκος να τον ηρεμίσει. Γυρίζοντας μέσα ο Ψηλός μας λέει ήρεμα. Πάμε από την αρχή ξεχάστε το πρώτο μέρος. Αυτό ήταν 2-2 τελικό. ‘Έρχεται μέσα ο κυρ Αντώνης με αγκαλιάζει και μου φωνάζει. Τώρα δεν μας πιάνει κάνεις. Το ακούς @@@@@νο; Τον σφίγγω στην αγκαλιά μου και μένω βουβός. Η πίστη του προπονητή μας είναι ίσως τις περισσότερες φορές πιο ισχυρή από την δικιά μας των παικτών εννοώ: Απλά γιατί βλέπουν το δημιούργημα τους ένα βήμα πιο μπροστά από τους παίκτες.Την επομένη δεν γυρίζει πίσω και έχει ένα απίστευτο ατύχημα με το αυτοκίνητο!Εκεί τελείωσε και το όραμα του Πανηλειακού!Όλα πίσω, όλα μαύρα όλοι οι ποιοτικοί παίκτες φεύγουν μέσα σε δυο χρόνια!Κάποιοι γνωρίζουν την αλήθεια. Εγώ απλώς αποτυπώνω την αξία ενός ανθρώπου που ΕΔΩΣΕ σε ομάδες και στην Εθνική μας.Στυλ, πρόοδο σύγχρονη πρόοδο στο ποδόσφαιρο μας! Αυτοί, πατέρες του ποδοσφαίρου μας, εάν τους μάζευαν πριν φύγουν από την ζωή, όλους μαζί, Πετρόπουλο, Γεωργιάδη, Καραπατή, Αλέ, Παναγούλια (ίσως μου διαφεύγει κάποιος, συγνώμη) και μας μιλούσαν ο καθένας για την φιλοσοφία του και για τα πρέπει του ελληνικού ποδοσφαίρου μας, αυτή τη στιγμή θα υπήρχαν αρκετοί Έλληνες προπονητές σε ευρωπαϊκές ομάδες.Κύριε Αντώνη δεν λυπάμαι που φεύγεις, λυπάμαι που δεν σε χόρτασα!»

Η προπονητική του καριέρα

1961-63: Ελπίδα Δράμας

1963-64: Ηρακλής Σερρών

1964-66: Πανσερραϊκός

1966-68: Καβάλα

1968-70: Δόξα Δράμας

1970-74: Ολυμπιακός Βόλου

1974-76: ΠΑΣ Γιάννινα

1977: Παναχαϊκή

1977-79: ΠΑΣ Γιάννινα

1979-80: ΟΦΗ

1980-82: ΑΕΛ

1982-84: Άρης

1984-85: ΑΕΚ

1985-86: Ολυμπιακός

1986-88: Απόλλων Καλαμαριάς

1988-89: Εθνικός

1989-92: Εθνική Ελλάδας

1993: Ολυμπιακός

1993-96: Πανηλειακός

1997: Ολυμπιακός Βόλου

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News